complex gedoe
hai Forum,
ik heb er al behoorlijk wat over gegoogeld, en er is best wat te vinden, maar ik ben zo benieuwd naar een persoonlijke ervaring…..
Ik heb sinds een jaar een adhd diagnose, en medicatie. Ik was in het begin jubel blij, nu was het opgelost! ik kon inderdaad met ritalin meer en beter werken en dingen plannen, ik voelde rust en daadkracht opborrelen. Ik merk inmiddels dat ritalin weliswaar ( wellis?) per dag helpt, maar dat mijn levensloop behoorlijk is gevormd door de adhd. ( geen opleidingen afgemaakt, vrij roekeloos geweest met keuzes, nooit lang een baan, en faalangst)
Ik ben al mijn hele leven in en uit therapie, omdat ik steeds vastliep op werk en met studie. Ik probeerde het kippenhok in hoofd te compenseren met heel hard werken, werd steeds meer gestressed en angstig en dan depressief. Ondertussen begon en begin ik steeds met goede moed aan iets nieuws, ik kan namelijk well hard werken en wil dat ook.
Maar. Ik heb ook nog een rare jeugd gehad, en heb nu bij laatste therapie traject diagnose complexe ptss gekregen. Ik weet dat dat alleen een label is op een verzameling kenmerken. Ik heb nogal wat gewelddadige momenten meegemaakt, thuis en op straat. Beetje pech, dat waar ik opgroeide de buurt heel slecht werd en ik schietpartijen, vechtpartijen en zelfs een keer kon zien hoe iemand letterlijk dood werd geschopt. Ik was als kind vaak bang, en ik ben nog steeds goed in bang.
eigenlijk denk ik dat de symptomen van adhd en ptss behoorlijk overlappen.
Maar nu de vraag, ik ben alweer twee jaar in therapie en ik werk er hard aan, en bof met een hele fijne therapeut. Ik vind echt dat er vooruitgang is. Desondanks ben ik zo vreselijk snel van de kook. Er is hier laatst bij buren door het raam geschoten, echt een paar huizen van mij af, en ik kon echt niet meer slapen. Het was alsof ik weer terug was in de tijd. Ik durfde niet meer bij een raam te staan.
Maar hetzelfde gevoel kan ik krijgen als er iemand opbelt, ik neem meestal niet meteen op maar broed een paar dagen en bel dan terug.
Ik vraag me af of ik ooit van die gevoeligheid voor angst, en eigenlijk dat basale gevoel van onvoorspelbaarheid en angst afkom. Ik heb er talent voor, dat is wel duidelijk, en enge dingen gebeuren nu eenmaal. Ik zou er alleen zo graag niet de hele tijd rekening mee willen houden.
Is er hier iemand die behandeld is voor complexe ptss, en die vindt dat hij of zij echt verbeterd is?
Ik ben het zo zat om een soort van stuk iemand te zijn. Ik wil zo graag normaal zijn en avonds nog wat energie hebben! en ik vind het rot voor mijn omgeving. Het kan beter.
Dank, wolk
Wolk
Nee, ik heb geen last van ptss (post-traumatische stress-stoornis bedoel je toch?), maar wil je wel een hart onder de riem steken.
Je bent in therapie schrijf je en je merkt ook vooruitgang, dat is iig positief. Dat gevoel van basale onveiligheid lijkt me vreselijk, ik herken het af en toe een klein beetje. Ik vrees dat dit gevoel bij jou zo is ingeprent dat het moeilijk zal zijn daar vanaf te komen. Maar het kan wel minder worden.
Het klinkt alsof de buurt waar je nu woont ook niet incidentenvrij is (schietpartij bij buren), is er een mogelijkheid te verhuizen naar een rustigere buurt? Als het langere tijd rustig is om je heen, kan dat gevoel minder kans krijgen de kop op te steken.
Wat betreft de adhd, er zijn dacht ik wel ervaringsdeskundigen op het forum, misschien kunnen zij je wat advies geven.
ptss
Als gevolg van een traumatische gebeurtenis heb ik ook (een soort van) ptss gehad. Het angstige gevoel wat je omschrijft herken ik heel goed. Het is bij mij overgegaan, maar dat heeft wel een tijd geduurd. Verder was het in mijn geval een eenmalig traumatisch incident in een verder rustig en gematig kabbelend leventje. Dat is in jouw geval dus wel even anders. Dat lijkt me dan best lastig om de rust die nodig is voor het herstel te bewerkstelligen. Ik wilde je alleen even laten weten dat het gevoel van 'de hele tijd op toppen van je zenuwen' wel weg kan zijn en wens je veel sterkte toe.
Dank jullie!
Charis, verhuizen zit er voorlopig niet in. Ik zou het wel willen. Ik heb jaren gewacht op dit huis, en had zelfs politie gebeld om te checken wat voor buurt dit was
het is nu weer rustig maar ik zie wel onrustige elementen in de buurt. Ik zit ook weer gewoon bij het raam, en ik slaap vaak gewoon.
Anno, voorlopig geen kabbelend leven hier, ook in verband met werk/geld situatie.
Ik zal gewoon moeten voort rommelen. En ondertussen proberen ' normaler' te worden.
Ik heb wel hoop! Misschien ongefundeerd maar evengoed heel fijn.
Ik baal er wel eens van want makkelijker lijkt me zoveel fijner.
Aan de andere kant zie ik wel eens mensen die het in mijn ogen gemakkelijk hebben ( regelmatig inkomen, lekker huis, etc) en zij kunnen zich ook rot voelen of zich heel erg vervelen door sleur.
Ik denk dat de plek in je hoofd gereserveerd voor een Naar Gevoel gevuld kan worden met wat voor narigheid ook, en dat dat dan voor diegene als heel belangrijk & heel naar voelt. Ik heb laatst wat vluchtelingen uit Syrie ontmoet ( om taalmaatje te worden) en daarna vond ik mijn leven behoorlijk meevallen.
Ik roei gewoon door.
Dank jullie wel!
Groetjes Wolk
