Zo veel moeite met ex van m’n partner
Ik ben nieuw hier en wil graag iets van me afschrijven en wellicht wat tips van ervaringsdeskundigen krijgen.
Het is een cliché, maar ik heb ontzettend veel moeite met (of eigenlijk een hekel aan) de ex van m’n partner en moeder van m’n stiefkind.
Ik ben nu 4 jaar samen met mijn man en naast onze (stief)zoon van 7, hebben we samen een dochtertje van 1. De ex van m’n man is ook hertrouwd en heeft een zoontje van 6 maanden.
De Ex heeft nooit veel tijd aan haar zoon besteed. Mijn man is altijd de primary caretaker geweest, zijn zoon staat ook bij ons ingeschreven, en nog steeds is hij degene die de oudergesprekken voert, zij komt gewoon niet opdagen? de tand- en huisartsbezoeken aflegt, haalt en brengt naar sport etc (ook in haar week omdat zij het gewoon niet doet), en cadeaus en kinderfeestjes etc regelt.
In haar week wordt mijn man regelmatig gebeld om z’n zoontje op te halen uit school of van de opvang omdat de Ex de tijd is vergeten of nog op haar werk is. Hij doet dit altijd, zonder morren en zonder een onvertogen woord over z’n ex.
In haar weekenden gaat de 7-jarige vaak uit logeren bij vriendjes of hij zit halve dagen te gamen / tv te kijken omdat zij uitslaapt tot na het middaguur. Hij vindt dat natuurlijk prachtig - dat hij geen schermtijd heeft ziet hij als liefde / verwennerij. Overigens zit haar baby er dan in een wippertje naast…
En bijvoorbeeld afgelopen zomer was hij regelmatig verbrand, omdat z’n moeder geen zin had / vergeten was hem in te smeren.
Nou ja, so far, so good. Maar nu komt het. Ze heeft onlangs, zonder te overleggen, een huis gekocht op 45 min afstand van ons en de school van m’n stiefzoon. Mijn man wil er geen zaak van maken, dus hebben we na veel gesprekken besloten hen in die richting te volgen. Voor mijn stiefzoon is dit best heftig - zeker na afgelopen jaar, waarin hij aan twee kanten ineens een broertje en zusje kreeg, na al die jaren alleen. Hij wil heel graag het schooljaar afmaken op z’n oude school, dus wij blijven iig tot in de zomer in ons huis wonen.
De Ex heeft verder ook nog bedacht dat ze haar huidige woning per december wil gaan verhuren en heeft, weer zonder te overleggen, besloten bij haar schoonouders op 1,5 uur rijden te gaan wonen, want gratis en gratis opvang voor hun baby - in afwachting van de oplevering van hun nieuwe woning in mei. Dit levert namelijk veel extra geld op. Met het idee dat haar man haar zoontje dan elke dag naar school brengt en dat hij stopt met z’n sporten in haar weekenden.
Ik vind het totaal onverantwoord dat een jongetje van 7 jaar elke dag minimaal 3 uur in een auto moet zitten, met als enige reden extra geld en dat maandenlang. Mijn man vindt het ook ridicuul, maar hij zegt dat hij geen invloed op Ex kan uitoefenen (en juridische stappen wil hij niet zetten). Haar eigen man zei dat ze gek is, maar gaat er ook in mee. Iedereen (school, ouders van vriendjes) vindt het belachelijk, maar niemand zegt er iets van en zo kan zij doorgaan met haar egoïstische keuzes.
En wie treedt dan op voor het belang van dat lieve jongetje dat zo loyaal is aan z’n ouders en alles goedpraat (‘mama kon me niet halen, ze is heel druk met werk’, ‘mama is vaak moe’)
Maar tegelijkertijd vraag ik me af wat zijn belang is? Is hij gebaat bij geen reistijd of is
tijd met beide ouders belangrijker (voor wat het waard is)?
En is een stabiele thuissituatie bij z’n vader het beste (ik vind dat hij tijdelijk bij ons moet blijven) of is het erger dat er sprake is ruziënde ouders?
En waarom vind ik haar zo vreselijk? omdat ze haar kind al jaren verwaarloost, omdat ze de Ex is, omdat ze haar oude én nieuwe partner laat opdraven voor de gevolgen van haar keuzes?
En vooral; hoe zorg ik dat ik hier minder fucks om geef? Aangezien ik hier niets aan kan doen… En is het mijn eigen oude zeer als ongezien kind van gescheiden ouders wat ik hier projecteer?
Tips en of suggesties voor wraakacties zijn welkom 
MamaE schreef op 17-11-2023 om 15:06:
[..]
Dat klopt. Ik zou ook geen conflict zoeken met school, maar als ik de school zou zijn, zou ik wel iets doen met deze keuze uit zorgen over het kind.
Een advocaat valt ook te overwegen. Vader staat in dezen sterk denk ik zo.
Het kind gaat natuurlijk ook wel naar een andere school, maar dat wijzigt waarschijnlijk niks aan de denkbeelden en opvoeding van moeder.
Waar lees je dat vader dit ook wil? Hij is uiteindelijk de biologische en wettelijke vader van dit kind en ik lees nergens dat hij de boel op spits wil drijven
wat ook nog kan is dat zoon omdat zijn moeder en haar partner bij jullie in de omgeving blijven werken en dus toch dagelijks rijden is dat ze haar zoon 1 doordeweekse nacht heeft.
Qua files is dan de donderdag het handigst omdat vrijdagochtend de file druk gemiddeld het laagst is.
Wij hebben dit 10 jaar gedaan zoon stond dus 1 dag per week bij zijn vader idd om 6 uur op ze vertrokken met ruime marge, stonden gemiddeld een half uur te vroeg op school maar het positieve voor zoon was dat hij structureel 4 uur per week zijn vader helemaal voor zichzelf had terwijl de siblings altijd met elkaar, zijn vrouw en zijn werk moesten concurreren. Die ritten in de auto waren heel belangrijk voor hun band. In die 10 jaar zijn ze 2x te laat geweest: 1x stond heel Nederland vast, en de 2e keer had de school bedacht om 7 uur 's morgens het lesrooster om te gooien en de klas van zoon niet het 3e uur te laten beginnen maar het eerste uur.
Samen met de weekenden om en om kom je dan niet op een 50/50 regeling maar op een 60/40 regeling.
Dat je in het weekend voor de sport heen en weer moet rijden, net als voor kinderfeestjes overigens, dat blijft ongeacht welke regeling je treft.
