Vriend met kind
Ik heb 3 jaar een lat relatie met een man, die een dochter heeft samen met zijn ex.
De dochter van 6 jaar woont bij de mama.
Hij ziet haar gedurende de week enkele keren op afgesproken momenten.
Hij heeft een goede band met zijn dochter.
Net als ik, we hebben het leuk samen als we elkaar zien.
Als hij zijn dochter haalt, gaat hij binnen bij zijn ex haar thuis en praten ze samen wat. Dit om het overgangsmoment leuker te laten verlopen voor de dochter. Dit vind ik prima. Ze gaan met hun drie ook samen kleren kopen, zwemmen, wandelen, ... Ik ben geen jaloers type en als dit het leven van hun dochter aangenamer maakt, ben ik blij voor haar.
Wat ik moeilijk vind is dat zijn ex hem voor alles hulp vraagt: het grasmachine hapert, haar airconditioner is kapot, de boiler in de badkamer doet raar, ...
Veel tijd die mijn vriend heeft, gaat naar het helpen van de ex.
Hij zegt dat hij dit doet omdat zijn kind daar woont.
Ik heb nog altijd het gevoel dat zij hem terug wilt (ik kan dit niet staven, dit is enkel een gevoel).
Ik heb het gevoel dat hij zich schuldig voelt omdat zijn dochter in een gebroken gezin opgroeit en daarom altijd springt als zijn ex iets vraagt.
Dat hij op deze manier kan helpen.
Als ik vraag aan hem of ik zijn dochter nog eens mag zien in het weekend, weet hij dit nooit. Moet hij eerst vragen aan zijn ex of dit past.. en uiteindelijk komt het er weinig van (1 à 2x per maand een paar uurtjes).
Of hij doet dingen met zijn ex en kind OF dingen met zijn kind OF dingen met mij. Maar er wordt niets spontaan met ons drie gedaan (vriend, dochter en ik). Dit enkel als ik er weken achter vraag. Terwijl het toch ook belangrijk is dat wij drie een band kunnen opbouwen?
Ook heb ik zijn ex nooit nooit ontmoet, alsook zijn broers, ouders of vrienden.
Hij houdt me overal buiten. Hij heeft veel problemen gehad met de ex, waardoor hij precies continue op zijn hoede is nu. Hij wil alles apart houden en zegt dat hij geen gedoe meer wilt.
Dat zijn dochter veel tijd vraagt, is normaal. Sta ik helemaal achter.
Waar ik mee zit.. is dat zijn ex continue aan hem sleurt.. en hij daarin meegaat. En dat ik in het gehele plaatje het gevoel heb van aan de zijlijn te staan.
Als ik hier met hem over praat zegt hij dat het moeilijk is om voor iedereen goed te doen, iedereen iets van hem wilt, er amper tijd overblijft voor hemzelf.
Zijn er mensen in gelijkaardige situaties?
En hoe gaan jullie hier mee om?
gedachten
Laat de gedachten je niet gek maken en stel je erop in dat hij dit alles doet in het belang van zijn dochter. Misschien wel eens lastig, maar het wordt daardoor wel rustiger in jouw hoofd.
Reactie
Voor wat betreft ex en dochter, dat is wat het is denk ik en zal gevoelig liggen, wat ik wel bijzonder vind is in je tekst is dat je na 3 jaar nog nooit zijn familie hebt ontmoet daar zou ik me wel druk om maken.
modus
Je vriend en zijn ex hebben een modus gevonden om het leven in te richten rondom hun dochter. Als één van de twee een andere relatie krijgt verandert dat vaak drastisch. Het lijkt erop dat je vriend krampachtig bezig is eea in stand te houden omwille van hun dochter en/of om problemen met zijn ex uit de weg te gaan. Dat je de ex na drie jaar nog niet hebt ontmoet, ook niet even bij het wegbrengen ofzo is tekenend. Dat zegt iets over hun relatie en niet over jou of over hoe ze met hun kind omgaan. Ook het feit dat je zijn familie nog nooit hebt ontmoet zegt iets over hem en zijn familie.
Bovenstaande, in combinatie met het feit dat hij voor ieder los schroefje naar de ex gaat, maakt dat ik me er in jouw situatie niet prettig bij zou voelen. Er is erg veel waar jij niet bij mag. Je kunt wel stellen dat hij een verleden heeft met zijn ex en samen een kind, maar jij bent nu wel zijn nieuwe vrouw he? Je mag best wat meer ruimte krijgen en innemen. Daarover moet je met je vriend praten. Hoe is dat voor hem?
klinkt als
Voor mij klinkt het als een vader die in het belang van zijn dochter alles in het werk stelt om de relatie met zijn ex zo goed mogelijk te houden. Gedoe leidt tot onaangename situaties die hij het liefste mijdt. En degene die het meest leidt onder gedoe is natuurlijk zijn dochter, die zit er dan middenin.
De vraag is inderdaad of daar een nieuwe relatie bij past. En die vraag wordt pregnanter omdat jij je onzeker voelt.
Ik heb veel begrip voor je vriend. En ik herken het deels. Het speelt nu gelukkig niet meer maar ik ben blij dat mijn partner in die periode begrip had voor mij.
Gezin
Het gezin bestaat gewoon nog. Een kind heb je samen, en het gedoe er omheen is niet makkelijk te scheiden. Hoe vervelend ook voor een nieuwe relatie.
Je hebt ook ouders die van alles per direct zelf doen en nooit meer een beroep op elkaar doen. Ik snap dat dat gevoelig ligt bij een nieuwe relatie.
Dat wil echter niet zeggen dat beide ouders weer een partnerrelatie aangaan, maar wel dat ze partners zijn in de opvoeding van een kind.
Vader springt bij met klusjes, moeder vangt een kind extra op.
Mijn ex en ik steunen elkaar ook nog steeds waar mogelijk. We passen nu weer op zijn huis en huisdieren. Of hij heeft een nieuw bad in mijn badkamer gemaakt.
Of hij regelt een nieuwe magnetron voor op de kamer van dochter of een in elkaar te zetten fiets voor zoon, hij krijgt van ons een oude laptop. Enzovoort.
Gelukkig hebben wij beiden geen nieuwe partners.
Maar ja, ik snap heel erg goed dat het gevoelig is. Dochter kwam net weer thuis met een verhaal hoe bij haar vriendje thuis vroeger moeder en de nieuwe partner van vader elkaar in de haren vlogen bij een bezoekje aan de toen nog kleine jongen bij hem en moeder thuis.
Het wordt wel lastig als jij vriend gaat vragen om meer tijd met jou door te brengen waarbij hij minder tijd en beschikbaarheid moet inleveren voor zijn kind en exvrouw. Zeker als het ook nog een moeilijk gedoe is geweest met exvrouw, dan wijk je daar niet zomaar vanaf.
Gelijk vwb dochter
Gelijk vwb dochter en ex, maar vind niemand het vreemd dat ts zijn ouders /familie nog nooit ontmoet heeft in 3 jaar tijd?3 jaar is toch wel serieus te noemen. Dat ze althans zo lees ik het, zelfs nooit met hun tweeën op bezoek zijn geweest, om aan hun voorgesteld te worden?
je zegt:
Terwijl het toch ook belangrijk is dat wij drie een band kunnen opbouwen" Maar...voor wie is dat belangrijk? Jij wil proberen een soort gezinnetje te gaan vormen met hem en zijn dochter maar dat is niet het belang van dochter.
Ik vind het inderdaad wel apart klinken dat je zijn familie niet ontmoet. Misschien is zijn ex wat manipulatief en probeert hij zich in bochten te wringen om haar tevreden te houden?
Maar ga alsjeblieft niet OOK aan hem trekken. Hij doet zijn best de band met zijn dochter (en dus) met zijn ex optimaal te houden. Daar doet hij goed aan.
precies
Wat juf Ank zegt. Ga ook niet aan hem lopen trekken. Waarschijnlijk doet hij al veel om lieve vrede te bewaren. En of het vreemd is dat je zijn familie nog nooit hebt ontmoet, tja dat weet ik niet. Ik weet niet hoe de verhoudingen in zijn familie liggen. ik weet niet hoe zijn ex daar nog een rol speelt.
Het is uiteindelijk aan TS om te bepalen of een relatie zoals die nu is bevredigend is. Zo niet, dan kun je er beter mee stoppen in plaats van je partner meer onder druk te zetten.
Ik lees het anders
Ts heeft leuk contact met de dochter en ze is helemaal niet van plan de ex buiten te sluiten en samen een nieuw gezinnetje te vormen. Ik vind dat ze erg op haar tenen loopt. Je hoeft niet aan je vriend te gaan trekken. Ik heb in een dergelijke situatie gezeten met een iets ouder kind. Het was erg verhelderend om aan hem te vertellen hoe buitengesloten ik me voelde. Dat heeft hij goed opgepakt door veel te praten en kleine stapjes te veranderen.
De ex staat niet op eigen benen en er wordt een gezin in stand gehouden dat niet meer bestaat. De omgang met de ex vind ik buiten proportie. Langsgaan voor ieder los schroefje heeft niks met het samen opvoeden van een kind te maken. Als je vriend niet in staat is om dat te veranderen is hij niet klaar voor een nieuwe relatie.
ann
Zelf ben ik 5 jaar gescheiden en het gebeurt dat ik nog eens een klusje doe voor mijn ex of haar help met wat advies, en enkele keren per jaar doen we nog een schoolse activiteit samen met onze jongste, de dochter. Maar daar stopt het bij, tenslotte zijn we gescheiden voor iets.
Maar ik sluit me aan bij wat Emma hierboven zegt: jouw vriend is nog niet klaar voor een nieuwe relatie; zijn ex hoef je niet te ontmoeten, maar het feit dat je zijn familie nog niet hebt ontmoet wanneer je al 3 jaar samen bent, zegt eigenlijk alles.
Het klinkt misschien hard, maar voor het ogenblik ben je voor hem niet meer dan een tijdverdrijf voor wanneer hij wat vrije tijd over heeft. Ik zou mijn conclusies trekken; niet aan hem trekken, dat heeft duidelijk geen zin.
Wat snel geconcludeerd
Ik vind William wat kort door de bocht met:
"maar voor het ogenblik ben je voor hem niet meer dan een tijdverdrijf voor wanneer hij wat vrije tijd over heeft"
Ik ben zelf ook gescheiden, heb jonge kinderen en een LAT relatie.
Ik vind het erg ingewikkeld om het allemaal te combineren, en wil regelmatig in de spaarzame tijd die naast coöuderschap overblijft gewoon tijd voor mezelf hebben en dwing dat soms gewoon af, beter voor alle partijen. Dan kun je concluderen dat mijn vriendin 'tijdverdrijf' is, maar daarmee vergeet je dat een gescheiden vader met jonge kinderen maar weinig tijd heeft en soms gewoon geen zin heeft aan wie dan ook om hem heen.
En tegelijkertijd probeer je inderdaad de harmonie met alle partijen te bewaken, in het belang van je kinderen.
Emma zegt "Langsgaan voor ieder los schroefje heeft niks met het samen opvoeden van een kind te maken."
Mag je niet van lovers naar goede vrienden gaan, alleen nog opvoeders zijn?
Hoge verwachtingen
'Ik vind dat ze erg op haar tenen loopt' Zo komt het ook bij mij over, maar dan ook vooral doordat ze hoge verwachtingen heeft. Dan bedoel ik eigenlijk de verwachting dat dit een relatie is, alsof je een eerste relatie hebt. De impact van de eerste relatie van vriend wordt een beetje onderschat: daar zit een structuur omheen (kontakten met ex, activiteiten met kind, bekendheid met familie etc.) die niet zomaar overgenomen kan worden door ex te vervangen met Ann.
Ik denk dat het goed is om na te denken over hoe je vorm wil geven aan deze relatie, wetende dat het een tweede relatie is met iemand die ook verwikkeld is in een eerste relatie. Dat laatste zie ik dan niet als negatief en ik denk dat je zelf aan die tweede relatie een zinvolle inhoud kunt geven. Alleen geen klassieke inhoud (kennis maken met familie, tweede ouder zijn voor kind etc.).
Tsjor
Familie
Kennis maken met familie in een relatie van meerdere jaren lijkt mij echt niet te veel gevraagd. Natuurlijk kun je niet verwachten dat je partner er 100% alleen voor jou is, maar wie zijn nieuwe partner alleen de restjes wil toebedelen van zijn “echte” leven kan er beter helemaal niet aan beginnen.
Ik ben het wel eens met Tsjor: ga je afvragen hoe je deze relatie gaat vormgeven als er niks verandert in de randvoorwaarden: de ex blijft de “echte” partner, ook voor de familie. TS ontmoet de familie niet, staat grotendeels buiten het contact met de dochter behalve als het toevallig zo uitkomt, en vriend is oproepbaar bij problemen. Kun je daar mee leven? Prima. Niet? Probeer nogmaals te bespreken wat dit met je doet en of er wat dingen kunnen veranderen. Wil of kan hij dat niet, dan blijft de vraag: kun je zo leven? En trek dan je conclusies.
Verwachtingen
Verwachtingen worden pas onrealistisch en misschien te hoog als ze niet in overeenstemming zijn met de realiteit. Ts snapt echt wel dat haar vriend een verleden heeft met een kind en een ex.
Mijn vriend heeft voordat hij mij leerde kennen tien jaar lang een soort gezin in stand gehouden samen met zijn ex. Dat werkte lange tijd voor iedereen, totdat één van de twee een nieuwe relatie kreeg (hij dus). Ik heb precies hetzelfde meegemaakt als ts. Ik ben erg blij dat mijn vriend moeite heeft gedaan die patronen met zijn ex te zien, te doorbreken en daar open over was (en is) naar mij toe. Anders had onze relatie echt geen stand gehouden. Dat duurt lang en het vraagt veel geduld en inlevingsvermogen van iedereen. Het is ook zeker niet alleen maar leuk geweest. Onze verwachtingen over onze relatie zijn gelukkig nog steeds even hoog als in het begin. Het is wel heel erg belangrijk om daar elkaar goed van op de hoogte te houden.
Emma
Dat het in jullie geval gelukt is, is mooi. Maar ik ken ook situaties waarin nieuwe partner teveel druk uitoefende en de relatie tussen beide ex-partners verslechterde waarvan de kinderen uiteindelijk dupe waren
(En ja je hebt hele vervelende en nare ex-en maar belang kinderen staat voorop. Overigens zie ik in praktijk dat met name een vader als hij moet kiezen, kiest voor nieuwe partner, ook al pakt dat voor kinderen minder goed uit)
Zijlijn
Ik denk dat je gelijk hebt. Dat hij zo met zijn kind bezig is is natuurlijk goed maar dat hij ook zoveel klusjes daar doet lijkt mij in deze situatie too much. Het lijkt ook wel of ex nog veel bepaalt en aan hem trekt. Een reparatie aan fiets van zijn dochter prima maar de grasmaaier maken nee, dat is haar pakkie an, andersom komt zij toch ook niet als hij ergens mee zit? Begrijp ik het goed dat zijn dochter niet op regelmatige basis bij hem is?
Hij haalt zijn dochter op en, laat me raden, brengt haar ook weer terug. Dat kan ook anders. Maar ik kan dat allemaal vinden en jij wellicht ook maar het is aan hem. Hier een ex die de kinderen met een lopende motor de auto uit zet, dat is ook niks, terwijl we dat toch echt anders bedacht hadden.
Na 3 jaar nog geen kennis gemaakt hebben met zijn familie vind ik lang en zou daar veel moeite mee hebben.
Alkes
Ja dat klopt, het gaat zeker niet altijd goed en het hangt van zoveel factoren af. Ik vond de ex van mijn vriend in het begin ook een vreselijk mens, en zij mij. Maar daar schiet je uiteindelijk niet veel mee op. Als we elkaar bij de yogales hadden leren kennen waren we vast dikke vriendinnen geworden 
Wat ik zeker weet is dat je geen flauw idee hebt voordat je zo'n relatie begint op latere leeftijd en je zelf ook een kind hebt. Je denkt aardig wat mensenkennis en levenservaring te hebben, maar de impact hiervan op alle gelederen vond en vind ik overweldigend. Dat het goed ging en nu nog steeds gaat is niet alleen mijn verdienste, zeker niet. Het heeft mij wel heel erg geholpen mijn eigen gevoel uit te spreken en niet gefrustreerd te blijven over dingen waar ik "toch geen invloed op heb". Ik heb geen invloed, zeker niet, maar ik wil en mag wel vertellen hoe ik me voel.