verhuizen naar andere plek op 1 uur rijden
Goedemiddag,
ik heb al meerdere topics gelezen over dit onderwerp maar wil toch even mijn eigen verhaal doen. Ik ben een vader van een zoontje van 8 jaar en heb al enige tijd een vriendin die geen kinderen heeft. we hebben het heel erg leuk samen maar het enige probleem is dat ze op 1 uur afstand rijden woont. nu wilt zij met geen mogelijkheid verhuizen uit de plaats waar ze momenteel woont en dus zou ik moeten verhuizen naar haar woonplaats. dit zou automatisch betekenen dat de huidige co-ouderschap regeling tussen mijn ex en mij niet meer zou werken aangezien het brengen naar school etc wel erg lastig word doordeweeks. mocht ik wel gaan verhuizen dan zou ik een regeling voor willen stellen waarin ik mijn zoontje 3 van de 4 weekenden hebt in de maand en dan van vrijdag tm zondag en dan de helft van de schoolvakanties. ik zou dan ook zelf mijn zoontje gaan halen en weer wegbrengen. ik heb dit nog niet zo verteld aan mijn ex maar vermoeden is dat zij hier niet mee akkoord zal gaan ivm wisselende diensten op haar werk en de volledige zorg voor mijn zoontje doordeweeks. mijn vriendin haar sociale leven is vrij groot en die van mij stukken minder in mijn huidige woonplaats. het opgeven van haar familie en vrienden vind zij een te grote stap aangezien ze dan in een veel kleinere sociale kring zou komen als ze bij mij zou komen wonen. ik ben benieuwd naar verhalen waar het wel of ook juist niet goed gaat. in de huidige leeftijd van mijn zoontje zou het nog kunnen werken maar maak me ook drukker als hij ouder word en bijv uit wilt en/of sportevenementen heeft in het weekend waardoor hij niet meer naar mij toe zou willen komen mocht ik verhuizen. alvast bedankt voor de reacties!
Ik zou gewoon dat uur rijden voor lief nemen. Of een begripvollere vriendin zoeken die bij voorkeur in de buurt woont zodat er niemand hoeft te miepen verders
Wat zou jij ervan vinden als moeder tegen jou zei: ik ga verhuizen, van nu af aan mag jij onze zoon fulltime verzorgen behalve 3 op de 4 weekenden? Leuk? Nee he. Jij alle lasten en moeder 3 van de 4 weekenden (lusten). Jij kunt elke dag de schoolstress opvangen en mag maar 1 weekend per maand met je kind samen tot rust komen. Ondertussen merk je dat de band tussen moeder en kind steeds verder aftakelt, dat verdriet mag jij ook opvangen.
Ik heb 1 dringend advies: doe het niet. Zet je kind en jouw band met je kind op 1. Je vriendin heeft een keuze, je kind niet. Als jouw kinderloze vriendin niet wil verhuizen, dan blijf je latten. Of je zoekt een vriendin bij wie de liefde dieper zit en die iets meer voor jou en het pakketje dat bij jou hoort over heeft.
Als je je vriendin belangrijker vindt dan je kind moet je dit voorstellen aan je ex. Als je je kind belangrijker vindt blijf je LAT-ten, je vriendin verhuist of je zoekt een andere vriendin.
Die vraag zou niet eens in me opkomen eigenlijk.
Als ik de partner was van iemand met kinderen, zou het niet in me opkomen deze weg te laten verhuizen van zijn of haar kinderen. Dat komt je als slechte karma terug op je bord.
Als ik een partner was met kinderen, zou ik er niet eens over nadenken om dat voor te stellen.
Je partner voor je kinderen? Nooit niet. Het stemt treurig dat dat in iemands brein ontspruiten kan. Zoveel van je kind opgeven voor een partner...neuh.
Dit kun je toch niet maken. Niet naar je kind en niet naar je ex. Je vriendin wil haar sociale leven niet opgeven (volkomen logisch) maar jij zou wel het gezinsleven met je kind opgeven. Je kind zou geen gezinsleven met jou meer hebben. Als hij ouder is, kan hij niet zomaar bij je langskomen. En je ex moet gewoon niet moeilijk doen en alle doordeweekse zorg op zich nemen. En oh ja, je wil dan wel drie weekenden, dus vrije tijd met haar kind heeft ze dan bijna niet meer. Ik snap niet dat je het durft voor te stellen! Doe dus ook maar niet. Blijf latten.
Als je iemand gaat daten met kinderen zou je moeten weten dat kinderen altijd op nummer 1 staan bij je partner. Blijkbaar is dat voor jouw vriendin niet zo vanzelfsprekend. Dus moet je dat expliciet duidelijk maken. Aan haar de keus of ze wil blijven latten of toch maar jouw kant op komt verhuizen.
Daglichtlamp schreef op 07-06-2022 om 19:28:
Als je iemand gaat daten met kinderen zou je moeten weten dat kinderen altijd op nummer 1 staan bij je partner. Blijkbaar is dat voor jouw vriendin niet zo vanzelfsprekend. Dus moet je dat expliciet duidelijk maken. Aan haar de keus of ze wil blijven latten of toch maar jouw kant op komt verhuizen.
Ik lees niet dat de vriendin erop aandringt dat TO gaat verhuizen. Ik lees alleen maar dat ze zelf niet wil verhuizen. Wat ik goed kan begrijpen en haar goed recht is. Het is TO die de verantwoordelijkheid draagt voor zijn kind. Hij is het die zou moeten beseffen dat hij moreel gezien geen keuze heeft.
Dus...heel simpel: niet verhuizen. Laat het bij latten. Zet je zoon op de eerste plaats.
Je kunt toch niet gewoon je kind in de steek laten om een of andere scharrel die niet begrijpt dat je er voor je kind moet zijn.
Niet doen. Co-ouderschap met die afstand is niet te doen. Niet voor jou en niet voor kind. En ook niet wenselijk. Het lijkt me ook niet het beste voor het kind. Je ziet je kind dan veel minder dan nu terwijl moeder er veel meer belasting bij krijgt ten koste van ontspanningstijd. Plus, de boodschap die je naar je kind toe afgeeft is dat je relatie belangrijker is dan je kind. Lekker blijven latten en als kind het huis uit is kun je samen gaan wonen.
Had iemand al gezegd dat je het niet moet doen? 😇
Een ander argument: een jaar daten is erg kort om dan al te gaan samenwonen, zeker met een kind. Wacht het rustig even af. Als het goed zit hebben jullie alle tijd.
Toestemming verhuizen bij co-ouderschap :: Echtscheidingswinkel
Verhuizen..kan dat zomaar? (scheidenviascheepens.nl)
Het is nog maar de vraag of het wettelijk mag.
Maar buitenom dat, jij wilt je eigen kind en jou kind jou minder zien opgroeien en zijn beleving van de wereld missen. Herinneringen bouwen samen!
Om een vrouw, die niet gebonden is aan een co-ouderschap zoals jij.
Ze niet voor jou wil verhuizen, omdat zij haar leven niet wilt achterlaten?
Terecht hoor van haar, dat hoeft ze ook niet!
Maar dat zij het wel zou accepteren dat jij jou kind veel minder gaat zien en de moeder van je kind opzadelt met veel meer druk ook (zoals je zelf zei) met betrekking tot haar werk. Wauw zeg.
Maar dat jij jezelf en haar boven jou zoon plaatst is echt erg voor je zoon.
Wat nu , als jullie ook een kind krijgen, zou zij het dan ook accepteren dat jij haar en jullie kind zou achterlaten!
Waren de reacties in je vorige topic niet naar je zin?
Om deze reden lat ik al 7 jaar en dat is ook best leuk hoor. Je hebt eigenlijk 2 levens, eentje daar en eentje hier.
Je kunt bij je vriendin gezellig dingen doen als nieuw koppel en thuis ben je vader (met of zonder je nieuwe vriendin) en kan je leuke dingen doen met je kind en de vrienden die je hier hebt. Maak er het beste van en je hebt elkaar regelmatig nieuwe dingen te vertellen, het houdt het ook wel fris en het verlangen naar elkaar blijft zo ook groter 
Dit zijn natuurlijk alleen de pluspunten, maar eigenlijk zie ik er ook best wel positieve punten in.
Ik kan ook genieten van alleen op de bank een film kijken, of borrelen hier met een vriendin in de buurt.
Bij mijn vriend is er weer een hele andere dynamiek, ook leuk, maar anders.