Uit elkaar - Is dit werkbaar?

Normaliter redelijk

"Mijn partner is een intelligent en normaliter redelijk denkend mens, dus ik hoop dat hij 'het gezinsbelang' vooropzet, toch voor een jaar. Ik hoop snel bij een advocaat terecht te kunnen. "

Ga er voor het gemak maar even vanuit dat hij niet meer een redelijk denkend mens is, die het gezinsbelang voorop stelt als jij vertrekt of nu concreet zegt dat je een appartement hebt en wilt vertrekken. Dan kan het zomaar afgelopen zijn met de redelijkheid.

Dus reken daar niet op, reken er zelfs op dat hij (gezien zijn agressiviteit) heel onredelijk wordt. Dan kan het misschien nog meevallen.

"Ik ga niet proberen elke cent eruit te halen, ik hoef het meeste van mijn spullen niet te hebben. Ik zal ook gaan zonder iets mee te nemen (behalve kleren en wat potten), voordeel van gemeubeld app. "

Dit klinkt me ook niet heel slim en zelfs een beetje bangig in de oren. Alsof je alles wilt doen om maar geen ruzie te krijgen en dat ten koste van jezelf (nl. gewoon een eerlijke verdeling!) zult laten gaan. Volgens mij ben je zelf ook bang dat hij helemaal niet redelijk gaat doen.

Ik zou gewoon gaan voor een eerlijke verdeling. Punt.
Niet bij voorbaat al tegen hem zeggen dat je geen spullen hoeft te hebben en dat je niet elke cent (ik neem aan dat je bedoelt: gewoon datgene waar je met een eerlijke verdeling recht op hebt) hoeft te hebben. Heel dom. Kan je later spijt van krijgen.
Bij de concrete verdeling kan je altijd zien waar je wel en niet een punt van maakt, maar nu moet je insteek gewoon zijn: gewoon eerlijk alles verdelen.

Huren: in heb begrepen dat dat in Belgie een stuk makkelijker is dan in Nederland (erg moeilijk), dus de vraag is of je echt zoveel haast moet maken om nu een kleiner appartement te huren dan je misschien zou willen (nl met 3 slaapkamers zodat je kinderen gewoon bij je kunnen wonen nu ze nog de leeftijd hebben dat je dat zou willen), zeker als je dat wel kunt betalen en zeker als je er nu voor een jaar aan vast zit.

Kies in elk geval een appartement waarbij je kinderen bij jou kunnen komen wonen als dat is wat je wilt. De constructie met het oude huis: slecht plan, maar dat heb je inmiddels ook wel door, he?

Het is erg vervelend voor je kind met ASS, maar als je geen geduld hebt rustig met je man te praten en te wachten tot hij eraan toe is het huis te verlaten, dan lijkt me dat je nu in elk geval een goed appartement voor jezelf en je kinderen moet vinden.
En je zoon zal er best aan wennen. Heerlijk fijn bij jou in plaats van in een leeg huis met afwezige vader (en mogelijk nieuwe partner om het huishouden te doen, want misschien heeft hij daar helemaal geen zin in of wil hij gewoon een vrouw in de buurt hebben).

Tsjor

“Als je gaat scheiden verandert er in de feitelijke relatie niet zoveel: hij is er dan alleen helemaal niet meer. Het enige dat verandert is jouw verwachtingspatroon.”

Nou, en dat ze niet regelmatig vervelende discussies heeft met hem (als dat ook in gescheiden situatie door blijft gaan kan ze stoppen met mondelinge) communicatie en alleen per mail communiceren, dan wordt het zakelijker) en .... dat ze niet meer geslagen wordt door hem!

Vind ik persoonlijk best een goede reden om te scheiden.

Of vind jij dat ze niet moet zeuren en dat gewoon moet accepteren omdat haar man zo hard werkt? Of omdat dat erbij hoort als je samenwoont?

Werkelijk?

bij advocaat geweest

Omdat ik niet gehuwd ben maar enkel feitelijk samenwonend, zijn wij vanuit juridisch standpunt niet met elkaar vervlochten en kan ik gewoon weggaan (zoals ik al dacht). Ik kan zelfs stoppen met betalen van de lening vd woning, totdat er iets op papier staat over het deel dat ieder zal betalen voor het appartement en de lening van het huis (advocaat raadt dat aan, waar ik zou voorstellen dat ieder de helft betaald van woning/app). Als hij in het huis blijft, heeft hij het genot in natura en ik heb niks, dus daarvoor moet hij mij vergoeden (bezettingsvergoeding/ woonstvergoeding). Weigert hij dat te doen, dan betaal ik enkel het appartement en moet dat achteraf verrekend worden (en het app. is duurder). Die verrekening gebeurt op basis van de huurwaarde van onze woning (en niet op basis van het bedrag vd lening). Hij doet er dus goed aan om iets overeen te komen met mij wat betreft de kosten. Ik geef er ook helemaal geen rechten op de woning mee op. Ik had de koopakte vd woning mee: indien we meer dan 6 maanden feitelijk gescheiden leven, kan ik vragen (eisen) om uit onverdeeldheid te raken. Er is verder geen voorrecht voor 1 van ons beiden om de woning te kopen (kan in akte staan bv. voor de persoon die er blijft wonen).

Het is evenwel niet mijn bedoeling om direct de harde kaart te trekken maar hij zal moeten beseffen dat hij moet meewerken.

Omdat we ieder een eigen rekening hebben waar ons loon op wordt gestort, moeten we ons ook geen zorgen maken over leeggeplunderde rekeningen. We hebben 1 gemeenschappelijke rekening die maandelijks gevuld wordt voor ‘gezinskosten’.

Wat de kinderen betreft: ook hier moeten we financieel iets overeenkomen, maar ik voorzie daar geen al te grote problemen: we hebben altijd alles 50/50 gedaan, dus dat blijft zo. Het is natuurlijk wel zo dat we moeten bekijken wie nu bv de inkopen ed doet, want dat ben ik altijd geweest van het gemeenschappelijk budget.

Mijn zoon is al volwassen, daar moeten we dus niks over regelen, en voor een 16-jarige valt er ook niet veel te regelen.

Verder ga ik nu eens bekijken wat ik allemaal wil meenemen (beddengoed, handdoeken, kookgerief, eetgerief etc…). Ik ga ook nog een deel foto’s laten bijmaken zodat ik die zeker heb moest hij mij in het huis niet meer binnen laten.

We spreken nu eigenlijk niet meer tegen elkaar en in principe moet hij nu zitten nadenken hoe hij de toekomst ziet; geen idee of hij dat doet, ik denk het niet.

SVG

Heb je de uitkomsten van het gesprek met de advocaat al besproken met je man?

Tsjor

wending

Ik heb afgelopen weekend het onderwerp weer aangesneden. Man bleef (eerst) bij zijn standpunt, dat ik domme dingen doe, egoïstisch ben, dat het slecht is voor de kinderen, dat ik niet nadenk, dat ik de relatie nooit een kans heb gegeven enzovoort. Hij stelde nog voor om te verhuizen (het hele gezin) naar een ander huis omdat ik volgens hem nooit erg graag in ons huis heb gewoond en omdat we initieel van plan waren slechts 5 jaar in deze woning te blijven maar we zijn uiteindelijk niet meer verhuisd. Een nieuw huis, een nieuwe start, samen met therapie (vnl voor mij omdat ik kortgezegd, een zwaar verleden heb gehad en dat doorspeelt in de relatie).

Ik heb duidelijk aangegeven dat ik toch bij mijn standpunt blijf en uiteindelijk gezegd dat ik op tekenen sta van een huurcontract. Ik denk dat hij niet dacht dat ik al zo definitief stappen had gezet en dan heeft hij gezegd dat hij wel uit huis gaat, voor hem is dit de gezinswoning, als hij daar geen deel van uitmaakt, wil hij dan toch niet blijven.

We hebben dan verder al redelijk concrete plannen gemaakt: in het belang vd kinderen gaat hij weg, ik koop hem uit (hij heeft al aangegeven welk bedraag hij wil, valt nog wel wat te bespreken), hij heeft al berekend hoeveel hij voor de kinderen zou betalen (geen idee of dat oké is overigens). Hij zou niks meenemen uit huis (behalve een paar persoonlijke zaken maar is quasi niks). Hij spreekt van misschien nieuw werk te zoeken (volgens hem wilde ik altijd dat hij dit werk bleef doen?) en mogelijks ergens helemaal anders te gaan wonen (heeft hij altijd al gewild, hier is nog niks concreet). Dus ja, hij zou snel werk maken van een andere woning (hij zit laat ons maar zeggen in de immobiliënwereld en kan gemakkelijk iets vinden). Dat zou willen zeggen dat ik het immokantoor moet bellen om te zeggen dat ik het huurappartement niet neem (vervelend) en dan moet ik hopen dat hij inderdaad weggaat. Ik denk het wel.

Er valt nu ineens heel wat anders te regelen: waarde woning overeenkomen, nog af te betalen deel beslissen, mijn inbreng verrekenen, geld voor de kinderen. Ik moet nu goed zien dat ik aan alles denk. We zouden een overeenkomst maken waarin alles wordt overeengekomen.

Ik ben wel overvallen van de wending, ik moet alles op een rijtje zetten.

Woning laten schatten

Het klinkt goed, je bijna-ex is bereid mee te werken. Dring erop aan dat hij WEL wat spullen meeneemt, het is niet realistisch dat hij zomaar afstand van zoveel spullen doet. Of je doet een ruil: jij houdt zijn helft van de inbbedel grotendeels, maar hij neemt de wagen, o.i.d.

Immobureaus (niet het zijne natuurlijk) kunnen woningen gratis schatten. Als jij er een vraagt en hij er een vraagt, kunnen jullie op basis daarvan een waarde overeenkomen. Ze schatten soms alleen gratis als je zegt misschien via dat bureau te willen verkopen, dat is dan een leugentje om bestwil.

Quote:

Ik denk dat hij niet dacht dat ik al zo definitief stappen had gezet en dan heeft hij gezegd dat hij wel uit huis gaat, voor hem is dit de gezinswoning, als hij daar geen deel van uitmaakt, wil hij dan toch niet blijven.

Huh??? Hij maakt geen deel meer uit van het gezin? Dit meen je toch hopelijk niet zoals het er staat? Hij blijft toch net zo goed vader als jullie uit elkaar gaan?

En ver weg wonen...?

Wil hij volledig afstand doen van zijn kinderen dan? Wat een bizarre omslag.

Overdreven

Ik lees dat als een overdreven eerste reactie. Hopelijk bedenkt hij zelf heel snel dat hij beter in de buurt kan blijven wonen en zijn vaderrol kan blijven vervullen.

"Gezin"

Nou, dat hij dan geen deel vh gezin meer uitmaakt, heeft hij zelf zo gezegd. Het is duidelijk dat er over de kinderen geen afspraken zullen worden gemaakt wat betreft 'bezoekregeling' (ze zijn natuurlijk al 16 en 18). Hij gaat er van uit dat ze voltijds bij mij zullen zijn (minus af en toe een bezoekje aan hem?). Ik moet zeggen dat daar verder niet over gesproken is want dat lijkt logisch. Hij is er per slot van rekening nu ook eigenlijk nooit en hij staat sowieso al los van het gezin. Ik vond het eigenlijk niet bizar, maar misschien moet ik dat toch nog eens terug opbrengen.

Ik denk niet dat zoon naar zijn vader zal gaan, dochter waarschijnlijk wel, zeker als hij in de buurt woont. Maar hij sprak van 'aan zee', dat is dan ineens wel 120km verder. Maar ik denk dat hij dat moet overdenken. Hij heeft bijna nooit vaderdingen gedaan (hij werkt echt al 20 jaar tot ruim na 22.00-23.00u en vaak in het weekend.

Ik ben jarenlang gestresseerd geweest van fulltime te werken, 2 kinderen alleen op te voeden waaronder een kind met een dubbele diagnose en een dochter die als kind bijzonder pittig was, en daarbij een man die mij ook maar enkel extra werk bezorgde en nog nooit vond dat ik iets goed deed en dat in een gezin waar de relatie ook nog eens op een laag pitje stond. Nuja, daar ga ik nu niet meer over klagen, ik heb het deels aan mezelf te danken maar dat gezin is altijd 3+1 geweest.

Wat inboedel betreft, het meeste is al van mij, hij mag ook andere dingen meenemen maar dat zullen we nog wel bespreken. Maar omgekeerd: ik zou ook weinig hebben meegenomen als ik weg zou gaan.

Wat betreft de waarde vd woning: we zitten al enigszins op dezelfde lijn. Ik denk dat ik misschien eens bij de bank of immotheker langsmoet om een berekening te laten maken.

Dit is veel logischer

Jouw eerste plan was bizar, in het licht van de totale situatie. Dit is veel logischer. Het lijkt er inderdaad op dat hij heeft gedacht jou te kunnen tegenhouden door zich zo star op te stellen en nu blijkt dat die strategie niet werkt, laat hij hem simpelweg los. Er zat dus geen enkel hoger doel aan vast (woning willen houden, bij de kinderen blijven etc.).

Vader is zelf verantwoordelijk voor zijn vaderschap. Ik zou met kinderen van 16 en 18 ook geen omgangsregeling meer treffen, tenzij ze dat zelf graag willen. Als vader zo weinig gedachten wijdt aan wat zijn vervolgstappen betekenen voor zijn (relatie met zijn) kinderen, is dat voor zijn rekening. Hij heeft kennelijk een heel zwart-witte kijk op de dingen en als hij daarin volhardt, is er niemand die daaraan iets kan veranderen. Dit is geen omslag in zijn houding naar de kinderen maar 'staand beleid': Zijn oorspronkelijke plan om in het huis te blijven had niets te maken met zijn liefde voor wie dan ook maar waarschijnlijk vooral met het onvermogen verandering te accepteren. Hij heeft heel het leven van de kinderen tot 22/23 uur gewerkt en heeft nooit vaderdingen gedaan, zegt TS. Ik denk dus dat je er geen energie aan moet verspillen en hem zijn plan moet laten trekken, hooguit de kinderen begeleiden als die moeite hebben met deze onverschillige, afstandelijke houding. Maar ik vrees dat die er allang aan gewend zijn.

Laat je goed juridisch adviseren. Regel het zakelijk. Hecht het goed af zodat er geen losse eindjes blijven bestaan die je man in staat stellen een verbinding met jou te houden. Ik hoop dat hij snel vertrekt en denk dat het veel ontspanning zal geven als hij weg is.

Groet,
Jo Hanna

Wat tragisch dit

Het klinkt alsof je blij mag zijn dat je van hem af bent. Wel ontzettend zielig voor de kinderen, maar die hebben zo te horen nooit een vader gehad

Laat je niet gek maken

Hij zet stappen, niet allemaal even goed maar er komt wel beweging in.

Jullie zijn niet getrouwd en hoeven dus niet te scheiden via een advocaat. Vraag me echter wel af of het niet toch verstandig is om een onafhankelijke derde in te schakelen. Het is wel belangrijk dat er goeie afspraken aan de basis liggen. Jullie schieten nu van de ene kant (jij laat alles achter) naar de andere kant (hij laat alles achter). Dat kan nooit de basis zijn voor een goed nahuwelijk.

waarom

Kan hij niet in het appartement dat jij wilde gaan huren? Is het meteen geregeld.

In tegenstelling tot bovenstaande schrijfsters verbaast het me niet dat hij zo ineens afstand neemt: hij deed toch al niets met de kinderen/ huishouden/ gezin, toch? Of althans heel weinig. Het klinkt een beetje of hij zegt: nou ja ik word hier niet meer bediend dus hoeft het voor mij ook niet meer. Of ben ik nu te kort door de bocht?

Ik dacht ook wat Maro zegt

Dat hij zoiets heeft van ooo mij achterlaten in t huis en dan moet ik alles zelf doen en de kinderen willen in dit huis blijven. Dan ga ik liever weg en ga mijn eigen gang zoals ik altijd gedaan heb.

Hahaha

en hij is gelukkig te dom om te bedenken dat hij, als hij op zichzelf woont, ook alles zelf moet doen. Geweldige mensenkennis hebt je, Lanza.

Tsjor

Maar dan

wonen de kinderen niet bij hem, dat is nogal een gigantisch verschil. Hij hoeft alleen voor zichzelf te zorgen, kan een huishoudster inhuren, eten laten bezorgen en het zou me niks verbazen als hij voor zijn andere behoeften ook al iemand 'in dienst' heeft.

appartement

"Mijn" appartement wil hij niet, vindt hij te duur en bovendien heeft hij daarmee een professioneel conflict.
Wat hij voor de rest doet, moet hij zelf weten. Ik heb in ieder geval niet de indruk dat hij het allemaal erg vindt, het is net of er niks is veranderd eigenlijk. Ik heb zo lang gewacht om de kinderen te ontzien (niet omwille van hem) omdat ik wellicht al vermoedde dat hij zijn handen er zowat zou van aftrekken, zeker als ze een leeftijd hadden dat hij er echt had voor moeten zorgen.

Gisteren ontvangt hij een sms van het ziekenhuis dat hij vandaag dus afspraak had om zijn 4 wijsheidstanden te laten trekken, hij werkt zoveel dat hij dat dus vergeten was. Ik wist ook van niks. Nadat ik hem dan toch netjes naar het ziekenhuis gebracht heb vanochtend en hem daarnet naar huis heb gebracht, kon hij als enige commentaar geven dat ik was vergeten mijn richtingaanwijzer aan te zetten om naar rechts te mogen afslaan. Nee, ik zal hem niet missen.

Ik wil trouwens nog één en ander na (laten) kijken vooraleer ik een bedrag mbt. de woning aanvaard en een schatting laten uitvoeren. Ik moet er wel haast achter zetten. Als de overeenkomst vorm krijgt, zal ik dat inderdaad laten screenen door een derde.

Waarde woning - calcasa

Voor de waarde van je woning kan je een calcasa rapport laten op maken . Kost wel een paar tientjes maar je hebt dan een onafhankelijke waardebepaling

Ik herken heel duidelijk

een autist in de gedragingen van je man. Ook het idee dat hij ineens alles kan opgeven, zich helemaal onttrekken aan het gezin, als je daadwerkelijk bij hem weggaat. En het idee dat hij niets wil meenemen (net zoals jij dat had trouwens...).

Je zegt dat je zoon autistisch is. Grote kans dat iemand autistisch is die een autistisch kind heeft, het is namelijk erfelijk.

Enfin, ik zou proberen om dit zonder al te grote hobbels af te ronden. Ik zou toch ook echt proberen om bijna ex duidelijk te maken dat het voor kinderen toch goed is dat hij in de buurt is. Ook al was hij een afwezige vader tijdens jullie relatie, dat hoeft helemaal niet zo te blijven na jullie relatie. Net zoals hij jou in een bepaalde greep hield, was dat andersom natuurlijk ook. Voor hetzelfde geld is het voor hem ook een enorme verlichting en wordt hij uiteindelijk hierdoor een ander mens.

Het lijkt me wel heel schadelijk voor je kinderen als hun vader ahw wordt uitgegumd uit hun leven.

niet autistisch

Ik denk niet (weet eigenlijk redelijk zeker) dat man iets van autisme heeft, ik weet er toch één en ander van. Hij is wel perfectionistisch en de lat ligt altijd hoog, één vd redenen waarom hij zoveel werkt en nooit nee zegt tegen een nieuwe cliënt.

Ik kan hem wel aanraden van ergens in de buurt te blijven maar eerlijk gezegd, maakt het mij niks uit en ik denk mijn kinderen ook niet zoveel. Gezien hun leeftijd is het ook niet meer nodig denk ik. Veel 18+ kinderen bouwen straks toch ook een leven op dat niet meteen in de buurt van hun ouders is, of ze zitten op kamers.

Wel heftig

om de gevolgen te zien van een leven lang altijd je werk op nummer 1 plaatsen. Geen enkele band met de kinderen, zelfs geen verdriet als hij ze niet meer zou zien. De kinderen ook geen enkele behoefte aan hun vader. Wat een gemis en extra treurig dat hij niet eens doorheeft hoeveel hij heeft gemist en hoe nalatig hij is geweest als vader .

Het klinkt wel echt alsof er iets met hem aan de hand is hoor, want hij is niet in staat een emotionele band op te bouwen met anderen. Denkt alleen aan zichzelf. Misschien is hij narcistisch?

mijn inschatting

Ik denk inderdaad dat hij altijd hard en veel gewerkt heeft oa. voor zijn gezin, maar ik heb minstens evenveel geld (wellicht meer) in het laatje gebracht met een pak minder uren te werken.

Veel en laat werken heeft hij ook bij zijn eigen vader gezien vermoed ik en hij was van de kinderen 'de verantwoordelijke zoon'. Hij zei op een bepaald moment dat ik wilde dat hij dit specifiek werk doet (een vrij beroep waar je doorgaans cliënten na hun werk ontvangt, dus dat start vaak vanaf 18.00u). Het enige wat we ooit overeen gekomen zijn is dat ieder ervoor zorgt dat hij in staat is de helft van de kosten van het gezin te dragen. Welk werk hij doet, maakt daarvoor niet veel uit.

Maar buiten perfectionistisch zijn, is er echt niks aan de hand met hem. Hij is zelfs geduldig met mij geweest en veel van mijn negatieve kanten aanvaardt; de meeste mannen waren al lang zelf weggegaan.
Maar hij eist -vind ik- veel van de kinderen, het begrip 'tiener' gaat werkelijk aan hem voorbij, dat leidt regelmatig tot irritaties. Hij denkt dat elke tiener niet liever doet dan opruimen, huiswerk maken en daarna nog netjes in het huishouden helpt, en dat ze 's avond nuttige dingen doen (niks onzinnigs als netflix kijken bv). Vooral mijn zoon heeft het daar lastig mee. Ach, ik hoop dat hij snel werk maakt van iets te zoeken.

Trouwens, om op je opmerking van narcisme terug te komen, daar heeft het niks mee te maken. Ik ken wel wat mannen die gewoon de deur achter zich dichttrekken na de scheiding, zeker met kleine kinderen. Die deur gaat niet helemaal dicht, kom, een weekendje of 2 per maand, dat kunnen ze dan nog behappen. Kleine kinderen is gewoon zwaar en veel gedoe, en normaal gezien heeft moeder toch altijd alles gedaan en geregeld (ook als ze werkt). Als het koppel dan uiteen gaat, heeft een man vaak geen zin in dat gedoe en kies hij liever voor een vrij leven (lees: geen kinderen en op zoek naar wat nieuws en spannends zonder gezeur).

Helaas

werkt het zo voor heel veel vaders, dat klopt. Treurig, maar waar.

SVG

Hoe is het nu?

schatting 1

Vandaag is er een schatter geweest voor de woning, morgen komt een tweede. Zoals ik al dacht, wil partner teveel voor de woning. Nu is het mogelijk dat de schatter morgen met een wat hoger bedrag komt maar nooit wat partner wil. Dat gaat dus een discussie worden want ik ga niet substantieel teveel betalen om hem uit te kopen. We zullen ook bij de notaris langs moeten zodat de woning kan her-geregistreerd worden (die kosten zal ik dan moeten betalen) en met dat document kan ik naar de bank om partner van de lening te laten schrappen.
Als we dan toch bij de notaris zijn, kunnen we evengoed alimentatie voor de kinderen laten vastleggen maar ik had de indruk dat man dat niet nodig vindt. Sowieso is het blijkbaar duidelijk voor partner dat de kinderen niet bij hem zullen zijn of komen.

Omdat de schatter pas vandaag kon komen, is er nog niet zoveel gebeurd, partner is hier nog steeds en alles loopt zoals het altijd liep.
Partner zou bezig zijn met iets te zoeken maar ik heb er nog niets van gemerkt. Maar ik mag er ook niet achter vragen want het zijn mijn zaken niet.

Verder heb ik nog weinig info van hoe de kinderalimentatie/bijdrage te berekenen als ze altijd bij mij zullen zijn. Partner zwiert maar wat bedragen op tafel vanuit de losse pols, dat vind ik dus niet oké. Ik heb geen enkel idee van wat hij maandelijks binnenkrijgt en hij gaat mij dat waarschijnlijk ook niet willen zeggen. Omdat we altijd beiden 50/50 hebben bijgedragen, ga ik er dan maar vanuit dat hij hetzelfde loon heeft maar dan nog. Ik weet eigenlijk niet hoe je zoiets berekent.

Goed om het daar eerst over eens te zijn

'Ik weet eigenlijk niet hoe je zoiets berekent.' Het lijkt me goed om dat eerst te bespreken, voordat de ruzie over cijfers losbarst. Hoe gaan we dat berekenen? Iedereen noemt wat getallen, of via een website, accountant of iets anders.

Tsjor