Welke houding bij ernstige ziekte (ex) schoonmoeder

Vreemd dat niemand de dochter wil inlichten, haar broer niet en haar moeder niet. Ik zou, als moeder, mijn dochter inlichten en bespreken wat de kinderen zelf willen. Ze zijn er oud genoeg voor. Je kunt je ex-schoonmoeder misschien zelf een kaartje sturen.

Tsjor

Je dochter gaat het iedereen kwalijk nemen die er van weet en haar niks vertelt. Jij bent haar moeder, dus wil jij dit op je geweten hebben, dat je haar erbuiten houdt en dat ze straks voor voldongen feiten staat? Mijn kinderen zouden me dat enorm kwalijk nemen, en terecht.
Haar broer is niet verantwoordelijk, jij wel. Jouw taak. Breng haar op de hoogte. Dan kan zij haar plan trekken.
Al die gecompliceerde verhoudingen, waar gaat dat nou helemaal over? Vaak vindt een buitenstaander het maar onzin, maar het gaat meestal om geschonden vertrouwen. Doe dat je dochter niet aan.

Ik zou je dochter hoe dan ook wel inlichten. Als je dat niet doet, beschaam je haar vertrouwen. Zij heeft ook recht op deze informatie. Ze zou ook zelf aan de tante kunnen laten weten dat ze graag op de hoogte gehouden wil worden. Maar als de tante dat niet doet, dan vind ik wel dat jij en je zoon de informatie moeten delen met haar.

Ik zou ook dochter inlichten. Als je het niet doet gaat ze je (terecht vind ik) verwijten dat je haar buiten het geheim dat je toch deelt met haar broer buiten laat. Doe het op tijd zodat ze met oma nog contact kan hebben (mocht het lukken).
Sini

Ik denk door zo nu en dan te polsen, de optie te bieden dat je er bent om te luisteren of troosten, zonder dat je ze daartoe verplicht.

Ik heb vreselijk veel van mijn grootouders gehouden en kwam er vaak.
Maar toch deed het overlijden van de 1e 2 in mijn tienerjaren ( 9 en 16)  mij veel minder dan bij de laatste 2 ( toen was ik 26 en 38).
Als je jong bent ( en dat geldt uiteraard niet voor iedereen en zeker niet bij 1e graad) kun je vaak minder diep/emotioneel reageren; het leven gaat door.
Op oudere leeftijd komt daar de kwetsbaarheid bijkijken  je realiseert je de gevoelens als ouder of oudere in leeftijd beter, hebt misschien eigen kinderen, beseft jezelf dat je nu zelf bovenaan staat om te kunnen gaan.

Kortom: bied aan om te luisteren en kijk gewoon aan hoe het met ze gaat. Je kunt je acties altijd aanpassen als dat nodig is en ik denk niet dat er veel is dat je fout kunt doen of wat niet te herstellen valt. 

Wat ik zou doen, is wat opener zijn naar je kinderen toe. Ga gezamenlijk eten of wat drinken, en vraag gewoon wat zij het prettigst vinden in hoe jij je in deze situatie opstelt. En of ze het willen laten weten als jij te weinig vraagt of helpt, of juist te veel ermee doet. 
Zo versterk je ook de band met je kinderen en wordt de geheimzinnigheid en lastige omgangsvormen misschien enigszins doorbroken.

Als dochter een goede band heeft met haar oma zou ik het juist zelf vertellen, face to face, om te voorkomen dat  ze het te horen krijgt over de telefoon van een familid die dat onhandig aanpakt. Dan is de kans groot dat ze het je kwalijk neemt als jij het al wist.
En verder is het afwachten hoe het zal verlopen, dat is lastig te voorspellen.  Negentien en zeventien zijn geen ongebruikelijke leeftijd waarop jongeren een grootouder verliezen. Mijn kinderen waren wel verdrietig, maar niet totaal van slag.
Ik hoop dat je ex-schoonmoeder een naar, lang ziekbed bespaard blijft.

Natje1812 schreef op 09-05-2023 om 12:10:

Het is niet dat mijn dochter van niets weet,…ze weet dat ze kanker heeft en dat het niet goed met haar gaat.Maar enkele maanden geleden was er ergens nog hoop op genezing.Sinds gisteren weten ze dat het niet meer te genezen is.Natuurlijk zal ik mijn dochter hierover inlichten als ik merk dat ze in de eerstkomende dagen niet bellen naar haar.Ik wil gewoon weten wat daarna…moet ik me op de achtergrond stellen en afwachten,is het ok om mijn kinderen zelf te laten beslissen in hoeverre ze mijn hulp hier mee willen of kan ik dit niet verwachten.Ze zijn niet meer jong maar ook nog niet volwassen.

Doe je dochter een plezier en vertel het haar gewoon! Hoe zou jij je voelen als blijkt dat je moeder en je broer een geheim voor je hebben? Als ik moest kiezen of ik iets zou doen voor de familie van mijn ex of mijn dochter, kies ik voor mijn kind. En een (klein)kind hoort dit te weten. Bovendien is ze 17. Dan ga ik dus niet wachten tot de familie het slechte nieuws vertelt. Bovendien, ik zou zeggen dat je dat als moeder beter weet te brengen (al is het omdat je lijfelijk tegenover elkaar zit). 

Natje1812 schreef op 09-05-2023 om 13:56:

Oma heeft mij ondertussen zelf gebeld om te vragen of ik het nieuws wil brengen dit zal ik doen zodra ze straks thuis komt.

Fijn dat dat nu besloten is. Ik zou wel zoon vragen om alles wat hij hoort door te geven aan zijn zus. Ik snap wel dat tante het aan één gezinslid vertelt en dan verwacht dat die het aan de rest van het gezin vertelt.
En vraag inderdaad aan je kinderen wat zij van je nodig hebben.

Sterkte!

Vraag aan je dochter wat zij zou willen en hoe je haar kunt helpen. Ik zou mijn kind zeker willen helpen goed afscheid te nemen van een oma waar ze sterk mee verbonden zijn geweest, ook als dat onder druk van ziekte en sterven moeilijker wordt. 
Nu oma jou gebeld heeft: kun je ook aan oma vragen wat zij verder zou willen, wat je voor haar kan doen mbt het contact met jouw kinderen/haar kleinkinderen? 

Natje1812 schreef op 09-05-2023 om 21:25:

Allebei mijn kinderen gaan morgen op bezoek,…Ze wil hen in ieder geval zeer graag zien en zolang het gaat zullen ze rechtstreeks met oma afspreken wanneer ze gaan.Hoe het dan later verder moet als het minder goed met haar gaat weet ik nog niet.

Fijn!

Maak je niet te druk om de komende tijd, dat wijst zich vast vanzelf. Jij ook sterkte.