Vader toont geen interesse kind
Ex man heeft een kind met nieuwe vriendin en een onderweg. Hij ziet ons kind heel weinig en alleen wanneer het hem uitkomt. Ookal kan hij het kind niet zien , vraagt ook nooit hoe het gaat.
Hij heeft er nooit echt voor gekozen om voor ons kind te zijn maar is er altijd voor zijn andere kinderen. Dit doet heel erg pijn en vraag mij vaak af of hij wel van ons kind houd.
Mijn kind beseft nu dat vader er niet voor hem is en doet hem ook pijn.
Mijn vraag is of jullie hieruit ook het idee hebben dat hij het niet wilt. En hoe zou je er verder mee omgaan?
Alvast bedankt
gewoon accepteren
En geen nadruk op leggen.
Ik had ook zo'n vader en ik kon best met dat gemis leven maar dat mijn moeder het zo zielig voor mij vond en steeds liet voelen dat ik in de steek werd gelaten, dat heeft mij wel een knauw gegeven.
deskundige
Ik zou dat zelf liever aan een deskundige voorleggen, bijvoorbeeld een kinderpsycholoog. Met zo iemand kan je meer in detail gaan dan op een forum zoals deze. In elk geval even bespreken met je huisarts.
Misschien kan het ook op twee fronten: vorm met je ex en jou (en kind) en zelf ook wat begeleiding hoe je zoiets het beste kan aanpakken richting je kind. Want zoiets is natuurlijk heel verdrietig, met name als er kinderen zijn die wel aandacht krijgen.
Vader doet er niets aan om contact te houden. Begeleiding zal hij ook niet accepteren helaas.
Wat Miekemieke zegt.
Accepteren en zeker niet benadrukken.
Ava zegt:"want zoiets is natuurlijk heel verdrietig". Dat ligt ook aan de leeftijd van je ķind en welke band had/heeft ze met haar vader. Soms is er gewoon sprake van een ouder waar je als kind weinig/niets aan mist. Totdat anderen je "zielig" vinden.
Over verdriet
Ik snap wat Wil zegt en dat is ook (ten dele) waar.
Maar vergis je niet hoe je in retrospectief naar zoiets kan kijken, waardoor het opeens heel anders voor je is dan het vroeger was. Het is natuurlijk een nogal stevig rouwproces dat kan je je hele leven meedragen. Met name als het hetzelfde geslacht betreft. En is er nog een verschil in of je niet zoveel mist aan deze vader maar wel heel verdrietig kan zijn dat je geen vaderfiguur had die heelveel van je hield (al bleek dat op een belabberde manier). Het extra wrange is dat de andere kinderen van vader wel op zijn aandacht kan rekenen. En dat doet nu pijn maar met de puberteit, tot in de 20, ook nog. Dat kan nog een keer terugkomen als er kleinkinderen komen.
Wat ik wil zeggen is dat het niet alleen verdriet van het moment is maar ook verdriet op latere leeftijd en door kan werken in (vriendschaps)relaties. Of bij gebrek aan een voorbeeld, zelf ook afhaakt als er kinderen komen. Dat hoeft niet natuurlijk, maar ik zou daar wel deskundig advies over willen.
En misschien ziet die deskundige toch een manier om vader meer bij kind te betrekken? Je weet het niet, het zou zomaar kunnen.
Bedankt
Bedankt voor de reacties. Accepteren is moeilijk omdat andere kinderen wel alles zijn voor vader.
Meer tips en reacties zijn welkom
Erg vervelend
voor je kind. Helaas is er weinig dat jij er aan kunt doen. Als je kind vraagt om een waarom, dan zou ik heel eerlijk zijn. Jij weet niet waarom en je kunt daar ook geen antwoord opgeven.
Daarnaast zou ik het ook zeker niet benadrukken. Kijk of er mannen in je omgeving zijn die hem bijvoorbeeld af en toe mee kunnen nemen (samen met hun eigen zoon ofzo) om dingen te doen die jij niet zo snel met hem zou doen, voetballen in het park, of in bomen klimmen. Bespreek dit niet met je kind, maar breng het meer als een leuk uitje.
Scouting kan ook heel goed zijn. Dan leren kinderen op een gezellige manier met elkaar en van elkaar.
Wees altijd positief over vader. Wellicht kun je hem vertellen over leuke dingen. Probeer de pijn die jij voelt voor je kind, bij je kind weg te houden. Uit dat tegen je vriendinnen, maar niet tegen je kind. Je kind kan daar namelijk niets mee en heeft waarschijnlijk al genoeg aan zijn eigen pijn. Als jij jouw pijn daar nog eens bij gaat leggen wordt het heel zwaar. Probeer het dus luchtig te houden, erken zijn pijn, maar maak het niet groter. Wellicht is een kinderpsycholoog een goede hulp. Voor hem, maar vooral voor jou.
Ik wens je heel veel sterkte!
Dit is hetzelfde geval bij mijn neef.
Hij heeft 2 voorkinderen en kijkt bijna niet naar ze om. Hij concentreert zich op zijn 2 kinderen die hij nu heeft met zijn vrouw. Dus ja, vader van 4 kinderen. Je kunt jammer genoeg weinig eraan doen. De kinderen hebben het al geaccepteerd, maar natuurlijk betekent dat niet dat het geen pijn doet.