Stiefvader gedrag
Sinds een half jaar ben ik gescheiden en leef ik samen met mijn vriend. Inmiddels ben ik ook zwanger van ons kindje samen. Ik heb al 2 kinderen, zoon 16 en dochter 10 uit mijn vorige relatie van 18 jaar.
Ik heb alleen af en toe moeite met bepaald gedrag van mijn vriend. Dit word zijn 1ste kindje, hij is 41.
Eerst zegt hij dat hij zich ongemakkelijk voelt in bijzijn van mijn dochter om iets van zijn lichaam te laten zien, even later loopt hij vrolijk in zijn onderbroek rond.
Ook een keer dwingde mijn dochter ons uit de douche om haar te helpen omdat een elastiek vast zat in haar haar. Meneer wou direct uit de douche met handdoek om zich heen haar helpen..
Ik zei ze kan best even wachten of haar broer om hulp vragen. Later moest ik toch vragen of hij dat normaal vind om zo de douche uit te springen..
Mijn dochter had veel moeite met de scheiding en had op school verteld dat mijn vriend haar had aangeraakt.
Een keer zijn we wezen zwemmen waarbij ze door haar broer van een speelmat werd afgeduwd, dus mijn vriend hield haar tegen zodat ze niet in het water terecht kwam.
Later vertelde ze, je was zoveel aan het knuffelen en kussen met ***** dat vind ik niet leuk, je hoort bij papa te zijn. Ze accepteerde mijn vriend ook niet meer sinds die dag. Nu gaat het wat beter en ze vraagt hem regelmatig om een knuffel.
Het onderbroek gedrag vind ik niet kunnen.
Ik ben zo niet opgevoed en mijn ex deed het ook nooit, grenzen en respect voor privacy. Mijn vriend heeft zijn ouders vaak naakt gezien maar zei dat hij zich niet gemakkelijk voelde. Zodra ik iets zeg over dat ie niet meer aan kan doen zegt hij, ooh dus ik moet wel jouw in je pyjama zonder iets eronder, accepteren en ik mag niet bedekt rondlopen...?
Ter duidelijkheid, in draag pyjama jurken en door mijn zwangerschap ontdoe ik me van bh en onderbroek door de beknellingen. Maar je ziet niks!
Mij gaat het ook om mijn dochter ze word nieuwsgieriger. Toen ze hoorde dat ik zwanger was zei ze, oooh dus jullie hebben seks gehad? Kon je mij dat niet eerst vertellen? Ik moest erom lachen, ze is 10. Maar zelfs bij mij laat ze weleens raar gedrag zien..
Hoe hiermee om te gaan?
Ik ben beschuldigd van jaloezie maar voor mij is het een kwestie van gezonde grenzen en waarden.
Ik kan hier fel op reageren omdat ik zelf op jonge leeftijd incest heb meegemaakt waarvan ik vind elk kind moet beschermd worden hiervoor.
Dus eigenlijk
heb je een relatie met een man, woon je met hem samen en krijg je een kind met hem terwijl je je afvraagt of hij zich goed gedraagt tov je dochter?
Je dochter
laat volgens mij niet zulk raar gedrag zien voor een 10-jarige die net een roerig half jaar achter de rug heeft: scheiding van haar ouders (misschien ook al veel aan vooraf gegaan?), nieuwe relatie moeder, meteen samenwonen en een nieuwe baby op komst.
Ik zou niet graag in de schoenen van je dochter staan. In mijn ogen ga je veel te snel voor je kinderen, het is al zo verregaand dat ze meteen met alle nieuwe dingen geconfronteerd worden zonder eerst gewend te zijn aan de situatie dat het oude gezin is opgebroken en haar ouders niet meer bij elkaar zijn. Schoolvoorbeeld van hoe het niet moet volgens mij.
Rare dingen
Ik lees niet zulke rare dingen. Hij loopt af en toe in zijn onderbroek rond. En je dochter vroeg om hulp omdat haar elastiekje vast in haar haar zat. Hij gaat vervolgens de douche uit met een handdoek om zich heen geslagen om haar te helpen.
Ik vind dat niet raar of eng.
Als jij met een man samenwoont dan kan je voorkomen dat je dochter en je vriend elkaar tegenkomen. En d a t kan overal zijn.
De meeste mannen plegen geen incest. Heel naar dat jou dat is overkomen maar het is natuurlijk niet zo dat dat in mannen zit en je vriend dat ook met je dochter (gaat) doen.
Het gedrag van je vriend
Op basis van alles van wat je schrijft, kan ik nauwelijks iets anders bedenken dan dat je vriend zich vooral onthand voelt in de situatie. Heeft geen idee van wat echt normaal en abnormaal is in een gezin. En welke rol hij daarin heeft als stiefvader. Is gewend aan een ander leven, waarin hij in zijn onderbroek kan rondlopen zonder dat iemand daar wat van vindt. Hij heeft ineens (ik neem aan helemaal naar eigen wil en aan meegewerkt, dus in die zin is hij ook zelf verantwoordelijk) met kinderen die niet van hem zijn, een eigen kind op komst en een vriendin die wel heel erg in haar hoofd heeft wat ze van hem aan gedrag verwacht.
Ongemakkelijkheid
Er lijkt wat onnodige ongemakkelijkheid in je verhaal te zitten. Dat kan te maken hebben met je incestverleden. Misschien helpt het als je dat in elk geval voor jezelf bevestigt, in plaats van naar stiefvader, of dochter, te wijzen.
Probeer wat minder per direct te reageren maar wat meer even na te denken wat er nu eigenlijk gebeurt.
De sleutel ligt mi vooral bij jou
Jij hebt je kinderen op heel korte termijn geconfronteerd met een nieuwe situatie bovenop een scheiding die toch al erg ingrijpend is voor kinderen. Daarbij lijk je weinig rekening te houden met gevoeligheden die kinderen hebben tov van de situatie.
Je schrijft dat kind JULLIE uit de douche dwong. Sorry hoor, maar ouders samen in de douche is voor kinderen die bij hun beide ouders zijn soms al een ding. Hoeven ouders echt niet meteen rekening mee te houden Maar voor een kind dat net een scheiding heeft meegemaakt en geconfronteerd wordt met een nieuwe partner, een kind dat vindt dat ‘mama nog bij papa zou moeten zijn’, houd JIJ wel heel weinig rekening met haar gevoelens. Dat moet je in jullie situatie gewoon voorkomen dat ze daarmee geconfronteerd wordt.
Alles wat je schrijft ademt heel weinig inlevingsvermogen uit tov je kind, mn je dochter. Het meiske is 10, dat is nog heel erg jong.
En je eigen gedrag?
Ik denk dat je beter je eigen gedrag onder de loep kan nemen.
Je geeft aan dat dochter moeite had met de scheiding, maar gelijk na de scheiding samenwonen met nieuwe vriend vond je geen probleem en dan ook nog eens snel zwanger worden.
Daarnaast heb je moeite met het onderbroekgedrag van je vriend, maar samen met vriend onder de douche gaan terwijl dochter rondloopt heb je geen problemen mee.
Misschien moet je daar eerst eens met je dochter over hebben hoe ze zich voelt over hoe alles gegaan is.
Want je bent behoorlijk snel gegaan.
Ik ken een zelfde situatie in mijn omgeving en ik ben maar een vriendin en ik had er ook flink moeite mee met hoe snel alles ging en ik was niet de enige, kan je nagaan als je moeder (of vader) dit allemaal doet.
Vreselijk
Ik vond het al vreselijk dat mijn ex direct met een ander in bed lag maar jij bent direct zwanger, pfff. Hoe moet dat zijn voor je kinderen? En verder, we worden allemaal bloot geboren. Ik snap niet waarom dat bedekt moet worden. "Open en bloot", de uitdrukking is er niet voor niets, geeft de meeste veiligheid. Alles dat verstopt is of moet worden wordt juist spannend en uitdagend. Maar met z'n tweeën onder de douche, waarom dat dan?
Wat
een bizar verhaal. Een half jaar gescheiden en nu alweer samenwonend en zwanger? En je dan afvragen wat er met je dochter aan de hand is?
Ga alsjeblieft eens over je gedrag nadenken. Als jij je vriend niet vertrouwt dan snap ik al helemaal niet dat je met hem samenwoont.
Wat als vriend er niet was geweest?
Als vriend er niet was geweest, was het dan nu ook helemaal over geweest met je ex?
Misschien moet je eens een weekend weg met alleen je dochter (die van 16 kan best alleen thuis blijven), en tijdens zo'n weekend eens een gesprek aanknopen waarin je het hebt over de scheiding. Waarin je je dochter vragen laat stellen en deze beantwoordt. En waarin je duidelijk maakt dat ook als vriend er niet was geweest, dat de scheiding dan toch op dezelfde manier verlopen zou zijn, dat het ook dan definitief over zou zijn tussen jou en ex.
Heel geloofwaardig is het niet, maar ze is pas 10, dus hopelijk kun je haar overtuigen dat de scheiding en de nieuwe vriend helemaal niets met elkaar te maken hebben. Als dat echt waar is en je ex voelt dat ook zo kun je ook je ex vragen om een zelfde gesprekje met dochterlief te hebben. Dochter moet onder ogen leren zien dat papa en mama definitief uit elkaar zijn, zonder de vriend - of erger - haar halfbroertje of -zusje (!), als zondebok voor de situatie aan te gaan wijzen.
Jeetje
ik lees de ingredienten voor een groot probleem. Mijn advies zou zijn: stop met het samenwonen, ga weer latten. Zorg dat je eerst weer rust krijgt in het leven van je kinderen. Laat vriend er gewoon af en toe zijn. Op dit manier laat jij je kinderen merken dat zij belangrijk voor jou zijn. Nu zeg je eigenlijk: ik ben jullie moeder, maar ik heb geen interesse om er voor jullie te zijn.
Kijk even heel erg goed naar welke stress jij je kinderen geeft. Wees je bewust dat een scheiding een zeer traumatische ervaring is voor kinderen. Dat jij al samenwoont met een nieuwe partner weerhoudt jouw kinderen van het herstellen van deze ervaring. Zeker nu er ook nog een kind bij komt.
Persoonlijk vind ik het eigenlijk allemaal zeer ongeloofwaardig. Ik kan mij namelijk niet voorstellen dat je als moeder dit je kinderen aan kunt doen.
Paddington
Het gebeurd...
Ik ken een bijna zelfde situatie in mijn omgeving.
@Amber82
Ongebegrijpelijk....