Zijn er ook mannen die emotioneel kapot zijn van een scheiding?
Goeie avond,
Ik weet niet meer wat ik moet. Ik ben zo verdrietig ik hoop dat het helpt als ik het van mij afschrijf. Hoe ik het hier schrijf is natuurlijk wel mijn kant van onze scheiding. Goede adviezen lijken me heel geweldig maar negatieve reacties over mijn (ex)vrouw trek ik heel slecht.
Hier mijn verhaal.
Ik ben een man van 42 jaar. We zijn 17 jaar samen en bijna 9 getrouwd.
Een goeie 6 weken geleden (eind april) kwam mijn vrouw terug uit het buitenland hier was zij geweest voor haar werk. Voor deze periode was onze relatie een poosje al iets minder. Ik dacht dat dit kwam omdat ze stress had over het naar school brengen van de kinderen in combinatie met haar drukke baan en mijn baan waarvoor ik regelmatig langere tijd in het buitenland ben (4 tot 6 weken) hierom hebben wij ook besloten om een au pair te nemen die ondertussen er ook al is. Op een zaterdag avond nadat we onze kinderen op bed hadden gelegd zaten we beneden aan de tafel en vroeg ik of ze zin had om en film te kijken of een spelletje te spelen aangezien we elkaar heel weinig hadden gezien de afgelopen tijd. Hier had zij geen zin in en stelde mij toen de vraag hoe vind jij onze relatie gaan. Ik gaf hier toen aan dat ik die op het moment wel moeilijk vond gaan. Hierop gaf zij aan dat ze niet meer wist of ze nog wel bij me wou blijven. Dit raakte mij emotioneel heel erg hard aangezien ik dit echt niet had zien aan komen. Ik heb haar toen gevraagd of ze nog in relatie therapie geloofde. Hier geloofde zij gelukkig wel in dus dat gaf mij weer hoop dat er toch nog misschien een toekomst samen mogelijk was. Helaas moest ik na het weekend voor mijn werk naar het buitenland hier ben ik ook heen gegaan maar heb wel met mijn werk afgesproken dat het een kortere tijd was in verband met alles wat thuis nu speelde. 2 dagen later zat het me toch niet lekker en had ik mijn vrouw aan de telefoon en na door vragen gaf zij toe dat ze vreemd was gegaan met een collega (hier voor kende ze hem niet.) Toen brak mijn wereld helemaal en hebben mijn collega’s geregeld dat ik donderdag al weer naar huis kon vliegen. Mijn wereld was helemaal ingestort maar ik kan het begrijpen dat het is gebeurd. Zij zat niet lekker in haar vel en was even weg van de kinderen van mij en van alles stress thuis en je zit op een mooi eiland. We hebben toen op vrijdag en zaterdag goeie gesprekken met elkaar gehad en zijn op maandag begonnen met relatie therapie. Hier gaf zij aan dat ze op dit moment niet meer in een toekomst geloofde samen. De therapie was super emotioneel en we kregen ook een opdracht mee die we thuis moesten uit proberen. Hier heeft zij ook herhaaldelijk op gezegd dat we het wel serieus moeten doen wat die therapie kost ook echt serieus geld. Tussen de 1e
en 2e sessie zat helaas ongeveer 1,5 week met ups maar vooral ook downs veel verdriet en frustratie van mijn kant. Ik moet ook eerlijk toegeven dat ik toen de fout heb gemaakt om haar berichten in whats app te lezen dit was echt niet goed van mij en hier schaam ik me ook echt voor. De 2e sessie verliep echt heel anders op een gegeven moment gaf ze aan dat ze helemaal niet meer wou en naar door vragen gaf ze toe dat ze weer contact had met die man waar ze vreemd mee gegaan is. Mijn wereld stortte terplekken compleet in want ik wou en wil nog steeds vechten voor onze relatie ik hou nog zo veel van haar maar in mijn ogen heeft ze alle deuren die ik probeer open te zetten door uit huis te gaan een poos of samen om en om uit huis te gaan kei hard dicht gegooid in mijn ogen wil ze alleen maar scheiden. Ik kan hier dus heel moeilijk acceptatie voor krijgen dat we gaan scheiden om dat ze in mijn ogen alles alleen heeft beslist en de periode dat zij twijfelde alles alleen heeft gedaan ik heb totaal geen inbreng in de hele situatie ook niet gehad het voelt als of ik in een trein zit ergens achteraan en dat zij bepaald waar we heen gaan hoe snel en waar we wel en niet even stoppen. Ik voel me machteloos. We zijn nu een paar weken verder de scheiding is in gang gezet. Ze heeft echter afgelopen weekend toegegeven dat ze hem al weer stiekem een keer gezien heeft terwijl we nog niet eens gescheiden zijn en ze heeft gezegd dat ze hem mist en naar hem toe wil. Ze kent hem net 5 weken en ik wordt gewoon ingeruild voor een ander een jonger exemplaar. Ik ben op het moment echt bezig met overleven, ik vind het zo zwaar vooral om dat ik emotioneel totaal niet achter de scheiding sta ik voel me buitenspel gezet. Ik weet dat ze ook echt het emotioneel wel zwaar heeft dat heeft ze ook gezegd zij wordt ook verscheurd door gevoelens en ze heeft ook toegegeven dat het fout is wat ze doet maar ze gaat er wel bewust mee door. Op het moment zit ik echt in een overlevings modus mijn emoties nemen de overhad en die gaan alle kanten op, diep gewortelde verdriet, boosheid, onmacht, jaloezie en nog zo veel meer. Ik slaap de afgelopen 5 a 6 weken gemiddeld denk ik 2 a 3 uur per nacht ik heb geen eetlust meer. Thuis ben ik niet te genieten terwijl mijn vrouw echt probeert rekening met mij te houden. Mijn slaap gebrek maakt mij op het moment ook een slechte vader dit doet mij ook verdriet. Waar ik ook heel erg bang voor ben is dat ik allen over blijf, mijn dochters liggen nu op bed en ik zit hier dan alleen aan de keuken tafel is dit nu mijn toekomst alleen ik weet namelijk echt wel dat ik niet de knapste ben. Mijn vrouw is vorige week 3 nachtjes weg geweest voor haar werk en deze week weer 1 nachtje. Als ik niet iets stuur naar haar hoor ik helemaal niks van haar terwijl ik echt heel duidelijk heb verteld bij de maatschappelijk werkster (daar ga ik 1 keer per week heen om over mijn emoties te praten aangezien ik het niet alleen red ik ga kapot.) dat ik zo hunker naar een beetje aandacht van haar kant ook al is het maar te vertellen over hoe haar werk ging maar ze is alleen maar met hem bezig ze sport veel en dan als ze even weg is belt ze elke avond met hem hele tijden dit heeft ze ook toegeven. Dit doet mij ook zo veel verdriet en geeft mij ook nog meer het gevoel dat ik ingeruild ben aan de kant gezet. Ik ben ook zo boos op hem hij wist dat we nog moesten beginnen met de scheiding dat ze mij het nog niet eens verteld had dat ze wou scheiden en hij ging bewust haar versieren en gaat er nu bewust mee door ik haat hem echt. In mijn gedachten is hij namelijk de reden dat ze zo abrupt is gestopt met de therapie. Als we door waren gegaan en we kwamen er naar een aantal keer achter dat het er echt niet meer is terwijl er geen ander in het spel is dan had ik er acceptatie voor dan hadden we het samen geprobeerd maar nu is dat kleine beetje hoop of wat er ook nog was door hem verpletterd vertrapt en verbrand. We zijn nu op het punt dat we moeten gaan beslissen wat er met het huis gebeurd, met mijn dochters met al onze spullen. We hadden het over uitkopen of nog samen het huis aan houden voor onze dochters en in het gesprek kwam het er ook op dat wat als het serieus wordt met hem dat hij mij dan misschien uit zou kopen. Hier ben ik ook weer zo verdrietig om dan is het plaatje helemaal compleet mijn vrouw met mijn kinderen in mijn huis met hem.
Ik kan dit niet meer ik weet niet waar ik heen moet met mijn emoties kennissen heb ik genoeg familie heb ik geen band mee. Alles wat ik had was mijn vrouw en haar familie maar alles is nu weg dromen, toekomst plannen alles ik val in z’n diep gat en ik zie geen toekomst meer.
Ik weet het ik vertel een hele hoop en het gaat alle kanten op, ik zit gewoon maar te schrijven wat in me opkomt, ik denk dat ik opzoek ben naar een beetje steun en begrip, misschien handvatten wat te doen of wat vooral niet te doen, ik ben alleen zo bang voor de toekomst die zie ik zo zwart en eenzaam in, ben gewoon mezelf, mijn zelfvertrouwen totaal kwijt. Ik voel me zo verschrikkelijk totaal waardeloos door alles wat in mijn hoofd om gaat. Ik moet om alles huilen op alle tijden van de dag. Ik kan op het moment niet naar mijn werk emotioneel kan ik het niet maar ook door mijn slaap gebrek is het onveilig alles waar ik plezier in had geeft me nu geen plezier meer. Ik voel me als een vuilniszak in het bos gestort, weg gegooid en ingeruild... En ik hou nog van haar hoe raar het ook klinkt.
Gegroet
Hans_1982 schreef op 01-08-2024 om 10:27:
[..]
Ik denk dat ik zelf een beetje onduidelijk was. Het is onze vraag aan hun. Als ik de auto krijg zonder haar er voor te compenseren of dat dan gezien wordt als schenking. Wij hebben er namelijk 0,0 verstand van en vandaar dat we dit vragen.
Het gaat om de totale waarde van jullie bezittingen (min schulden). Pas als de één meer krijgt dan de helft van de totale waarde is er mogelijk sprake van een schenking.
tsjor schreef op 01-08-2024 om 10:18:
[..]
Als je een hogere hypotheekrente moet betalen heb je ook een hogere aftrekpost bij de belastingdienst. Hoeveel dat dan oplevert hangt weer af van je inkomen. Hogere kosten om te wonen worden meegenomen bij het bepalen van iemands draagkracht, dus op die manier komt het wel weer terug: je hebt dan minder vermogen om bij te dragen aan alimentatie. Mijn advies is dus: begin er niet aan om dit soort ingewikkeldheden in je scheidingspapieren in te bouwen! Vraag is dan wel: wat doe je zolang je nog geen eigen onderkomen hebt. Het kan dus zijn dat sommige dingen pas bepaald kunnen worden als je onderdak hebt.
Idem voor wat betreft die schenking. Als het om grote dingen gaat, een Van Gogh bijvoorbeeld, dan kan het een probleem zijn dat je die niet door midden kunt snijden en dat de waarde ervan ook niet te compenseren is. Maar dat speelt niet in een normaal huishouden met een normaal budget en een normale auto, tv, bank etc.
Gelukkig hoeft de waarde ook niet vooraf berekend te worden door een mediator of jurist, het zou wat zijn. Met de simpele vraag: moet er nog wat verrekend worden (en dat dan doen) heb je het gevaar van overbedeling en schenking vermeden en kom je veel sneller en eenvoudiger tot een oplossing, zonder dat je de waarde van de beschuitdoos hoeft te bepalen. (Mijn notaris had het voorbeeld van mensen die bij haar waren, waarbij de een de deksel en de ander de beschuitdoos had en er geen overeenstemming was over wie dat zou krijgen.). Ik vind het nog steeds een mooie oplossing: degene die het huis verlaat mag als eerste beslissen wat hij/zij wil meenemen. En de pijnlijke uitvoering: in een weekend met een busje komen en die spullen ook daadwerkelijk weghalen.
Dat gecompenseerd wordt door het besef dat degene die in de woning blijft toch al heel veel voordelen heeft, ook financieel.Tsjor
Ik heb nog nooit een echtscheidingsconvenant gezien waarin geen waardes en verdeling van de gezamenlijke bezittingen waren opgenomen. Het is niet mijn werk, maar heb er wel meerdere voorbij zien komen.
In mijn prive geval stond er bijvoorbeeld: partijen komen overeen dat de inboedel € 5000 waard is en achterblijft bij de heer. Ook het saldo van alle bankrekeningen en bijvoorbeeld lijfenteverzekeringen op moment van scheiding, de waarde van de eigen woning, de hoogte van de hypotheekschuld, waarde van eventuele auto's. Dat moet naar mijn idee toch beschreven en verdeeld worden? Was dat bij jou niet Tsjor?
Verdeling van spullen ging zoals ik beschreef, lijstje met spullen die hij meegenomen had, wat ik bevestigde, zonder dat er waarde bij werd geschreven. De vraag naar waarde kwam in de vraag: moet er nog iets verrekend worden? Als op dat moment iemand had geroepen dat die geluidsinstallatie wel veel waard was, dan hadden we het misschien over waarde moeten hebben, maar dat is niet gebeurd. Hoe het vervolgens precies omschreven is in de papieren weet ik niet meer.
Heb je dan een globaal bedrag genoemd met natte-vingerwerk, of ben je serieus gaan kijken hoeveel die stoelen nog waard zijn? Als je dat samen moet gaan doen met iemand met wie je op dat moment niet op goede voet staat, dan is dat toch vragen om conflicten? Ik geloof dat mij veel bespaard is gebleven, maar ik begrijp nu ook pas de ruzie over de beschuitdoos.
Waarde van huis, geld en hypotheek is wel beschreven, overwaarde is wel berekend. Evenals inkomens, lasten bij elk inkomen, draagkrachtberekening en berekening kinder- en partneralimentatie. Vervolgens was het nog wel de vraag hoe we daarmee om zouden gaan. Bijvoorbeeld: voor één kind hadden we extra zware lasten op dat moment. Dat is dan een apart punt, zat niet in de algemene regelingen.
Tsjor
Hans_1982, als je 50/50 co-ouderschap hebt is het logisch dat er geen kinderalimentatie over en weer wordt gegeven. Maar dan ligt er een vraagstuk over de verdeling van inkomsten (kinderbijslag, kindgebonden budget) en uitgaven. Meestal komt daar een kindrekening voor, maar ook dan moet je goed met elkaar afspraken maken over uitgaven en zul je toch iets moeten kunnen aangeven over wat ieder bijdraagt.
Het is modern om af te zien van partneralimentatie, maar zoals je ziet komt de vraag dan op een andere en ingewikkeldere manier terug, bijvoorbeeld naar aanleiding van de kwestie van de hypotheekrente.
Berekeningen maken is een boekhoudkundig verhaal, laat dat een expert doen.
Tsjor
tsjor schreef op 01-08-2024 om 18:13:
Verdeling van spullen ging zoals ik beschreef, lijstje met spullen die hij meegenomen had, wat ik bevestigde, zonder dat er waarde bij werd geschreven. De vraag naar waarde kwam in de vraag: moet er nog iets verrekend worden? Als op dat moment iemand had geroepen dat die geluidsinstallatie wel veel waard was, dan hadden we het misschien over waarde moeten hebben, maar dat is niet gebeurd. Hoe het vervolgens precies omschreven is in de papieren weet ik niet meer.
Heb je dan een globaal bedrag genoemd met natte-vingerwerk, of ben je serieus gaan kijken hoeveel die stoelen nog waard zijn? Als je dat samen moet gaan doen met iemand met wie je op dat moment niet op goede voet staat, dan is dat toch vragen om conflicten? Ik geloof dat mij veel bespaard is gebleven, maar ik begrijp nu ook pas de ruzie over de beschuitdoos.
Waarde van huis, geld en hypotheek is wel beschreven, overwaarde is wel berekend. Evenals inkomens, lasten bij elk inkomen, draagkrachtberekening en berekening kinder- en partneralimentatie. Vervolgens was het nog wel de vraag hoe we daarmee om zouden gaan. Bijvoorbeeld: voor één kind hadden we extra zware lasten op dat moment. Dat is dan een apart punt, zat niet in de algemene regelingen.
Tsjor
Bij ons gewoon hup een schatting. In detail je huis doorgaan lijkt me een nachtmerrie. Er stond bij ons dus: de inboedel is € 5000 waard en blijft achter bij de heer. Dat ik de bank had meegenomen stond nergens.
Dit is ook een post die ik hierboven bedoelde met dat je met sommige waardes wat kan spelen. Een auto, een huis, je banksaldo staat allemaal behoorlijk vast, inboedel is niet te controleren en hoeft ook niet in detail beschreven te worden. Dus als OP de auto krijgt die € 30.000 waard is en zijn vrouw de inboedel houdt en je daar ook een waarde van € 30.000 aan toekent (wel wat hoog misschien) zit daar geen overbedeling. Als de auto en inboedel naar mevrouw gaat zeg je dat de inboedel € 5000 waard is.
Maar je moet dus het totaalplaatje van de waarde en verdeling bekijken.
SJSL, het is alweer enige tijd geleden dat ik beroepsmatig met echtscheidingsconvenantem van doen had, maar in mijn herinnering stond daar heel vaak iets in als "partijen hebben de roerende zaken in onderling overleg verdeeld en hebben op dit punt over en weer niets meer van elkaar te vorderen". Zoals Tsjor zegt dus: gewone spullen in onderling overleg verdelen, en alleen serieus gaan rekenen mbt huis en alimentatie. Volgens mij is dat schering en inslag.
Zou goed kunnen hoor Temet, het is niet mijn vak. Maar serieus rekenen betreft ook wel bankrekeningen, lijfrenteverzekeringen en auto lijkt me? Of zou je een auto er ook buiten kunnen houden? Ligt misschien aan de waarde.
tsjor schreef op 01-08-2024 om 18:22:
Hans_1982, als je 50/50 co-ouderschap hebt is het logisch dat er geen kinderalimentatie over en weer wordt gegeven. Maar dan ligt er een vraagstuk over de verdeling van inkomsten (kinderbijslag, kindgebonden budget) en uitgaven. Meestal komt daar een kindrekening voor, maar ook dan moet je goed met elkaar afspraken maken over uitgaven en zul je toch iets moeten kunnen aangeven over wat ieder bijdraagt.
Het is modern om af te zien van partneralimentatie, maar zoals je ziet komt de vraag dan op een andere en ingewikkeldere manier terug, bijvoorbeeld naar aanleiding van de kwestie van de hypotheekrente.
Berekeningen maken is een boekhoudkundig verhaal, laat dat een expert doen.
Tsjor
Dat is niet helemaal waar. Zelf net een (vervelende) scheiding achter de rug dus nog allemaal vers in het geheugen. Bij ons ook 50/50 co-ouderschap.
Bij ons is er een berekening gemaakt voor de kinderalimentatie en partneralimentatie. Er wordt eerst gekeken wat de maandelijkse behoefte is voor de kinderen en dan op basis van inkomen een verdeling gemaakt. Mijn inkomen lag een stuk hoger dan die van mijn ex en ze krijgt ook nog maar 70% van haar salaris per maand omdat ze sinds September vorig jaar niet meer gewerkt heeft (andere persoonlijke issues) dus het komt er op dit moment op neer dat ik veruit het grootste deel van de kinderalimentatie draag.
Er was ook behoefte aan parternalimentatie maar daar was geen draagkracht voor dus dat betaal ik niet.
Het is dus niet automatisch zo dat als je 50/50 co-ouderschap afspreekt, de kinderalimentatie vervalt. Er moet gewoon een bedrag per maand beschikbaar zijn om aan de kindbehoefte (verblijfsoverstijgende kosten) te voldoen. Als de aanstaande ex meer verdient zou het heel goed kunnen dat zij meer per maand aan die kosten bijdraagt.
Denk dat het verstandig is om de berekening voor beide alimentaties te laten maken.
JohanV, je hebt gelijk en ik vind het ook goed dat je voor beide soorten berekeningen hebt laten maken. Wat ik aangaf is eigenlijk meer een principe: 50/50 betekent ook dat ieder voor de helft zorgt. Meer ieder voor zich dus. Daarnaast kan slechts één van de twee zaken als kinderbijslag, kindgebonden budget en belastingvoordeel krijgen.
Verder vind ik de rekensommen van Nibud als het gaat om de kinderbehoefte een beetje theoretisch: zoveel procent van het gezinsbudget, en dan kom je op bedragen, waarbij 2 kinderen 1200 per maand aan extra kosten met zich mee zouden brengen bij een inkomen van ongeveer 5000 per maand. Als ik die 1200 per maand (extra kosten!) omzet in rekeningen, dan krijg ik dat niet bij elkaar geschraapt; tenzij je kinderopvang hebt. En voor iedereen geldt: als je minder hebt heb je minder en kun je ook minder besteden. Of dat schadelijk is voor kinderen hmmmm, ik heb er een paar die het goed overleefd hebben.
Tsjor
tsjor schreef op 12-08-2024 om 09:57:
JohanV, je hebt gelijk en ik vind het ook goed dat je voor beide soorten berekeningen hebt laten maken. Wat ik aangaf is eigenlijk meer een principe: 50/50 betekent ook dat ieder voor de helft zorgt. Meer ieder voor zich dus. Daarnaast kan slechts één van de twee zaken als kinderbijslag, kindgebonden budget en belastingvoordeel krijgen.
Oh nee hoor, als je meer dan 1 kind hebt kunnen ook beide ouders voor een kind afzonderlijk de toeslagen aanvragen. Hebben wij ook gedaan. Ik krijg nu de toeslagen voor de oudste (17) en mijn ex krijgt de toeslagen voor de tweeling (15). Zij mag niet klagen denk ik want naast het 70% salaris van haar werkgever krijgt ze dus ruim 800 per maand aan kindgebonden budget en nog eens 266 per maand aan kinderbijslag. Dan nog zorgtoeslag erbij en ze heeft nog best een aardig netto inkomen zonder te werken. Ik snap wel dat ze niet echt haast maakt om weer aan het werk te gaan.
Voor OP hoop ik dat ze er samen uit kunnen komen en kan alleen maar adviseren om goed te kijken waar je recht op hebt. Nu uit de goedheid van je hart afstand doen van zaken krijg je later spijt van. Een scheiding is eigenlijk iets vooral zakelijks waar wel enorm veel emoties bij komen kijken.
tsjor schreef op 12-08-2024 om 09:57:
JohanV, je hebt gelijk en ik vind het ook goed dat je voor beide soorten berekeningen hebt laten maken. Wat ik aangaf is eigenlijk meer een principe: 50/50 betekent ook dat ieder voor de helft zorgt. Meer ieder voor zich dus. Daarnaast kan slechts één van de twee zaken als kinderbijslag, kindgebonden budget en belastingvoordeel krijgen.
Verder vind ik de rekensommen van Nibud als het gaat om de kinderbehoefte een beetje theoretisch: zoveel procent van het gezinsbudget, en dan kom je op bedragen, waarbij 2 kinderen 1200 per maand aan extra kosten met zich mee zouden brengen bij een inkomen van ongeveer 5000 per maand. Als ik die 1200 per maand (extra kosten!) omzet in rekeningen, dan krijg ik dat niet bij elkaar geschraapt; tenzij je kinderopvang hebt. En voor iedereen geldt: als je minder hebt heb je minder en kun je ook minder besteden. Of dat schadelijk is voor kinderen hmmmm, ik heb er een paar die het goed overleefd hebben.
Tsjor
De ander kan de inkomensafhankelijke combinatiekorting aanvragen.
Mijn god....het is alsof ik mijn eigen verhaal zit te lezen 😱 Alleen is er bij ons, als het goed is, geen ander in het spel. Na 27 jaar relatie, waarvan 20 jaar huwelijk heeft het leven een sleur gekregen en daar zijn we totaal in opgegaan. Geen intimiteit meer, maar nog steeds leuke dingen als gezin en samen. Maar blijkbaar was dat meer uit gewoonte dan liefde. Hier ook een koophuis wat we 19 jaar geleden als eerste bewoners zijn betrokken. 3 jaar geleden alles aangepakt en verbouwd. En nu ineens voelt ze het alsof we als vrienden samenleven en niet meer als geliefden. Dus sinds 22 september zit ik in dezelfde hel als jij...Ik herken mezelf precies in hoe jij jezelf beschrijft. Emoties vliegen alle kanten op, op de meest rare momenten. De gedachtes nemen het totale functioneren over. Verschrikkelijk. Ook ik voorzie een onzekere toekomst en word echt misselijk bij de gedachte dat zij straks verder gaat in ons huis alsof er niets is gebeurd. Dat daar straks wellicht een nieuwe vent komt die zich gaat bemoeien met mijn jongens, die op mijn plek op onze nieuwe bank (dit jaar nog gekocht) gaat zitten, die op mijn plek aan de eettafel zit op onze nieuwe stoelen (ook dit jaar nog gekocht) en vooral op mijn plek in ons bed komt te liggen en daar sex gaat hebben...braakneigingen krijg ik daarvan. Het maakt me gefrustreerd, boos en verdrietig. En dan een vrouw die al verder is in het proces en maar doorgaat alsof er niets aan de hand is, zo koud en kil en emotieloos...alsof er gewoon 27 jaar van mijn leven zomaar bij het afval geflikkerd wordt. Dat ze totaal geen emoties toont, maakt me nog het meeste kwaad en verdrietig. De woorden die ze dan zegt, vallen altijd verkeerd...want het is alleen maar 'het is niet van het ene op andere moment, dit is een proces waar we al een tijd inzitten en alleen maar bergafwaarts gaat.' 'Ik wil gewoon niet meer verder met jou, veranderen doen we allebei niet en voor therapie sta ik niet open. Dan zitten we over een paar maanden of jaren weer op hetzelfde punt.' Alles wordt maar ingevuld en besloten voor je...je hele leven, de toekomstplannen die er nog steeds waren, het vertrouwde alles wordt zomaar weggeveegd. En natuurlijk moet je samen in een relatie staan, maar als je zomaar kunt zeggen na ruim 27 jaar het is over en ik wil er ook niet meer voor vechten, dan vraag ik me wel af hoe dat kan? Dan is het toch ook niet gek dat je twijfels krijgt of er dan echt geen ander in het spel is 🤷
Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid toe en probeer er samen op de meest juiste manier uit te komen 💪
@RdB
Ga er maar niet zo makkelijk vanuit dat er geen ander in het spel is als ik lees hoe de deur voor haar al zo gesloten is en er geen kiertje is om er samen aan te werken met bijv therapie. Nee, relatietherapie is zéker niet altijd dé oplossing, maar toch altijd het proberen waard als er kinderen bij betrokken zijn.
Ik ga er gemakshalve vanuit dat jullie kinderen pubers zijn, dus in hoeverre gaat een andere man zich nog met hen bemoeien? Snap jouw gevoel hierbij zeker wel.
Voor haar lijkt het mij duidelijk, als ik het zo lees, zij is vele stappen verder dan jij bent en juist dat maakt het zo lastig. Heeft zij niet eerder aangegeven ontevreden te zijn of dat soort signalen afgegeven?
Ik wens je heel veel sterkte, want dat het een verdrietige situatie is is wel duidelijk 
Wel of geen ander is nu eigenlijk helemaal niet de belangrijkste vraag. Want dan komt de volgende vraag: waarom is die eventuele ander er gekomen? De gedachte dat er een derde is roept hooguit op dat je kwaad kunt worden op je partner, maar woede is niet de beste start van het hele proces. Dat is acceptatie. Dat kun je nu nog niet omdat je het niet begrijpt. Wat bedoelt zij met: ''het is niet van het ene op andere moment, dit is een proces waar we al een tijd inzitten en alleen maar bergafwaarts gaat.'
Dan: scheiding is een proces waarin twee mensen betrokken zijn en het is dus niet haar tempo dat bepalend is, ook al is zij nu al veel verder. zij zal terug moeten en beginnen bij het begin: waar is voor haar het moment gekomen dat ze besloten heeft om de stekker eruit te trekken, wat heb jij gemist aan de relatie die bergafwaarts zou zijn gegaan, waarom is daar niet eerder over gesproken (of wel, maar heb jij dat gemist). Dat deel zullen jullie toch eerst weer door moeten en als je een goede advocaat-mediator hebt zal die daar ook eerst aandacht aan gaan besteden. Eigenlijk is dit het belangrijkste deel van het echtscheidingsproces, tot er een moment komt waarop jij kunt zeggen: ik ben het er niet mee eens, ik zie het anders, maar ik zie ook dat ik geen relatie kan volhouden als de ander een andere weg in wil slaan. Dan pas kun je de dingen gaan regelen.
Mijn eerste advies is dus dat jullie het samen eens worden over het proces van de echtscheiding, hoe ga je het doen, en zoek dan samen een goede, ervaren advocaat-mediator uit.
De tweede stap: in jouw denken geef je nu alles op: man eruit, vrouw gaat verder met alles wat jullie opgebouwd hebben, kinderen, huis, inkomen (het financiële niveau van voor de scheiding moet in stand blijven voor de kinderen, volgens sommige redeneringen) en jij boven op een zolderkamertje zonder verwarming. Zoiets. Soms lijkt het alsof mensen denken dat dat ook de uitkomst is van scheiding, vooral 'vanwege de kinderen'. Maar dat is natuurlijk niet zo. In principe kan het ook omgekeerd: zij op een zolderkamertje en jij in het huis met de kinderen. Handel voor jezelf alsof dat ook je uitgangspunt is. Dus dan kun je aan haar vragen: waar ga jij dan wonen, heb je al iets gevonden?
Uiteindelijk zal het punt van wonen opgelost moeten worden en dat is geen simpele kwestie, maar daar kun je pas echt samen over praten als zij zich realiseert dat die kwestie het gevolg is van haar wens om te scheiden en dat ze er niet is door jou buiten de deur te zetten.
Een derde stap kan zijn dat je nu gaat kijken naar de financiën, in hoeverre die al gesplitst zijn en hoe de vaste lasten geregeld zijn. Je staat nu anders tegenover elkaar, dus het kan zijn dat daar zakelijkere regelingen voor moeten komen.
Tsjor
Je zal je eerst moeten verdiepen wat er de laatste maanden heeft afgespeeld om uit te sluiten of er geen ander is. Kan je in haar telefoon, belgeschiedenis via factuur, internetgeschiedenis, is ze veel weg enz enz?. Ze doet dit niet zonder dat er een paar mensen vanaf weten. Nieuwe lover of zg. fijne collega's. Eerst dit uitzoeken. Kennis is macht.
Renate46 schreef op 09-10-2024 om 08:32:
Je zal je eerst moeten verdiepen wat er de laatste maanden heeft afgespeeld om uit te sluiten of er geen ander is. Kan je in haar telefoon, belgeschiedenis via factuur, internetgeschiedenis, is ze veel weg enz enz?. Ze doet dit niet zonder dat er een paar mensen vanaf weten. Nieuwe lover of zg. fijne collega's. Eerst dit uitzoeken. Kennis is macht.
Ik noem dit onnodig stoken in een toch al emotionele situatie. Ben het helemaal met Tsjor eens. Of er wel of niet een ander is, is niet relevant voor het proces van scheiden. Ik denk overigens dat er wel een ander is, maar nogmaals, dat is niet waar je op moet focussen. Die focus moet liggen op accepteren en vervolgens samen proberen er zo goed mogelijk uit te komen. Voor dat proces is graven naar een reden en zo de woede voeden juist heel erg contraproductief. Steek je energie in jezelf en je kinderen, niet (meer) in je ex. Dat heeft totaal geen zin.