Twijfels

1."Het enige wat mij tegenhoud is het feit dat hij zijn leventje heerlijk gaat leiden en ik een zielig bestaan ga hebben. Ik gun het ze niet. Zo simpel is het"

En:
2."achjaa kom maar op met de lelijke opmerkingen ben er klaar voor."

1. Ik begrijp niet heel de strekking van je verhaal, het is een beetje warrig geschreven hier en daar, wellicht komt dat door de emotie.
Heb je al eens onderzocht wat voor hulp er is bij een scheiding? Onderduikadressen, contactverbod voor de familie ( in geval van nood dan), steun bij vrienden, juridisch advies, heb je jouw familie in vertrouwen genomen bv? 

2. Waarom denk je dat je lelijke opmerkingen zou krijgen hier? De strijdlust moet je voor straks bewaren. Je komt hier om je verhaal te doen, wellicht om tips te krijgen of steun, een luisterend oor, dan helpt het niet direct als je er al vanuit gaat dat je lelijke opmerkingen krijgt.
Misschien komen er adviezen of opmerkingen waar je niets mee kunt, die je niet kunt gebruiken of die je onbewust kwetsen. Die laat je dan voor wat het is.

Bij je man blijven omdat je hem niet gunt dat hij dan gelukkig wordt met een ander en dat jij als zielig geval achterblijft.   Maar TO toch wat is dat nu voor reactie.
Alles , alles uit je verhaal wijst erop dat je geen enkele vorm van zelf respect meer hebt. 
Waarom zou jij niet opnieuw gelukkig kunnen  worden? Waarom zou je zielig zijn of blijven 
Toch zou ik nu nog niet zeggen dat je wilt scheiden. Ga naar de huisarts, vraag om een gesprek, probeer eerst wat sterker te worden.
Misschien zijn er op dit forum mensen die je verder kunnen helpen wat betreft de juiste hulpverleners. En zoek eerst uit hoe je aan geld en een huis kan komen. Hoe je op een goede manier voor je kinderen kan zorgen. Als je niet uitkijkt raak je de kinderen kwijt doordat je schoonfamilie zoveel macht over je heeft. 
Ik zou hulp zoeken, proberen sterker te worden, en een plan de campagne maken. En probeer zoveel mogelijk weg te blijven bij die voodoo activiteiten. Dat is doodeng en kun je ook psychisch niet aan..( griezels heb daar het een en ander van gezien bij mensen die ik in het verleden begeleidt heb.. scary...)
Kom op.. ik ben eigenlijk nooit zo voor scheiden maar in jouw geval zou ik wegwezen als je op rijtje hebt hoe en wat je moet.organiseren... Je gaat kapot zo.. nogmaals zoek zo snel mogelijk psychische ondersteuning.
( Heb jij zelf nog familie die je kan helpen??)

Uit je verhaal maak ik op dat je schoonfamilie en je man uit een andere cultuur komen, klopt dat?
Ik vraag me echt af waarom je je familie niet meer op de hoogte brengt van je problemen. Je man is wel naar ze toe gegaan toen jij weg was, dus ze weten dat er problemen zijn. Kunnen zij je niet meer steunen?
Een trigger in jouw verhaal is de financiële afhankelijkheid van je man van zijn familie. Dat wordt nog sterker door de vele cadeaus die je kinderen krijgen van zijn familie. Dat maakt je machteloos, om de banden met die familie verder door te snijden.
Mijn advies zou dus zijn om daar iets aan te doen: zorg dat je zelf wat meer financiële middelen hebt. Dat betekent dat je zult moeten gaan werken. Lastig, nu je zwanger bent, maar niet onmogelijk. Jullie huis is op naam van zijn familie. Als je zelf wat meer financiële middelen hebt kun je ook, samen met je man, kijken of jullie zelf een huis kunnen huren of kopen. Laat je salaris wel storten op een rekening die alleen van jou is. Normaal gesproken zou ik dat advies niet geven, maar het is eigenlijk het smalle bruggetje tussen een cultuur die familiegebonden is naar een cultuur die individualistisch georganiseerd is. Houd er wel rekening mee dat je zeker voor je jongste kind waarschijnlijk kinderopvang nodig hebt en dat kost geld. Als je dat geld zelf kunt opbrengen (met kinderopvangtoeslag) kun je daar ook zelf over beslissen. Je twee andere kinderen gaan naar school, dat is al iets gemakkelijker.
Natuurlijk mag je je plannen bespreken met je man, maar zorg wel dat het je eigen beslissing is om dit te gaan doen. Als hij je wil steunen is dat mooi, maar het is voor hem moeilijker om zijn familie los te laten. Heeft hij zelf wel inkomen?
Als je werk vindt (denk aan thuiszorg, of beginnen met schoonmaken, kranten rondbrengen etc.) en je hebt een bankrekening die zich langzaam vult, dan word je zelf ook voor je gevoel sterker en heb je meer armslag om eigen beslissingen te nemen.
Heb je een opleiding afgemaakt? Je was erg jong toen je trouwde. Bedenk dan welke opleiding je zou willen doen, nu of in de toekomst.
Je houdt van je man, dus scheiden is eigenlijk een slechte optie. Ook speelt jouw gedachte over dat hij dan gelukkig zou worden en de slechteriken dan overwonnen hebben daarbij een negatieve rol: die wrok zul je altijd blijven voelen. Scheiden maakt je niet sterker, maar zwakker. Een eigen inkomstenbron maakt je sterker.

Tsjor

oké ik begrijp het nu beter. Kort gezegd zijn 3 vrouwen uit de schoonfamilie van grote negatieve invloed op jullie leven.

Je man is niet het eigenlijke probleem al lijkt hij niet zelfstandig en laat het gebeuren.

Er zit nog liefde, al is dat nu een logisch wankel evenwicht.
In zo'n geval geval zou ik doen wat Tjor zegt: zelfstandig worden op alle gebieden.
Uiteraard maakt een scheiding je financieel zwakker, kunnen 2 meer dan 1, maar geloof me, ik zit liever armoedig maar vrij op 8-hoog dan nog 1 dag in een vernietigende situatie. 
Waarmee ik niet zeg dat je moet scheiden, maar dat een scheiding je niet tot een zwak target maakt. Het kan je ook een gevoel van eigenwaarde teruggeven en dat is onbetaalbaar en onvervangbaar.
Maar zolang er liefde is zou ik dat niet doen.
Ik zou echt aan de slag gaan met werk, kinderdagverblijf ( je ouders misschien?), je man ook aan het werk, groeien als stel en daarbij hulp inroepen.
Misschien zijn er hulpverleners die jullie cultuur begrijpen en daarin neutraal kunnen adviseren .

tsja het is de vraag of deze man zijn familie wel los kan laten.
Tot nu toe wijst niets daarop.
Eens met Tsjor dat je zelf sterker moet worden, ook op financieel gebied. En probeer je man aan je kant te krijgen. 
Ik heb het idee dat je christelijk bent, klopt dat?
Je man ook? Zo ja dan kun je hem het volgende voorhouden: in de   Bijbel staat dat een man zijn ouders moet verlaten en zijn vrouw 'aanhangen'. ( Ouderwets woord) maar heel erg waar. Je kunt geen goede relatie opbouwen als iemand met een of zelfs anderhalf been in het ouderlijk huis blijft staan. 
Je hebt het recht om van je man te eisen dat hij voor jou kiest en als jij niet meer tegen het psychologisch geweld kan moet hij toch samen met jou afstand nemen.
Maar ja hij heeft waarschijnlijk al zijn hele leven met dit manipulatieve gedrag te maken.
En ik vermoed ook dat er cultuur verschillen zijn. Persoonlijk heb ik interculturele huwelijken heel heel vaak fout zien gaan. Zeker als er kinderen komen. Het kan wel maar je moet beiden bereid zijn om buiten je eigen kring te kijken en beiden water bij de wijn kunnen doen. Bij jullie lijkt het erop dat jij degene bent die altijd moet toegeven. Dat houdt geen hond vol. Ik zou hem toch de keus voorhouden.. of ' we lopen beiden weg en bouwen een eigen leven op' of ik ga weg en neem de kinderen mee.
En ja natuurlijk gaan zij alles doen om de kinderen te krijgen en te bespelen. 
Daarom zou ik toch eerst proberen sterker en meer financieel onafhankelijk te worden.
Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe