Vader noemt kind bij andere naam

Zorgen

'....wij maken ons ook zorgen over hoe dit voor het kind zal zijn in de toekomst.'
Waar denk je dan aan? Identiteitscrisis, onderbroken persoonlijkheidsontwikkeling, laag zelfbeeld, psychiatrische opname, zelfmoord?
Ik denk dat je eigen negatieve reactie -steeds corrigeren- het moeilijkste is voor het kind.
Ik weet niet hoe oud je kind is, maar je kunt ook vragen: welke naam vind je het leukste?
Kinderen kunnen wel onderscheid maken: bij vader zus, bij moeder zo, oma kan ook nog een troetelnaampje toevoegen, op internet kan ze heel veel namen maken en op school kan ze ook nog een nicknaam krijgen.

Tsjor

Loslaten

Ik denk dat als je er een conflict van maakt met de vader, of dat je die naam afwijst bij je kind, dat je verder van huis bent.

Hier ook een dochter die door haar vader anders genoemd kan worden, bij haar tweede naam die een vernoeming is naar zijn moeder.

Vroeger deed hij het bij tijden heel consequent en ook in het thuisland van vader wordt ze zo genoemd. Haar oma noemde haar echter direct bij haar Nederlandse naam.

Ze heeft beide namen. Dat geeft geen verwarring bij haar. Ze luistert naar allebei.

Mocht dat aan de orde komen leg dat dan uit. Vader vond dat mooier.

Ja ervaring

Zelf ga ik ook met twee namen door t leven, nooit last van gehad. Hooguit praktisch zoals gisteren bij een niet-officiële instantie, ik stond in t systeem onder de andere naam dan ik dacht. Bij officiële instanties gebruik ik altijd de naam uit mijn paspoort

Ik ken ook een meisje, nou ja, meisje, ze is twintig met vergelijkbaar verhaal als jij vertelt; ouders uit elkaar toen zij jong was en vader is haar x gaan noemen en moeder y. Is prima gegaan altijd, ze vindt t zelf wel grappig.

Ik zou me dus geen zorgen maken en kind juist steunen in gebruik beide namen, zeker niet corrigeren. Gebruik zelf wel consequent dezelfde naam steeds, gewoon makkelijker.

Broertje ook

Geen punt. De ene helft noemde hem Jan, de andere Piet. Opvallend was wel dat hij niet luisterde als iemand die normaal gesproken Jan zei, plotseling Piet ging zeggen. Dat kon hij niet handelen.

Naam veranderen

Ik begrijp dat moeder heel expres een andere naam heeft gekozen om te compenseren dat de achternaam ook al van vader is (hoe heeft vader dat dan georganiseerd eigenlijk?)
De naam is het punt van strijd geworden.
Die strijd is heel ernstig.
Hou daar mee op.

In dit geval lijkt me duidelijk wat er moet gebeuren: geef kind de naam die vader wil (op papier hoeft er niks te veranderen) en hou op met zeuren. Maak heel duidelijk dat dit soort getouwtrek over het hoofd van het kind heel schadelijk is en dat dat helemaal afgelopen moet zijn. Stel dat ook op schrift.

Ik vermoed dat het niet bij zeuren over die naam zal blijven. Ik vermoed dat het voortaan over elk detail zal gaan. De lengte van het haar (vader knipt het steeds af), de kleding (vader gooit het steeds weg), de sporten (vader maakt andere afspraken) en de muziekinstrumenten (vader maakt ze kapot).
Of moeder.
Zie die naam, het is niet helemaal duidelijk wie er begint.

Ik zou bij de naam de grens trekken. Dat is het en als dit soort gezeur nog eens ontstaat, dan zou ik werkelijk grote stappen nemen. Jeugdzorg. Rechter. Dat soort dingen.

Sarah_

Heeft je kind er zelf last van? Klaagt hij er over? Zo niet, dan zou ik er verder geen probleem van maken.

Geen probleem.

Mijn vader ging zijn hele leven door met 2 namen. Ze lijken niet eens op elkaar.
De ene helft van de familie gebruikte A, de andere helft B.

Nooit een probleem, zelfs een generatie verder, wij dus, de kinderen, weten niet beter. We deden er vrolijk aan mee.
Inderdaad, aan beide kanten stoppen met corrigeren. Het corrigeren is het enige verwarrende voor je kind.

dit is wat raadselachtig

Dit speelt in Nederland, met Nederlandse ouders? Dan is dit toch een tikje raadselachtig: "De relatie is verbroken tijdens de zwangerschap (vandaar dat vader achternaam heeft gekozen aangezien er volgens hem geen discussie over mogelijk was destijds en de moeder heeft uiteindelijk na de relatiebreuk en voor de geboorte zelf de knoop heeft doorgehakt over de voornaam)."

Of er was een huwelijk en dat was er ook nog toen het kind werd geboren. Dat kind is dan automatisch juridisch het kind van de echtgenoot en het krijgt ook zijn achternaam tenzij beide partijen kiezen voor de naam van moeder. Maar die keuze wordt dan pas bij de geboorteaangifte gemaakt.
Of er was geen huwelijk, dan is het kind kennelijk erkend tijdens de zwangerschap, en is bij die erkenning door beide partijen gekozen voor de achternaam van vader. Want als moeder in dat geval nee zegt, krijgt het kind haar achternaam.

Het klinkt alsof dat laatste aan de hand is: buitenhuwelijks kind, erkend voor de geboorte, keuze voor achternaam vader, en nadien gaat het uit en heeft moeder spijt. Dat mag, die spijt, maar ze is er toch echt zelf bij geweest.

En ze moet stoppen met dat kind een probleem aan te praten, zij gebruikt naam A, vader gebruikt naam B, ze moet het kind consequent bij naam A blijven noemen maar niet corrigeren als kind zelf naam B gebruikt en dan is dit helemaal geen punt.

Wie ben jij in dit verhaal? Zus of vriendin van moeder? Want je zit niet in de kring van vader, vermoed ik zomaar

Groeten,

Temet

eens met Temet

De moeder is bezig en probleem te maken waar het niet is. Als jij een bekende/vriendin van de moeder bent, doe je er goed aan om haar tegengeluid te laten horen. Dat is goed voor de moeder, maar dat is bovenal goed voor het kind. Het kind heeft een vader en een moeder. En het kind moet niet in de positie komen dat het moet kiezen tussen de vader of de moeder. Ook al ligt jouw sympathie bij moeder.
De naam zal niet het enige zijn waarin vader en moeder zullen verschillen qua omgang en opvoeding. Dat is helemaal niet erg. Daar kunnen kinderen prima mee omgaan. Waar kinderen niet mee om kunnen gaan en niet mee om zouden moeten gaan zijn ruziende ouders. Of een ouder die de andere ouder zwart maakt.
Als je oprecht begaan met het kind in kwestie, dan kun je dat vooral laten blijken door tegenwicht te bieden aan de moeder in deze.

Samen

Waar je samen uit moet komen is de alimentatie en de omgangsregeling. Daarna zul je zoveel mogelijk ergernissen uit de weg moeten gaan en niet op elke slak zout leggen. Niet goed voor je kind maar je maakt jezelf gek.

Als er echt strafbare zaken aan de hand zijn of extreem onvermogen ligt daar je prioriteit. Inderdaad niet bij dit soort zaken en die Miriam noemt.

Overigens kun je je kind dan ook heel snel kwijt zijn als je daar 'hulp' bij zoekt en toch door blijft knokken.

Pick your battles. En laat elkaar verder zoveel mogelijk met rust.

Geen probleem

Mijn ouders zijn niet gescheiden en mijn vader noemt me ook regelmatig bij een andere naam dan mijn echte naam. Ik vind dat juist lief. Hou op er een probleem van te maken, het is geen probleem.

Mening

Ik vind dat je wel heel hard oordeelt over vader. Misschien heb je gelijk, maar dat kan ik niet uit het verhaal halen.

Wat betreft een andere naam. In mijn beleving is het een probleem op het moment dat je er een probleem van maakt. Dus als moeder er geen aandacht aan schenkt, kind gewoon zelf wel bij de geregistreerde naam blijft noemen is er geen probleem. Het is net alsof je een kind tweetalig opvoed. Briljant om te horen dat een kind zonder problemen van de ene taal overgaat op de andere taal omdat het dan met papa praat en dan met mama. Voor de dochter van mijn neef (toen 4 jaar) was het heel vreemd om haar mama ineens een andere taal (de taal van vader) te horen praten toen ze in Nederland waren.

Kinderen kunnen heel flexibel zijn als ze die ruimte krijgen. Dus zeker niet corrigeren, dat geeft het een negatieve lading.

Verder zou ik echt oppassen met uitspraken: de vader is een narcist. Zeker kleine kinderen pakken veel meer van emoties op dan van woorden. Als jij op bezoek bent en zo negatief denkt over vader, dan kun je daar onbewust en ongewild het kind mee beïnvloeden. Probeer je er gewoon bij neer te leggen dat vader een ander soort mens is. Dat het anders zijn hem niet slecht maakt. Hij is immers wel degene die 50% van de genen aan het kind heeft gegeven. Daarbij kan het ook zijn dat vader gewoon heel veel moeite heeft met de breuk en daardoor nog teveel met emoties kampt. Mijn ervaring is dat narcisten namelijk vaak heel goed meewerken aan hulp zolang deze om de tuin geleid kan worden. Het 'dwarsbomen' zoals jij het benoemt zie ik dus eerder bij mensen die de breuk nog geen plaats hebben kunnen geven en niet zozeer bij een narcist.

Hallo allemaal ik zit met een soortgelijk probleem. Alleen nog iets gecompliceerder. Ik ben de vader. Toen mijn zoon werd geboren waren ik en mijn ex allebei eens met de voornaam van mijn zoon, zeg maar roepnaam was 'A'. Een van zijn doopnamen is 'B'.
Jeugdzorg is erbij betrokken, mijn zoon is onder toezicht gesteld (niet alleen omdat mijn ex hem 'B' noemt. De afspraak die de hulpverlener op papier heeft gemaakt met mijn ex is dat ze als 'koosnaam'  mijn zoon 'B' mag noemen, maar 'buiten'  A moet noemen. Nu heeft ze mijn zoon bij de huisarts/tandarts - en weet ik veel waar- met naam 'B' in het systeem laten registreren. Ze noemt hem tijdens de sportlessen 'B'. De leraar is hem 'B' gaan noemen. Ik heb de leraar verteld dat zijn roepnaam A is. De leraar gaat hem weer A noemen. Verwarrend voor mijn zoon, maar ook voor de andere kinderen etc. Mijn zoon heeft mij verteld dat mijn ex hem overal 'B' noemt (terwijl de afspraak vanuit Jeugdzorg 'A' is. Ook vriendinnen van mijn ex noemen hem 'B'. Mijn andere kinderen vinden dit ook verwarrend, en soms ontstaat er zelfs ruzie over tussen mijn eigen kinderen.....Wat moet ik nu doen????? Is dit schadelijk voor mijn zoon? Ik weet geen raad. Op de website van RvdK staat dat je kind bij andere voornaam noemen, een vorm van vervreemding/verstoting is. Moet ik opnieuw een melding doen bij de gezinsvoogd, een klacht indienen....of het hierbij laten en hopen dat mijn zoon hier later geen last/schade door oploopt?

Geen probleem. 
Mijn vader (ouders zijn samen) noemde mij ook vaak bij een andere naam. Ik vond dat wel lief en heeft me nooit verward.

Juist als vader narcistische trekken heeft, zal moeder moeten leren overal haar schouders over op te halen. Haar eigen plan en pad volgen zonder de strijd met vader aan te gaan. Laat haar gorgelen op "Grey rock".

In dit specifieke geval is het alvast simpel, want er is geen probleem. Zie die andere naam als een koosnaampje, dan wordt het lief in plaats van ergerlijk.

Peter, als jij er geen probleem van maakt, is er geen probleem. Gewoon aan iedereen, inclusief je eigen kinderen, uitleggen dat Papa A zegt en Mama B, zonder daar verder een waardeoordeel over uit te spreken, en het "probleem" verdwijnt vanzelf. 

Als jij er geen probleem van maakt, zal er heus geen jeugdzorgwerker een enorm punt van gaan maken, dus denk maar niet dat je hier per se tegen moet protesteren van de jeugdzorgluitjes. Dat er expliciet afspraken over zijn gemaakt met de jeugdzorgmensen is alleen maar omdat dit een punt van strijd tussen jullie is. Hou op met strijden, en het probleem verdwijnt. 

Je hebt in dit draadje al kunnen lezen dat er meerdere mensen in hun jeugd verschillend zijn genoemd zonder daar enig nadeel van te ondervinden. Het is de strijd die verwarrend en belastend is, niet het hebben van 2 namen. 

Laat het los, laat het gaan...

Ik snap je wel hoor. Ik zou het enorm storend vinden als wie dan ook opeens besluit mijn dochter een andere naam te geven. Zeker als die naam dan ook nog bij allerlei officiële instanties gebruikt gaat worden. 
Persoonlijk lijkt het me heel verwarrend om twee namen te hebben. Niet in de zin van een bijnaam of een afgeleide roepnaam maar wel als het twee compleet verschillende namen zijn. Dat je in je paspoort Johannes heet, roepnaam Johan en voor vrienden Jo dat snap ik nog. Maar twee compleet verschillende namen en daar steeds in wisselen lijkt me lastig. Zowel voor het kind zelf als voor de omgeving. 
Ik zou er met kind zelf over in gesprek gaan. Wat wil hij zelf? 

Ach, ik ken een moeder die haar kind nooit bij de naam noemt, maar altijd 'schatje' zegt. Kind weet volgens mij niet beter dan dat ze voor de ene ouder Truusje heet en voor de andere ouder schatje.

'Op de website van RvdK staat dat je kind bij andere voornaam noemen, een vorm van vervreemding/verstoting is. Moet ik opnieuw een melding doen  bij de gezinsvoogd, een klacht indienen....of het hierbij laten en hopen dat mijn zoon hier later geen last/schade door oploopt?'
Een schromelijke overdrijving van de raad voor kinderbescherming. Als ze dat als criterium gaan nemen, dan kunnen er heel veel kinderen onder toezicht worden gesteld en hebben heel veel voogden werk om van elk kind de juist naam vast te stellen.
Als er twee namen zijn, dan zijn er waarschijnlijk ook twee namen officieel geregistreerd en worden er waarschijnlijk in de meeste gevallen twee voorletters gebruikt.
Wat de moeder gedaan heeft is niet netjes, het is een nare vorm van het toe-eigenen van het kind. De afspraken met jeugdzorg helpen niet en er is geen systeem te bedenken, waardoor je haar daarvoor kunt straffen.
Jij kunt zelf zijn roepnaam blijven gebruiken. Stel dat je bij de tandarts komt, dan kun je aangeven dat A zijn roepnaam is, maar moeder hem graag B wil noemen, maar A. blijft zijn roepnaam. Wat zij met haar vriendinnen doet moet ze zelf weten.
Als je zoon oud genoeg is kun je hem vragen of hij liever B genoemd wil worden.
Ik zou daar met moeder direct geen conflict over aangaan, ik zou niet apart gaan melden, maar als er een gesprek komt met jeugdzorg in het kader van evaluatie van de gezinsvoogdij, dan zou ik het wel vermelden. Dan weten zij in elk geval dat ze geen invloed hebben op haar. Wat ze daarmee doen moeten zij dan weer zelf weten.
Dus kijk goed: waar kom ik het tegen, waar heb ik ermee te maken, wat zijn mijn mogelijkheden in die situatie, en herevalueer dat als je merkt dat je zoon er erg onder lijdt.

Tsjor