Echtscheiding en erna Echtscheiding en erna

Echtscheiding en erna

Zeker weten maar toch twijfelen

hallo allemaal

Ik ben 4 jaar getrouwd met v. En samen hebben wij 2 kinderen.

Ik heb altijd enorm aan de relatie moeten trekken. Hij had vele hobby's waardoor hij nooit thuis was, zette ons op de 3e plek en noem maar op. 

Sinds kort heeft hij het licht gezien en doet werkelijk alles voor ons. Alleen bij mij lijkt er iets kapot te zijn. Ik hou van hem maar ik zie hem eigenlijk gewoon als mijn beste vriend. Ik ben laatst met een vriendin een weekend weggeweest en ik miste hem echt totaal niet!

Daarbij komt ook nog eens dat ik echt stapel gek ben geworden op een ander. Ik denk continue alleen aan hem en ik voel me enorm gevangen. 

Ik wil eigenlijk gewoon scheiden voor mij is de koek op.  Maar alleen al bij het idee voel ik me schuldig tegenover mijn kinderen en man. Ook ben ik gewoon bang boor wat er komen gaat.

Geen idee wat ik hiermee wil ik denk gewoon even van me afschrijven want in mijn omgeving niet echt iemand om te praten.

CompetentSparrow79

CompetentSparrow79

01-08-2021 om 09:52

Is de koek op omdat er al een geschikte vervanger klaar staat of was dat hiervoor ook al zo? Ik zou niet van de ene in de andere relatie springen.

ik ben bang dat je keuze gekleurd wordt door je verliefdheid, en dat je er hierdoor niet met objectief maar kunt kijken. Terwijl er grote kans is dat de verliefdheid ook snel weer over gaat. En dan sta je met lege handen, en hevben je kinderen gescheiden ouders
Ik zou het contact verbreken met degene waar je verliefd op bent, en jezelf de tijd geven om dat helemaal los te laten. Geef ondertussen je man en nieuwe kans, kijk hoe hij nu in jullie relatie staat. geef hem daar de waardering voor (belangrijk! Voor jullie allebei!) En ontdek of het nog gaat werken. 
En als dat niet zo blijkt te zijn, over een half jaar of een jaar, kun je altijd nog besluiten om er een punt achter te zetten. Maar nu met een verliefdheid ernaast, is dat niet eerlijk. 

Ik vraag me dan af, wat was het dat jij toch zo leuk en waardevol vond om zo aan de relatie (je man) te gaan trekken? Hebben jullie een liefdevol sex leven? Of is dat 'gewoon' een fysieke activiteit? Je hebt jezelf waarschijnlijk erg aangepast aan je man. Dat is niet vol te houden en is ook geen goede basis voor een relatie. Ik zou denken, stop eerst met trekken. Gedraag je gelijkwaardig. Dan kan het dat je man afhaakt, of dat hij wakker wordt. En heb je een idee waarom hij de laate tijd wel ineens alles voor je doet? (wat ook weer niet gelijkwaardig is, maar dat terzijde).

Itsdc

Itsdc

01-08-2021 om 10:34 Topicstarter

Het is eigenlijk niet zo simpel als "een geschikte vervanger staat al klaar".

Ik denk wel dat het feit dat ik interesse heb in een ander mij enorm aan het denken heeft gezet. Ik heb altijd op de automatische piloot geleefd. Steeds kans op kans blijven geven terwijl meneer het niet nodig vond om de vrije tijd die hij had met z'n gezin door te brengen.

Sinds kort ben ik ook bij een psycholoog. Mijn eigen waarde was weg en ik wist soms niet of ik nog voor of achter leefde. Ik was mezelf echt kwijt. Als iemand vroeg wat ik eigenlijk echt leuk vond en wilde kon ik er geen antwoord op geven omdat ik simpelweg niet wist wat ik wel en vooral niet leuk vond. Ik ben dus enorm aan mezelf gaan werken. Bedenken wat ik wel en niet wil en welke mensen ik wel en niet nodig heb. Mijn man heeft mij de afgelopen 8 jaar dat we samen zijn eigenlijk zo erg aan de kant geduwd dat ik het nu nog steeds voel en gewoon enorm onzeker ben.

Imi

Imi

01-08-2021 om 10:45

Er is een gouden regel: nooit scheiden zolang je een kind onder de 4 hebt (misbruik en mishandeling daargelaten natuurlijk). Dit zijn tropenjaren, dan is niemand op zijn best. Daarna kunnen jullie verder kijken of er toekomst in zit.

Nog wat: het is normaal dat verliefdheid verdwijnt! Meestal na ongeveer een a twee jaar. Dat betekent dat je relatie naar de volgende fase is gegaan. Verliefdheid wordt houden van. Dat je man op dat moment weinig investeerde in jullie gezin, was natuurlijk heel vervelend. Maar hij heeft zijn leven gebeterd. Ik zou hem een kans geven, jullie een kans geven.
Mijn man moest vroeger voor zijn werk vaak een paar dagen naar het buitenland. Heerlijk vond ik dat. Maar dat betekende niet dat hij maar altijd weg moest blijven!

Het is sowieso een heel slecht idee om van de ene relatie in de andere te stappen. Mijn advies: verbreek het contact met die ander helemaal. Geef je gezin een kans, ga allebei je stinkende best doen, dat zijn jullie aan je kinderen verplicht. Ga in relatietherapie en leer goed met elkaar communiceren, dat zijn vaardigheden waar jullie allebei de rest van jullie leven plezier van zullen hebben, samen of apart. Blijkt het daarna echt niet te werken met je man, ga dan netjes scheiden, kom een jaar of wat tot jezelf, en ga daarna pas kijken naar een andere partner.
Sterkte. 

Imi

Imi

01-08-2021 om 10:50

(ik schreef dit voordat ik jouw reactie gelezen had, TO)

Imi

Imi

01-08-2021 om 10:52

Itsdc schreef op 01-08-2021 om 10:34:

Het is eigenlijk niet zo simpel als "een geschikte vervanger staat al klaar".

Ik denk wel dat het feit dat ik interesse heb in een ander mij enorm aan het denken heeft gezet. Ik heb altijd op de automatische piloot geleefd. Steeds kans op kans blijven geven terwijl meneer het niet nodig vond om de vrije tijd die hij had met z'n gezin door te brengen.

Dat is een eye opener, maar nog geen reden om te scheiden. Blijkbaar mis je iets bij je partner. Werk daaraan, in plaats van weg te lopen. Als je wegloopt, neem je altijd jezelf en je problemen  mee, en loop je later weer tegen exact hetzelfde aan.

Imi

Imi

01-08-2021 om 10:58

Itsdc schreef op 01-08-2021 om 10:34:

Sinds kort ben ik ook bij een psycholoog. Mijn eigen waarde was weg en ik wist soms niet of ik nog voor of achter leefde. Ik was mezelf echt kwijt. Als iemand vroeg wat ik eigenlijk echt leuk vond en wilde kon ik er geen antwoord op geven omdat ik simpelweg niet wist wat ik wel en vooral niet leuk vond. 


Dat hoort ook bij het jonge moederschap,  dit is mede waarom je niet zou moeten scheiden zolang je kinderen zo jong zijn.

Ik ben dus enorm aan mezelf gaan werken. Bedenken wat ik wel en niet wil en welke mensen ik wel en niet nodig heb. Mijn man heeft mij de afgelopen 8 jaar dat we samen zijn eigenlijk zo erg aan de kant geduwd dat ik het nu nog steeds voel en gewoon enorm onzeker ben.

Heel goed dat je daarvoor in therapie bent! Maar daar zouden jullie dus ook samen mee aan de slag moeten. 

Je man heeft kennelijk ook beseft dat hij aan de bak moet als hij je niet kwijt wil, en kennelijk wil hij je niet kwijt. Dat geeft natuurlijk wel hoop dat er iets verbeteren kan.

Het vervelende van scheiden is dat het nIet een kwestie is van verder met je leven, maar nu zonder man en met minder geld. Al het gehannes rond ongangsregelingen en eventuele nieuwe partners (en allergische reacties op die nieuwe partners) krijg je ook voor je kiezen. Daar vallen in deze rubriek sterke staaltjes van te lezen ...

Groeten,

Temet

MRI

MRI

01-08-2021 om 11:53

Interessant dat hij eerst voor zichzelf leefde en er sinds kort een kentering is. Hoe is dat zo gekomen?

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.