Vastgelopen in een co-ouderschap

Het is voor de kinderen net zo onrustig om zo vroeg naar jou gebracht te worden. Het is ook een stukje acceptatie denk ik.
Ik ben wel verbaasd over een BSO die al om 6.00 uur open gaat.

Wat betreft alimentatie dan vraagt hij maar een herberekening. Ik zou daar zeker niet zomaar mee akkoord gaan.

Als hij de kinderen zo vroeg brengt neem ik aan dat hij ze ook vroeg weer ophaalt. Dan gaat het dus niet om een lange dag, maar om het vroege tijdstip. Dat is gewoon een kwestie van wennen. kinderen kunnen daar best tegen. Hoogstens geeft het wat gedoe met weer omschakelen van de ene naar de andere ouder. Maar daar valt wel een mouw aan te passen denk ik, bijvoorbeeld door de wisselmomenten niet midden in de week maar in het weekend te doen, en week-op-week-af. Dus daar zou ik me niet druk over maken.

Voor wat betreft de alimentatie: ik zou bij een 50/50 verdeling en allebei een vergelijkbaar salaris inderdaad geen kinderalimentatie verwachten. De helft van de KB en KGB (kindgebonden budget) lijkt mij ook eerlijk als hij de helft van de tijd de kinderen heeft. Ik zou dan wel goede afspraken maken over wie wat betaalt. En anders vastleggen dat jij het merendeel van de kosten op je neemt.

Ik snap dat dit allemaal heel oneerlijk voelt voor jou, omdat jij 'aan de kant geschoven' bent destijds. Toch lijkt het me voor iedereen, en vooral voor de kinderen, het beste als jij daar overheen leert stappen. Het belang van de kinderen is namelijk het allermeest gediend door ouders die door 1 deur kunnen. Wat niet wil zeggen dat je dikke vrienden moet zijn, maar wel dat je geen discussies met elkaar aangaat over dingen die eigenlijk die moeite niet waard zijn. En ja, als ik het zo lees zul jij vaker degene zijn die water bij de wijn doet. Of toegeeft, zoals jij het noemt. Maar geld is uiteindelijk veel minder belangrijk dan rust in je gezin en kinderen die niet in een loyaliteitsconflict zitten.

Zoek voor jezelf hulp om te leren accepteren dat het gegaan is zoals het is gegaan en dat je geen compensatie kan krijgen voor de manier waarop je ex je behandeld heeft. Dat blijven verwachten, of hopen dat het komt, zorgt ervoor dat je verzuurt en dat je communicatie met hem altijd een ondertoon van wrevel zal hebben. En daar heb je uiteindelijk jezelf mee. En zoek een neutraal iemand die met je mee kan kijken met dit soort zaken. Iemand die in het oog houdt dat rust het belangrijkste is, belangrijker dan dat alles 'eerlijk' verdeeld is en wordt.

Barbara_Babs schreef op 01-10-2024 om 14:04:

Bedankt voor je begripvolle reactie. Het is inderdaad lastig om deze emoties te verwerken.

Het voelt alsof ik niet op hem kan bouwen mbt de kinderen.

Het is goed om dat bij jezelf te onderzoeken. Is dat echt zo, of is het een gevoel? Omdat hij jou zo heeft laten zitten is duidelijk dat hij als partner niet betrouwbaar was, maar dat wil niet perse zeggen dat hij dat als vader ook niet is. Dat zijn wel 2 verschillende dingen. Als hij laat zien wel zijn verantwoordelijkheid te nemen als vader moet jij ook los proberen te laten hoe hij het doet. Want ja, hij doet dingen anders dan jij. Maar anders is niet perse slechter. En moeders hebben nog wel eens de neiging te denken dat hun manier de enige goede is. Dat is een valkuil die je moet zien te ontwijken. De andere manier van opvoeden en dingen bekijken is ook een verrijking voor je kinderen. In een compleet gezin gaat dat vanzelf, nu zijn die verschillen duidelijker. Ook al omdat je elkaar niet bijstuurt zoals wanneer je nog samen zou zijn. Maar echt, kinderen hoeven daar niks van te krijgen. Die snappen heel goed dat het bij papa anders werkt dan bij mama. Pas als er echt sprake is van mishandeling moet je in actie komen.

Nogmaals, ik snap dat jij nog een hoop te verwerken hebt. Het is ook pas 3 jaar geleden, jaren waarin jij vooral in het standje 'overleven' hebt gestaan met je 3 kleine kinderen waarschijnlijk. Verwerken begint nu pas lijkt me. In die zin is het denk ik voor jou heel fijn dat je de zorg voor de kinderen gelijk kunt verdelen. In de tijd dat je dan vrij bent kun je hard aan jezelf gaan werken. Ik zou dat ook zeker doen. Want een stabiele moeder zonder trauma's en zonder wrok richting hun vader is het grootste cadeau dat je je kinderen kunt geven.

 Wel of geen kinderalimentatie hangt helemaal af van hoe jullie de kosten verder verdelen. Ik zou niet zomaar akkoord gaan met niet meer betalen, zeker als er over de verdeling van kosten niet goed afspraken gemaakt kunnen worden.

Over de kosten moet je nieuwe afspraken maken. De dagelijkse kosten vallen tegen elkaar weg bij co-ouderschap, maar de grote uitgaven (en bso?) moeten ook worden verdeeld.

Hoe gaan jullie het co-ouderschap vormgeven? Week om week, of ieder bepaalde dagen? Op basis daarvan kunt je misschien iets slims bedenken zodat de kinderen niet belachelijk vroeg uit bed hoeven.

50/50 co-ouderschap betekent inderdaad niet dat de kinderalimentatie komt te vervallen. Het hangt helemaal van de situatie af qua inkomen e.d. Als alleenstaande heb je recht op meer toeslagen dan wanneer je een partner hebt.

Ben zelf sinds Maart dit jaar gescheiden met 3 puber kinderen. Hebben ook 50/50 co-ouderschap (week om week) maar omdat ik meer verdien betaal ik ruim 85% van de kinderalimentatie. Daarnaast hebben we t zo afgesproken dat ik voor 1 kind toeslagen krijg en zij voor 2 kinderen. Het is wel zo dat onze oudste in Januari 18 wordt en ik dan dus geen toeslagen meer ontvang.

Ik zou het in jouw geval eerlijker vinden als jij ook voor 2 kinderen toeslagen krijgt en hij voor 1. Dit omdat hij een partner heeft en dus sowieso al kosten deelt.

De maandelijke alimentatie komt bij ons op een kinderrekening en daar zijn ook afspraken over gemaakt. Nu houdt mijn ex zich daar niet altijd aan jammer genoeg. Koopt ze voor 350 euro sportkleding voor 1 van de kinderen zonder te overleggen en dan is de kinderrekening alweer leeg voor de maand. Ik ben er wel vrij makkelijk in... ik betaal al enrom veel meer per maand en wat mij betreft geldt: op is op en als de kinderen dan hun zakgeld of kleedgeld niet krijgen omdat de rekening leeg is dan wijs ik ze op de aankopen die hun moeder gedaan heeft.

Verder bevalt het co-ouderschap wel prima. Ene week heb je rust en blijft het huis netjes maar is het wel stil en mis je je kinderen en de andere week is het weer druk in huis, veel rotzooi, veel wassen maar ook gezellig omdat ze er weer zijn. Ik vind die kadans wel prettig.

Hopelijk lukt het om goede afspraken te maken!