Tijd apart, scheiden?
Heb een permaban op het viaforum, dus geen idee of dit topic mag en hoelang het zal lopen, maar toch een poging.
Situatie: acht jaar samen waarvan bijna zeven jaar getrouwd in gemeenschap van goederen. Stiefzoon die enkele maanden geleden twaalf is geworden in co-ouderschap met de vader, week om week. Vroeger samen met mijn broer een huis gekocht waar we samen wonen, partner is met stiefzoon bij ons komen wonen. De volwassenen zijn allen begin veertigers. Hoop dat dit een beetje duidelijk is.
Heb zelf een verleden van psychiatrisch patiënt. Bijna vijf jaar geleden ben ik hervallen -> crisis opname, terug maandelijks consult met psychiaters/psychologen, ontslagen op mijn job. Veel pogingen ondernomen de voorbije jaren om terug aan het werk te gaan, maar steeds gefaald. Omdat ik thuis ben met een uitkering neem ik 90% van het huishouden op mij en ben ik soms in de weer als vrijwilliger. Partner heeft zelf de switch gemaakt van een hogere bediende functie naar een kinderdagverblijf en werkt sindsdien 30u/week.
Financieel komen we rond, maar het is uiteraard veel minder dan vroeger.
Stiefzoon heeft diagnose ass en loopt in het bijzonder onderwijs, volgend jaar overstap naar het middelbaar.
Mijn vrouw heeft gisteren aangegeven dat ze over twee weken een tijd apart gaat wonen. Ze heeft een appartement gevonden dat ze kan betalen en daar zijn zo ondertussen alles in orde aan het brengen. Gisteren zei ze ook welke meubels ze allemaal mee wilt, dat stiefzoon bij haar komt wonen en dat ze een co-ouderschap wilt voor onze hond zodat deze in het weekend bij hun kan zijn.
Voor haar is het hoofdprobleem dat ik te veel drink. Geef grif toe dat ik een alcoholprobleem heb, concreet betekend dit dat ik meestal drie dagen per week enkele flessen wijn of een fles whisky soldaat maak, veelal wanneer zij slapen. Voor zij die er ervaring mee hebben: ik ben een man van 1m90 bij 110 kilo, zelfs na een fles whisky loop ik in rechte lijn.
Op dit moment ben ik alles aan het verwerken. Tijdens ons gesprek gisteren was ik vooral bezig met haar verhuis en dat ze geen dingen zou vergeten die ze nodig heeft, ze vond het niet eens vreemd dat ik ervan uitging te helpen bij het verhuizen zelf.
Eigenlijke vraag: als een vrouw zegt om een tijd apart te gaan wonen en dit alles regelt, is het dan effectief een tijd apart of is het gewoon de prelude van een echtscheiding?
We gaan het dit weekend vertellen aan onze stiefzoon (hij is tot vrijdag bij de vader). Hoe stel ik mij daar best bij op? Mocht stiefzoon dit niet zien zitten, mag ik dan zelf opperen dat er voor hem niets verandert en dat zij wekelijks naar hier komt wanneer het zijn week is?
Sorry als dit gortdroog overkomt maar op dit moment ben ik quasi gevoelloos en wil ik gewoon dat alles zo goed mogelijk geregeld is, zowel voor mijn partner als voor mijn stiefzoon.
enkele flessen wijn of een fles whisky per 3 dagen is heel erg veel. Mijn eerste zorg zou zijn om zo snel mogelijk naar de huisarts te gaan voor verslavingsbehandeling.
Over jouw stiefzoon heb jij geen zeggenschap. Die heeft al omgang met zijn ouders en dat ben jij niet. Zeker in combinatie met een alcohol probleem zou ik mijn kind daar niet achterlaten. Hij gaat zeer waarschijnlijk verdwijnen uit jouw leven.
Ga werken aan jouw problemen want deze situatie zal ervoor zorgen dat jij nog meer gaat drinken om te verdoven.
Ik neem aan dat je partner heeft gezegd waarom ze vertrekt? En voor welke periode.
Je zegt mooi voor de mensen die er ervaring mee hebben, ja opgegroeid met een ouder met mentale problemen en verslaving .
Je bagataliseerd je drankgebruik ontzettend , leuk dat je een grote kerel bent maar 1 fles wiskey in 3 dagen is een hoop en daarnaast ook een dure hobby, dat je een rechte lijn loopt zegt niets natuurlijk en als je al psyghische problemen hebt is het al helemaal een slechte combi , ga er vanuit dat er grote kans is dat je stiefzoon geen co ouderschap wilt
Naar voor je dat het zo loopt. Voor je stiefzoon heb je in ieder geval zover ik het kan zien altijd geprobeerd goed te zorgen. Maar drankmisbruik bij een (stief)ouder is enorm onveilig voor een kind. Dus goed van je vrouw dat ze voor haar kind kiest!
Tijd om echt met jezelf aan de slag te gaan. Lees mee in het topic ‘Hoe laat ik zien dat ik een goede ouder ben’. Daar wordt goed duidelijk gemaakt dat er maar 1 remedie is: geen alcohol. Gewoon niks. Niet minderen, maar stoppen. Nu. Zo laat je aan je vrouw zien dat je aan je probleem wil werken.
Sterkte en succes.
zware situatie voor je.
mijn moeder is tot de dag van vandaag alcoholist. en dat ben jij ook, ook al probeer je voor jezelf het zo te praten dat je nog in een rechte lijn kunt lopen.
als jij niet gaat stoppen met drinken ga je haar en haar zoon zeker kwijt raken. ik heb het contact met mijn moeder verbroken, met een drinker is simpelweg niet te leven, ook al denk jij van wel.
dus als je niet stopt met drinken kan dit zeer zeker een prelude zijn van scheiding. ga je nu naar de huisarts en je verslaving aanpakken, wie weet is er dan nog een kans.
Wat goed van je vrouw dat ze (eindelijk) voor zichzelf en haar zoon kiest. Vijf jaar geleden heb je een crisisopname gehad en vanaf toen ben je je baan kwijtgeraakt en gaan drinken? Toen was haar zoon dus nog maar zeven jaar oud. En daavoor had hij ook al de scheiding van zijn vader en moeder meegemaakt. Wat een ellende voor die jongen. Hopelijk creëert de nieuwe situatie eindelijk wat stabiliteit in zijn leven.
Als ik jou was zou ik als de bliksem met je drankprobleem aan de slag gaan. En je vrouw en haar kind zoveel mogelijk de rust gunnen die ze nodig hebben.
"Eigenlijke vraag: als een vrouw zegt om een tijd apart te gaan wonen en dit alles regelt, is het dan effectief een tijd apart of is het gewoon de prelude van een echtscheiding?"
Dat scheelt per geval. Toen ik twee jaar geleden een proefscheiding deed een aantal weken kwam ik weer terug met besef dat ik niet wilde scheiden en wilde strijden voor het plaatje gezin.
In jouw geval is dit de noodbel die vrouw luidt. Ze zegt:"NU OF NOOIT MOIRMEL. JE STOPT MET DRINKEN OF JE BENT ME VOORGOED KWIJT. IK KOM IN IEDER GEVAL NIET MEER TERUG IN DEZE SITUATIE. "
En leuk dat je weer wat laat horen.
Wat ik erg leerzaam vond zijn de podcasts "Wat wil je drinken" van Jan Heemskerk (voormalig directeur Playboy, dus bepaald geen blauwkous) en Jacqueline van Lieshout (tegenwoordig coach). Zij praten over wat alcohol voor hen betekende, wat voor hen een reden was om te stoppen met drinken en wat hen dit gebracht heeft. En ze zijn er niks saaier van geworden.
Andere podcasts hierover zijn die van Erik Jan Harmsen "Onverdoofd" (hij heeft ook het boek "Hallo Muur" geschreven over zijn alcoholverslaving), van Koos van Plateringen "Eerlijk over alcohol" en die van René van Collem (voormalig drummer van Doe Maar) "Van verslaving naar vrijheid".
Het zijn echt niet de minsten en ook zeker geen zwakke broeders die geworsteld hebben met een alcoholverslaving. Eraf komen is hard werken en verdient alle respect.
"We gaan het dit weekend vertellen aan onze stiefzoon (hij is tot vrijdag bij de vader). Hoe stel ik mij daar best bij op? Mocht stiefzoon dit niet zien zitten, mag ik dan zelf opperen dat er voor hem niets verandert en dat zij wekelijks naar hier komt wanneer het zijn week is?"
Dat zou ik zeker niet doen, ik denk niet dat dat is wat je vrouw wil. Ik zou wel vooraf met je vrouw overleggen hoe zij de relatie tussen jou en stiefzoon verder ziet. Volgens mij heb je al die tijd een belangrijke rol in zijn leven gespeeld, dus jou ineens helemaal niet meer zien lijkt me erg heftig. Misschien kun je in het weekend iets leuks met hem doen of kunnen jullie af en toe samen eten, maar ik zou niks voorstellen zonder overleg met zijn moeder.
Verder eens met de anderen, dit is het moment om je alcoholprobleem aan te pakken. Want ik denk dat dit gezin veel belangrijker voor je is dan de drank. Sterkte!