Zoete broodjes of goede deal

Geen idee

De regel is 50/50 bij gemeenschap van goederen. Of dit een goede deal is hangt dus helemaal van jullie totale vermogen af.

Laten narekenen

Het klinkt heel aardig, maar ik zou het toch maar laten berekenen door iemand die er verstand van heeft. Vooral ook omdat jullie in gemeenschap van goederen zijn getrouwd en zijn halve bedrijf ook van jou is. Natuurlijk wil je ervoor zorgen dat zijn bedrijf blijft bestaan, maar ik zou niet zomaar akkoord gaan met zijn voorstel. Het klinkt me te makkelijk.
Waarom zou hij je eigenlijk 500 per maand betalen als de kinderen 50/50 verdeeld worden? Wat is financieel gunstig? Kinderen bij één ouder ingeschreven, kinderen bij de ander ingeschreven, één kind bij de een, de ander bij de ander.
Wat als een van jullie een nieuwe partner krijgt? Zijn er pensioenen?
Moet je wachten met scheiden tot het tweede huis klaar is? Kan het wel, de een het ene huis, de ander het andere huis zonder schenkbelasting? Zijn de huizen wel evenveel waard?
Zomaar wat vragen die bij mij opkomen, terwijl ik nog nooit ben gescheiden. Aangezien hier veel mensen draadjes openen over hun scheidingen, komen er vast veel inhoudelijkere antwoorden met precies de juiste vragen die je moet stellen. Al vind ik de mijne ook al best briljant 😀.
Sterkte in deze moeilijke tijd.

Gelijkwaardig

Ik zou dus wel volledig geïnformeerd willen worden voordat ik akkoord ga met iets. Het klinkt nu teveel als afschepen en of alsof hij jou iets geeft. De helft van al jullie bezittingen is al van jou. Wellicht ziet hij dat anders, als kostwinner, maar dat moet dan even duidelijk worden gemaakt.

Geen zicht op de zaak?

Nu je zegt dat je niks van de financiën van de zaak weet, is het helemaal belangrijk niet aan de keukentafel de scheiding te regelen. Natuurlijk voelt je man dat het zijn zaak heeft omdat hij hem heeft opgebouwd (denk ik), maar dan had hij niet in gemeenschap van goederen moeten trouwen. Dat heeft juridische consequenties.
Neem een advocaat. En niet om je man uit te kleden, maar om voor jezelf op de komen. En dan kun je best wat water bij de wijn doen her en der, maar dan kan jij dat zelf beslissen.

Toewijzen?

'Hij wil het nieuwbouwhuis volledig ingericht, hypotheekvrij Aan mij toewijzen en maandelijks een toelage van 500€. '

Er valt voor hem niks 'toe te wijzen'. Jij bent voor de helft eigenaar van beide huizen én de zaak.

dat nieuwbouwhuis is investering

schrijf je. Misschien als oudedagsvoorziening?

Het gaat om veel geld en bezit, daar moet echt iemand naar kijken met verstand van zaken!

Eens

Eens met de anderen. Neem een eigen advocaat in de arm, mogelijk daarnaast ook een financieel adviseur en laat je terdege informeren. Pas dan weet je wat je positie is, en wat je daar wel of niet op wil toegeven.
Als je man probeert je hierover een schuldgevoel aan te praten, zeg dan dat je hem niet het vel over de oren wilt halen, maar dat je goed wilt worden geïnformeerd zodat je welbewust ergens ja op kunt zeggen en achteraf geen spijt hoeft te hebben. Hij zal toch ook niet willen dat er achteraf spijt en verwijten komen? Nou dan.

Je man wil graag doorpakken, want hij heeft al het denkwerk al zo'n beetje gedaan en hij wil verder met de rest van zijn leven. Voor jou begint het net. Dat betekent niet dat jij je door hem moet laten opjutten.

Groeten,

Temet

zie het als begin van onderhandelingen

Zijn die beide huizen ongeveer evenveel waard? Die 500 euro is voor jou? Hoelang wil hij die betalen? Betaald hij daarnaast nog kinderalimentatie, dat zou wel mijn insteek zijn. Wat spreken jullie af over de studie van de kinderen.

Komt het huis op jouw naam? Of mag je er gratis in wonen? Voor de kinderen zijn huizen op vijf minuten van elkaar wel heel fijn. Je krijgt het met een eigen zaak toch nooit fifty-fifty, het zal altijd discussie zijn hoeveel dat precies waard is. Het is natuurlijk ook in jou belang dat de zaak door kan draaien. Ik zou dus vooral kijken naar wat voor jou belangrijk is.

Zorgen?

Hij belooft dat ie goed voor jullie zal zorgen?

Hij zorgt pas goed voor jullie als hij openheid geeft en inzicht verschaft in alles. En verdelen, wat niet betekent dat alles precies door de helft hoeft natuurlijk. Dan kun je daarna gewoon voor jezelf zorgen en ben je niet afhankelijk van hem en het geld dat hij je maandelijks wil overmaken.

Dus rustig aan. En laat je juridisch adviseren. Dat is geen geldklopperij en je bent ook niet gelijk op oorlogspad. Het is gewoon nuttig om goed voorbereid dit soort zakelijke dingen af te handelen.

Groet pom

schulder/verrekening versus maandbedrag

Dus hij wil nu dat jij hem dat hele bedrijf schenkt, en daar staat tegenover een belofte dat hij je 500 euro per maand betaalt? Maar hoe lang gaat dat door? Hoeveel van die 500 euro is partneralimentatie en hoeveel van die 500 euro is kinderalimentatie? Als de kinderen 18 zijn, wat krijgen zij dan van hem? Wat als hij stopt met betalen? Wat als hij naar de rechtbank gaat om het "alimentatie"bedrag te laten verlagen vanwege verlies van inkomen of vanwege een nieuwe leg?

Je moet echt de alimentatie lostrekken van het afbetalen van onderlinge schulden ivm het bedrijf en het huis.

Een bedrijf weggeven is onomkeerbaar. Een alimentatie-afspraak is dat niet. Je leest hier op het forum wekelijks verhalen van partners die hun alimentatie niet krijgen.

Er is geen enkele reden om dat bedrijf zomaar weg te geven. Je kunt mede-eigenaar blijven tot hij je uitgekocht heeft, of je kunt wel de eigendom afstaan maar dan vaststellen hoeveel hij je schuldig is en hoe hij dat afbetaalt (saldo, maandbedrag, rentepercentage, directe opeisbaarheid bij in gebreke blijven, etc.), of hij kan een hypotheek nemen op zijn bedrijfspand, of...

Eens met Temet, neem een finiancieel adviseur in de arm.

even dit

Er zijn al hele goede adviezen gegeven. Ik hoorde, hier misschien wel, ooit de volgende vergelijking:
Als er onderhandelt moet worden beginnen mannen vaak op 10, gaan er van uit dat de andere partij op 0 begint en dat ze ergens tussen de 4 en de 6 uit zullen komen.
Vrouwen willen, zeker in scheidingen, zo graag de harmonie bewaren dat ze genegen zijn in de onderhandeling op 5 te beginnen. Dan komt het eindresultaat dus vaak tussen de 7 en 8 uit.
Houd dit in je achterhoofd waarbij je natuurlijk eerst inzage moet krijgen, via een deskundige wat redelijk voor jou en hem zou zijn en waar je recht op hebt. succes

zielig

Ik heb geen goede raad, wel mijn eigen twijfels. Toen ik ging scheiden is er een alimentatieberekenig gemaakt volgens de hofnorm en met jus vergelijking. Wij waren bijna 30 jaar samen. Ex man vond zichzelf erg zielig dat hij zo hard moest werken en dan maar zo weinig geld zou overhouden zelf. En ik heb rekening met hem gehouden, de arme stakker... Maar achteraf denk ik, Hoezo! Er is een berekening volgens de wet gemaakt waarbij hij echt een veel groter bedrag per maand overhoud. En dat hij meer verdiende dan ik is ook omdat hij liever carrière wilde maken dan thuis zijn, de zorg voor de kinderen kwam op mij neer. Ik vraag me af of het nou redelijk van mij is geweest om met een lager bedrag akkoord te gaan of gewoon dom.

Elledoris

“ Ik vraag me af of het nou redelijk van mij is geweest om met een lager bedrag akkoord te gaan of gewoon dom.”

Tja, wat zal ik zeggen?
Ik zou iemand in de toekomst adviseren gewoon de berekening aan te houden.
En niet weer lief voor de soon to be ex te zijn.

Veel vrouwen die voor de goede sfeer toegeven hebben later spijt. Vrouwen staan er na een scheiding vaak slechter voor dan mannen (gemiddeld genomen).

En waarom zou jij degene moeten zijn om de sfeer goed te houden? Kan je de sfeer alleen goed houden door akkoord te gaan met wat hij wil? Wie verpest dan de sfeer?

@ Sterke vrouw: wees sterk en laat je dus niet inpakken door je man ‘zonde van het geld’ . Ja zonde van zijn geld, want hij houdt jou onwetend dus je hebt geen idee wat je allemaal mis loopt.
Ik zou het ongelofelijk naief vinden als je niet eerst alle financiële feiten (met hulp van iemand die financieel onderlegd is en weet hoe het werkt met echtscheidingen) op tafel wilt hebben en weten waar je recht op hebt. Denk ook aan pensioenen.

Daarna kan je beoordelen of zijn aanbod een goede deal is.

Je kunt trouwens beginnen met hem te vragen om de jaarrekeningen van de laatste drie jaar aan jou te overleggen.

Eens kijken of hij dan nog lief tegen je doet en het presenteert als een goede deal, dat hij zo schappelijk is.

Wees niet naief.

Tijd

Temet: 'Je man wil graag doorpakken, want hij heeft al het denkwerk al zo'n beetje gedaan en hij wil verder met de rest van zijn leven. Voor jou begint het net. Dat betekent niet dat jij je door hem moet laten opjutten.'
Dat is helemaal waar. Dus ik zou me nu ook niet eerst op de verdelingsvragen storten. Er is nog een vraag die hieraan vooraf gaat: waarom. Heb je het aan zien komen? Vind je ook dat jullie relatie beëindigd moet worden? Zijn de signalen van de afgelopen maanden en heb je er zicht op waardoor die signalen zijn ontstaan? Je eerste stap kan dus zijn dat je aangeeft: ik ben er nog niet uit of scheiding de beste oplossing is. Als je het wel de beste oplossing vindt kun je deze stap overslaan.
De volgende stap is dat je afspraken maakt over hoe het proces gaat verlopen. Hij heeft al aangegeven hoe hij dat wil, het hele voorstel ligt klaar, jij moet ja of nee zeggen, bemoeienis van een advocaat is alleen maar geldklopperij. Maar er zijn heel veel aspecten waar jij niet genoeg van af weet. De vraag is dan: hoe bouw je die kennis op? Het gaat over eigendomsrechten, over verdeling daarvan, of bedrijfsaspecten. Dat alles is niet 'van hem' maar ook van jou. Het kost jou tijd om je daarin te verdiepen. Dat kun je doen op eigen houtje, dan kost het je meer tijd. Je kunt het ook samen doen, maar dan zal hij veel meer inzicht moeten geven in bijvoorbeeld het bedrijf en dan zul je toch advies moeten inwinnen van deskundigen, bijvoorbeeld een gesprek met de boekhouder van het bedrijf, met de bank, met een belastingdeskundige, met een advocaat die gespecialiseerd is in echtscheidingen en verstand heeft van echtscheidingen waarbij een zaak betrokken is. Je kunt dat alleen gaan doen, je kunt het ook samen doen. Je kunt zelf voor elk facet informatie zoeken en een deskundige, maar je kunt het wellicht ook bundelen in één persoon, en dat zou dan toch een advocaat zijn. Hij heeft alles op een rijtje, dus voor hem zal het overbodig zijn. Maar jij hebt niet alles op een rijtje, dus voor jou is het een inhaalslag. Geef duidelijk aan dat je die inhaalslag moet maken, dat dat tijd kost, en vraag of hij dat proces samen met jou (en andere informatiebronnen!) wil doorlopen, of dat je het alleen gaat doen.
Als je het eens bent met de scheiding en je hebt de oprechte wens om het bedrijf in stand te laten, de zorg voor de kinderen te verdelen en in de nieuwe woning te trekken, dan kun je dat ook aangeven: dat wil ik ook. Maar geef er wel bij aan, dat je de implicaties niet goed kunt overzien, omdat je gewoon te weinig weet over de juridische en financiële aspecten. Het kan best zijn dat zijn voorstel goed is, maar je hebt meer informatie nodig om dat te kunnen beoordelen.
Als hij niet begrijpt waar dat over gaat of daar niet aan mee wil werken, geef dan aan dat je eerst zelf een adviesgesprek wil met een deskundige (meestal toch een goede advocaat) en dat je hem op de hoogte zult houden van wat daaruit komt. Dat kost geld, ja, klopt. Het is een investering die nodig is om op dezelfde lijn te komen. Als hij een zakenman is zal hij weten dat je nooit zomaar een contract moet gaan tekenen als je niet alle implicaties daarvan hebt overzien: je moet dan extra informatie verzamelen. Dat kost tijd en als je het niet zelf wilt of kunt doen, dan moet je daarvoor een specialist inhuren.
Een paar tussenstappen dus: eerst de vraag of jij ook vindt dat een scheiding onvermijdelijk is; en dan de vraag welk proces jullie in willen gaan, waarbij jij aan kunt geven dat je nog een paar stappen nodig hebt om uiteindelijk te kunnen komen tot een voorstel of tot een goede beoordeling van zijn voorstel.

Tsjor