Urgentie
ik zit in een vreemde situatie. 20 jaar ben ik samen met mijn vriend. Ik wil al lang uit elkaar gaan. Maar hij wil dat niet. Ik heb het al vaak besproken. Maar hij zegt dat hij niet uit elkaar wil gaan en dat hij ook niet weg gaat. Hij wil er niks over horen.
We zijn niet getrouwd en wonen in een huurwoning. Ik wil gaan kijken of ik in aanmerking kom voor urgentie. (Ik heb geen ouders meer waar ik bij terecht zou kunnen. En ook niet iemand anders waar ik met mijn kind zou kunnen blijven). Ik zie dat je bij urgentie met bewijzen moet komen. Maar wat voor bewijzen zouden dat dan zijn? Want volgens m'n vriend zijn we samen. Wie heeft er tips voor me? Ik weet niet wat ik het beste kan doen
Battle-Royale schreef op 24-08-2022 om 08:23:
[..]
Ja dat is vervelend voor ze maar coöperaties zijn verplicht om ruimte voor bemiddeling vrij te houden. Dus er komen geen 40 maar 35 huizen op de markt. De huizen waar voor bemiddeld wordt komen ook niet in woning in zicht oid.
Maar die mensen waarvoor bemiddeld moeten worden zaten vaak al in een koophuis. Hebben die veel te duur gekocht, houden te weinig over voor 2 appartementjes bij de verkoop en omdat de een geen fulltime baan wil moet die opeens de huurtoeslagmarkt op. Er zit al genoeg scheef, veel te veel voordeeltjes voor kopers en dan krijg je dit er ook nog eens bij.
Decembermamma schreef op 24-08-2022 om 08:37:
ja klopt zo gaat dat bijvoorbeeld in de gemeente Rotterdam heel veel mensen komen zo heel makkelijk en snel aan een huurwoning. En mede daardoor zijn die wachtlijsten zo lang, althans komen jongeren die vanuit hun ouderlijke woning zoeken nauwelijks in aanmerking.
Precies. Het hele systeem is ziek!
AlisonH schreef op 24-08-2022 om 08:41:
Het tekort aan woningen wordt wel steeds erger doordat het aantal personen per woning steeds kleiner wordt. Scheidingen, lat-relaties, ouderen die in hun eentje in een veel te groot huis blijven wonen… allemaal volstrekt legitieme keuzes met flinke gevolgen voor de hele woningmarkt.
Ik vind zelf een relatiebreuk niet meer of minder reden voor urgentie dan op je zovelentwintigste eindelijk bij je ouders weg willen. Maar daar ga ik niet over, daar gaat de gemeente over.
Ook waar. En dan te bedenken dat het huis waarin de twee woonden voor de scheiding groter is dan twee appartementjes, soms wel drie of vier.
Decembermamma schreef op 24-08-2022 om 08:29:
[..]
Dat is correct maar die urgentie zorgt dus voor langere wachtlijsten. En in veel gevallen is urgentie heel discutabel.
Discutabel is subjectief. Dan gaat het dus over politiek. Daarin hebben jij noch ik "gelijk".
Gr Angela
Even wat voorbeelden:
https://www.urgentiecommissie.nl/gemeente/nijmegen/#home-beleidskader
https://www.urgentiecommissie.nl/wp-content/uploads/2021/10/Reglement_urgentiecommissie_vastgesteld_26-11-2019.pdf
https://www.wooninc.nl/urgentie-wanneer-krijgt-u-voorrang/
https://www.gemeentebest.nl/huurwoningen
https://www.woningnetgroningen.nl/nl-NL/Help%20en%20uitleg/VerdelingWoningen/Urgentie
https://suwr.nl/
https://www.mdflevoland.nl/C469-Urgentie.html
https://www.helmond.nl/urgentieregeling
https://www.waalre.nl/inwoners-en-ondernemers/woning-huren.html
Je kunt natuurlijk nog discussiëren over wat zelden nu precies inhoudt, maar een kort rondje Googlen levert mij zo ruim 20 gemeenten op waar echtscheiding wel een geldige reden voor urgentie is.
Wie er echt serieus wil induiken (omdat dit bijvoorbeeld voor hem of haar van toepassing is), op https://www.urgentiecommissie.nl/ kun je per gemeente opzoeken wat de voorwaarden zijn en een aanvraag opstarten.
ik ga inderdaad een gesprek aanvragen bij de gemeente hier. Dat lijkt me het beste.
Er zijn mensen, niet hier, maar die tegen me zeggen dat ik zeker met kinderen in aanmerking kom voor urgentie. Ik heb m'n twijfels.
Het is jammer dat ik geen ouders meer heb. Anders was ik daar naar toe gegaan. En was ik in ieder geval tijdelijk geholpen.
Particuliere huren is ook zo lastig. Ze vragen een hoog inkomen. Dat heb ik niet.
Lisa80 schreef op 24-08-2022 om 11:23:
ik ga inderdaad een gesprek aanvragen bij de gemeente hier. Dat lijkt me het beste.
Er zijn mensen, niet hier, maar die tegen me zeggen dat ik zeker met kinderen in aanmerking kom voor urgentie. Ik heb m'n twijfels.
Het is jammer dat ik geen ouders meer heb. Anders was ik daar naar toe gegaan. En was ik in ieder geval tijdelijk geholpen.
Particuliere huren is ook zo lastig. Ze vragen een hoog inkomen. Dat heb ik niet.
Succes !
Ik bedoel dit niet verkeerd, maar het valt me op bij je dat je vaak benoemt wat je 'niet' hebt. Zoals het niet meer hebben van je ouders. (die heb ik ook niet meer en dat is naar) maar het aldoor benoemen ervan, maakt het er niet beter op.
Je maakt je er verdrietiger mee en een soort van 'verlamming' van alles zou beter zijn geweest als zij er maar waren. Maar er zijn ook genoeg mensen die niet terug kunnen vallen op hun ouders, bijv. omdat die ouders dat niet willen, of in een verzorgingshuis wonen, of op een heel klein appartementje.
ik ga deze discussie niet meer aan. Sowieso had het een verschil uitgemaakt als je er tijdelijk terecht had gekund. Ik zie genoeg mensen waarbij dat wel kan en die daar erg mee geholpen zijn.
Daarnaast is er ook nog zo iets als emotionele steun. Meestal is het niet zo dat je ouders je als gaat scheiden als een baksteen laten vallen. Maar er wel voor je zijn en meedenken enz.
Ook dat maakt een groot verschil. Ook als je niet tijdelijk bij ze zou kunnen wonen.
Ik heb beiden niet en dat maakt het lastig. Daar mag ik best verdrietig om zijn. Maar ik doe m'n best. Meer kan ik niet doen.
Decembermamma schreef op 24-08-2022 om 08:37:
ja klopt zo gaat dat bijvoorbeeld in de gemeente Rotterdam heel veel mensen komen zo heel makkelijk en snel aan een huurwoning. En mede daardoor zijn die wachtlijsten zo lang, althans komen jongeren die vanuit hun ouderlijke woning zoeken nauwelijks in aanmerking.
haha..."heel veel mensen komen zo heel makkelijk en snel aan een huurwoning in Rotterdam" wat een grap ( not) Hoeveel mensen ken jij die heel makkelijk en snel (!) aan een woning komen in Rotterdam???
ik werk er nu niet meer maar hoor nog steeds schrijnende gevallen. Partner geweld en geen urgentie krijgen. Medische problemen maar geen woning.
Ik wil dan wel heel graag weten hoe die "heel veel mensen" dan zo makkelijk en snel aan een huurwoning komen. Ben buitengewoon benieuwd. En hoeveel is "heel veel mensen"?
Het enige wat ik weet is dat mensen van wie het huis wordt gesloopt voorrang krijgen. Maar dat lijkt mij volkomen logisch en aangezien ze nogal veel slopen in Rotterdam zijn er altijd weer veel andere huurwoningen nodig.
Maar goed.. ik zou niet meer reageren op de discussie urgentie toewijzing. Maar ik ben zo verbaasd over de bijdrage van decembermama dat ik toch niet kan nalaten te reageren.
Lisa, natuurlijk is het verdrietig en praktisch lastiger dat je ouders er niet meer zijn, juist nu je het zwaar hebt. Maar verkijk je daar niet op, in de meeste gevallen is bij de ouders intrekken totaal geen optie en veel ouders vinden het zo moeilijk dat hun kind zo worstelt, dat ze er ook niet veel mee kunnen. De mijne wonen een paar honderd kilometer verderop in een klein appartementje. Dat hielp destijds helemaal niets. Maar ik kon voor praktische en emotionele steun wel rekenen op vrienden en buren.
1968 wil niet zeggen dat je niet verdrietig mag zijn, dat kan toch niemand beweren. Het IS verdrietig dat ze er niet meer zijn. Ze zegt wel dat het jou meer helpt om te kijken wie er wél in je leven is. Ik hoop aan dat je wel een paar vrienden, kennissen, familieleden of collega's hebt. Die kunnen die rollen ook (gedeeltelijk) vervullen. Het is aan jou om die mensen te vertellen waar je doorheen gaat en waar je mee worstelt. Je zult versteld staan welke deuren er dan open gaan. Je hoeft het allemaal niet alleen te doen. Sterkte, Lisa.
Lisa je hebt het ook zwaar dat ontkent niemand. Maar laat het je niet verlammen.
Ik zou ook niet bij mijn ouders terecht kunnen want: zeer klein behuisd, ziek en daardoor ook veel minder in staat nu om mij emotioneel te ondersteunen en ze wonen ver weg.
Je wordt zo moedeloos als je alleen maar denkt: "ik heb het zwaar en de anderen, ja de anderen hebben makkelijk praten want die hebben ouders, vrienden ..nou ja vul maar in"
Maar al zou het waar zijn dat iedereen iemand heeft en alleen jij niet ( wat absoluut niet waar is) dan kun je van alle kanten er naar kijken en dat concluderen maar het helpt jou niet verder.
Als je keuze nu is van je man scheiden dan is dat je keuze!!
Het is goed dat je naar de gemeente gaat, en probeer meer geld te genereren zodat je ook particulier kunt huren. En zoek meer hulp, in een ander draadje is het daar al uitgebreid over gegaan. Die discussie hoeven we inderdaad niet over te doen.
GinnyTwijfelvuur schreef op 24-08-2022 om 11:09:
Even wat voorbeelden:
https://www.wooninc.nl/urgentie-wanneer-krijgt-u-voorrang/
https://www.gemeentebest.nl/huurwoningen
https://www.helmond.nl/urgentieregeling
https://www.waalre.nl/inwoners-en-ondernemers/woning-huren.html
Deze vier voorbeelden betreffen dezelfde urgentieregeling. Negen gemeenten rondom Eindhoven hebben namelijk samen een urgentieregeling. Echtscheiding kan een reden zijn voor urgentie (in ieder geval voor de looptijd van deze verordening, tot eind ‘23) maar er zijn aanvullende voorwaarden: “Daarnaast blijven echtscheiding en relatiebreuk als urgentiegrond bestaan maar is dit alleen nog mogelijk in situaties waar kinderen tot 23 jaar bij betrokken zijn of situaties waar kinderen betrokken zijn die door een beperking blijvend en duurzaam afhankelijk zijn van de verzorging van de ouders.”
Dat betekent concreet waarschijnlijk wel dat mensen met kinderen die bijvoorbeeld hun koopwoning gedwongen moeten verkopen sneller voor urgentie in aanmerking zullen komen dan mensen die ook nu al in een sociale huurwoning wonen. Die laatsten kunnen immers de rechter vragen een uitspraak te doen over wie in de woning mag blijven en ook bij die uitspraak zullen inwonende kinderen een rol spelen. Ik denk dat de beoordelaar (dat is de woningbouwvereniging) van de huurder zal verwachten dat die route eerst wordt gelopen.
Dan zal het afhangen van de mate waarin de man bereid is de zorg voor zijn kinderen op zich te nemen. Als hij dat niet wil, zal het huis eerder aan Lisa worden toegewezen. Als hij dat wel wil, heb ik geen idee wat de verdere afwegingen zijn. Je kunt fulmineren dat het oneerlijk is dat de vrouw het huis krijgt maar als de zorg voor kinderen in de praktijk op haar neerkomt, is dat natuurlijk wel degelijk een belangrijke reden om iemand niet dakloos te laten worden. Ook dat kinderen in hun vertrouwde omgeving kunnen blijven, lijkt me een reden om die in het bestaande huis te laten, noodzakelijkerwijs dan met hun primaire verzorger. In veel gevallen is dat toch nog altijd de moeder. Daar kun je van alles van vinden maar je hebt het met de bestaande werkelijkheid te doen. Als ik me goed herinner, trekt Lisa’s partner zich nogal terug uit de gezinsdynamiek. Het is dus de vraag in hoeverre hij actief ‘oudert’ over hun kind. En ook in hoeverre hij daartoe bereid en in staat is, gezien zijn onverbonden houding en gedrag.
Wat complicerend is, is dat het gaat om mensen die juridisch geen verbintenis hebben. Want hoe toon je aan dat je bezig bent uit elkaar te gaan?
Ik denk dat je een jurist moet raadplegen Lisa en je vragen daar moet voorleggen. Maar had je dat al niet eens gedaan? En wat kwam daar uit?
" ik werk er nu niet meer maar hoor nog steeds schrijnende gevallen. Partner geweld en geen urgentie krijgen "
Daar is een weg omheen, vziw, maar die weg is bepaald niet aantrekkelijk.
Wie wegens acuut gevaar naar een Blijfhuis gaat stroomt bij mijn weten vanuit Blijf vaak wel uit naar een huurwoning. Maar dat kan ook een tijd duren en dan zit je ondertussen wel in een Blijfhuis. En zo leuk is dat niet, want de ruimte is (erg) beperkt en je zit met allemaal gespannen mensen onder hetzelfde dak. Het is vziw een soort snelkookpan waarin emoties hoog kunnen oplopen.
Dus: partnergeweld dat aanleiding is voor een vlucht naar een vrouwenopvang kan in veel gevallen wel leiden tot een snellere toewijzing van een huurwoning (ook dit zal per gemeente verschillen) maar dan nog heb je meestal niet meteen een woning, en in de tussentijd is het doorbijten geblazen.
Lisa heeft nog nergens geschreven dat haar partner haar mishandelt. Alleen dat hij ongeïnteresseerd is en eigenlijk niks toevoegt aan haar leven. Dus een blijf van mijn lijf huis lijkt me geen optie, zeker niet met kind(eren). Dan zou ik eerder voor een vakantiehuisje kiezen. Dan heb je tenminste wel een plekje voor jezelf.
Temet schreef op 24-08-2022 om 13:18:
" ik werk er nu niet meer maar hoor nog steeds schrijnende gevallen. Partner geweld en geen urgentie krijgen "
Daar is een weg omheen, vziw, maar die weg is bepaald niet aantrekkelijk.
Wie wegens acuut gevaar naar een Blijfhuis gaat stroomt bij mijn weten vanuit Blijf vaak wel uit naar een huurwoning. Maar dat kan ook een tijd duren en dan zit je ondertussen wel in een Blijfhuis. En zo leuk is dat niet, want de ruimte is (erg) beperkt en je zit met allemaal gespannen mensen onder hetzelfde dak. Het is vziw een soort snelkookpan waarin emoties hoog kunnen oplopen.
Dus: partnergeweld dat aanleiding is voor een vlucht naar een vrouwenopvang kan in veel gevallen wel leiden tot een snellere toewijzing van een huurwoning (ook dit zal per gemeente verschillen) maar dan nog heb je meestal niet meteen een woning, en in de tussentijd is het doorbijten geblazen.
Ja Temet, die route is mij bekend. Ik heb overigens wel eens gebeld voor een cliënt voor opname/vlucht naar een blijf van mijn lijf huis, jaren geleden. Ik ben meer dan 2 uur aan het bellen geweest! Alles, alles zat vol van Blijf van mijn lijf huizen tot alle andere vormen van vrouwen opvang. Ik vond het toen schokkend dat zoveel vrouwen in de opvang zaten.. ( en er blijkbaar te weinig plaatsen zijn) Uiteindelijk deze vrouw in een uithoek van Nederland kunnen plaatsen waar zij zelf niet rouwig om was overigens. Zover mogelijk weg van haar agressieve partner.
Ik blijf het zelf toch wel schrijnend vinden dat in de ene plaats iemand die zelf wil scheiden wel urgentie krijgt( omdat het niet meer loopt, het gevoel weg is, verliefd is geworden op een ander,) en in een andere plaats iemand die met fors partner geweld te maken krijgt geen urgentie krijgt. Het is ieders keuze en recht om te scheiden daar zeg ik nu niets van maar raar blijft het. Maar goed wij kunnen dat ook niet veranderen.