Toestemming verhuis ellende. Machteloosheid
Hallo, iedereen.
Na mij suf gegoogled te hebben over mijn dilemma heb ik niets kunnen vinden wat enigzins op mijn situatie lijkt.
Uiteindelijk op dit forum terecht gekomen.
Ik hoop hier graag ervaringen tegen te komen, van ouders met een gelijksoortige situatie en uiteraard zijn tips welkom.
Ik en mijn ex zijn al ruim 8 jaar uit elkaar.
We delen gezamelijk gezag.
Hij is in de afgelopen jaren twee keer verhuisd, Bij een partner ingetrokken. Zonder dat aan te geven. Dus hij woonde er al en dan kreeg ik dat weken later te horen.
2,5 jaar geleden wou ik samen met mijn partner een huis kopen.
Ik heb dit netjes aangegeven. En uiteraard wou meneer geen toestemming geven.
Overleggen over mogelijkheden waren er ook niet.
* Hij woont op 40 minuten afstand.
ik wou 1 dorp verder gaan wonen vanaf waar ik woonde.
Uiteindelijk bleek hij juridisch geen grond te hebben omdat ik binnen dezelfde gemeente ging verhuizen. Het voor hem niets veranderd gezien de afstand die hij van ons vandaan woont en onze dochter wou ik in het begin nog opdezelfde school laten.
Omdat onze dochter geen vriendjes in de buurt heeft heb ik al een aantal keer geopperd haar hier in het dorp naar school te laten gaan. Hij wil hier geen toestemming geven: reden: dat is zielig want verandering.
inmiddels wonen we hier al 2 jaar samen in een koophuis.
Nu hebben ik en mijn moeder altijd de wens gehad nog een keer een (paarden) pand te kopen. Echter bleven we dit een beetje uitstellen.
Vorig jaar heb ik helaas borstkanker gehad.
Gelukkig heb ik alles goed doorstaan.
mede door dit en het toevallig tegen het lijf lopen van een betaalbaar pand in de regio heeft ons doen besluiten onze droom waar we het al jaren over hebben waar te maken.
Nu heb ik gelijk gekeken naar de afstand vanaf dit pand naar mijn ex. De reistijd is buiten file’s om 9 minuten meer als nu.
Mijn ex draagt nagenoeg financieel niets bij. Lees: eerst een aantal jaar niets. Nu 25 euro per maand waar ik bijna elke maand ook nog om moet vragen. Hij gaat niet naar de sporten van onze dochter. Eigenlijk draag ik samen met mijn huidige partner de gehele verantwoording. Mijn ex heeft geen extra contact momenten doordeweeks. De ene week vrijdag op de dag de andere week t weekend. Zondag middag brengt hij haar terug. Bij een voorstel om hier zondag einde dag van te maken. Komt dit niet uit omdat zijn huidige vriendin moet leren.
in vakanties: Doet hij soms extra dagen maar alleen als het uitkomt wanneer zijn vriendin er niet is. Zei doet alleen dingen met haar dochter en ze doen gezamelijk nooit dingen samen. Ik moet in de vakanties altijd vragen welke dagen hij zou willen voor in de vakantie. De laatste vakantie van 2 weken is onze dochter geen enkele extra dag geweest.
Nu met verhuizen wil hij dus geen toestemming verlenen.
Reden: ik wil geen verandering voor onze dochter.
Want eerst corona tijd dit was al verwarrend en toen kreeg je kanker met bestralingen dat was ook heel zwaar.
dus ik mag niet verhuizen.
Ik zie hier echt de logica niet van in.
Een verhuizing bereid je goed voor zodat het voor je kind ook een goed te behappen verandering is. Zeker als ze ook naar een nieuwe school gaat.
Oma waar ze nu vaak heen gaat (ze gaat niet naar een BSO) verhuisd mee.
Het pand wat we willen kopen bestaat uit twee huizen. Dat is ook het hele idee dat ik ook de mogelijkheid heb om voor mijn moeder te zorgen als ze ouder wordt.
En we zullen hier paardenstallen gaan bouwen. Zodat ik mijn huidige bedrijf verder uit kan breiden.
Onze dochter zit op paardrijden. Daar zal ze ook weer op paardrijden gaan.
We verhuizen van Naast Rotterdam naar Onder Rotterdam.
dus enigszins dezelfde regio.
De vrienden en familie waar we regelmatig sociaal contact mee hebben zal blijven . Deze afstand blijft nagenoeg hetzelfde .
De omgang zal ook hetzelfde blijven omdat de reisafstand ook niet heel veel meer is dan nu dus 9 minuten meer.
Wij hebben nooit bij elkaar in een dorp gewoont. Vader woont al vanaf dat we uit elkaar zijn op afstanden van 40/50 minuten.
Om die reden zie ik het probleem niet. De vorige verhuizing is ze ook goed doorgekomen. En ook deze verhuizing wil ik weer goed voorbereiden zodat het voor haar ook goed te doen is. Veranderingen hoeven in mijn beleving niet negatief te zijn mits je hier verantwoord mee om gaat.
Nu probeer ik mij in te lezen in juridische stappen. Alleen voelt plaatsvervangende toestemming van een rechter meer als een soort loterij. Ook zie ik nergens jurisprudentie die op onze situatie slaat. Vaak gaat het om ouders die dicht bij elkaar in de buurt wonen.
Wie heeft er ervaring hierin?
vader wil niet overleggen. Komt alleen met dat hij het niet wil omdat hij geen verandering voor onze dochter wil.
Verandering van hoofdverblijfplaats naar vader is ook geen optie. (Dat zou ik niet willen) maar zelfs daar heb ik het over gehad met hem en dan geeft hij aan dat dat niet kan en hij dat eigenlijk niet wil. Dus dat is ook geen optie.
Omdat ik overal voor op draai financieel, de verantwoording, en zelfs lullige dingen als een nachtje op scouting kamp loopt uit op een discussie omdat hij dat niet wil voor onze dochter voel ik mij soms echt gegijzeld.
Hij wil en draagt nergens verantwoording alles komt op mij neer. Maar als dan het stukje geamelijk gezag in werking treed gaat hij ineens dwarsliggen.
Dat voelt zo oneerlijk.
Excuses voor het lange verhaal, ik hoop op een beetje respons of mensen met gelijke ervaringen.
Alle tips zijn welkom.
In mijn geval voelen dingen als gezamelijk gezag alleen maar als een manier van macht hebben wanneer het hem uitkomt. Aangezien hij verder nergens de verantwoording voor neemt.
ik word hier zo ongelukkig van.
Dit is al jaren onze droom.
Hij weet dit ook, zijn eerste reactie was: ik weet dat je dit al jaren wil.
Mijn moeder is al 73 en nu nog super fit en gezond nu kan ze hier ook nog van genieten.
Als ik moet wachten tot onze dochter 18 is (nog 10 jaar ) is mijn moeder 83 en om dan nog zo een verandering te gaan doen.
Zeker nu ik ook weer gezond ben.
god het voelt zo oneerlijk!
Wat let je om de juridische weg nog een keer te proberen? Tsjor
tsjor schreef op 06-06-2022 om 22:35:
Wat let je om de juridische weg nog een keer te proberen? Tsjor
Voornamelijk de kosten.
Ik krijg nu geen toevoeging meer, mijn ex wel dus die zal zich wederom krom lachen.
Plus dat ik dan eerst wil weten of ik een gedegen kans maak op plaatsvervangende toestemming. Anders kan ik straks alle kosten betalen. Krijg ik geen toestemming en lacht mijn ex zich helemaal dubbel. Dan voel ik mij dubbel genaaid. Om die reden wil ik proberen eerst meer informatie in te winnen.
Ik heb wel contact gehad met een advocaat maar daar had ik niet echt een goed gevoel bij, ook wou ze geen enkele indicatie geven van de mogelijk te verwachten kosten.
Ik snap dat ze dit niet precies in kan schatten. Maar kosten van bijv 1000,- of 6000,- scheelt nogal ik weet nu helemaal niet waar ik dan op moet rekenen en of dat het risico wel waard is.
Geen ervaring, ik heb wel een (misschien domme) vraag ; wat let je om het gewoon te doen ? Verhuis gewoon zonder zijn toestemming. Waar ben je bang voor ?
Mezelf gequote
Zonne2017 schreef op 06-06-2022 om 22:50:
Geen ervaring, ik heb wel een (misschien domme) vraag ; wat let je om het gewoon te doen ? Verhuis gewoon zonder zijn toestemming. Waar ben je bang voor ?
Dat hij alsnog naar een rechter stapt, en verhuizen zonder toestemming van de andere ouder mag eigenlijk niet.
Ik loop dan het risico dat ik terug moet verhuizen met zelfs boetes tot gevolg. Dat is de reden dat ik dat niet aandurf.
Je bent niet machteloos (titel van je bericht).
Je hinkt op twee gedachten.
Ik heb het vermoeden dat je de toestemming niet gratis gaat krijgen. Daar lijkt je ex me de man niet naar.
Dan zul je dus de afweging moeten maken hoeveel de droom om, samen met je moeder een bedrijf te beginnen, je mag kosten. Je zit overigens niet zomaar op 6000 euro. Je zou kunnen overwegen om een poging te wagen door te kijken hoever je komt met 1000 euro. Of 2000. Je hoeft namelijk niet door te zetten.
GinnyTwijfelvuur schreef op 06-06-2022 om 23:32:
Je bent niet machteloos (titel van je bericht).
Je hinkt op twee gedachten.
Ik heb het vermoeden dat je de toestemming niet gratis gaat krijgen. Daar lijkt je ex me de man niet naar.
Dan zul je dus de afweging moeten maken hoeveel de droom om, samen met je moeder een bedrijf te beginnen, je mag kosten. Je zit overigens niet zomaar op 6000 euro. Je zou kunnen overwegen om een poging te wagen door te kijken hoever je komt met 1000 euro. Of 2000. Je hoeft namelijk niet door te zetten.
Dank voor je bericht.
zo heb ik er nog niet tegen aan gekeken.
ik ga morgen contact op nemen met een andere advocaat, om te kijken hoe die erin staan.
ik snap dat ze niet in de toekomst kunnen kijken, maar ik wil toch wel ergens advies of de stap voor plaatsvervangende toestemming zinvol is. Als de kans al groot is dat het toch niet lukt is het alleen maar zonde van het geld.
Ik herhaal hier even de tips die ik altijd geef voor het zoeken van een advocaat.
Vraag rond onder vrienden en familie wie er goede ervaringen heeft met een advocaat die ervaring heeft met dit soort zaken (misschien heeft een vriendin wel hele goede ervaringen met een advocaat op het gebied van ruimtelijke ordening, maar daar heb jij dan weer niks aan).
Als tip 1 niks oplevert, hanteer dan bij het zoeken naar een advocaat de volgende uitgangspunten:
- bij een familierechtadvocaat moet je er eentje hebben die kalmerend en de-escalerend optreedt. Advocaten die het vuurtje opstoken worden soms door de buitenwacht als 'goed'' beschouwd ("die gaat door roeien en ruiten voor zijn cliënt") maar ze maken meer kapot dan je lief is, en rechters zijn er vziw ook niet dol op.
- zoek bij voorkeur een advocaat die lid is van de VFAS (specialistenclub van advocaten/echtscheidingsbemiddelaars), al zijn er ook hele goede advocaten die geen lid zijn van die club
- i.h.a is het beter om te kiezen voor een meermanskantoor dan voor een "éenpitter"
Advocatenkantoren die zich profileren als advocaat in de sociale rechtshulp hebben vaak ook redelijke tarieven voor mensen die niet voor een toevoeging in aanmerking komen.
Ik snap die advocaat wel die geen schatting durfde te maken. Juist familiezaken zijn heel lastig op voorhand in te schatten qua tijdsbesteding. Maar voor jou is het natuurlijk wel vervelend.
De kans op toestemming lijkt me erg groot, gezien de huidige omgangsregeling en de afstanden. Als je ex nu zowel het ophalen als het terugbrengen doet, loop je wel risico dat dat door de rechter wat meer in balans gebracht wordt. Je kunt ook het gras onder de voeten van je ex wegmaaien door zelf een aanbod in die richting te doen.
Dat hij is verhuisd zonder toestemming, is niet van belang. Jullie kind heeft immers geen hoofdverblijftplaats bij hem.
Klagen over moeizame "discussies" met je ex, daar zal de rechter geen boodschap hebben. Maar concrete consequenties (kind gaat niet op kamp met leeftijdsgenoten) wellicht wel. Als die consequenties er zijn, leg ze vast (emails uitprinten) en maak een aparte opsomming. Doe er een brief bij van een leerkracht of IB'er dat je dochter een heel gemiddeld kind is wat heel gemiddeld reageert op nieuwe ervaringen en veranderingen.
Als je toch naar de rechter gaat, kun je meteen vragen om toestemming om je kind op een school in de buurt in te schrijven.
Verder: een advocaat moet kalm zijn, maar moet niet onbegrensd gaan bemiddelen / mediaten. Een advocaat is expert mbt de vraag welke invloed een poging tot bemiddeling op de rechter gaat hebben, maar jij bent de expert mbt hoe je ex reageert op zoiets.
Maakt het overigens verschil wie de rechtszaak begint?
Ik snap het risico van eerst verhuizen en dan afwachten of hij naar de rechter gaat. Jullie hebben blijkbaar al zo'n relatie dat de rechter de voor-de-hand-liggende oplossing is bij conflicten. Dat is jammer.
Zijn er afspraken over gemaakt in het ouderschapsplan?
Heb je bij je vorige rechtsgang een advocaat gehad en kun je die opnieuw vragen?
Ik zou in elk geval de communicatie met je ex iets relaxter doen.Toestemming vragen voor een overnachting bij de scouting vind ik al ver gaan. Ik zou zeggen: gewoon laten gaan en kijken wat er van komt. Idem over terugbrengen op zondagmiddag of zondagavond. Geen problemen als het niet strikt noodzakelijk is. Idem voor vakanties: je kunt hem een keer een mail sturen, maar maak een planning waarin je zelf soepel kunt zijn; als je weg wil gaan vraag je hem eerst welke weken hij wil, geef je een einddatum voor wanneer je antwoord wil en na die einddatum plan je gewoon en deel je dat mede.
Op een of andere manier straal je uit: hij heeft nog macht over mij, want we delen het ouderlijk gezag. Deels is dat zo, maar jij hebt ook ouderlijk gezag en je kunt er wellicht voor zorgen dat er zo min mogelijk conflicten komen, niet door alles toe te geven, maar door de ruimte te nemen van jouw ouderlijk gezag. dat is altijd nog de helft. Dus wellicht toch meer dingen doen die een beetje onder de radar blijven?
Dat geldt helaas niet voor verhuizen, maar ik zou voor mezelf voldoende informatie inwinnen en dan een beslissing nemen.
Tsjor
Criteria van de Hoge Raad over verhuizen na scheiding:
“De door de Hoge Raad ontwikkelde criteria (zie
bijvoorbeeld Hoge Raad 25 april 2008 ECLI:NLHR:2008:BC5901) die een
rol spelen bij beoordeling van een verzoek als het onderhavige zijn met
name:
- de noodzaak om te verhuizen;
- de mate waarin de verhuizing is doordacht en voorbereid;
- de door de verhuizende ouder geboden alternatieven en maatregelen om de gevolgen van de verhuizing voor de minderjarige en de andere ouder te verzachten en/of te compenseren;
- de mate waarin de ouders in staat zijn tot onderlinge communicatie en overleg;
- de rechten van de andere ouder en de minderjarige op onverminderd contact met elkaar in een vertrouwde omgeving;
- de verdeling van de zorgtaken en de continuïteit van de zorg;
- de frequentie van het contact tussen de minderjarige en de andere ouder voor en na de verhuizing;
- de leeftijd van de minderjarige, zijn mening en de mate waarin de minderjarige geworteld is in zijn omgeving of juist extra gewend is aan verhuizingen;
- de (extra) kosten van de omgang na de verhuizing.”
Bron: https://voorvaartadvocaten.nl/2015/11/27/echtscheiding-kinderen-en-vervangende-toestemming-voor-verhuizing/
Tsjor
Ik zou de gok wagen. Hij wil toch niet dat kind bij hem komt wonen. Als jij wil verhuizen waar gaat kind dan wonen volgens hem? Niet bij hem en niet bij jou zeker?
Ik snap de angst ook wel, je wil niet terug hoeven verhuizen en kosten maken als verdediging op als hij een zaak begint. Maar hij bepaalt dus of jij verhuisd terwijl hij weet dat het jouw grote wens is en als jij gelukkig wordt wordt hij en jullie kind dat niet natuurlijk. De gunfactor is weer enorm aanwezig. Het zit m niet in de afstand dus tja ik denk dat hij zelf graag t liefst geen verandering wil. Misschien kun je hem vast voorbereiden op dat kleine kinderen groot worden in geval hij denkt dat alles voor altijd zo gaat blijven.