Wraak
Sinds 2018 zit ik in een scheiding. In mijn huwelijk heb ik 20 jaar lang aan een dood paard zitten te trekken tot ik er uiteindelijk helemaal klaar mee was.
Toen kwam er een rechtzaak en daarna een hoger beroep.
Tegen mijn ex-vrouw is in het hoger beroep gezegd dat zij een zware inspanningsverplichting heeft.
Zij was echter niet van plan om meer te gaan werken en heeft toen na ongeveer een half jaar bedacht dat ze een Burn out heeft.
Dit heeft ze met behulp van het UWV 2 jaar weten te rekken.
Nu is ze wederom met hulp van het UWV volledig afgekeurd en kan ik nog 8 van de 12 jaar alimentatie betalen.
Voor mij is het duidelijk dat dit haar wraak is want ze lacht mij gewoon uit.
Ze kan verder alles en doet ook alles, behalve werken...
Het gevaar is dat als ik een nieuwe procedure ga beginnen ik er wel eens bedrogen kan uitkomen omdat ik dan de komende 8 jaar nog meer moet gaan betalen.
Mannen die veel werken en goed verdienen zijn de sigaar.
Vrouwen die sluw zijn en niks doen worden aan alle kanten gesteund.
Het is een rare wereld.
Elpisto, ik begrijp je frustratie wel. Het is natuurlijk heel erg frustrerend als je het idee hebt dat je ex-partner je in het ootje neemt. Als ze doet ALSOF ze niet kan werken, alleen maar om meer alimentatie te krijgen. Helaas zijn er inderdaad vrouwen die er alles aan doen om zoveel mogelijk geld binnen te harken. Uiteraard zijn er meer vrouwen die niet zo leven. Het is gewoon altijd zuur als je honderden euro's moet betalen aan je ex-partner. Het maakt daarin niet uit of je een man of vrouw bent.
Helaas is het de realiteit dat àls je ex-partner niet zoveel inkomen heeft, dat jij dan een groter deel moet bijbetalen voor de zorg van de kinderen (en evt. partneralimentatie). Dit verandert zodra je ex toch zelf inkomen gaat genereren. Dat is iets wat je in de gaten kan houden. Zodra je weet dat ze werkt, dan kan je een verzoek doen om de alimentatie te verlagen. Stel je voor dat zij haar inkomen verliest, dan is het aan haar om hier een nieuwe procedure over te starten.
Hierboven is (terecht) opgemerkt dat een rechter kan vinden dat iemand 'bewust' minder inkomen genereert dan diegene zou kunnen. Denk bijvoorbeeld aan iemand die vlak voor de alimentatieprocedure opeens minder dagen gaat werken. In de praktijk heb ik dit ook meegemaakt met de ex-partner van mijn vriend. Zij werkte op dat moment niet en zat in de ww. Zij gaf aan dat het onmogelijk was voor haar om te werken omdat zij een studie volgende en dat zij binnenkort enkel bijstand zou krijgen. Zij verdiende in de periode voor haar uitkering meer dan 3000 nettto p/m, terwijl mijn man de maximale alimentatie bleef betalen. Immers: hij dacht dat ze nog steeds in de bijstand zat, dat was wat zij steeds zei. De rechter was hier woest over en vond het belachelijk dat zij verwachtte dat haar ex-partner haar opleiding moest bekostigen. Blijkbaar kon zij ook een goed inkomen genereren zònder die opleiding. Om die reden is haar verdiencapaciteit hoger gesteld dan haar inkomen op dat moment (namelijk naar haar recente inkomen toen ze wel werkte).
Uit dit voorbeeld merk je dat het niet gemakkelijk is om dit aan te tonen. En dat de kans klein is dat een rechter zal afwijken van een ziekmelding die volledig is ondersteund door het UWV en diens artsen.
Ik wens je veel succes en sterkte. Hopelijk kan je de frustratie loslaten en gewoon genieten van de positieve dingen die je kinderen bieden.
AnneMarlies91 schreef op 03-01-2024 om 18:10:
Uit dit voorbeeld merk je dat het niet gemakkelijk is om dit aan te tonen. En dat de kans klein is dat een rechter zal afwijken van een ziekmelding die volledig is ondersteund door het UWV en diens artsen.
Ja, dat is met veel van die dingen. Bewijs het allemaal maar eens. Dan moet je iemand al gaan volgen. Idem dito voor samenwonen of niet.
Ken voorbeelden waarin de alimentatieontvang(st)er beweerde niet samen te wonen, maar waar een nieuwe vlam er zo ongeveer elke dag logeerde. Dat kun je wel bewijzen, maar dan moet je al met een camera voor de deur gaan liggen zo ongeveer.
IMI-x2 schreef op 12-12-2023 om 07:54:
Ik blijf erbij, en ik heb dit al vaak gezegd op het forum: als de situatie enigszins normaal is, is het echt verstandiger als bij de komst van een kind beide ouders 4 dagen daan werken. Zo wordt niemand "specialist kinderverzorging" of "specialist geld binnenbrengen". Geen van beiden valt in een enorme inkomensval (waar moeders spijt van krijgen), geen van beiden mist veel van de kinderjaren (waar vaders achteraf spijt van hebben). En: bij een scheiding kunnen beiden inkomen genereren én voor de kinderen zorgen.
Ik wil vooral alle aanstaande ouders hier op het hart drukken deze regeling serieus te overwegen als hij ook maar een beetje haalbaar is, het is de enige verstandige manier.
En zeg nou niet dat dat iets nieuwerwets is, wij hebben het gedaan, en onze oudste is vlak na de eeuwwisseling geboren. Niemand keek destijds vreemd op en we waren ook niet de enigen. Beide kinderen hebben een handicap, maar konden met hulp wel naar de creche en naar school. We zijn helaas inderdaad gescheiden, en ondanks alle fratsen van mijn ex kon ik er wel op vertrouwen dat hij wist wat de kinderen nodig hadden, en dat wij ook allebei apart een gezin financieel draaiende konden houden. We deden co-ouderschap en hebben elkaar geen alimentatie betaald. We hadden een kinderrekening voor de kinderkosten (school, kapper, kleding) waar we elk een bescheiden bedrag per maand op zetten. Nu zijn de kinderen 18+ en ik kan concluderen dat het voor ons heel goed heeft gewerkt.
Helemaal mee eens. Een ander voordeel is dat je niet gelijk in zak en as zit als een van beiden ontslagen wordt trouwens, dat is mijn man twee keer overkomen en dan was het toch wel fijn dat er nog een vast inkomen was (zeker die keer dat we al een huis gekocht hadden en de hypotheek nog niet rond was maar de bedenktperiode wel verstreken… ); die rekensommen van mannen dat het niet zou “lonen” als hun vrouw meer zou gaan werken en hij minder snap ik nooit, het betekent toch dat je vrouw ook kan groeien in haar baan en dus in salaris, dat ze op eigen benen kan staan, dat jij niet als enige verantwoordelijk bent voor het gezinsinkomen. En blijven werken met kinderopvang is echt wel lonend, zeker op de langere duur.
Met biologie heeft het al helemaal niks te maken of Nederlandse vrouwen zouden een afwijkende biologie moeten hebben. Vrijwel alle vrouwen die in Nederland in de ICT of techniek werken zijn trouwens van buitenlandse afkomst, ook weer zoiets biologisch zeker.
AnneMarlies91 schreef op 03-01-2024 om 18:10:
Elpisto, ik begrijp je frustratie wel. Het is natuurlijk heel erg frustrerend als je het idee hebt dat je ex-partner je in het ootje neemt. Als ze doet ALSOF ze niet kan werken, alleen maar om meer alimentatie te krijgen. Helaas zijn er inderdaad vrouwen die er alles aan doen om zoveel mogelijk geld binnen te harken. Uiteraard zijn er meer vrouwen die niet zo leven. Het is gewoon altijd zuur als je honderden euro's moet betalen aan je ex-partner. Het maakt daarin niet uit of je een man of vrouw bent.
Helaas is het de realiteit dat àls je ex-partner niet zoveel inkomen heeft, dat jij dan een groter deel moet bijbetalen voor de zorg van de kinderen (en evt. partneralimentatie). Dit verandert zodra je ex toch zelf inkomen gaat genereren. Dat is iets wat je in de gaten kan houden. Zodra je weet dat ze werkt, dan kan je een verzoek doen om de alimentatie te verlagen. Stel je voor dat zij haar inkomen verliest, dan is het aan haar om hier een nieuwe procedure over te starten.
Hierboven is (terecht) opgemerkt dat een rechter kan vinden dat iemand 'bewust' minder inkomen genereert dan diegene zou kunnen. Denk bijvoorbeeld aan iemand die vlak voor de alimentatieprocedure opeens minder dagen gaat werken. In de praktijk heb ik dit ook meegemaakt met de ex-partner van mijn vriend. Zij werkte op dat moment niet en zat in de ww. Zij gaf aan dat het onmogelijk was voor haar om te werken omdat zij een studie volgende en dat zij binnenkort enkel bijstand zou krijgen. Zij verdiende in de periode voor haar uitkering meer dan 3000 nettto p/m, terwijl mijn man de maximale alimentatie bleef betalen. Immers: hij dacht dat ze nog steeds in de bijstand zat, dat was wat zij steeds zei. De rechter was hier woest over en vond het belachelijk dat zij verwachtte dat haar ex-partner haar opleiding moest bekostigen. Blijkbaar kon zij ook een goed inkomen genereren zònder die opleiding. Om die reden is haar verdiencapaciteit hoger gesteld dan haar inkomen op dat moment (namelijk naar haar recente inkomen toen ze wel werkte).
Uit dit voorbeeld merk je dat het niet gemakkelijk is om dit aan te tonen. En dat de kans klein is dat een rechter zal afwijken van een ziekmelding die volledig is ondersteund door het UWV en diens artsen.
Ik wens je veel succes en sterkte. Hopelijk kan je de frustratie loslaten en gewoon genieten van de positieve dingen die je kinderen bieden.
Ik denk dat je het draadje vanaf het begin even moet volgen: het is mijn (professionele) mening over hoe alimentatie werkt. Ik ben niet gescheiden en betaal daarom ook geen alimentatie.
Elpisto schreef op 07-01-2024 om 09:00:
[..]
Ik denk dat je het draadje vanaf het begin even moet volgen: het is mijn (professionele) mening over hoe alimentatie werkt. Ik ben niet gescheiden en betaal daarom ook geen alimentatie.
Draadje vanaf het begin gevolgd. Maar ik heb even de verkeerde naam neergezet. Was gericht aan TS. Mijn excuses 😉