Vriend en ik gaan uit elkaar. Wat is redelijkheid

Schuldig?

Waar moet ze zich schuldig over voelen dan? Ze hebben toch een duidelijke afspraak gemaakt?

schuldig

Zucht, impliceer ik dat ze daar aanleiding toe heeft? Nee toch. dat is het lullige aan schuldig voelen, dat gaat namelijk vaak nergens over en toch zijn er hele volksstammen die dat hebben als ze iemand op straat zetten. Dat heet empathie. Zoek het eens op

lanza

tuurlijk joh

Voelen en handelen

Natuurlijk voel je van alles als je zo'n stap neemt. Het siert je dat je mededogen en compassie voelt, dat maakt je menselijk

Maar je kunt al je gevoelens erkennen en toch zuiver en integer handelen. En als je grenzen stelt, moet je daar naar handelen. Ook als dat k*t voelt en de tranen hoog zitten.

Lanza

Schuld is een nutteloze emotie, maar hij bestaat wel. Vaak is schuldgevoel totaal irreëel, maar mensen voelen het toch. Niet alles en iedereen is 100% rationeel, zoals in de woestijn van jouw gevoelswereld.

Ik blijf het opmerkelijk vinden dat de ASS'ers in mijn omgeving zoveel empatischer zijn dan jij.

schuldig voelen en empathie

Ongetwijfeld bestaat schuldgevoel en is het een teken van empathie. En tegelijkertijd kan schuldgevoel aangepraat worden, door jezelf, door de ander, door je omgeving. Dan is het ook goed als iemand luid en duidelijk zegt dat je je niet schuldig hoeft te voelen. Gewoon als tegenwicht. Ik denk dat het goed is voor Houtplank om ook dat andere geluid te horen
(maar ja misschien heb ik ook wel een gebrek aan empathie of wordt mij impliciet een ASS diagnose in de schoenen geschoven)

Schuld en slaap

Dag allemaal
Schuldgevoel is het niet direct: ik heb mezelf de afgelopen paar jaar absoluut op eem tweede plek gezet. Dat wordt tegengesproken door ex-vriend, die met gepsychologiseer komt over het feit 1) dat mensen andere mensen willen helpen vaak uit eigen belang komt en in mijn geval uit controledrang en 2) dat hij nooit om hulp gevraagd heeft en dat ik onder zijn huid kroop. Om vervolgens zijn "kut situatie" aan te halen wanneer ik over iets durfde te klagen.
Eigenlijk als ik het zo schrijf heb ik het idee dat ik jarenlang gemanipuleerd ben geweest. Ik hoop eigenlijk dat het onbewust is geweest.
Maar manipulatie of niet zie ik wel de onmacht van ex-vriend als het gaat om het regelen van praktische dingen. Dingen dat ik in een vloek en een zucht geregeld heb kosten hem uren zo niet dagen.
Ik.wil gewoon mijn leven terug
Houtplankje

Oh en slaap

Ik slaap weer k... hoop dat het.tijdelijk is want zo hou ik het niet lang vol
Houtplank

Houtplankje

Ik begrijp je angst, maar wat is het alternatief?

De kans dat jullie met een vriendelijk "bedankt voor alles en het ga je goed" uit elkaar gaan voor de 15e, is niet zo heel groot.
Het zal niet leuk zijn, integendeel. Maar het alternatief is dat het nog lange tijd zo doorsukkelen blijft, met alle ergernissen en problemen die daarbij komen. Jij wil je leven terug, hij wil dat niet, daar gaan jullie niet uit komen.

Laat ex maar psychologiseren. Jouw besluit is genomen, en daar is niks mis mee. Ik raad je aan (voor wat mijn raad waard is ) om niet in te gaan op zijn gepsychologiseer. Ook niet meer tegen hem klagen. Hou het bij koetjes en kalfjes, laat je niet uit de tent lokken. Jouw punt is helder, meer hoeft er denk ik niet gezegd te worden.

Sterkte met alles!

schuldgevoel

Ik had het alleen maar over schuldgevoel op het moment dat je iemand letterlijk op straat moet zetten. En misschien is dat niet eens schuldig voelen maar gewoon een ronduit rotgevoel. Weet ik veel, dat ene woord gaat nu weer een heel eigen leven leiden. Wat ik maar wilde zeggen was: Hout plankje: kan je niet 15 dec de slotenmaker laten komen en dan zelf weg zijn (vlak daarna, of iemand vragen die de slotenmaker ontvangt). Het lijkt me zo'n rotmoment als je ex probeert binnen te komen en hij kan er niet in. Of als hij thuis is en je moet hem er daadwerkelijk uit zetten. Beter goed voorbereid zijn

Vervelende akkefietje tussen ex-vriend en zoon

Zoon was vandaag thuis, net klaar met proefwerkweek. Zijn verse vriendinnetje zou komen lunchen. Ik wist ervan en was gevraagd, zo mogelijk, om niet eerder dan 15:00 terug te komen. Vond ik prima, moest toch werken.
Zoon ziet ex-vriend naar beneden komen vanochtend en vraagt hem hoe laat hij naar zijn werk zou gaan. Vriend reageert geïrriteerd: Waarom wat gaat je dat aan? Zoon probeert uit te leggen dat nieuwe vriendinnetje komt lunchen, ex-vriend wordt boos en roept dat het voorlopig even goed nog steeds zijn huis is.
Aïe….
Het is natuurlijk voor iedereen vervelend deze situatie, en ik heb ook te doen met zoon die tussen 2 volwassenen klem zit. Ex-vriend heeft een advertentie in de buurtapp geplaatst, vragen naar een woning in de buurt, al dan niet tijdelijk. Ik zag het voorbij komen en alleen de toon al irriteerde me "helaas ben ik in scheiding geraakt..."
Het is misschien compleet oneerlijk ten opzichte van ex-vriend. Eigenlijk ben ik te lang doorgegaan met de relatie, en nu ben ik er compleet mee klaar. Een vriendin met wie ik vandaag aan het kletsen was zei tegen mij dat het lijkt alsof ik het verbreken van een relatie al doe wanneer ik nog binnen de relatie zit. Dat klopte in ieder geval wel in mijn huwelijk, toen ik wegging was ik echt klaar met de relatie. Nu blijkbaar ook. Maar ergens kan ik me voorstellen dat het voor diegene die achterblijf moeilijk is, omdat ik dus eruit stap zonder achteruit te kijken. Het is dan echt klaar.
Houtplank

Wat een raadselachtige opmerking van die vriendin

"Een vriendin met wie ik vandaag aan het kletsen was zei tegen mij dat het lijkt alsof ik het verbreken van een relatie al doe wanneer ik nog binnen de relatie zit"

Ja, hoe zou het anders moeten dan? Eerst heb je een relatie, dan verbreek je hem, en dan heb je hem niet meer. Als je aan het verbreken gaat, heb je die relatie dus nog, anders valt er niks te verbreken.

Het lijkt mij normaal dat bij degene die een relatie verbreekt er eerst een periode van nadenken en twijfel aan vooraf gaat. Nou ja, misschien niet bij degene die onverwacht iets catastrofaals over de partner ontdekt (man blijkt een grote collectie kinderporno in bezit te hebben, ik noem maar een dwarsstraat), maar bij de meeste mensen toch wel.

En ja, degene die na lang twijfelen de knoop doorhakt, die heeft een grote stap gezet, en wil dan door, en voor de ander, die de keuze voor verbreken niet gemaakt heeft, begint het proces vaak pas. Dat is beroerd, maar voor zover ik weet bepaald niet ongebruikelijk.

Leuk is het ondertussen natuurlijk allemaal niet, dus sterkte gewenst. Overigens: de boodschap is bij je ex kennelijk wel doorgedrongen, gelet op die app. Hij steekt niet helemaal zijn kop in het zand.

Groeten,

Temet

Nouja

Beetje coulance tav de verlaten partij mag ook wel, vind ik.
Hij krijgt zijn tijd, ik zou het even laten. Wat is nu een paar weken?
En je zoon heeft ook wel de leeftijd waarop hij net zo goed daar rekening mee mag houden.
Gewoon, even wat meer krediet voor as ex, hij zal zich vast niet fijn voelen.

Coulance

Wat bedoel je precies, Libera? Ik vind dat Houtplankje wel degelijk een grote hoop coulance betracht ten aanzien van haar ex-vriend. Ze heeft hem niet op straat gegooid, hij krijgt een periode om woonruimte te zoeken en in de tussentijd wonen ze dus nog gewoon in 1 huis. Haar huis. Bovendien geeft Houtplankje zelf aan dat ze met haar ex-vriend meevoelt en dat het voor hem allemaal niet makkelijk is. En dat zegt ze niet alleen, ze handelt er ook naar.

Waar precies had ze dan meer coulance moeten betrachten?

Huh???

Wat enorm bizar, Persephone, dat je het een optie vindt om je partner van jaren onmiddellijk je huis uit te gooien.
Ik kan me daar absoluut niks bij voorstellen.
(rare toestanden uiteraard daargelaten waar partner plots een monster blijkt oid)

begrijpelijk

Vanuit de zoon gezien is het heel begrijpelijk, dat hij het huis voor zichzelf wil hebben, maar vanuit ex is het ook heel begrijpelijk om nog even niet het huis uit gejaagd te zijn.
Zoon trapte net onbedoeld op een blauwe plek.

Zoon

Net zoals Mijntje zegt, inderdaad. Blauwe plek. Ze hebben het gisteravond "bijgelegd".
Libera: dat van het huis uit gooien is juist niet mijn bedoeling. En als ex vriend eerlijk met zichzelf was zou hij ook toegeven dat ik al langer dan een jaar twijfel en aangeef dat het echt niet goed loopt. Maar standpunt van ex vriend is altijd geweest: je bent samen in een relatie en je maakt er samen het beste van. Wat vervolgens een soort van vrijbrief werd, om niets aan eigen gedrag te veranderen want "je maakt er samen het beste van". Vriend heeft alle alarmbellen dat ik opgehangen heb en laten rinkelen niet willen horen.
Houtplank

Libera

"Wat enorm bizar, Persephone, dat je het een optie vindt om je partner van jaren onmiddellijk je huis uit te gooien."

Zeg ik dat?

Jij stelt dat Houtplankje wel wat meer coulance kan tonen. Hoe moet ze dat precies doen dan volgens jou>

Ze stoort zich aan hem

En dat is ook weer heel invoelbaar natuurlijk.
Maar verlaten worden en vervolgens nog bij je ex in huis 'mogen' zijn om een verder pad uit te stippelen is natuurlijk ook verre van leuk.

Houtplankje, reactie over uit huis zetten was puur gericht naar Persephone.
Ik zou hem de ruimte geven zolang als afgesproken en zelf zoveel mogelijk uit huis gaan.
Eerlijk gezegd lijkt het me voor hem ook best pijnlijk als jij nu gelijk keuken opknapt ed.

Zucht

Vanochtend was ik thuis, hoef vandaag niet te werken. Ex-vriend werkt pas vanaf 15.00 dus we komen elkaar tegen beneden. Even wat beleefheid uitwisselen over het weer. En dan: "Ja ik heb misschien een woning voor enkele maanden" ik informeer verder, woning is te duur en (vind ik) gevaarlijk dichtbij (3 straten verderop). En natuurlijk komt de aap uit de mouw: "We kunnen afspraken maken over de auto en de honden"... ik informeer wat hij ermee bedoelt. "Ja ik moet natuurlijk naar mijn werk en je weet dat er in XXX -plaats hoofdwerk- geen openbaar vervoer is voor 8 uur s ochtends en na 7 uur in de avond. En als ik 12 uur achtend elkaar moet werken dan kan de hond toch niet zo lang achter blijven".
Ik leg uit dat het wat de hond betreft niet de bedoeling is, dat er misschien voor een tijdje afspraken te maken zijn over de auto maar dat ik het echt niet fijn vind en er nog over na moet denken.
Reactie ex-vriend: als ik iemand zag dit in zo'n kut situatie zat zou ik uit alle macht hem proberen te helpen.
Mijn reactie: ik probeerde je jarenlang te helpen en toen "kroop ik onder je huid en leed ik aan controledrang. Nu help ik echt niet meer"...

Etc...
Discussie eindigt met "X ik vind het vervelend voor je maar je verwijt me een hoop dingen -regelen en controleren- die er juist voor zorgen dat ik op eigen benen kan staan"
X stormt de kamer uit "ja je staat heel erg op eigen benen!!"
Ben ik gek of word ik hier compleet gemanipuleerd? Of heeft hij een plaat voor zijn hoofd?
Ik ben nu onderweg naar mijn school om daar rustig te kunnen zijn. Het is toch van de zotte, ik moet weg uit mijn eigen huis en weg van mijn eigen hond om tot rust te kunnen komen. Hij werkt dit weekend niet, ik kan me geen voorstelling van maken wat het gaat worden. Zoon is dit weekeinde bij mij, moet ik hem soms wegsturen naar zijn vader en zelf weggaan met mijn eigen hond? Het is van de zotte! En volgende week heeft hij vroege dienst waardoor hij iedere dag vanaf 15.00 thuis zal zijn.
Het is een nachtmerrie dit.
Houtplank

Zo gaat dat met scheidingen

Dat zijn altijd nare tijden met veel emotie en wrijving. Daar doe je niet zoveel aan. Olifantenhuid kweken of een tefallaag. En doorbijten. Ik snap dat het allemaal heel moeilijk is, maar had je nu echt gedacht dat jullie deze laatste weken fluitend en in harmonie zouden doorbrengen?

Als het nodig is, ja, ga je huis uit. Vraag je zoon om tijdelijk wat meer bij zijn vader te zijn. Na 15/12 is dat niet meer nodig.

Ga lekker een paar dagen in een b&b in de buurt zitten. Ik heb destijds 2 weken voor een habbekrats in een leuke gezeten tussen werk en huis in. Kinderen kwamen er eten en een spelletje doen. Was goed te doen en ik kwam er tot rust.

Nog even volhouden, je kan het!

Tijdelijk

Ik heb, zoals ik heb laten weten, niet in de gaten gehad wat er speelde en heb nu je laatste reactie gelezen. Zoals ik het lees zou ik accepteren dat hij naar die tijdelijke woning gaat en dus tijdelijk de zorg voor zijn hond deelt. Dat is een levend wezen die niet mag lijden onder de situatie. Als hij weer weg moet uit deze tijdelijke woning moet hij zelf alles opvangen, dus ook regelen dat zijn hond uitgelaten wordt. Desnoods door een uitlaatservice. Jullie maken elkaar nu duidelijk gek onder één dak, dus ga apart en hij moet die tijd gebruiken voor het realiseren van oplossingen. De auto... ja, ach... als je hem kunt missen... , maar ik zie dat verder niet als een taak wat jij op moet lossen. Er is OV, dus daar kan hij mee gaan.

Dus: zwaai hem uit naar de tijdelijke woning, doe de hond in co-ouderschap en leg desnoods vast dat je deze oplossing biedt tot hij opnieuw gaat verhuizen.

Aanvulling

En dat je hem daar dus ook echt maar die drie maanden voor geeft, anders zie ik ook een bui hangen.

Nee Kaaskopje

Daar ben ik erg star in: ik blijf niet voor de hond zorgen. Toen ik zelf een hond wou, enkele jaren na de dood van mijn lieve Golden meisje, heb ik eerst alles op orde gemaakt. Namelijk: heb ik een tuin? Kan ik dagelijks (eventueel in mijn eentje) de hond verzorgen, kan ik de bijbehorende kosten betalen. Pas toen alle indicatoren op groen waren is er een hond gekomen. Ex-vriend heeft me de hond van zijn zonen letterlijk door de strot geduwd. En ik wist dat dd verzorging ook deels op mij zou komen door de onregelmatige lange diensten van ex-vriend. Ik vond een hond goed te doen en gezsllig maar 2 honden (vooral 2 grote zoals een flatcoat en een border collie) dat doe je niet zomaar. Vooral omdat de zonen van vriend weigerden om hem te laten castreren.
Heel hard in je ogen misschien maar hij heeft die verantwoordlijkheid op zich genomen, hij moet het oplossen.
Houtplank

sjaak

Over zulke beslissingen (hond/auto) ben je nu overvallen, daar moet je gewoon een nachtje over slapen en het er daarna rustig over hebben.
Jij bent wanhopig, maar hij is nog wanhopiger, want hij is niet degene die het uitmaakte en hij is degene die zijn huurhuis had opgeofferd om bij jou te wonen. Hij is dus echt de sjaak en vanuit deze emoties reageert hij. Het is alvast wel fijn dat hij zo snel iets heeft ondernomen, toch? Jij vindt het te dichtbij en te duur, maar dat is zijn pakkie-an. Het is voor hem wel irritant dat je meteen kritiek geeft.
Ik hoop trouwens dat hij niet weet dat jij hele dialogen neerpent op het openbare internet (je noemt geen naam gelukkig) maar zelf zou ik er niet blij mee zijn. 'We' kennen jou een beetje, maar bij een relatie zijn er altijd twee.

Die hond

Die hond heeft toch al een co-ouderschap: hem en zijn ex! Dat mag hij met haar en de kinderen gaan oplossen. Het is niet jouw hond, het is de hond van zijn kinderen. Heel vervelend maar er is gewoon ondoordacht aan die hond begonnen en het resultaat kan een herplaatsing zijn. Heel vervelend voor allemaal maar als jij die hond er niet bij wil dan moet je niet dat aapje op je gaan nemen.

Dat er wrijvingen zijn en misschien nog erger worden is logisch, hij is behoorlijk in paniek en een kat in het nauw maakt rare sprongen.

Als dat huis te duur is is dat zijn probleem, moet hij verder zoeken en harder gaan zoeken. Daar kun jij 'm niet bij helpen anders dan misschien een briefje ophangen bij de supermarkt, met zijn telefoonnummer.

Vanwege de situatie zou ik wel wat considderatie hebben met hem en idd zelf weggaan met je hond. Neem je zoon lekker mee als hij dat wil en anders mag hij ook kiezen om bij zijn vader te zijn. Je zoon is 17 dit valt uit te leggen aan hem.

Houd het zakelijk

Mijn advies is om niet meer direct te reageren en zeker niet direct te beslissen. Zeg je dat je erover na zult denken. Stel eventueel nog wat neutrale vragen per mail, zodat alles duidelijk is bij jou (wat hij wil/verwacht en hoe hij de organisatie ziet)

Daarna wacht je net zo lang met beslissen tot je boosheid gezakt is. En dan reageer je bij voorkeur per mail je beslissingen door. Zakelijk. Net zoals je zou doen met de vader van een leerlingen die met onrealistische verwachtingen komt.

En nee, dit komt op mij niet over als manipuleren. Dit is reageren vanuit de emotie, bij jullie allebei.

Even over AIRBnB

Ik heb er net even naar gekeken.
Als ik uit huis ga voor 3 weken moet ik ergens naar toe waar er een NS station is, waar ik met mijn hond in kan (of hond ter verzorging achterlaten bij ex-vriend in mijn eigen huis..?) en dan zit ik op een prijs van minimaal 1000 euro's. Los van de feit of hond het leuk vind om in een volstrekte onbekende woning 3 dagen per week alleen te zijn, zonder dat de uitlaatdienst mevrouw hem komt halen want ze doet alleen haar vaste ronde.
Als ik zonder de hond ga kan dat iets goedkoper (700 ongeveer) maar dan moet ik 1) vaak terug naar eigen huis om mijn hond uit te laten en te verzorgen op de dagen dat ex-vriend langen diensten heeft en 2) moet ik de auto blijven delen vanuit 2 huizen in plaats van 1. Los van het feit of ex-vriend de verzorging van mijn hond zou overnemen, ergens heb ik het idee dat hij het niet zou doen.
Het is praktisch niet te doen.
Ik kan dit weekend wel veel buitenhuis zijn en zondag een dagje sauna inplannen, en de andere dagen in de week lange dagen op school zijn. En op een houtplankje bijten...
Houtplankje

Mijntje je aannames kloppen niet

Mijntje

Je schrijft: "want hij is niet degene die het uitmaakte en hij is degene die zijn huurhuis had opgeofferd om bij jou te wonen."
Nee zo is het niet gegaan. Hij had namelijk geen eigen huurhuis opgeofferd om bij mij te kunnen zijn. Hij zat voor 1 jaar in een gedeelde woning voor gescheiden ouders, en moest er na 1 jaar eruit. Omdat hij nog geen zicht had op een eigen woning en omdat we toen behoorlijk verliefd waren heb ik hem aangeboden om bij mij in te trekken. Ik heb wel ook gezegd dat hij zich zou moeten inschrijven bij de woningbouwvereniging, omdat je er nooit zeker kan zijn dat een relatie slaagt, en dat heeft hij niet gedaan. Het is in mijn ogen toch echt anders.
"Het is voor hem wel irritant dat je meteen kritiek geeft." dat ik het te dichtbij en te duur vind is inderdaad zijn pakkie-an en dat heb ook echt niet genoemd. Ik ken hem helaas goed genoeg om te weten dat hij vaak een appel op mij zal doen en dat wil ik echt niet meer.
Houtplank