Verslaafde ex

Maar heb je het idee dat je kind werkelijk risico loopt door de verslavingen van vader? Als hij in zijn eentje dronken wordt op de bank lijkt het me niet meteen een enorm probleem. Als hij met zijn zatte kop met zoon  in de bijrijdersstoel uit rijden gaat, is het een ander verhaal.
Als je zoon de omgang leuk vindt zou ik die niet zonder meer stoppen. Loopt je kind een serieus risico, dan kan je ook nog ongang bij jou thuis voorstellen. In het algemeen geen fijne oplossing, maar misschien dan beter dan niks 

Ik snap dat je je zorgen maakt. Je geeft je kind niet graag mee aan een verslaafde aan wat dan ook, hun prioriteit ligt altijd bij de verslaving en niet bij het kind. Nog los van dat iemand onder invloed van alcohol en/of drugs natuurlijk hele rare dingen kan doen en in geval van nood niet betrouwbaar is. Dat je ex niet gewelddadig is, vind ik wel een groot pluspunt.
Maar, als het voor zover jij weet alleen gaat om geen schone onderbroek, dan zou ik het fijne contact tussen vader en kind belangrijker vinden. Misschien weet je ex zijn gebruik te beperken als je zoon bij hem is? Ik zou hem voorlopig het voordeel van de twijfel geven omdat een goede band tussen vader en zoon ook ontzettend belangrijk is. 

Je kunt wel je zoon helpen om zo zelfstandig mogelijk te zijn en weerbaar te worden. Leer hem zelf iedere dag een schone onderbroek aan te trekken. Leer hem wanneer het tijd is om jou in te seinen. Misschien kun je zelf eens bij de buren van je ex langs om te regelen dat je zoon in geval van nood daar aan kan kloppen? Zorg dat hij jouw telefoonnummer uit zijn hoofd leert zodat hij contact met je op kan nemen als hij zich niet prettig voelt. En leer hem 112 te bellen als zijn vader bewusteloos zou zijn of in welke andere situatie dan ook die daar om vraagt. Mijn kinderen wisten op die leeftijd ook al dat 112 bellen moest in geval van nood ivm een conditie van hun vader. Het is niet wat je wil voor je kind, maar het helpt hem ook als hij weerbaar is en voor zichzelf kan zorgen. Zonder zijn vader zwart te maken kun je het met een 6-jarige prima hebben (op zijn niveau) over verslavingen en wat die met mensen doen.

Maar, ik zou wel het gesprek met je ex aangaan. Je kunt aangeven dat je reden hebt om te geloven dat hij (flink) gebruikt, en dat je je zorgen maakt over de veiligheid van jullie zoon. Dat je hoopt dat hij zijn verantwoordelijkheid neemt, maar dat je hem in de gaten houdt. En zodra je merkt dat hij in zijn weekenden onder invloed is en/of zoon verwaarloost, dat je dan een onderzoek aanvraagt bij de raad voor de kinderbescherming zoals Tsjor zegt. Zo'n waarschuwing is hopelijk voldoende om ervoor te zorgen dat hij in ieder geval in zijn weekenden redelijk nuchter blijft.

Mevrouwtje013 schreef op 01-06-2022 om 12:19:

[..]
Een regeling zoals onder toezicht zou ik ook zeker toejuichen, maar hier gaat hij nooit akkoord mee. En wanneer beslis je dan dat je weer dagen gaat opbouwen?

En, een stap tegelijk. Er is nog geen regeling onder toezicht, dus je hoeft je ook voorlopig nog niet druk te maken over het opbouwen daarna. Zo maak je jezelf natuurlijk wel helemaal gek 

Temet schreef op 01-06-2022 om 10:34:

Maar heb je het idee dat je kind werkelijk risico loopt door de verslavingen van vader? Als hij in zijn eentje dronken wordt op de bank lijkt het me niet meteen een enorm probleem. 

Meen je dit nou serieus? Stel dat ex laveloos op de bank in slaap of bewusteloos valt er is wat met zijn zoontje (ziek of wat dan ook), hoe kan hij dan überhaupt hulp bieden of ingrijpen? Zoontje is pas 6 hè, geen 16, ik zou mijn kind ook niet gerust daar achterlaten eerlijk gezegd en dat wél een enorm probleem vinden.

Ik zou kind zo'n bejaardenmobieltje geven met het nummer van moeder onder een voorkeursknop en hem leren hoe hij in geval van nood kan bellen.

Nu de omgang stopzetten is mogelijk de opmaat tot langdurige strijd en een enorme hoop gedoe, inclusief allerhande hulpverlenersvolk dat zich ermee gaat bemoeien. Alleen doen als het echt bittere noodzaak is, want kind lijkt het wel prima te vinden bij vader. 
Als kind zelf signalen gaat geven dat hij zich niet fijn voelt bij vader is het wat anders, maar TS geeft duidelijk aan dat haar zoon het erg zal vinden als de omgang stopt.

De vraag is of je de keuze voor (tijdelijk) geen omgang zelf kunt maken. Ik denk het niet. Want vader en kind hebben daar in principe recht op. En als dat niet kan door de verslaving, zal een externe deskundige dat moeten beoordelen.

Ik zou mijn kind er ook niet gerust achter laten, maar je kunt niet veel anders. Ik zou wel zorgen voor zelfredzaamheid van kind. Bijvoorbeeld zelf een schone onderbroek aantrekken en uitleggen wat hij moet doen als vader laveloos op de bank ligt.
Als dat gebeurt en kind voelt zich niet veilig of prettig daar, dan moet je er sowieso iets mee.

Temet schreef op 01-06-2022 om 17:37:

Ik zou kind zo'n bejaardenmobieltje geven met het nummer van moeder onder een voorkeursknop en hem leren hoe hij in geval van nood kan bellen.

Nu de omgang stopzetten is mogelijk de opmaat tot langdurige strijd en een enorme hoop gedoe, inclusief allerhande hulpverlenersvolk dat zich ermee gaat bemoeien. Alleen doen als het echt bittere noodzaak is, want kind lijkt het wel prima te vinden bij vader.
Als kind zelf signalen gaat geven dat hij zich niet fijn voelt bij vader is het wat anders, maar TS geeft duidelijk aan dat haar zoon het erg zal vinden als de omgang stopt.

Maar hoe geeft een kind van 6 aan zich niet fijn te voelen bij vader als dit inhoudt dat hij vader mss minder of helemaal niet meer gaat zien? Kinderen zijn niet gek natuurlijk, maar ik vind hem nog te jong deze verantwoordelijkheid te dragen op deze leeftijd.

Niet dat ik vind dat de omgang stopgezet moet worden, maar professionele hulp lijkt mij echt wel een goeie 1e stap, want waarom alle evt ‘bemoeienissen’ van buitenaf weren als vader er zelf zo’n zooitje van maakt? 

'Maar hoe geeft een kind van 6 aan zich niet fijn te voelen bij vader als dit inhoudt dat hij vader mss minder of helemaal niet meer gaat zien? Kinderen zijn niet gek natuurlijk, maar ik vind hem nog te jong deze verantwoordelijkheid te dragen op deze leeftijd.'
Dat zou je toch wel kunnen merken, zelfs bij veel jongere kinderen. Dat je die signalen nu niet ziet zegt al heel wat. Het is geen verantwoordelijkheid van het kind, nooit. Maar het gedrag van een kind kan boekdelen spreken. al zet ik nu mogelijk de sluizen open om alles op een goudschaaltje te gaan wegen, tot je een argument hebt gevonden om je eigen angsten bevestigd te zien.
Nogmaals, heb je wel eens contact met hem, zie je hem wel eens, spreek je hem wel eens, maakt hij dan de indruk dat zijn conditie achteruit aan het gaan is (in vergelijking met de afgelopen 4 jaar)?

Tsjor

je kan vragen of mensen (opa /oma) 's avonds controleerd wat de status is van je ex als hij de kleine heeft. 
ik zelf zit nu in een scheiding, me ex gebruikt al ruim 3 jaar stiekem coke en is recent helemaal doorgedraaid. Hij betrekt onze kinderen bij de scheiding wat ik absoluut niet wil. Hij liegt over de stomste dingen en manipuleert. Me kinderen zijn gelukkig oud genoeg maar als je de omgangsregeling niet wilt aanpassen dan kan je wel vragen of mensen gaan polsen op steekproefbasis. 

Nou ik zou ook niet direct de raad vd kinderbescherming erbij roepen. Bovendien werken die helemaal niet op aanvraag van  burgers zelf. Die komen pas bij rechtszaken om de hoek en na een basis in vrijwilliger kader hulp. Ik kan je zeggen dat ze een zware caseload hebben dus daar ben je na de nodige eerste stappen pas over twee jaar.
Ik zou naar de gemeente stappen, wijkteam in de buurt en daar de kwestie rondom kind laten bespreken. Verder staan alle tips hier al wat je zelf kunt doen. In gesprek gaan, mobiel meegeven, kind instrueren en laten gaan. Mocht kind zelf met een verhaal komen waar je van denkt niet in orde, dan kun je van alles inschakelen. Omgang tegenhouden gaat een raad je zeker niet in dank afnemen

De situatie waar jij je in bevindt is heel lastig. Persoonlijk ben ik van mening dat een ouder niet het recht heeft om de beslissing te nemen dat de andere ouder niet goed is voor het kind. Daar moet een buitenstaander naar kijken. Helaas is het in Nederland zo dat een buitenstaander in dit geval al snel jeugdzorg wordt en dat is niet altijd een goede keuze.
Als je kind thuiskomt heeft hij dan honger? Is hij extra moe of is het echt alleen de kleding?

Daarnaast zou ik net als anderen ook aangeven: maak je zoontje weerbaar en leer hem hoe hij (en bij wie) om hulp kan vragen als het nodig is. Daarnaast zou je een vriend van je ex of een familielid kunnen vragen om een oogje in het zeil te houden. Met als insteek: kind moet vader blijven zien, maar het moet wel veilig blijven. Vaak zijn mensen dan wel bereid om te helpen.

Dat is heel belangrijk: kind moet vader blijven zien. Op wat voor manier dan ook, als dat in sommige gevallen alleen digitaal zou kunnen, dan is dat tenminste iets. Kinderen zijn namelijk heel loyaal aan beide ouders, als je een kind weghoudt bij een ouder (hoe goed bedoeld ook) maak je daarmee wat kapot in het kind. Daarom vind ik jouw situatie ook lastig. Ik begrijp jouw angst en bezorgdheid, maar aan de andere kant ben ik ook angstig en bezorgd wat er met je kind gebeurt als jij de beslissing zou nemen om hem niet meer naar zijn vader te laten gaan.

Daarnaast, je hebt het alleen maar van iemand gehoord, je weet het niet zeker. Als iemand tegen je ex zou zeggen dat jij hun kind slaat, geeft hem dat ook niet het recht om jullie kind bij jou weg te houden. Daar moet dan eerst bewijs voor zijn. Natuurlijk helpt het verleden van je ex niet mee, maar nog steeds is het niet bewijs.

Zorg dus dat je zoontje weerbaar wordt en weet wat hij moet doen als er iets gebeurd. Je hebt aangegeven dat vader niet gewelddadig is, dus dat maakt het wel wat makkelijker. Daardoor is het makkelijker om je kind te leren ermee om te gaan. Zo'n telefoontje is een goed idee, met GPS. Als zoontje belt en hij weet niet waar hij is, dan is hij makkelijk te vinden. Daarnaast zou ik het gesprek aangaan met je huisarts. Dan staat het in ieder geval in een dossier. Nu is er mijns inziens nog niet zoveel aan de hand (geen bewijs, alleen van horen zeggen en kind gaat graag naar vader), maar het kan heel snel veranderen. Iemand met een medisch beroep die dan al een dossier heeft staan, kan dan heel hulpvaardig blijken.

Heel veel sterkte

Ik zou graag in contact komen! Hier gaat het om ghb verslaving maar de Nederlandse wet zit zo elkaar dat indien hij zich redelijk gedraagt en niet onder invloed LIJKT te zijn met omgangsmomenten (hier inmiddels onder toezicht) en er verder geen direct gevaar is je niks kunt. Ik loop hier echt opvast.. hij zet zijn eigen kinderen voor schut door er zo bij te lopen en roept in de omgeving geen hulp te krijgen , maar het verhaal steekt anders in elkaar, hij wil geen hulp, want niemand kan hem iets maken!