Voorlopige voorziening vs bodemprocedure
Ik kom geen recent topic vinden over dit onderwerp vandaar een nieuwe aangemaakt:
Graag jullie ervaringen!
Ik heb een zoontje van net 1 jaar. Vader en ik hebben allebei het ouderlijk gezag.
Sinds de geboorte is het huwelijk bergafwaarts gegaan: veel, met name psychisch, geweld.
Uiteindelijk beslist te gaan scheiden. Helaas gaat dit via de rechtbank en probeert mijn ex mij alles afhandig te maken.
Via voorlopige voorzieningen is er nu een zorgregeling bepaald.
Vader werkt niet en ik wel. Ik vind ons zoontje ook nog heel jong.
Vader heeft het verzoek ingediend dat ons zoontje bij hem komt wonen en hij 1 dag per week en om het weekend bij mij is en de rest van de tijd bij hem.
Uiteindelijk heeft de rechter beslist dat ons zoontje voorlopig bij mij woont en wekelijks 2 doordeweekse dagen bij hem is en om het weekend waardoor hij de ene week 2 en andere week 4 dagen heeft, inclusief overnachtingen.
In zijn verzoek voor de bodemprocedure vraagt vader opnieuw om het hoofdverblijf en 4 doordeweekse dagen, 1 voor mij, en om het weekend. Hierbij geeft hij aan dat ik 3 dagen werk en hij niet en hij probeert mij als slechte moeder neer te zetten.
Wat is jullie ervaring met de uiteindelijke bodemprocedure? Zal die uitspraak erg kunnen afwijken van wat er in de voorlopige voorzieningen is beslist?
Ik ben ongerust!
Geen idee, maar ik snap niet waarom er een bodemprocedure loopt. Na 'voorlopige voorzieningen' krijg je meestal het regelen van de scheiding zelf. En dat is dan uitvoeriger, houdt rekening met alle aspecten en dan moet je samen tot overeenstemming zien te komen.
Ik neem aan dat je in het afgelopen jaar al van alles geprobeerd hebt voor de relatie? Werkloosheid kan een belangrijk existentieel probleem zijn. Een kind krijgen ook.
Je kunt kijken naar hoe de situatie nu is, maar ik zou ook een stap verder kijken. Als hij werkloos is, en hij krijgt een ww-uitkering, dan is dat niet eeuwigdurend. Jij werkt nu 3 dagen, maar dat kunnen ook meer dagen worden.
Stel dat je op zijn verzoek in zou gaan, dan zou hij belanden in de volgende situatie: je bent gescheiden, krijgt alimentatie (van jou), eventueel bijstand met alle toeslagen, kinderbijslag etc. en je voedt je kind op voor het merendeel van de tijd. Jij zou dan in staat zijn om meer te gaan werken, waardoor je ook een grotere financiële bijdrage kunt leveren aan de opvoeding van je kind. Jij kunt hem actief ondersteunen in de taak die hij dan op zich neemt.
Zoiets hangt natuurlijk sterk af van ieders beroepsperspectieven.
Rechters kiezen tegenwoordig meestal voor co-ouderschap, dus de constructie die je nu hebt, om goede redenen: een kind (ook een jong kind) is gebaat met contact met beide ouders en beide ouders zijn gebaat met de mogelijkheid om in hun eigen levensonderhoud te voorzien en daarmee ook in de zorg voor het kind.
Probeer in elk geval uit de modus van 'hij pakt mij alles af en ik vecht daartegen' te komen. Jullie zijn nu bezig elkaars leven behoorlijk overhoop te halen, probeer de schade aan beide kanten zoveel mogelijk te beperken. Of een bodemprocedure daarbij helpt weet ik niet.
Tsjor
Dank voor je reactie! Je bedoelt of we er onderling uit kunnen komen?
Ja dat heeft zeker mijn voorkeur. Omdat we nog zo lang met elkaar moeten overleggen, samen ouders blijven en los daarvan kost het een bak geld.
Alles geprobeerd, therapie, bemiddeling, mediation. Maar zonder succes. Een beslissing maken met zo een jong kind doe je echt pas na heel lang wikken en wegen.
De situatie was zo naar dat ik liever mijn zoontje een paar dagen per week mis dan dat we nog onder 1 dak zitten met elkaar. Ik snap wat je bedoelt. Ik vind alleen 50-50 wel het minimale. Ik bedoel, misschien redeneer ik teveel vanuit mezelf maar ik moet er niet aan denken dat ik hem straks maar 1 dag per week zie en 1x per week met het weekend erbij.
Werk is fijn maar hij staat echt op plek 1!
En ik vind het ook te simpel dat hij het niet werken eigenlijk heel fijn vindt en vervolgens ook nog partner alimentatie vraagt
'Alles geprobeerd, therapie, bemiddeling, mediation. Maar zonder succes. Een beslissing maken met zo een jong kind doe je echt pas na heel lang wikken en wegen.' Het kind is pas net 1 jaar.
'Ik bedoel, misschien redeneer ik teveel vanuit mezelf maar ik moet er niet aan denken dat ik hem straks maar 1 dag per week zie en 1x per week met het weekend erbij.'
Aangezien een kind twee ouders heeft zou dat voor de andere ouder eensgelijks gelden als je de regeling anders verdeelt dan 50/50.
'Werk is fijn maar hij staat echt op plek 1!' Toch vreemd dat dat altijd als een tegenstelling wordt gezien. Het gaat er niet om of werk fijn is, maar dat je daarmee geld kunt verdienen, waarmee je onderdak, eten en drinken en kleding voor je kind kunt verzorgen. de eerste levensbehoeften zeg maar.
'En ik vind het ook te simpel dat hij het niet werken eigenlijk heel fijn vindt en vervolgens ook nog partner alimentatie vraagt.'
Hallo, voor jezelf heb je het argument tegen werk, dat je kind op 1 staat.
Partneralimentatie is het verrekenen van de verdiencapaciteit die tijdens de relatie is opgebouwd. Dus als jij meer verdient dat hij zul jij het moeten betalen, omgekeerd als hij meer verdient dan jij. Op die manier start je beiden ogenschijnlijk weer gelijk. Dat klopt niet helemaal, de minderverdienende partner blijkt jaren later toch slechter af te zijn. Het gaat meer om het principe van verdeling tijdens de scheiding. Daarbij wordt geen rekening gehouden met motieven, dus waarom iemand wel of niet werkt of meer of minder werkt. Zo worden mensen niet beloond als ze heel hard gewerkt hebben voor het geld, en niet bestraft als ze 'maar' 3 dagen willen (!) werken. Er is geen oordeel over ieders motieven, er is gewoon een rekensommetje, dat de advocaat kan laten maken. Je kunt zelf ook wat opzoeken via internet.
Tsjor
”En ik vind het ook te simpel dat hij het niet werken eigenlijk heel fijn vindt en vervolgens ook nog partner alimentatie vraagt”
Dat is precies hoe een heleboel gescheiden vrouwen denken.
Ik zou voor 50/50 gaan. Jij moet er niet aan denken dat je je jullie zoontje minder ziet, maar nu ziet je man hem minder. Ik weet niet waarom hij niet werkt en of dat tijdelijk is en hij hard op zoek is, maar het beste zou natuurlijk zijn als hij ook gaat werken.
Tenzij jij echt een hele goede baan hebt, kan ik me niet goed voorstellen dat er draagkracht is voor partneralimentatie. Kinderalimentatie gaat immers altijd voor op partneralimentatie. Verder zou ik inderdaad inzetten op continueren van de huidige regeling, die al bijna fifty-fifty is. Ik verwacht niet dat een rechter daar veel van gaat afwijken. Waarom werkt je ex niet? Heeft hij sollicitatieplicht? Dan is zijn niet werken al helemaal geen reden waarom jullie kind voornamelijk bij hem zou wonen. Als er medische redenen zijn waarom hij niet werkt vraag ik me af of hij dan wel de energie heeft om vrijwel fulltime voor een kind te zorgen.
Het beste lijkt me als jullie economisch onafhankelijk van elkaar worden. Jullie zijn beide nog jong, dus zorg voor jezelf. Als je partner vanwege ziekte niet kan werken zijn daar aparte uitkeringen voor. Ik zou ook inzetten op een co-ouderschapsregeling en dat jullie beide werken. Met drie dagen werken kun je echt niet heel veel alimentatie betalen voor hem.
Nee hij werkt niet want hij vindt het wel fijn zo. Laat naar bed, laat op. Dat is ook een van de redenen dat het stuk is gelopen.
Sollicitatieplicht zal hij hebben of krijgen denk ik. Maar de rechter had daar nu geen boodschap aan en ging uit van de actuele situatie, namelijk hij geen werk.
Het klopt dat hij hem nu minder ziet maar het zit dicht tegen 50-50 aan. Minder dan 50% moet ik niet aan denken. Ik droomde van de eerste paar jaar fulltime moeder zijn, maar toen hij zonder werk kwam te zitten werd dat lastig. En nu is die optie er ook niet meer. Ik ben een mama die graag de eerste paar jaar zoveel mogelijk met hem wil zijn dus aan minder dan 50% moet ik echt niet denken
Bovendien geef ik nog borstvoeding en hoop ook dat dat meeweegt!
Jongemama80 schreef op 15-01-2022 om 20:04:
Nee hij werkt niet want hij vindt het wel fijn zo. Laat naar bed, laat op. Dat is ook een van de redenen dat het stuk is gelopen.
Sollicitatieplicht zal hij hebben of krijgen denk ik. Maar de rechter had daar nu geen boodschap aan en ging uit van de actuele situatie, namelijk hij geen werk.
Het klopt dat hij hem nu minder ziet maar het zit dicht tegen 50-50 aan. Minder dan 50% moet ik niet aan denken. Ik droomde van de eerste paar jaar fulltime moeder zijn, maar toen hij zonder werk kwam te zitten werd dat lastig. En nu is die optie er ook niet meer. Ik ben een mama die graag de eerste paar jaar zoveel mogelijk met hem wil zijn dus aan minder dan 50% moet ik echt niet denken
Bovendien geef ik nog borstvoeding en hoop ook dat dat meeweegt!
Ik hoop dat je je realiseert dat jouw beschrijving van hem misschien wel gekleurd is door wat jij zelf graag wil. Waarom zou hij niet hetzelfde mogen willen? Waarom zou jij niet full time gaan werken zodat hij thuis kan blijven? Die optie hoef je nu niet meer te onderzoeken natuurlijk, als je besloten hebt om niet meer bij elkaar te blijven dan is die knoop doorgehakt. Maar jij kunt natuurlijk een rijke prins zoeken, om je droom waar te maken. Maar laten we eerlijk zijn, sprookjes bestaan niet. Ik vind het echt niet fijn voor jullie gezin dat het zo uit elkaar valt, maar hoe sneller je je dromen omzet in een verstandhouding die werkbaar is en jullie alledrie rust en stabiliteit biedt kun je gaan werken aan een nieuw leven.
gr Angela
'Nee hij werkt niet want hij vindt het wel fijn zo. Laat naar bed, laat op. Dat is ook een van de redenen dat het stuk is gelopen.'
Dat is duidelijk: je wilde een man hebben die het geld binnenbracht en zelf fulltime thuis moeder zijn.
Als hij fulltime voor jullie kind moet zorgen zal het hem niet lukken om laat naar bed te gaan en laat op. Zoals je wellicht weet is zelf voor je kind zorgen een dagtaak, waar je de handen aan vol hebt.
Wat Angela 1967 al zegt: de prinsen op het witte paard zijn op. De samenleving gaat nu uit van twee volwassen mensen die allebei hun eigen verantwoordelijkheid kunnen nemen en allebei zorg kunnen dragen voor de kinderen, zowel financieel als in de dagelijkse zorg.
Stel het eens voor: jij hebt nu geen werk, ik kan fulltime gaan werken, dan hebben we genoeg inkomen en kun jij het huishouden doen en voor ons kind zorgen. Als je borstvoeding wil geven kun je kolven, dat zul je nu ook al drie dagen doen. Je kindje is nu nog jong, dat vraagt een hele dag zorg, maar over een paar jaar gaat je kindje naar school.
Overigens wel vreemd dat je niet weet of hij een sollicitatieplicht heeft. Als hij werkloos is en ww krijgt zal hij dat wel hebben. Weet je wel of hij nu nog ww heeft? Of een andere uitkering?
Tsjor
Ik denk niet dat de rechter gaat afwijken van zijn huidige beslissing en waarom pushed je ex daar eigenlijk zo op? (De regeling die hij wil). De reden kan nooit alleen werk zijn want een rechter gaat er echt niet van uit dat hij nooit meer gaat werken. Plus een kind van 1 gaan ze echt niet zo zomaar bij de moeder weghalen. Denk dat hij blij mag zijn met deze regeling want de meeste vaders krijgen nog veel minder. wanneer krijg je uitspraak?
Nee dat kan inderdaad niet Tsjor en daar zit ook meteen de zorg: dat gebeurt dus wel. Bij mij ons zoontje meestal om 6.30 wakker maar bij hem pas om 9u. Tenminste dat beweert hij.
Hij heeft ww dus zal dan wel die plicht hebben. Hij vertelt mij er niks over. En hij maakt ook niet zo n vaart ermee. Wat ik begrijp is dat je niet meteen op alles moet solliciteren dus hij reageert nu op dingen waar hij op voorhand al weet dat hij niet wordt aangenomen.
Ik snap dat alimentatie er is om de minderverdienende ex partner te ondersteunen, maar ik verwacht wel dan bereidwilligheid en activiteit in het zoeken naar werk.
Begin juni is de zitting Floor70. Hoop dat je gelijk hebt. Ik vind de huidige regeling ook helemaal niet verkeerd als ik kijk naar vaders om me heen die gescheiden zijn. Die hebben vaak 1 dag in week of enkel een weekendregeling.
Vind het goed dat de zorg gelijk wordt verdeeld, zeker ook voor ons zoontje. Maar ik vind ook dat een kind gebaat is bij ritme en structuur en ik ben van mening dat ik dat meer kan bieden op dit moment.
Ik snap wat Tsjor zegt maar ik kijk er zelf toch iets anders tegenaan en vind het niet gek dat bij zo een jong kind de moeder meer zorg op zich nam en nog steeds neemt.
Ik duim dan ook dat de regeling zo blijft tot hij wat ouder is
'Ik snap dat alimentatie er is om de minderverdienende ex partner te ondersteunen, maar ik verwacht wel dan bereidwilligheid en activiteit in het zoeken naar werk.
Typisch. Stel dat de alimentatiebetalende mannen deze verwachting zouden hebben.Dus: stel dat het inkomen van je partner toch hoger blijkt te zijn dan jouw inkomen, en hij dus partneralimentatie zou moeten betalen, mag hij dan ook zeggen: 'maar ik verwacht wel dan bereidwilligheid en activiteit in het zoeken naar werk' Of in dit geval: meer werk.
Tsjor