Vrouw weg, zoontje van 1

Jeetje, wat een rotsituatie!

Om te beginnen het belangrijkste: heb je je zoon erkend? Zo ja, dan sta je redelijk sterk, zo nee, dan wordt het een stuk lastiger.
Heb je je zoon erkend, dan delen jullie het gezag, en zullen jullie ook de zorg (verblijf, financiën) samen moeten verdelen. Zij kan dan niet zeggen dat het haar kind is, en dat zij alles beslist.

Betaal je mee aan de zorg voor je zoon? Niet dat dat je het recht geeft hem te zien (het is geen 'kijkgeld'), maar het geeft wel aan dat je vriendin jou als mede-verantwoordelijke ziet wat betreft het onderhoud voor je kind. Dat maakt jouw positie ook al sterker.

Hadden jullie een samenlevingsovereenkomst of iets dergelijks? Iets op papier geregeld? Dat geeft je ook al meer houvast denk ik. Maar het klinkt alsof je hier de hulp van een gespecialiseerde advocaat bij nodig hebt. Ik zou dus sowieso eens bellen, je kunt online een advocaat in de buurt opzoeken en meestal is een eerste gesprek gratis. Als je weinig inkomen hebt is het ook mogelijk om een 'toevoeging' te krijgen, een tegemoetkoming in de kosten van een advocaat.

Ik hoop voor je dat je iemand in je omgeving hebt die je een beetje kan helpen, want het is allemaal behoorlijk ingewikkeld.
Heb je contact met de ouders van je vriendin? Misschien kunnen zij een bemiddelende rol spelen? Ik denk dat zij voor hun kleinzoon ook wensen dat hij een goede band met zijn vader heeft/opbouwt.

Sterkte in ieder geval! En laat je niet te snel opzij zetten, ook vaders hebben rechten, en in vooral een kind heeft recht op beide ouders!

Gedeelde verantwoordelijkheid

Jammer dat het zo gelopen is. Ik kan me voorstellen dat je je erg verdrietig voelt. Waren jullie getrouwd of had je een samenlevingscontract? Zijn er afspraken gemaakt rond de scheiding?
Blijkbaar heb je wel een afspraak over je kind.
je geeft aan dat je fulltime werkt en het lijkt alsof je daarmee wil aangeven, dat je je kind alleen maar op dinsdagavond en in het weekend kunt zien. Je hebt echter een gedeelde verantwoordelijkheid voor je kind. Dat betekent dat je in principe uit zou moeten gaan van een gedeelde zorg. als je werkt zou je opvang moeten regelelen in de vorm van een kinderdagverblijf.
Mijn advies zou dus zijn: neem je verantwoordelijkheid voor de gedeelde zorg.
Dat betekent dat je bijvoorbeeld de ene week van maandag-dinsdag of maandag-woensdag voor je kind zorgt, en de andere week zaterdag- dinsdag of woensdag. Als je werkt moet je voor die dagen kinderopvang regelen. En later alles rond school etc. Het voordeel zou zijn dat je een keer in de twee weken ene weekend vrij hebt en dan ook tijd hebt voor sociale contacten. Je regelt zelf de opvang van je kind en je bent niet meer zo afhankelijk van de moeder.

Tsjor

Financieel

Als je een vorm van co-ouderschap gaat ontwikkelen, waar ik voor zou gaan als ik jou was, dan zul je ook afspraken moeten maken over de kosten: wie betaalt wat? Het kan niet zo zijn dat je een collega van de moeder nu voor de kosten op laat draaien, of moeder alleen.
Kijk nu alvast eens naar een kinderdagverblijf in de buurt en verdiep je in de kosten en de regelingen daaromtrent. Denk ook eens na over hoe je eventueel de kosten zou willen verdelen: eten en drinken zal niet het grootste probleem zijn als je allebei zorgt, maar er komen wel meer kosten aan.
je kunt een gemeenschappelijke kinderrekening maken, maar dat kan ook conflicten geven. Je kunt ook afspreken dat je bepaalde dingen betaalt, bijvoorbeeld vervoersmiddelen, electronica, schoolkosten etc. en zij de kleding. Als voorbeeld.

Tsjor

Oh, dat is mooi

Dan is er in ieder geval al iets geregeld, en zal ze heel hard haar best moeten doen om te zorgen dat zij alle rechten krijgt. Daar moet namelijk echt wel wat ernstigs voor gebeurd zijn, rechters willen graag dat kinderen met beide ouders een goede band kunnen opbouwen, dus maak je wat dat betreft niet ongerust. Verder ben ik het eens met Tsjor, dat je werkt kan niet betekenen dat je die dagen niet voor je kind zou kunnen zorgen. Hoe dacht je dat ouders het doen die allebei werken? Dus ga voor bij ouderschapsplan voor co-ouderschap, en dan een 50-50 verdeling van de tijd, dan heb je verder ook geen alimentatieregeling en zo nodig.

Ik begrijp alleen niet dat je op een wachtlijst zou moeten staan voor een ouderschapsplan. Je kunt een standaard plan van internet halen en dat voor jezelf invullen, met wat jij het liefst zou willen. Zij kan daar dan op reageren, en zo kom je hopelijk tot een plan waar jullie je allebei in kunnen vinden. Als je al een advocaat hebt (allebei zelfs) dan is dat al helemaal geen punt. Ik zie dat Cardea een jeugdzorginstelling is. Is dat omdat jullie nog minderjarig zijn, of is dat vanwege je zoontje?

En tot slot, ik snap dat je je eenzaam voelt, verlaten door iemand waar je veel van hield en dan ook je zoontje maar weinig zien, dat is heftig. Maar ga je nou geen zorgen maken over hoe je een andere vrouw moet ontmoeten, dat is nu niet het belangrijkste, en verder, die kom je straks op het schoolplein tegen, of op je werk, of op de kinderopvang, of bij de dokter in de wachtkamer, of bij de kassa van de supermarkt, of... Leuke dames genoeg hoor! En bovendien, een leuke jonge vader, met verantwoordelijkheidsgevoel, dat is heel aantrekkelijk hoor.

Yes

Zij heb naar de rechter gestuurd dat co ouderschap geen optie is omdat er met mij geen afspraken genaakt zou kunnen worden..

We zijn meerderjarig maar Cardea helpt een ouderschapsplan op te stellen zie het als mediation

Opvang

Als ze geen co ouderschap wil kan ik dus op die dagen dat ik hem heb geen opvang regelen want je moet daarvoor officieel co ouderschap hebben om dat aan te kunnen vragen..

Me moeder is op leeftijd en hoe graag ze ook wil ze kan maar 1 dag per week oppassen

Maar dat zal ze dan toch moeten bewijzen

Dus zorg ervoor dat je alle afspraken na komt, ook die met advocaat en straks misschien de rechter/rechtbank. Dat ze daar geen bewijs van vinden!

Als je het fijn vindt om begeleiding te krijgen van Cardea moet je het zeker doen, maar ik zou als ik jou was wel al eens op internet kijken naar voorbeelden van ouderschapsplannen. Dan krijg je een beetje gevoel voor wat er allemaal geregeld moet worden (best veel namelijk), en wat er voor creatieve oplossingen zijn.

En doe wat Tsjor je aanraadt. Ga alvast eens kijken in de buurt wat er aan mogelijkheden zijn voor kinderopvang en wat dat kost, en wat voor regelingen/tegemoetkomingen er zijn met jouw inkomen. Ik vind zelf het NIBUD altijd heel helderen informatie geven: https://www.nibud.nl/consumenten/regelingen-voor-ouders/.
En misschien heb jij ouders of andere familie die als jij werkt voor je zoontje kunnen zorgen. Kijk creatief naar wat er kan.

Met behulp van het NIBUD kun je ook al heel goed een budget opstellen, zodat je kunt zien of je inkomen genoeg is voor wat je uitgeeft/uit gaat geven. Kijk kritisch naar de uitgaven, een kind kost een hoop geld, wees je daarvan bewust.

Er komt een hoop werk op je af, naast de emotionele achtbaan. Zet 'm op!

Opvang

Kinderopvang kan ik niet betalen als ik geen officieel co ouder ben

Ik zorg zelf voor eten luiers en kleding op dit moment dat doet zij ook.

We moeten dit onder begeleiding doen vanwege de komende rechtzaak.

Ik kom al me afspraken na en heb van alles ook bewijs!

Alleenstaande ouderkorting

Alleenstaande ouderkorting zou me onwijs helpen maar heb biks op papier om aan te tonen dat ik hem minimaal 3x 24 uur per week heb.

Ga vooruit

Laat zien dat je kontakten hebt met een kinderopvangorganisatie, dat je weet wanneer er plaats is, dat de openingstijden gunstig zijn, dat je weet wat het kost en weet hoeveel je terug krijgt van de belastingdienst als je minimaal 3 x 24 uur voor je kind zorgt (is dat het punt? Moet dat op papier staan? Co-ouder is verder geen officiële term).
En inderdaad, bekijk ook de andere onderdelen van een ouderschapsplan, zodat je goed voorbereid bent.
Bijt je niet teveel vast in wat je ex-vriendin allemaal heeft gezegd. Met daden laten zien dat het niet klopt helpt meestal beterr dan er woorden aan vuil maken.
Overigens: 2 dagen per week vast plus een keer per twee weken een weekend is ook 3x24 uur. Het is maar waar je voorkeur naar uit gaat.

Tsjor

Altijd zo vreemd

Dat vind ik nou toch altijd zo vreemd. Je vriendin gaat bij je weg, je leven ligt in puin, je ziet je kind minder en wat schrijf je dan (onder andere) "Maar hoe ontmoet ik ooit een andere vrouw als ik fulltime werk en vervolgens in het weekend me kleine mooie wondertje heb"

Dat zou nou echt het allerlaatste zijn waar ik aan dacht. Zorg dat je eerst eens je leven op orde hebt. Een nieuw persoon in je leven maakt de zaken zo veel ingewikkelder, dat zou je in dit stadium helemaal niet moeten willen.

Verder wil ik je als tip meegeven om eens na te denken en uit te zoeken of je ouderschapsverlof kunt krijgen. Dan ga je wat minder werken elke week en besteed je die tijd aan je kind. Als je echt je kind meer bij je wil hebben en de moeder ligt dwars, zal alleen al dat je de mogelijkheid hebt uitgezocht, in je voordeel werken bij de rechter.

Stel je komt bij de rechter.Die vraagt hoe jij jouw helft van de tijd gaat invullen. Dan moet jij een kant en klaar plan kunnen presenteren met opvang, ouderschapsverlof, achterwacht, verzorgingsplan (wat ga je met je kind doen als je met hem thuis bent, waar slaapt het, waar gaat het naar de opvang en daarna naar school)Denk er ook eens na over hoe je kunt verwoorden waarom het belangrijk is dat jij in het leven van je kind bent. Dat hoef niet allemaal werkelijkheid te worden maar het laat een rechter zien dat je er over na hebt gedacht.

De moeder heeft altijd de betere papieren dus jij moet een stapje harder lopen wil je bereiken dat je kind de helft van de tijd bij jou is.

Alison

Altijd zo vreemd

Dat zal ik even toelichten weet je hoe leeg en eenzaam het voelt als je kind niet bij je is. En de vrouw waar je alles voor over had de liefde van je leven je als een stuk stront aan de kant zet alsof al die jaren niks hebben betekend. Ja sorry maar ik heb die behoefte nu wel iemand die echt oprecht lief is en van me houd en er voor me is.

"Zorg dat je eerst eens je leven op orde hebt. Een nieuw persoon in je leven maakt de zaken zo veel ingewikkelder, dat zou je in dit stadium helemaal niet moeten willen."

Ja daar heb je vast wel gelijk in vind het zo lastig blijf maar nadenken hoe ze dit allemaal kon doen, waarom ze leugens verteld om alles te mogen bepalen voor die kleine, en zie het steeds voor me hoe ze met een ander zit met mijn kind erbij wat een pijn!

"Verder wil ik je als tip meegeven om eens na te denken en uit te zoeken of je ouderschapsverlof kunt krijgen. Dan ga je wat minder werken elke week en besteed je die tijd aan je kind. Als je echt je kind meer bij je wil hebben en de moeder ligt dwars, zal alleen al dat je de mogelijkheid hebt uitgezocht, in je voordeel werken bij de rechter."

Ouderschapsverlof heb ik al naar gekeken maar heb zowiezo nog geen vast contract en ik denk dat als ik dat voorstel dat die vast contract er ook niet meer in gaat zitten.

"Stel je komt bij de rechter.Die vraagt hoe jij jouw helft van de tijd gaat invullen. Dan moet jij een kant en klaar plan kunnen presenteren met opvang, ouderschapsverlof, achterwacht, verzorgingsplan (wat ga je met je kind doen als je met hem thuis bent, waar slaapt het, waar gaat het naar de opvang en daarna naar school)Denk er ook eens na over hoe je kunt verwoorden waarom het belangrijk is dat jij in het leven van je kind bent. Dat hoef niet allemaal werkelijkheid te worden maar het laat een rechter zien dat je er over na hebt gedacht."

Die dingen heb ik inderdaad al genoteerd en heb ik ook serieus over nagedacht. Ik hou zoveel van me ventje! ik wil het allerbeste voor hem daarom zou ik ze moeder ook nooit willen ontnemen een kind heeft 2 ouders nodig.

De moeder heeft altijd de betere papieren dus jij moet een stapje harder lopen wil je bereiken dat je kind de helft van de tijd bij jou is.

Ja en dat vind ik zeker lastig dat dat zo werkt want als ze de hele situatie zouden weten zou het verhaal denk ik toch anders liggen. Maarja welke rechter neemt 3 uur de tijd om dat hele verhaal aan te horen hoe het in elkaar steekt.

Vrouw/3 uur

Daar heeft een rechter geen 3 uur voor nodig; de details doen niet ter zake en jullie mening is subjectief en daardoor niet relevant, interessant.
Niets trouwens vervelender dan tweemaal een lang verhaal te moeten aanhoren waarvan de waarheid in het midden ligt. Houd het dus vooral kort en vecht de details buiten een rechtszaal uit. T Is maar een tipje maar het heeft mijn vriendin erg geholpen dat zij dat wel kon.

Die vrouw moet je niet over denken. Je kunt het ene niet zomaar voor het andere verruilen omdat je behoefte hebt aan troost of aandacht.
Zoiets zoek je bij vrienden, daar zoek je geen partner voor.
En ja, ik kan het weten: 5 jaar gescheiden, geen nieuwe partner maar zelf alles eerst op een rijtje gezet. Kinderen woonden niet bij mij en kwamen wanneer dat uitkwam en dat was niet eens wekelijks.
Maak jezelf heel en ga voor je kind. De rest komt als je er klaar voor bent, niet omdat het makkelijker is. Sterkte