Vriend wil uit elkaar zonder reden

AnneJ

Ik begrijp niet zo goed waarom je zegt dat hoe meer er afgesproken is, hoe meer potentiële conflicten er kunnen optreden. Je hebt dan juist toch vastgelegd en er samen mee ingestemd? Of beginnen dan de conflicten juist?

In mijn geval lijkt het me beter om wel veel last te leggen, hoe minder er daarna nog besproken hoeft te worden hoe beter, lijkt mij. Hij is echt niet meer redelijk en zie ook niet gebeuren dat dat snel zal veranderen..

Tekst

Misschien heeft iemand anders er duidelijker tekst bij. Probeer anders mijn bericht nog een keer te lezen.
Ik heb het in mijn nabijheid juist ervaren hoe afgesproken zaken leiden tot continue ruzie.
Bijvoorbeeld de afspraak om elkaar op de hoogte te houden.
Als er dan iets is dat niet gemeld is dan is er een verwijt, terwijl het om iets kleins ging. En hoe gedetailleerd moet je het dan doen?
Bijvoorbeeld wil je weten wanneer ex een nieuwe vriendin heeft? En wanneer die over de vloer blijft en de kinderen met haar in contact komen?
Disaster. Over je graf heen regeren.
Of wil je weten welke vlucht je kinderen nemen naar de gezamenlijke vakantie met hun vader? Gedoe.
Wat wil je eigenlijk afspreken? Dat ligt voor iedereen verschillend.
Vakanties vastleggen, mits je ex daar voor openstaat. Dat kan nog nuttig zijn, maar let er dan op dat het heel precies gebeurt zodat er geen verwarring ontstaat over weekenden voor of na de vakantie of gedoe met weeknummers die net verkeerd uitkomen en kerst en nieuwjaar toch in de een zijn week vallen.

En dan nog kun je het niet afdwingen. Niet iedereen houd zich aan eenmaal gemaakte afspraken. En dan ben jij degene die steeds inlevert want dat was toch afgesproken? En ik heb jou toch dat gegeven dan geef jij mij nu dit?

En hoe wil je regelen dat pubers zich aan de omgang houden. Regelen ze maar fijn zelf.

Of je spreekt het heel precies af, vooral omgangsdata en alimentatie. De rest laat je over aan de mogelijkheden van het moment.

Adresonderzoek

kan ik ook niet aanvragen zo lang ex partner zich niet uit laat schrijven, wat hij absoluut niet van plan is.

Je kunt bij de gemeente informeren of het mogelijk is dat zij een adresonderzoek doen. Ik weet niet of dat kan omdat je man mede-eigenaar is van het huis.
Als een onderzoek mogelijk is sturen ze een brief aan hem op zijn officiële adres en als hij daar niet op reageert wordt hij daar na 3 maanden uitgeschreven.
Zo ging het tenminste in mijn gemeente met mijn spookbewoner. Maar die was dus geen mede-eigenaar.

Kennis is macht

Hoort een mediator dat eigenlijk niet gewoon allemaal te weten? Ik heb er zelf zo weinig verstand van.

Maak jezelf niet afhankelijk van iemand anders. Het is jouw leven, jouw geld, jouw toekomst. Wordt je eigen deskundige. Zoek informatie, altijd van verschillende bronnen. Maak een map op je computer of maak aantekeningen in een schrift. Stel een lijst op van alles wat je moet uitzoeken en vul die steeds aan want de ene vraag roept de andere op. Hou een logboek bij waarin je een kort verslag schrijft van elk (telefoon-) gesprek en andere gebeurtenissen.
Desnoods maak je elke week een dag vrij hiervoor. Ze het maar als een tijdelijke extra baan.
Echt, deze periode en de beslissingen die je nu wel of niet neemt zijn bepalend voor de rest van je leven.

Mediator

Ik heb een weinig hoge pet op van mediators. Voor mijn gevoel proberen ze vooral discussies te creëren over randzaken zodat ze weer een extra uurtje kunnen factureren.
Van belang zijn wonen, de financiën en omgang met de kinderen. Aangezien de kinderen al zo groot zijn lijkt het me handig om hen een voorstel te doen waar jullie als ouders over eens zijn, en dan hun reactie te horen. Qua alimentatie heb je er voordeel van dat je uren nog niet zijn uitgebreid. Dan moet vader meer betalen. Vanaf 18 jaar gaat dat dan naar het kind. Ook verlies je dan je KGB en kinderbijslag, dus dat is best een bedrag wat je minder krijgt.

Mediators?

Wij betaalden een vast bedrag waar alles inzat. Je krijgt er een intake en 6 gesprekken voor en tot 3 mnd na de scheiding advies bv via email. (2500-3000 euro en dat is wat de gemiddelde scheiding kost)

Geen tijd voor randzaken of discussies, het was keihard werken.
Thuis werd er indien nodig door onszelf gediscussieerd, het is geen therapeut. Het enige waar je voor kon kiezen is hoeveel tijd je tussen de gesprekken liet zitten. Sommige papieren kosten wat meer tijd om te verzamelen.

Mara

Je wilt geen discussies meer met je ex-vriend, maar hij werkt ook niet echt mee. Mijn advies: kies voor den advocaat-mediator. Als je inkomen laag is, kom je in aanmerking voor een toevoeging. Dat is een tegemoetkoming voor de kosten. Een mediator bemiddelt. Een advocaat gaat voor jouw belangen. Dat is een belangrijk verschil. Als je dat beiden kunt combineren, is dat heel goed.

Ik snap heel goed dat je snel van alle gezeur af wilt zijn. Maar wat Alison zegt is echt waar: wat je nu regelt, heeft gevolgen voor de rest van je leven. Dus neem liever iets meer tijd en regel het goed.

Als je ex-vriend de facto niet meer bij je woont, kun je hem dringend vragen zich op zijn nieuwe adres in te schrijven. Doet hij dat niet, dan kun je de gemeente vragen om een onderzoek. De juiste uitschrijving is voor de toeslagen en belasting interessant. Mijn ex-man wilde zich ook niet uitschrijven, ik heb eea toen tot in detail uitgezocht. Zijn ‘grapje’ (hij vond het wel lollig ingeschreven te blijven in het huis dat hij nog meebetaalde) kostte mij bijna 600 euro per maand aan misgelopen toeslagen. Ik heb daarom toen druk op de ketel gezet. Ik had (en heb) dat geld zo hard nodig!

Vraag de advocaat ook om praktische voorzieningen om gezeik zoals met de vaatwasser te voorkomen.

vastleggen

Wat ik in mijn omgeving heb gezien is het vastleggen van alimentatie (en voorwaarden voor herberekening), verkoop van het oude huis (welke termijn in de verkoop en een minimumprijs) en omgang 1e jaar en de punten van evaluatie en uitgangspunten zoals 50/50 of 60/40 etc de belangrijkste punten zijn.
Verder is op de hoogte houden van medische zaken belangrijk. En schoolkeuze, die ook.
Dit leidt al regelmatig tot gedoe, de rest zoals voorstellen van nieuwe partners is een ramp.

Herkenbaar

Hoi Mara,
Ik heb precies in hetzelfde schuitje gezeten. 15 jaar samen en 2 kinderen.
Man leek soort crisis door te maken en ging van alles doen wat niet lukte (werk, sport etc) en ineens was alles aan ons huwelijk slecht en sprak hij uit dat we totaal anders zijn en dat een ander type beter zou passen.
Hij wilde eerst nergens aan werken, ging weg, kwam terug want dat was het ook niet maar toen de psycholoog punten aangaf waar hij aan moest werken hoefde het niet meer en ging hij weg.

We zijn nu bijna een jaar verder en nu kwam er toch naar boven dat hij gevoelens had gekregen voor iemand anders en daarom ook steeds zei dat een ander type beter zou zijn.

Het beste advies dat ik je kan geven is dat je dicht bij jezelf moet blijven. Als iets niet goed voelt..spreek dat dan uit en laat niet alles over je kant gaan als je het er eigenlijk niet mee eens bent maar geen ruzie wil in de angst dat hij toch vertrekt.
Dat deed ik eerst wel heel erg maar dat werkt totaal niet, omdat jij dan jezelf kwijt raakt.
Als hij wil gaan gaat hij toch wel..

Doorgelezen

Na alle berichten door te hebben gelezen zie ik dat hij toch weg is.

Wij zijn bij een mediator geweest maar achteraf had ik een eigen advocaat moeten nemen.
Mijn ex hing het slachtoffer uit bij alles en deed ontzettend moeilijk over alles.
Ik heb er daarom voor gekozen om dus wel elk ding vast te laten leggen, omdat er met hem niet te communiceren valt.
Zolang ik niet inga tegen dingen of hem niet aanspreek op het niet nakomen van afspraken gaat het goed maar als ik dat dus wel doe wordt hij heel onredelijk.
Daarom ligt echt alles vast bij ons

Vastleggen

Achteraf had ik ook liever een advocaat-mediator gehad. Tijdens de mediation is ex-man een paar keer echt heel laag gegaan. Ik zat op de rand van schuldhulpverlening en heb daardoor weinig water bij de wijn kunnen doen. Tegelijk lag er een redelijk en fair voorstel dat aan beider situaties recht deed. Dat wist hij natuurlijk, maar er zijn mailwisselingen geweest van het nivo ‘vind je het gek dat je man wegloopt als je je zo gedraagt’ (letterlijk). De mediator liet het begaan en dat heeft mij zeer gekwetst. De keerzijde daarvan was dat ik me nauwelijks ondersteund voelde om duidelijk mijn grenzen te trekken. Terwijl dat zo hard nodig was/is. Een advocaat had die ruimte niet laten ontstaan, denk ik en had ex-man strakker op zijn verplichtingen gewezen. Dat is nog steeds een heikel punt.

Alles vastleggen lijkt handig, maar kijk naar mij.... je hebt er niets aan als er 1 verzaakt. Je kunt niet voor elk detail naar de rechter

Het is bijna niet te doen....

Eerst maar eens even mijn frustraties kwijt....
Ex partner zit sinds een paar dagen bijna de hele tijd bij buurvrouw. Zondagavond kwamen de kinderen thuis van een weekend bij hem. Zoals meestal vroeg (afspraak tussen 19.00 en 20.00, het is nog niet later dan 19.05 geweest, eerder voor 19.00 uur.... Een paar minuten later zagen wij hem opnieuw via de tuin bij de buurvrouw naar binnen glippen. Zo zie je maar weer wie er belangrijker is, zo snel mogelijk je kinderen lozen en dan naar de buurvrouw... Voor de kinderen aan de ene kant niet echt erg, die hebben zich toch alleen maar verveeld zondag. Maar toch voelt vooral jongste zich weer aan de kant geschoven..
Daarna ging de muziek hard aan, buurvrouw heeft al een harde stem en lach, die moest nu natuurlijk ook nog boven de muziek uit. Omdat het zulk mooi weer is, staan de tuindeuren natuurlijk open en ik weiger om me zelf op te gaan sluiten.
Jongste was laatst de hond aan het uitlaten en juist op het moment dat hij langs het huis van buurvrouw liep, kwam zij naar buiten, hij vond het zeer ongemakkelijk. Ook vandaag was het weer raak. Jongste ging de vuilnis weg brengen (wij hebben ondergrondse containers op centrale plekken) en wie komen daar samen aan fietsen... juist, papa en buurvrouw. Ook daar had hij veel moeite mee om dat te zien. Ex partner is dus gewoon heel veel bij haar.

Verder heb ik hem nogmaals gevraagd om zich uit te schrijven. Dat weigert hij nog steeds. Hij dreigde daarna met het opzeggen van het samenlevingscontract. Maar na een gesprek met de mediator (de derde, voor het plannen van een intake) heeft hij besloten dat nog niet te doen. Dat wordt onderdeel van de mediation. Ik heb de mogelijkheid bekeken om een onderzoek te laten starten door de gemeente om hem van dit huisadres uit te schrijven, dat kan gewoon online, maar heb ik toch ook nog maar even niet gedaan. Wie weet wat de mediator gaat zeggen aanstaande woensdag. Het gaat veel sneller wanneer hij dat zelf doet in plaats van het door onderzoek vast te stellen.

Ouderschapsplan

Over het wel of niet veel vastleggen in een ouderschapsplan ben ik nog steeds niet uit. Het voordeel lijkt me dat je elkaar dan aan de gemaakte afspraken kunt houden en niet over ieder ding opnieuw hoeft te gaan discussiëren. Maar inderdaad, als iemand zich er niet aan houdt, kun je iemand ook niet dwingen en wordt de frustratie misschien ook weer groter.

Kinderalimentatie is iets wat in ieder geval heel goed moet worden vast gelegd. Wie, wat wanneer en hoe lang. Met wanneer herberekening.

Ik ben inmiddels een juridisch dossier aan het aanleggen, ik heb meerdere keren contact gehad met een juridisch loket, zij maken dan ook een dossier aan.

Het feit dat hij zich nog steeds weigert uit te schrijven, is ook in zijn nadeel. Het scheelt toch al snel 500 euro per maand, daar zou hij toch ook juist blij mee moeten zijn? Ik begrijp dat gewoon niet. Hij hoeft dat geld dan ook niet meer aan ons uit te geven, dat zou toch ook fijn voor hem zijn, dan kan hij weer meer met buurvrouw uitgeven..Hij had een week de tijd gekregen om uit zoeken wat de nadelen zouden zijn, dat heeft hij natuurlijk niet gedaan.

Ik kan bij ons in de buurt geen advocaat mediator vinden, het is of advocaat of mediator. Ik ga nu woensdag afwachten, wanneer ik het gevoel heb dat dat niets wordt, kan ik altijd nog naar een advocaat.

Ik heb wel al in het telefoongesprek met de mediator aangegeven dat ik snel dicht klap bij gesprekken, doordat ik hoog in mijn emoties zit op zo'n moment. Ik hoop dat ik daar wel de ruimte en tijd krijg en dat hij niet overal overheen stampt of net doet alsof hij de meest redelijke persoon zelf is. Voor mij is het heel belangrijk dat het gevoel bij de mediator goed is zodat ik ook het idee heb dat ik eindelijk ook eens gehoord wordt. Wat voor impact het heeft dat hij een relatie met de buurvrouw bijvoorbeeld. Ik hoop dat er misschien afspraken zijn te maken dat hij zo min mogelijk hier is, ook in het belang van de kinderen. Hopen mag toch...?

Volgende week is jongste jarig. Dan wordt hij 15.
Na lang aarzelen, wil hij toch iets met zijn vader afspreken. Hij heeft mij wel uitdrukkelijk verzocht of ik dat wilde regelen. Natuurlijk was ex partner het daar niet mee eens en vond hij dat hij dat wel zelf kon regelen met jongste... Dat geloof je toch gewoon niet. Weer walst hij volledig over jongste heen, die dat duidelijk heeft aangegeven. Vader wilde wel lunchen, dat vindt jongste te lang, uiteindelijk afgesproken dat het iets drinken met iets lekkers erbij wordt. Maar als hij langer had aangedrongen of toch had geprobeerd om het rechtstreeks af te spreken, was jongste van plan geweest om helemaal niets af te spreken. Wanneer gaat ex partner nu eens in zien dat niet de hele wereld alleen om hem draait en dat hij niet alles allemaal zo kan krijgen zoals hij dat wil. Hij mag blij zijn dat jongste iets wilde afspreken...

Zo langzamerhand ben ik zo moe aan het worden, letterlijk en figuurlijk. Ik probeer echt positief te zijn en te blijven, maar de laatste paar dagen is dat niet echt gelukt. Door het slechte slapen, door alle dingen waar jongste mee worstelt, door de hele situatie en doordat er nog geen uitzicht is op verbetering...

Mara

Uitzicht op verbetetinf

Lieve Mara, je hoopt op verbetering, inzicht, als hij nou maar.... laat dat los. Echt, je wordt er gek van, je werkt zo keihard, maar je moet je ex-man laten begaan. Je kunt hem niet managen, de man is volop in zijn ‘nieuwe leven’ gedoken en zit in een hele andere flow. Hij ziet jou niet, letterlijk en figuurlijk.
Het is zo herkenbaar. Misschien dat het over een tijdje beter wordt, maar dat zal echt nog lange tijd duren.

Draai je om en loop weg. Ik hoop zo dat het je lukt. Draai je om, laat ze lachen naast je, laat ze gaan. Ze zoeken het maar uit. Natuurlijk is het vreselijk dat dit allemaal onder je neus gebeurt, het is wreed en naar voor je kinderen en jou. Maar je man ziet jullie niet, of het interesseert hem niet - of beiden.
Keep your head up. Wees de wijze, wees de betrouwbare ouder voor je kinderen, wees je eigen beste vriendin.

Wat fijn dat er een gesprek staat bij de mediator. Toch zou ik nog steeds voor een advocaat opteren, omdat mediation alleen zin heeft als er iets te bemiddelen is. Dat je man zich niet wil uitschrijven, doet het ergste vermoeden. Hij vindt het wel best zo, vriendin, kinderen waar nodig bij de hand en jij moet gewoon niet zo moeilijk doen, zoiets. De snelste manier om hem uit die droom te halen is door harde afspraken te maken. Ik betwijfel of mediation daar de beste route voor is.
Overigens zijn heel erg veel familierechtadvocaten ook mediator.

Hou je haaks, lieve Mara. Hugs {{{{{}}}}}

Afspraken

In het algemeen ben ik geen voorstander van mediators die zelf geen ervaring hebben met een familierechtelijke praktijk. Het gaat niet om het regelen van emoties, maar om zakelijke regelingen en die moet je goed doen. Een betrouwbare bron is de VFAS: https://www.verenigingfas.nl/

Nog belangrijker is eigenlijk dat je er samen uit komt hoe het gaat lopen. Het proces. Hoe vindt je de advocaat/mediator.

Vergelijkbaar met de koelkast: jij hebt alles al uitgezocht en overhandigt hem het prijskaartje. Had je dat zo afgesproken? Wat me opviel was dat je schreef dat je een bepaalde indeling wilde. Maar die vaatwasser was niet meer voor jou, maar voor de verkoop van het huis. Blijkbaar hebben jullie niet helder afgesproken hoe de nieuwe vaatwasser er zal komen.

Moet je daarom straks alles vastleggen? Nou nee, de vaatwasser zit nog in het huis dat van jullie allebei is. Maar dat is straks niet meer zo. Straks heeft ieder een eigen leven. Met afspraken leg je toch nog elkaars leven vast (ja, ja, allemaal in het belang van de kinderen). Bovendien: als iemand zich niet aan afspraken houdt heb je ruzie en uiteindelijk frustraties omdat je er niet mee kunt.

De kinderen zijn ook al wat ouder. Als de jongste vraagt of jij voor hem iets wil vragen aan zijn vader, dan wordt het ook tijd dat je tegen hem zegt: nee, dat moet je toch echt zelf gaan regelen. En als hij het dan niet regelt, dan is dat de keuze van de jongste.

Ondertussen zie ik wel Mara, dat jij hoopt dat anderen goed voor jou gaan zorgen. Je bent teleurgesteld dat je aanstaande ex nu niet goed voor je zorgt; en je wil graag een mediator, waarbij jij je veilig voelt en die jou begrijpt, met andere woorden: die goed voor jou zal zorgen. Je denkt zelfs dat het feit dat ex naar de buurvrouw gaat een relevant gegeven is wat gewicht in de schaal zal leggen (extra medelijden en dus een betere regeling voor jou?). Maar zo werken die dingen niet.

Die behoefte aan zorg van anderen komt wellicht voor een deel voort uit het feit dat je zelf nog niet zo goed weet hoe alles werkt en welke regels en rechten en problemen je krijgt of hebt. Het is toch belangrijk dat je jezelf daarin gaat verdiepen. Kennis is macht, die kennis is best voor handen, maar het kost zeker moeite om het op te bouwen. Je kunt niet verwachten dat anderen zomaar spontaan goed voor jou gaan zorgen, als jij nu zelf niet goed kunt aangeven wat je wil en welke mogelijkheden je ziet.

Over de problemen om een andere woning te vinden zeg je: dat hij mij/ ons dit aandoet.... Maar eerlijk, het is toch niet reel om te denken dat iemand voor jou een huis gaat betalen als je geen relatie meer met elkaar hebt? De cruciale vraag is: wat kun je zelf betalen. en als dat te weinig is, dan is dat wat je jezelf aan hebt gedaan.

Je kunt altijd zelf die aangetekende brief sturen om het samenlevingscontract op te zeggen. Dan moet hij binnen een half jaar uitgeschreven zijn. Ligt er een beetje aan wat er in jullie contract staat over de woning.
De optie: jij blijft in de woning tot de jongste 18 is en hij betaalt kan altijd nog besproken worden. Evenals de optie: hij blijft in de woning en koopt jou uit.

Voor jezelf: ga ervan uit dat je het moet doen met de overwaarde va je huis plus je huidige salaris plus zorgtoeslag. Als je niet koopt moet je even goed kijken wat er met de overwaarde van je huis gebeurt bij de belastingdienst en wat het betekent als je eventueel in aanmerking wil komen voor huurtoeslag. Website nazoeken, belastingdienst bellen, alles wat je kunt doen om informatie te verzamelen is nu belangrijk.

Is de mediator van a.s. woensdag aangesloten bij de VFAS? Nee? Waarom niet? Verstand van juridische zaken? Verzamel kennis, zoveel mogelijk. Dan ga je ook minder huilen.

Tsjor

Tsjor, dan ga ik ook minder huilen?

Tsjor,

Jouw laatste zin, dan ga je ook minder huilen heeft mij erg geraakt. Ik doe zo mijn best en deze zin heeft daar geen goed aan gedaan. Ik heb al eens eerder gevraagd waarom jouw houding naar mij toe zo negatief is. Dat helpt mij echt niet hoor.

Voor mij is het wel belangrijk dat er ook aandacht is voor de emotionele kant bij de afwikkeling. Ik begrijp heus dat afspraken zakelijk gezien moeten worden, maar ik vind het lastig om mijn gevoel daar geheel bij uit te sluiten. Het ligt niet alleen aan mij. Het ligt voor het overgrote deel bij ex partner, die overal zo moeilijk over doet, of er nu wel of niet afspraken zijn gemaakt.

Ja, we hadden afgesproken hoe we het met de vaatwasser zouden oplossen. Dat hij dan terugkrabbelt, kan ik niets aan doen. Ik maakte juist die afspraak om ruzie te voorkomen.

Ik weet niet of het handig is om alles vast te leggen. Aan de ene kant wel, dan hoef je niet overal opnieuw over te discussiëren, zodat je minder met elkaar te maken hoeft te hebben, aan de andere kant niet omdat dan de frustratie alleen maar weer groter wordt als hij zich er niet aan houdt.

Ik hoef geen medelijden omdat hij naar de buurvrouw is gegaan. Ik wil helemaal niets meer met hen te maken te hebben, het is alleen een complicerende factor, hij is er de laatste dagen iedere dag en dat is voor de kinderen heel moeilijk om te zien. Ook al was het iemand die maar een straat verderop woonde, dan was het al een stuk makkelijker, omdat je niet constant met elkaar geconfronteerd wordt.

Ja, ik vind dat hij ons het woonprobleem aandoet. Als hij niet met de buurvrouw was geweest, lag het allemaal heel anders. Ik ben met van alles bezig om uit te zoeken, dat zet ik echt niet allemaal hier neer, het lijkt net alsof jij denkt dat ik achterover leun en niets doe, terwijl anderen voor mij het werk mogen doen. Dat is zeker niet zo. Ik heb niet overal verstand van, dat is een ander verhaal.

De mediator is niet aangesloten bij de vfas. Zij is aangesloten bij de MFN. Ik heb wel al bij ex partner aangegeven dat, wanneer ik twijfel over de mediator, dat ik dan wil overstappen naar een vfas advocaat. Ik hoop alleen nog steeds op een wonder...

Ik ben echt wel bezig met kennis verzamelen, dingen uit te zoeken en kijken naar hoe ik dingen geregeld wil/kan hebben.

Mara

Moederziel en update

Dank je wel voor je wijze woorden.

Ik vind het vreselijk lastig om het los te laten, me om te draaien als hij eraan komt of als ik hen hoor lachen. Ik vind het respectloos naar mij en de kinderen toe dat ze daar niet meer rekening mee houden en bijvoorbeeld meer bij zijn appartement zijn. Dat zou toch een kleine moeite zijn denk ik. Het is van hun kant denk ik inderdaad een kwestie van niet (willen) zien dat het voor ons heel lastig is. Dan heb je 22 jaar een relatie gehad en het lijkt gewoon of die niet bestaan heeft. Geen greintje medewerking of empathie. Dat emotieloze deel begrijp ik niet en zal ik ook niet begrijpen. Maar owee als het andersom zou zijn geweest..

Verder sprak ik van de week een ander stel bij ons uit de straat. Buurvrouw heeft het eerst bij de man van dat stel geprobeerd, om daar een relatie mee te krijgen, op dezelfde wijze dat het bij ex partner dus wel gelukt is (mee naar voetbal, een keer mee stappen). Hij is er echter niet "ingetrapt". De vrouw van het stel vindt buurvrouw een "gevaarlijke" vrouw. "Respectloos en zonder enige wroeging proberen om gezinnen op te breken" waren ongeveer de woorden van de vrouw van het stel. Zij dacht dat buurvrouw met meer mannen in de straat gerommeld zou hebben, maar weet dat niet zeker. Dat vond ik wel schokkend om te horen. Is het dan wel echte liefde of is het de eenzaamheid verdrijven van de buurvrouw? Ex partner is dus zeker geen eerste keuze....
Moet ik hem dat nu gaan vertellen of niet? Het klinkt misschien wel gek maar ik gun hem toch ook niet dat hij gebruikt wordt door buurvrouw... Dat rommelen met mannen door de buurvrouw is begonnen sinds haar zoon het huis uit is.
Ik heb de laatste tijd wel al van meerdere mensen nu gehoord dat buurvrouw niet te vertrouwen is. Gek is dat, zo heb ik haar al die jaren dat zij "gewoon" buurvrouw is geweest, niet bekeken. Wanneer je dan achteraf dit soort dingen hoort, ga je toch heel anders naar de situatie kijken.

Verder eindigt nog ieder contact met ex partner in ruzie, van zijn kant tenminste. Hij reageert heel boos en onredelijk op de normaalste vragen, laat staan op iets minder aardige vragen van mijn kant. Ik begrijp niet waar die boosheid vandaan komt. Hij heeft toch geen reden om boos te zijn? Hij wil alleen dat alles zo geregeld wordt zoals hij dat wil en helaas ga ik daar niet overal in mee. Komende week gaan de jongens met hem op vakantie, jongste met enige tegenzin. Hij wil graag de bevestiging dat buurvrouw niet mee gaat, die vraag heb ik aan ex partner voorgelegd maar hij weigert dat te bevestigen. Hoe moeilijk kan het zijn, 4 woordjes opschrijven "buurvrouw gaat niet mee".
Als buurvrouw wel meegaat of dan "toevallig" in de buurt is, wil jongste niet mee op vakantie. Hoe krijg ik dat nu weer geregeld? Ik heb al gezegd dat ik hem dan desnoods kom halen van de vakantiebestemming, dat geeft hem wel enige rust. Het had allemaal zoveel makkelijker gekund..

Verder helaas nog geen ontwikkelingen op sollicitatie-gebied.

Mara

Kinderen zelf laten doen

Ach Mara, het blijft een klotesituatie, zeg. Als je kinderen het moeilijk hebben met het feit dat ze papa bij de buurvrouw zien, kun je ze dat dan aan vader laten uitleggen? Ik denk echt dat je daar minder tussen moet gaan staan. Je kunt ze helpen, gesprekjes oefenen of aanmoedigen een appje te schrijven, maar de boodschap moet eigenlijk wel van de kinderen zelf komen.
Zelfde met de vakantie. Laat jongste zelf maar uitleggen dat hij het moeilijk vindt en hoe vader het makkelijker kan maken. Tegelijkertijd is dit ook iets waar jongste zich misschien bij moet neerleggen, nu niet meegaan omdat hij geen zekerheid krijgt, is ook geen optie. ALS de buurvrouw dan langskomt, dan vindt hij dat niet leuk (heel begrijpelijk), maar dat overleeft hij ook wel weer. De kinderen hoeven haar niet leuk te vinden, zijn vader moet haar leuk vinden, die heeft een relatie met haar.

Aan je ex zeggen hoe de buurvrouw volgens de andere buurvrouw in elkaar steekt, heeft geen enkele zin. Hij ziet jou dan alleen maar als rancuneuze roddelex. Beter is dat de buurman hem eens aanspreekt en over zijn ervaringen met haar vertelt. Van man tot man en uit eerste hand werkt veel beter.

Lieve Mara

Mara, ik snap je helemaal. Je kunt je gevoel niet als een schakelaartje aan of uit zetten. Daar gaat heel veel tijd overheen. Maar die tijd heb je niet, dat is denk ik wat Tsjor je duidelijk probeert te maken (en mij ook destijds). Alleen haar toon werkt soms averechts. Kennis is inderdaad heel belangrijk. Daarmee haal je ook een heel stuk emotie weg. En ik kan je uit ervaring vertellen dat het feit dat er een derde bij de gesprekken zit, of dat nou een mediator of een advocaat is, maakt dat jij je emoties veel makkelijker (tijdelijk) kunt parkeren. Is het te regelen dat je door een bekende gebracht/gehaald wordt, of kun je op de fiets? Ik was altijd vreselijk emotioneel na zo'n sessie, dan is het niet fijn als je moet autorijden of met het OV moet...

Je wil nog teveel de plooien gladstrijken, tussen je jongste en ex. Hoe moeilijk ook, laat je zoon dat zelf doen. Laat hem zelf vragen of buuf meegaat/langskomt. Krijgt hij geen antwoord, dan weet hij zelf wel wat waarschijnlijk het antwoord was. Dan kan hij zelf een keuze maken. En als hij hoort dat ze wel meegaat, dan kan hij ook zelf besluiten om niet mee te gaan. Is het antwoord dat ze niet meegaat, maar vermoedt je zoon (of jij) dat het waarschijnlijk toch zal gebeuren, dan zou ik je zoon geld meegeven voor een treinkaartje zodat hij zelf weer naar jou terug kan.

Wil je ex zich niet uitschrijven? Dan laat jij een onderzoek instellen. Want dat is in jouw belang. Jouw belang moet altijd altijd altijd voorop staan. Bepaal zelf. Vraag niet. En kijk niet naar ex om je gerust te stellen/te helpen. Zoek iemand in je familie/vriendenkring om die rol te spelen. Ik heb goede vrienden (toevallig een advocaat die een opleiding deed tot mediator - wel zakelijk, maar toch) die mij hielpen met de zakelijke dingen. Met mijn zus en zwager besprak ik de emotionele dingen en de dingen rondom het ouderschapsplan/kindverdeling. Dat soort dingen besprak alleen tijdens de mediation met man. Omdat dan de emoties hoog opliepen was het niet te doen om dat samen te bespreken. En dan werkte mijn man nog op alle fronten mee en had ook echt wel het goede (niet het beste) met mij en de kinderen voor. Maar vertrouw erop dat je dat kunt, je emoties parkeren als je bij een mediator/advocaat zit.

Ja, het is respectloos van je ex en de buuf. Maar je doet er niks aan. Zoals Tsjor al een keer schreef, kijk wat jij kunt doen om het te veranderen. Dat zal andere woonruimte zoeken zijn. Dus dat is prio 1. Wat vreselijk frustrerend is, is dat kip-of-het-ei verhaal hierbij. Je hebt eigenlijk meer inkomen nodig voor een nieuwe woning, maar je kunt je tijd en energie maar 1 keer uitgeven. Dus ik denk dat je in je moet zetten op een andere plek om te wonen. En ga ervan uit dat die tijdelijk is. Dat is lastig, zeker met een kind met ASS, maar jij staat even op de eerste plaats. Jij hebt het heel zwaar door deze setting, dus lijkt verkassen mij heel belangrijk (natuurlijk zou het heel mooi zijn als je je ervoor af kunt sluiten, en je kinderen ook, maar ik zou dat ook niet kunnen, echt niet. Accepteer dat van jezelf (zelfcompassie - heel belangrijk in deze stressvolle tijd) en zorg dus dat je kunt verhuizen. Desnoods tijdelijk bij anderen in huis, zie AnneJ.).

Verder is slaap een eerste vereiste. Lukt dat niet, vraag dan bij de huisarts om (slaap)medicatie. Ik heb ook licht antidepressiva geslikt om overeind te blijven. Een scheiding is een van de meest stressvolle gebeurtenissen in een mensenleven, en al helemaal zoals het bij jou gaat, dus het is niet gek dat je even wat hulp nodig hebt.

En je doet het hartstikke goed! Je moet in minder dan geen tijd zoveel veranderen bij jezelf, dat is niet te doen. Je hebt al heel veel stappen gezet, chapeau! Ik was nog lang niet waar jij nu bent hoor, in dezelfde situatie. Zie ons, ook Tsjor , als aanmoedigers langs de zijlijn. Met goed advies, en mentale steun.

Ook van mij een dikke knuffel {{{{{Mara}}}}

verdriet, onbegrip, vragen

Lieve Mara, je doet het inderdaad heel erg goed. Je probeert in deze kolkende puinhoop nog ergens je verstand bij elkaar te houden. En dat lukt je. Laat je niet van de wijs brengen door de strenge adviezen van Tsjor - op mij hadden ze eenzelfde aanvallend effect als op jou, maar nu ik 'verder' ben is die gevoeligheid deels verdwenen. Jij hebt op dit moment al je voelsprieten uit staan en ik zou je aanraden om juist meer in je schulp te kruipen. Rol je op en laat alles wat niet direct voor overleven van waarde is, langs je heen gaan.

Natuurlijk ben je intens verdrietig. Je ex-vriend gedraagt zich als een idioot en walst over jou en jullie kinderen heen. Is-ie nou helemaal gek geworden? Het probleem is alleen dat je er he-le-maal niets aan kunt veranderen. Je hebt er geen invloed op en je zult voorlopig niet meer de man zien en meemaken die je dacht te kennen na al die jaren samen.
Ik wil niet steeds de vergelijking maken, maar man man man, wat herken ik veel in je verhaal. Ook mijn ex-moederzielman leek totaal van het pad af. Nou ja, léék... hij blijkt het na 2,5 jaar ook echt te zijn. Maar de gevolgen zijn inmiddels ook echt voor hem. De opbrengst van zijn 'ik kies nu voor mezelf'-strategie is vooral zichtbaar in zijn band met onze kinderen. Ze hebben af en toe een uitstapje van enkele uurtjes, maar er wordt ondanks alle grote veranderingen nergens over gesproken en zodra hij ook maar ergens het gevoel heeft tot de verantwoording te worden geroepen, is het meteen ruzie. Hij is dan dwingend, vervelend en bot tegen de kinderen. En totaal ongevoelig voor hun pijn.
Hoe pijnlijk en naar ik dat ook vindt, ik bemoei me er niet mee. Ik zorg voor rust en stabiliteit in ons gezin-min-man en droog tranen en luister waar nodig.

Wat mij hielp is om alleen nog maar feitelijk met hem te communiceren: geen emoties meer delen, geen dingen aan hem vragen die hij overduidelijk niet (meer) kan leveren. het drijft hem alleen maar verder weg en zorgt voor ruzie. Ga 'grey rock': alleen afspraken maken via mail of app, zonder voorwaarden: zo en zo laat staan zoons klaar.
Buurvrouw is vast en zeker niet de droomvrouw van je ex-vriend, maar wel de vrouw waar hij zijn verwijdering van jou/jullie nu mee wil inzetten. Hij gaat zich echt niet bedenken of plotseling tot inkeer of bijzondere inzichten komen. Hij WIL dit. Jij bent niet uitgenodigd voor zijn feestje en dat maakt hij je hard duidelijk.
Zelfs al zou je een logische en voor jou begrijpelijke verklaring hebben voor zijn handelen, dan nog verandert het helaas niets.

Is het eerste gesprek met de mediator al geweest?

Mara

Mara, ik lees al een tijdje mee en er valt me steeds iets op. Ik weet dat Tsjor heel goed voor zichzelf kan opkomen maar misschien neem je het beter van een ander aan? Ik lees de opmerking van Tsjor ‘dat je dan minder gaat huilen’ als algemeen. Men gaat dan minder huilen. Ik lees het niet zoals jij het volgens mij interpreteert. Dat jij, Mara, zoveel huilt.
Ik weet niet zo goed hoe ik het moet zeggen. Wij zijn je vriendinnen niet. Dit is een openbaar forum en dus krijg je niet de support die je van mensen die je na staan krijgt. Je krijgt andere support, die heel waardevol kan zijn. Zoals de adviezen van Tsjor. Doe er je voordeel mee waar je dat kan, maar probeer je er niet zo emotioneel door te laten beïnvloeden. Dat is echt niet nodig in dit geval denk ik, en is ook echt niet wat je op een openbaar forum moet zoeken. Dan kun je beter privé berichten uitwisselen.
Verder wil ik je ontzettend veel sterkte wensen. Het is niet niks wat je nu doormaakt.

nuchter

Inderdaad, Tsjor is streng doch rechtvaardig en recht door zee. Soms wat ongenuanceerd, maar ik vind haar niet op de persoon spelen. Ik kan het wel waarderen. Ik lees hier mee, ik heb er soms ook wel wat aan.

Zo zijn er meer personen op dit forum die verhelderend kunnen werken. Flanagan, Pennestreek om er maar 2 te noemen waar ik graag van lees. Soms als je zelf in de emotie zit kan een rationele opmerking van een outsider rauw op je dak komen, maar niemand bedoelt het hier volgens mij belerend of aanvallend.

Mara, ik heb met je te doen joh. Weinig advies voor je, mijn scheiding is 4x niet doorgegaan dus m.b.t het scheiden en het tijdperk erna heb ik gelukkig weinig ervaring. Wel met het gevoel van het vervangen worden door een ander, het niet meer bestaan voor degene waar je kinderen mee hebt en hoe lelijk dat voelt. Ik voel met je mee. Als haar Wim mijn buurman was geweest en ze zo had gehandeld als jouw man dan had ik waarschijnlijk voor hun deur gestaan... knap dat jij er nog enigszins rationeel mee om kan gaan.

Verder vind ik het advies van moederziel prima.
Focus op wie jij bent, wat jij kunt doen aan jouw situatie en laat hem voorlopig in de stront zakken.

Even vals spelen?

Bij het lezen van je verhaal denk ik dat ik minder nobel was geweest, en de hele straat getuige had gemaakt van de acties van ex en buurvrouw. Kijken of ze daarna nog lekker hier blijven wonen. Maar het zal wel mijn Franse inborst en mijn hang naar drama zijn.
Sini

Mara

Hoe gaat het met je?

Sinilind

Ik speelde ook al even met zo'n gedachte toen ik het verhaal van de andere buurvrouw las.
Ermee rekening houdend dat seksuele aantrekkingskracht na een jaar meestal minder wordt.
En dan ondertussen even niets doen, geen initiatief nemen rond echtscheiding, van hem laten afhangen (misschien wil hij eigenlijk toch niet, of is het eerste jaar straks voorbij).
Ondertussen de buurvrouw lastig vallen: aanbellen: ik moet even iets aan mijn man vragen. Kinderen laten aanbellen: ik moet iets aan pappa vragen. Post voor hem bij de buurvrouw afgeven (als het niet al te belangrijk is) etc. En doen alsof het heel normaal is.
Even zieken.

Tsjor

Tsjor

Dat had in nou nooit van jou gedacht, zulke tips geef je anders nooit !

Maar ik denk zomaar dat het goed zou kunnen werken. In ieder geval, Mara hoeft zich nergens voor te schamen, dus ik zou het inderdaad gewoon delen met de buurt en in plaats van zelf het ongemakkelijke gevoel te hebben/dragen dat neerleggen bij (ex)man en buurvrouw.

En áls haar man zich bedenkt, en áls Mara hem dan nog terug wil, kunnen ze altijd nog bekijken of blijven wonen in die buurt dan nog wel zo'n goed idee is.

Mara, mijn man kan beamen dat een verliefdheid, zeker zo een die voortkomt uit een vlucht van jezelf, ook snel weer wegzakt. Wij zijn nu een ruim jaar verder, de gevoelens zijn weg, ze speelt geen rol meer voor/bij man. En bij mij intussen eigenlijk ook niet meer.

Ik ben ook heel benieuwd hoe het met je gaat Mara!

Iets positievers...

Iedereen bedankt voor de reacties en meedenken...

Inmiddels heb ik weer wat stappen in de goede richting gezet vind ik.

Op mijn huidige werk heb ik uiteindelijk toch de toezegging gekregen om in ieder geval tijdelijk 8 uur extra te kunnen werken, helaas is dat maar tijdelijk zonder op dit moment uitzicht op verlenging, maar voorlopig ben ik daar wel even mee gered. Je weet natuurlijk ook niet wat er in het komende half jaar veranderd.. Verder heb ik vrijdag een nieuw sollicitatie gesprek dus dat is nog even spannend.

Verder zijn we bij twee huurhuizen gaan kijken (we stonden in de top 8 van mensen die voor die huizen in aanmerking konden komen) maar dat was helemaal niets... Veel te klein en te duur.

Vanochtend een nieuw gesprek met een financieel adviseur gehad, hij gaat voor mij de verschillende mogelijkheden op papier zetten maar stond er wel positief in om dit huis toch eventueel over te kunnen nemen. Dan moet ik echt nog wel even kijken of het emotioneel haalbaar is, maar ik heb dan in ieder geval meer tijd om te bedenken wat ik wil zonder dat ik het idee heb dat er een beslissing geforceerd moet worden wegens tijdsdruk. Als het financieel haalbaar is, is dat misschien op dit moment toch het beste om te doen, voor de kinderen verandert er dan het minste, jongste kan op huidige school blijven en ik kan daarna altijd nog kijken wat ik wil. "Gelukkig" is het mooiere weer bijna voorbij, zodat ik de buurvrouw dan toch al minder tegenkom (in de tuin, of als de tuindeuren openstaan en haar hoor lachen en dergelijke..). Stel dat de relatie geen stand houdt, dan heeft hij hier niets meer te zoeken en met de buurvrouw alleen valt nog wel te leven, meer dan hallo hoeft het dan van mij niet meer te worden.
Als de relatie wel stand houdt, en ze willen gaan samenwonen oid, dan zal dat niet naast ons zijn, zolang wij hier wonen. (dat heeft ex partner inmiddels wel toegezegd). Als hij er nu ook nog aan mee zou willen werken om voorlopig zo weinig mogelijk (liever helemaal niet) samen hiernaast zullen zijn, dan geeft ons dat al weer veel meer rust. Dan ziet de wereld er opeens weer een heel stuk beter uit..

Ik (en daarmee de jongens) ben op dit moment meer gebaat bij rust en duidelijkheid dan bij de onrust van en een andere baan en een andere woonomgeving.

Vorige week is het eerste gesprek met de 3e mediator geweest. De sfeer was dusdanig dat zelfs de mediator er over na moest denken of zij ons zou willen/kunnen helpen...
Dat zegt toch wel iets over zijn houding naar mij toe en wat zijn uitwerking daarop met mij doet.
Ik had op zich wel een goed gevoel bij haar, duidelijk, met ruimte voor mijn emoties. Nu blijft het natuurlijk alleen wel de vraag of we er uit gaan komen en of ex zich dan aan de gemaakte afspraken gaat houden, maar dat geldt natuurlijk ook wanneer ik naar een advocaat zou stappen, dat kan altijd nog.
Inmiddels hebben we afgesproken dat we het traject met haar in willen gaan.

Over de situatie met de buurvrouw, of ik dat nu wel of niet moet vertellen ben ik nog niet uit.. Hij gaat het van mij niet aannemen, de betreffende buurman heeft gezegd dat hij hem wel een keer gaat aanspreken als hij ex partner ziet. Het heeft al een paar keer heel weinig gescheeld of ik had het wel verteld.
Ik denk op dit moment niet dat de relatie stand gaat houden, zeker niet als hij weet hoe ze in werkelijkheid is..
Ik ben verder niet zo'n fan van bij de buurvrouw aanbellen en dergelijke.. Ik ben dan bang dat het alleen maar erger wordt en als ik hier wel zou willen blijven wonen, wil ik dat wel met goed fatsoen kunnen doen.

Natuurlijk heb ik wel met de gedachte gespeeld om te gaan zieken bij de buurvrouw, post en pakketjes daar afgeven, alvast zijn kleding die hier nog hangt bij haar brengen en zo, maar ik weet niet of ik daar iets mee opschiet of alleen maar erger maak...
Wat gaat de buurt er van zeggen als ik mij tot dat soort acties ga zetten..

Ik hoop dat ik deze verder positieve flow nu een beetje kan vasthouden...
Wordt weer vervolgd...

Mara

Niet zelf vertellen

...over de wat buurvrouw bij andere buurmannen geprobeerd heeft. Als je IETS wilt zeggen, zeg dan dat hij misschien eens met buurman X moeten gaan praten. Maar echt niet meer dan dat.

Verder ben je echt goed bezig Mara. Mijn complimenten. Ik denk wel dat je moet uitkijken dat de mediator geen psycholoog is, noch wordt. Je zit daar om samen je scheiding op papier te zetten. Je emoties spelen darbij af en toe op, dat is begrijpelijk, maar probeer toch zakelijk te blijven. Zoek een vriendin, familielid en/of psycholoog om je emoties regelmatig te ventileren.

Niki73

Dat is ook wat ik al bedacht had, zelf vertellen heeft geen zin, de buurman heeft zelf gezegd dat hij ex partner wel eens aan zou spreken, ik dacht alleen dat ik misschien iets kan opnoemen dat ik iets van haar te weten ben gekomen... en dan mag hij inderdaad zelf maar uitzoeken hoe of wat. Maar ook dat kan verkeerd overkomen natuurlijk.

Het is zeker niet mijn bedoeling om de mediator als psycholoog te gaan zien. Ik vind wel dat ik mijn emoties over de hele gang van zaken mag tonen en dat daar ook ruimte voor moet zijn. Gelukkig heb ik inderdaad wel andere mensen om mij heen om mijn emoties ook kwijt te kunnen, maar ik vind dat hij best mag weten wat het allemaal met mij doet, zoals hij zich opstelt naar ons toe. Voor mij zijn de jaren dat wij samen zijn geweest wel waardevol geweest (hoewel ik soms moeite heb om dat nog te zien, hij heeft echt wel iets kapot gemaakt met hoe hij zich gedraagt om alles "netjes en respectvol" af te handelen. Door zijn houding is het moeilijk voor te stellen dat hij ooit iets voor mij gevoeld heeft en onze tijd samen ook gewaardeerd heeft. Door zijn zakelijke houding geeft hij geen blijk van enige waardering en terugkijken op een fijne tijd.. Dat maakt het lastig.
Helaas is uit elkaar gaan iets zakelijks, met alles wat geregeld en vastgelegd moet worden.. Ik kan het alleen nog niet loskoppelen van mijn emoties. Gevoel en verstand liggen niet altijd op 1 lijn..