Zoon is inmiddels 18

Daar staat tegenover

dat de overheid alle bijdragen aan ouders stopzet: kinderbijslag, kindgebonden budget etc., dat gaat er allemaal van af. Een alleenstaande ouder wordt geacht het geld voor levensonderhoud bij het kind te halen.
Dus er zit wel iets krom.

Tsjor

# 26 en 27

Er staat in het convenant dat het in overleg met ex moet, helaas kan er niet normaal gepraat worden dus daar begin ik niet eens aan, heb wel overlegd met mijn zoon en die wil het op zijn rekening hebben.
Afgezien van dat: wat heeft voorrang: afspraken die in het convenant staan of de wet?
Is overleg met zoon ook voldoende ?

Moet je het altijd eens zijn

Wanneer je overlegt? Bedoel als er staat dat je met elkaar moet overleggen, is het dan voldoende als je de ander laat weten wat je gaat ondernemen, of moet de ander er altijd mee instemmen?

Verandering

"Moet je het altijd eens zijn wanneer je overlegt? Bedoel als er staat dat je met elkaar moet overleggen, is het dan voldoende als je de ander laat weten wat je gaat ondernemen, of moet de ander er altijd mee instemmen?"

Nou nee, het is wettelijk vastgelegd dat je de alimentatie aan je zoon betaalt vanaf zijn 18e. Over de hoogte ervan moet je met hem onderhandelen. Ik vind het netjes als je mededeelt (n.a.v. het convenant, maar ook los daarvan) aan zijn moeder dat je voortaan rechtstreeks aan je zoon betaalt. Ze heeft geen reden om er tegenin te gaan. Het is aan haar om met je zoon af te spreken hoeveel kostgeld hij dan weer aan haar moet betalen.

Overigens heb ik zelf een 18+ kind en ik vind het best een pittige verandering, zeker omdat je je kind niet het vel over de neus wilt trekken en hij opeens geconfronteerd wordt met schoolgeld, ziektekosten (die niet door de toeslag gedekt worden), geleende studiefinanciering, beperkt OV etc. etc. Terwijl jouw toeslagen en de kinderbijslag wegvallen. Zeker omdat ik me nog wel herinner hoe wij het in verhouding een stuk makkelijker hadden op die leeftijd, wil ik hem daar graag financieel bij helpen zo ver ik kan. Dat bijbaantje is wat mij betreft voor de leuke dingen, uitgaan bijvoorbeeld, want ook dat kost een hoop geld en dit is natuurlijk wel dé leeftijd om dat te gaan ontdekken. Dat gun je je kind toch ook? Het lijkt alsof je dat niet incalculeert, alsof hij met zijn bijbaan in zijn eerste levensbehoeften moet voorzien.

18+

Met de 18 vervalt de kinderbijslag, kindgebonden budget etc. Je ex zal je zoon nog steeds van eten, drinken en onderdak voorzien, maar krijgt daar niets meer voor van de overheid. Daarvoor komt terug studiefinanciering maar ook de kosten van de verplichte zorgverzekering. Je kind heeft misschien zelf recht op zorgtoeslag. Maar heeft hij dat niet dan gaat een groot deel van zijn bijbaan al daar aan op. Studiekosten hebben jullie samen als ouders geregeld. Waarom bel je je zoon en ex niet op om even de financiën van de zoon te bespreken. Ga er dan niet met gestrekt been in met de mededeling dat de alimentatie wel wat minder kan. Maar zeg dat je wil bespreken wat er veranderd is nu je zoon 18 is en wat de kosten zijn die je zoon heeft aan studie, verzekeringen, onderdak, kleding, autorijles etc. en hoe jullie gedrieën dat gaan betalen. Check bijvoorbeeld de site van het nibud voor tips en schattingen van wat normaal is.

Aanvulling

Huurt je ex en krijgt ze huurtoeslag? Het inkomen van je zoon telt mee als hij meer dan 4885 euro verdient bij het berekenen van haar toeslag. Wil ze er niet op achteruit gaan dan zou dat het kostgeld van je zoon kunnen zijn. Gaat hij dat redden met zijn baan en kosten als ziektenkostenverzekering.

En zo zullen er nog wel wat dingen zijn waar je niet aan dacht toen je de alimentatie overmaakte en dit topic opende.

even een update

ik betaal nog steeds minder alimentatie, ondanks dat beide kinderen een baan hebben, de jongste is nu 17, is op de maandag en dinsdag vrij en verdient 40 euro per dag, zaterdag werkt hij ook vaak een halve dag, dus gemiddeld komt er 100 euro van binnen.
De middelste is 19 jaar en heeft een bijbaan bij de hema, het exacte aantal uren dat hij werkt weet ik niet, maar wel dat het zaterdag en zondag moet werken.

Ja ook hij studeert, en dan vraag ik met toch af of het niet wat minder mag.

Ja ik weet dat studeren geld kost, en ook autolessen, maar weet dan ook dat ik daar bij de scheiding 7500 voor heb neergelegd, naast de kinderalimentatie die door de rechter is bepaald.

Als ik alle berichten zo lees, moet je hoe het went of keert altijd tot hun 21 jaar betalen.
Zelfs als ze straks bijv 20 zijn en niet meer studeren en een baan hebben moet ik kinderalimentatie betalen, zoals ik het nu lees mag ik zelfs niet in overleg mt de kinderen anders besluiten.

en hoe zit het dan als ik als betaler straks ( nu geregistreerd samenwonen ) geregistreerd partnerschap wil doen, moet dan staat mijn partner ook nog eens opdraaien ( financieel ) voor mijn kinderen? bedoel meer KA of heb ik het nu mis?

En nee het is niet zo dat ik niet wil betalen, maar heb er wel moeite mee als ex een hoop geld ontvang en dan moet aanhoren dat kinderen zelf van hun centen kleding moeten kopen

Maar het zou

toch gek zijn als alle kosten nu op jouw ex terecht kwamen? De kinderen zijn toch van jullie samen? Plus dat zij ook rekening te houden heeft met twee jong volwassene in huis, die ook van alles willen en moeten.

En jij zou dan gaan samenwonen met je nieuwe liefje zonder ook maar iets te doen en zonder iets te betalen? Dat is toch vreselijk krom? Ik vind je manier van redeneren heel ver af staan van de realiteit.

Hoe vaak zie je je kinderen?

kinderbijslag en kgb

In de eerdere posts staat ook al dat kinderbijslag en kgb vervalt, dus maak je borst maar nat want dat geldt binnenkort ook voor de jongste. Het kost je ex honderden euro's per maand. Ik heb geen ex die alimentatie betaalt maar we een dochter van18 en dat is een behoorlijke financlële aderlating zeg ik je. Je komt er niet met een bijbaantje, echt niet. Je bent er pas vanaf als de kinderen klaar zijn met hun studie en hun eigen inkomsten hebben.

Ga met je ex om de tafel zitten en maak een kostenoverzicht. En niet in de modus van: als ze 21 zijn ben ik er vanaf en ik wil met mijn geliefde gaan wonen. Het gaat over je kinderen, niet over jou of je ex of je nieuwe liefde.

Nee, dat klopt niet

Tot hun 21e ben je zorgplichtig, maar als je kinderen gewoon een baan hebben en dus een volwaardig salaris, hoef jij niet meer bij te dragen.
En ook klopt niet dat je ex een hoop geld ontvangt, want voor de oudste twee betaal je aan henzelf, alleen voor de jongste betaal je nog aan je ex. En zij krijgt dus voor de oudste twee geen kinderbijslag en kindgebonden budget meer. Echt rijk zal zij er dus echt niet van worden.

Nogmaals, jij betaalt de kinderalimentatie zolang ze nog studeren aan je kinderen zelf. Hoe zij het dan verder met hun moeder regelen is aan hen, daar hoef jij je niet mee te bemoeien. Je kunt wel tegen je kinderen zeggen dat het logisch is dat ze bijdragen in de kosten, omdat moeder dus per kind een paar honderd euro per maand minder ontvangt nu ze 18+ zijn. Mijn zoon krijgt (zoals ik schreef) ook geen zak- en kleedgeld meer, betaalt zelf zijn telefoon en ziektekosten (krijgt wel toeslag). Wij betalen kost en inwoning, en de kosten voor zijn studie. Hij weet dat dat best riant is, hij hoeft niet bij te lenen. Dat zou je jouw oudsten nog eens kunnen vertellen.

Omdat je schrijft dat je dingen moet aanhoren neem ik aan dat je gelukkig wel contact met ze hebt. Dat vind ik fijn. Ik hoop dat jullie daar ook van kunnen genieten, dat dat contact gezellig en waardevol is.

Hoe het zit met je nieuwe relatie weet ik niet. Dat zou je eens voor kunnen leggen aan een juridisch loket of zo. Als je het naar zou vinden om (tijdelijk, want oudste is inmiddels denk ik wel bijna 21) extra te betalen, dan zou ik dus nog niet gaan samenwonen. Of je nieuwe vlam neemt dat voor lief. Je hebt bij samenwonen geen dubbele woonlasten meer, dus meer financiële ruimte. Het is op zich niet raar om daar je kinderen van te laten meeprofiteren, vind ik. Maar jij schrijnt daar heel anders in te staan.

DUO groep

Als je zoon studeert, dan krijg je toch al van de DUO groep bericht over het bedrag dat je geacht wordt bij te dragen aan (de studie van) zoon? DUO berekent dat bedrag puur op basis van jouw persoonlijk inkomen, ongeacht je omstandigheden (al dan niet samenlevend met de moeder, of iemand anders).
Me dunkt een goede indicatie voor wat redelijk zou zijn.

Het gaat toch niet alleen

om de studie? Ze wonen zo te horen nog bij zijn ex, dus zij is hoe dan ook meer geld aan hen kwijt dan alleen studiekosten. Het gaat ook om eten, kleding, ziektekosten, woonvoorzieningen die zij gebruiken en alle praktische rompslomp, waardoor de moeder vast nog van alles regelt en doet.

Ik begrijp nooit zo goed waarom de vader in geval van scheiding zich hier volledig van kan afzonderen en nu zelfs niks meer zou gaan betalen. Het zijn toch net zo goed zijn kinderen als die van haar? Kinderen kosten gewoon geld totdat ze een jaartje of 21 zijn en zelfs daarna betalen veel ouders nog mee als hun kind nog studeert. Dit is juist een van de duurste fases. Ik vind het echt een heel gekke gedachtegang dat de moeder daar alleen verantwoordelijk voor zou zijn, terwijl de kinderen al bij haar wonen en zij dus sowieso al 95% van de zorg op zich neemt. Waarom je dan ook nog onttrekken aan de financiële last? Moet zij dat dan ook nog alleen dragen? Dat is toch absurd.

Geloof me maar

als ik zeg annaniem, dat ik financieel flink ben uitgekleed door haar omdat ze een vuil spelletje speelde destijds, daarnaast moest ik de volle pond betalen voor een advocaat en kwam zij er met een toevoeging vanaf.

Wat betreft studiekosten en autolessen heb ik een flinke som neergelegd, komen daar persoonlijke zaken en zaken die door de rechter mij toegewezen zijn, maar nooit door Ex zijn afgegeven aan mij.

# Lanza: jongste zoon heb ik nog regelmatig contact mee, de middelste zelden en de oudste heeft de deur dicht gegooid en zie of hoor ik nooit meer, en dat zit me best hoog, zo hoog dat ik overweeg mijn testament aan te passen waar hij niet meer in voor komt.
17 jaar heb je je kapot gewerkt voor hem en dan ineens is het over, Ex speelt daar trouwens ook een belangrijke rol in!

# annaniem, ze heeft een huis gekocht, met zeer lage maandlasten

# Lanza, ik begrijp bijv niet waarom mannen zo vaak het onderspit moeten delven om afspraak te kunnen maken om ook de kinderen te kunnen opvoeden, haast altijd zijn het de vrouwen welke de meeste rechten lijken te hebben, en ook vaak hun gelijk krijgen.

Het is nooit een keus van mij geweest om ook na de scheiding kinderen te mogen opvoeden.

Marc

Je klinkt erg verbitterd en koppelt geld aan zaken die daar niet aan gekoppeld horen te worden. Ook ben je niet erg begripvol naar je kinderen vind ik.

Het kan best zo zijn dat je ex een hex is, die jou het vel over de oren heeft getrokken en je kinderen van jou heeft vervreemd. Dat gebeurt vaker, dus als jij zegt dat dat zo is dan ben ik best bereid je daarin te geloven. Maar dat kun je je kinderen toch niet kwalijk nemen? Als jij prijs stelt op een relatie met je kinderen, dan is het juist zaak ze vooral te laten zien dat ze altijd welkom zijn bij jou, en dat je je verantwoordelijkheid voor ze neemt. Zeuren over de alimentatie of ze zelfs uit je testament schrappen (dat kan in Nederland niet eens, maar dat ter zijde), daarmee gooi je zelf actief de deur dicht. Dan kun je echt alleen jezelf nog maar kwalijk nemen dat je geen goede relatie hebt met je kinderen.

Ik hoop overigens dat ik je laatste zin verkeerd lees. Daar staat dat je eigenlijk helemaal geen zin hebt en had om na de scheiding je kinderen op te voeden. Als je er zo in staat, snap ik je ex en je kinderen heel goed. Maar ik hoop dus dat je wat anders bedoelt.

Je zou zoveel energie over houden als je je niet zo negatief op zou stellen. Echt, maak het jezelf gemakkelijk, betaal wat je verplicht bent en doe dat met liefde, dan zul je zien dat je kinderen na de puberteit meer naar jou toe zullen trekken. Als ze zelf volwassen zijn en het huis uit, uit de invloedssfeer van je ex, zullen ze dan zien dat jij een fijne vader bent die van ze houdt en voor ze zorgt. Ondanks tegenwerking door hun moeder. Maar dat betekent wel dat je nu moet investeren en daar niet direct iets voor terugkrijgt. Bovendien heb je natuurlijk geen garantie. Maar je verantwoordelijkheid nemen zonder zeuren, dat heet volwassen zijn. Ik vind je nog steeds in al je posts klinken als een stampvoetende kleuter die zijn zin niet krijgt. Ik zou daar als kind ook geen warme gevoelens van krijgen.

hoezo kan dat niet

#pennestreek, ik kan zeker wel mijn kinderen uit mijn testament zetten, ze hebben weliswaar recht op het kindsdeel, maar zullen geen brief bij overlijden ontvangen van de notaris, ook mogen ze bijv niet aanwezig zijn bij de boedelverdeling, en alle evt gesprekken aangaande erfenis, hun kindsdeel is iets waar ze recht op blijven houden.
Waar de andere kinderen door een notaris op de hoogte wordt gesteld, zal het andere onterfde kind zelf zijn kindsdeel moeten opeisen.

Eerder schreef je een reactie over bijbaan, is misschien ook zo, heeft nul uren contract maar werkt 2,5 dag bij de baas, gemiddeld dus 86 uur per maand, en als je dan thuis woont kun je volgens mij jezelf goed bedruipen, zeker als de studiekosten en rijbewijs al door je ouders betaald zijn!

En goed lezen is ook voor u een punt, ik heb niet geschreven dat ik geen zin had om mijn kinderen op te voeden, die kans is me destijds niet gegund. en wat heb ik er aan als de kinderen straks op hun eigen wonen miss nog naar mij komen? de tijd die voorbij is tijdens hun opgroei fase die komt niet terug, tijd die ik als vader ook gegund zou moeten worden, want een relatie bouw je niet op, en dat kan ook helemaal niet als je ze ( bijna) nooit ziet.

Inderdaad

Er zijn ouders waar je als kind tegen moet procederen om je recht te krijgen. Emotioneel onrijp en rancuneus gedrag van een ouder. Het komt voor.

Ja, kan wel hoor Pennestreek

Precies wat Marc zegt, je kunt je kinderen best voor een flink deel onterven. En ja, Marc klinkt verbitterd, waarschijnlijk is hij dat ook.

Het stukje over 'maar dat kun je je kinderen toch niet kwalijk nemen?' is een ingewikkelde. Het is altijd belangrijk om je te realiseren dat als kinderen door minimaal één ouder zich gedwongen voelen partij te kiezen, ze dat ook bijna altijd zullen doen. Om het een beetje leefbaar te houden. Ook zou het kunnen dat (een deel van) de kinderen wel degelijk enige boze gevoelens had, maar dat die niet wat beter verwerkt kunnen worden vanwege inmenging van de boze moeder. Dat helpt dan niet echt.
Maar wanneer word je zelf verantwoordelijk voor je afwijzende gedrag? Wanneer mag het wel consequenties hebben?
Niet precies op het moment dat ze 18 worden, dat lijkt mij veel te vroeg. Maar in de loop van dat ze 20+ zijn, dan komt er toch wel een moment dat er ook wat toenadering kan zijn. Dat enig contact herstellen van beide kanten mag komen.
En dat het ook een keer gevolgen heeft als je nooit iets met je vader wil. Waarom ook: erven van een vader waar je niets mee te maken wil hebben?

Maar wees ook voorzichtig. Realiseer je dat een kind altijd liever een betere band met een vader gehad zou hebben. Kind voelt zich afgewezen en gaat nu zelf afwijzen.
Doe dit dus vooral niet te vroeg. Veel boosheid tonen helpt dan niet.
(NB ik heb nu ook niet alles heel goed overgelezen, dus excuus als dit niet helemaal lukt).

Oh nog even praktisch: als je kinderalimentatie betaalt, gaat dat boven wat Duo zegt dat je moet betalen. Je moet dus kinderalimentatie door blijven betalen van 18 tot 21 jaar, rechtstreeks aan het kind. Niet te veel nadenen daarover en netjes indexeren natuurlijk.

Maar is

jou dan verboden om contact te hebben met je kinderen? Want daar is heel wat voor nodig. Dat kan niet zomaar. Je bent er toch echt al die tijd zelf bij geweest.

Lanza

Lees het stukje van Bosbes nog een keer door Lanza, wat Bosbes zegt komt nl veel voor. Ja, het kan dat contact met kinderen er niet meer is. Werkt heel makkelijk hoor, neem een manipulerende ouder en ouderverstoting is zo in de hand gewerkt. Dan kun je rechtzaken aan gaan spannen om omgang te krijgen maar is dit goed voor de kinderen? Soms is het beter om in dergelijke gevallen je verlies te nemen, en geloof me, dat doet pijn als "verliezende" ouder. De zin " je bent er toch echt al die tijd zelf bij geweest" slaat kant nog wal, maar dat kun je niet weten of je beseffen als je het zelf nooit mee hebt gemaakt, zoals in jou geval Lanza. Dus pas op wat je zegt in dit geval, het is allebehalve tactisch.
Ik snap wel dat Marc verbitterd is.

Onterven

Een kind heeft toch altijd recht op een kindsdeel? Dat bedoel ik. Helemaal schrappen uit je testament kan gewoon niet. En waarom zou je als vader in vredesnaam zo'n statement willen maken als je kinderen nog pubers zijn?? Ja, ook de oudste zit nog pas aan het eind van de puberteit, hij is echt nog niet helemaal volwassen. Bovendien wonen ze alle drie nog bij moeder thuis, dus ze zullen niet snel tegen haar ingaan. En ook zijn ze echt nog lang niet los van haar invloed. Dat kost tijd, en zal pas gebeuren als ze op zichzelf wonen. Dus ik vind echt niet dat je je kinderen kwalijk kunt nemen hoe de zaken nu lopen. Echt niet!

Ik zou zeggen, wees trots op je kinderen, dat ze naast een studie ook nog flink werken. Het geld dat ze verdienen zal voor een deel aan de moeder betaald worden als bijdrage aan de huishoudpot.

Als je echt later de band met je kinderen weer goed wil hebben, zul je nu moeten investeren. En in jouw situatie is dat voor zover ik dat in kan schatten vooral geduld hebben en ze laten weten dat je van ze houdt en dat ze altijd bij jou terecht kunnen. En daar hoort dus naar mijn idee ook bij gewoon de afgesproken alimentatie betalen en niet dreigen met onterven. Ik kan echt niet anders dan hier een kleuter in zien die stampvoet omdat hij zijn zin niet krijgt. Niet een volwassen reactie op kinderen die ook maar zich voegen naar hun moeder omdat ze daar wonen.

Voor de goede orde, ik vind het vreselijk voor je dat je buiten het leven van je kinderen bent gehouden, maar degene op wie je boos moet zijn is je ex. De kinderen zitten ertussen. Die hebben hier niet om gevraagd.

Pennenstreek

Ook dat klopt niet, ze krijgen dan namelijk nog maar de helft van hun kindsdeel.

Mijn broer is onterft, hij moet zich er binnen 5 jaar zelf van het overlijden in kennis stellen, anders krijgt hij ook de helft van het kindsdeel niet.

Van de site van een notaris:

Praktische bezwaren
Wettelijk gezien is het niet mogelijk om kinderen volledig te onterven. Kinderen hebben namelijk altijd recht op een geldelijk bedrag dat wij de legitieme portie van de erfenis noemen. Concreet betekent dat het volgende: stel een moeder heeft drie kinderen onder wie de erfenis zou worden verdeeld. Dat betekent dat hun kindsdeel normaal één derde van de erfenis is.

Als de moeder in kwestie besluit alle drie haar kinderen te onterven, dan hebben zij geen recht meer op hun kindsdeel van de erfenis maar nog wel op de legitieme portie. De legitieme portie is de helft van een kindsdeel. Dit houdt dus in dat de kinderen geen recht meer hebben op één derde van de erfenis, maar de helft van hun derde deel.

Oké, allebei gelijk dus

Er blijft altijd een (zelf opeisbaar) deel waar een kind recht op houdt.
Maar dat is toch helemaal het punt niet. Ik kan er gewoon op geen enkele manier met mijn pet bij dat je als vader überhaupt overweegt om je pubers uit je testament te zetten omdat je vindt dat je als vader toch al teveel betaalt en daarvoor in ruil niet genoeg aandacht krijgt. Echt niet. Als dat je instelling is, dan begrijp ik heel eerlijk gezegd wel dat die kinderen geen zin hebben in contact.

Nogmaals, als de situatie echt zo is dat ze geïndoctrineerd worden door de ex van Marc, dan kan hij ze dat op geen enkele manier kwalijk nemen. Dan kan hij hoogstens hopen dat dat contact weer enigszins normaliseert als ze het huis uit zijn, en zich aan de invloed van moeder kunnen ontworstelen. En als hij in de tussentijd heeft laten zien een liefhebbende vader te zijn, die geduld heeft en contact met zijn kinderen belangrijker vindt dat wat ook. Die dus gewoon af en toe een teken van leven geeft, het lijntje in stand houdt, en niet mekkert over alimentatie. Die trots is op zijn kinderen die naast een studie flink werken. Ik lees nergens dat hij vindt dat ze dat geld over de balk smijten, dus dat zal het punt niet zijn. Ik lees alleen dat hij nu vindt dat hij dan minder zou hoeven betalen. En zo werkt het dus niet. Niet in Nederland, niet bij ouders die hun verantwoordelijkheid nemen, niet bij mensen die van hun kinderen houden. Hij stelt voorwaarden aan de liefde voor zijn kinderen. Voorwaarden waar zij (nu) nog niet aan kunnen voldoen, en die hij zelf door zijn in- en opstelling ondermijnt. Maar dat ziet hij niet in.