Zorgen over alcohol

Is het probleem bespreekbaar met haar? Tsjor

Dit is zeker heel zorgelijk, maar misschien leunt ze nu te makkelijk op het feit dat jij het wel oplost omdat je er ook bent, dus dat ze de verantwoording wél neemt als je er niet bent? En verder, hoe klein jullie kind ook is, leer hem dat de aansteker weggelegd moet worden, dat hij daar niet mee spelen mag, idem voor bierflesjes of ander spul, hopelijk snapt hij dat snel.

De ex van mijn man is ook alcohol verslaafd. Toen hij wegging hadden ze 2 kinderen (toen 4 en 6). Weggaan was ongelooflijk ingewikkeld voor hem, om de reden die jij ook aangeeft: bang dat hij de boel niet kon redden als zij dat niet meer kon, en schuldgevoel omdat hij zijn kinderen in de steek liet. Ze hebben altijd co-ouderschap gehad, al zijn de kinderen 55% van de week bij hem en 45% bij  hun moeder.

Hij heeft een paar dingen gedaan: zijn kinderen geleerd hem te bellen, hoe klein ze ook waren. Daarnaast heeft hij altijd redelijk dichtbij gewoond. Ook heeft hij een aantal keer contact opgenomen met haar ouders of vriendinnen, als hij zich zorgen maakte. Ze heeft bijvoorbeeld de neiging onnavolgbare appjes naar hem te sturen als ze dronken is. Als dat veelvuldig gebeurde dan wist hij hoever het was en belde hij bv de bevriende buren. Zoals iemand hier tipt heeft hij er ook met hun gezamenlijke huisarts over gesproken.  

Ze bleek over het algemeen best verantwoordelijk te zijn toen hij eenmaal weg was. Los van de drank is ze gewoon een hartstikke leuke en goeie moeder. Ze dronk zeker weleens teveel (de kinderen vertelde dat ook wel) maar de keren dat het echt uit de hand liep zijn relatief beperkt gebleven. Een aantal keer was het raak en was ze door de drank zo de weg kwijt dat de kinderen bang waren, toen hebben ze inderdaad hun vader gebeld en is hij ze midden in de nacht gaan halen. 

Het is een verschrikkelijke ziekte, alcoholisme. Ontkennen van het probleem is daar onderdeel van. Mijn man is heel vaak heel boos en gefrustreerd geweest. De meeste keren hield hij dat voor zichzelf maar er zijn momenten geweest dat de maat voor hem vol was en hij ruzie met haar ging maken. Maar dat loste nooit iets op. Sterker, daar werd het alleen maar erger van. 

Hij heeft ook momenten gehad waarin hij het liefste wilde dat de kinderen bij hem kwamen wonen. Dat heeft hij uiteindelijk nooit in gang gezet. Een zo goed mogelijke band met zijn ex onderhouden heeft hem veel gekost, maar uiteindelijk is het wel het allerbeste geweest. Kinderen zijn loyaal aan beide ouders. Ook als er sprake is van een verslaving.

Zijn kinderen hebben altijd de ruimte gevoeld over hun moeder te praten en wat ze meemaakte, al vanaf kleins af aan. Hij sprak nooit boos over haar, meer neutraal. En hij leerde hun kinderen hoe ze het beste met haar en de verslaving om konden gaan.   

Naar mate de kinderen ouder werden kregen ze al heel snel een eigen telefoon. Op een gegeven moment ook met een Uber-account gekoppeld aan zijn rekening zodat ze altijd een taxi konden nemen als het nodig was. De kinderen leerden al hun grenzen bij hun moeder aan te geven, en vertelde haar zelf dat ze niet wilde dat ze dronk als ze er waren. Ze verstopte ook wel de flessen wijn. Uiteindelijk ging het beter met haar toen ze een nieuwe partner kreeg. 
Het is zwaar, een verslaafde ex. Je zult veel moeten incasseren. Zorg ook goed voor jezelf.   

Danny82 schreef op 05-05-2021 om 16:06:

[..]

helaas ziet ze zelf niet in dat ze een probleem heeft, dat maakt het ook lastig allemaal!

Ik kan hier niet echt advies voor geven maar vindt het wel erg zorgelijk, ik kan allemaal roepen wat ik zou doen maar ik wil niet degene zijn die jou daarin beïnvloed om zulke stappen te nemen.

Libertine, wat praat je ongelooflijk lief en meevoelend over de ex van je partner. Ik bewonder het.