Claustrofobie of net iets anders?

Sinds een jaar of vijf dacht ik flinke claustrofobie te hebben maar het lijkt nét iets anders te zijn. Mijn vader heeft het denk ik ook, hij gaat geen kruipruimte in maar stond zo op een dak als dat nodig is. Hij vliegt gewoon, stapt ook gewoon een lift in maar de MRI scan was echt een drama. Hij gaat daar ook nooit meer in.

Bij mij begon het bij een bezoek in een kasteel met een hele smalle torentrap die met een verkeerslicht werd geregeld. Toen er, tot mijn verbazing nog een zij-ingang bleek te zijn in dat traject waar een heel gezin met een vrouw voorop naar boven kwam ging het mis. Ik was bang dat er een stroom mensen van boven zou komen (verkeerslicht voor hun op groen) en dat we geen kant meer op konden en niet meer konden communiceren met beneden waarna het stoplicht beneden weer op groen zou gaan. Omdat ik een uitweg zag achter dat gezin en die vrouw mij, in op dat moment voor mij onverstaanbaar Duits wat zat te vragen, sloeg ik haar bijna neer.

Door heel rustig te proberen te blijven in mijn hoofd kwam het goed en ik kwam meteen tot rust toen ik uiteindelijk boven was waar het vrij ruim was opgezet en waar het niet stervensdruk was. Het kostte mij wel een minuut of tien om weer helemaal rustig te worden.

De tweede keer ging het mis bij een mri scan, het was mijn derde maar voor het eerst met zo'n geval om mijn hoofd. Toen de mri op mijn buik gericht was was het ook lastig maar toen kon ik er nog met mijn hersens uit komen (en muziek en veel tellen). Met dat ding om mijn hoofd ging het fout. Ik ben drie keer volledig in paniek geweest en kwam ook weer zelf tot rust maar de volgende keer ga ik dat anders aanpakken.

De derde keer was tijdens een tandartsbehandeling, een paar weken geleden. Mijn tandarts trekt altijd een lapje van 15 bij 15 over de kies die gevuld moet worden en opeens kon ik het niet meer aan: twee vrouwen diep over mij heen gebogen en drie/vier handen bij mijn gezicht. Ik kon ook niet praten en ik ging overeind maar juist door die paniekreactie ging de druk weer van de ketel en kon ik het afmaken. Eigenlijk net als die drie keer bij de MRI. Tandarts vroeg we of ze iets voor me kon doen maar ik kon het niet zeggen natuurlijk. Na afloop heb ik ook niets gezegd maar als het weer moet zal ik het vantevoren zeggen.

Ik zou NOOIT in een smalle grot gaan, ik word al misselijk en krijg het benauwd als ik mensen op tv in een smalle grot zie met mensen achter zich aan. Ik ben heel bang voor opsluitingen, voor de grap moet je dat bij mij ook niet flikken. Ik ben ook bang voor grote mensenmassa's en de paniek die kan ontstaan, ik stap zo een lift in maar niet zo graag als die al bijna vol zit.

Ik ben een paar jaar geleden met een boot naar Engeland geweest, heb een kamertje genomen met een raampje naar buiten en dat ging goed. Was dus wel bang voor als er paniek zou ontstaan, niet noodzakelijkerwijs bang voor botsingen of brand maar voor de paniek daarop volgend.

Wellicht gaan we een keer met de trein naar Engeland en ik verwacht ook wel dat dat goed gaat, maar ik heb een beetje een probleem met het niet mogen uitstappen uit de auto. Wellicht red ik het gewoon met een raampje open. Misschien toch beter met de boot de overtocht naar Calais maken?

Ik word tenslotte ook een beetje panisch als iemand met zijn hand bij mijn adamsappel in de buurt komt, gewoon per ongeluk.

Zou het iets te maken hebben met bang zijn om niet meer adem te kunnen halen want dat vermoed ik en heeft dat een naam?