stiefdochter

Stiefdochter

ik heb een bloedhekel aan de vrouw van mijn vader. Ze laat zo ontzettend duidelijk weten dat ze liever had dat ik dood was. Mijn broertje, ja, dat vindt ze een leuk kind. Die krijg alleen maar positieve aandacht, mij zwijgt ze dood. Of ik kan een veeg uit de pan krijgen. Probeer ik mee te lachen met haar totaal niet grappige grapjes, is het nog niet goed.

Ik ben best een leuk kind hoor, ik ben best slim dus kan over van alles meepraten. Ik zie er niet slecht uit, maar dat helpt me allemaal niks. Mijn stief'moeder' en haar zoon laten echt geen gelegenheid voorbij gaan om me te laten voelen dat ik nog minder ben dan stront onder hun schoenen. Als ik laat merken ergens een mening over te hebben, man, berg je dan maar hoor! Wat weet ik er nou van, waar bemoei ik me mee, stel je niet aan, je bent echt niks beter dan wij hoor, dat soort dingen hoor ik regelmatig. En ik kan geen kant op, als ik contact met mijn vader wil krijg ik hun er gratis bij.

Ik wou dat hij haar nooit ontmoet had. Ik voel me door haar en haar zoon zo waardeloos! En mijn vader probeert de lieve vrede te bewaren, dus die zal ook nooit eens partij voor mij trekken en haar vertellen dat ze zich een beetje fatsoenlijk moet gedragen tegen mij. Zodra ik 18 ben ga ik op kamers, kan papa naar mij toe komen als hij me wil zien. Ik weet zeker dat ik me in mijn eentje op mijn kamer minder eenzaam zal voelen dan daar in huis. Het is echt niet tof om puber te zijn met een stiefgezin dat je niet kan luchten of zien en dat je liever dood ziet...

Dit was een spiegel

Ik snap eerlijk gezegd echt niet dat je zó kunt praten over een kind van je man. Ze is ook 50% hem he?! Probeer het eens vanuit haar te bekijken. Jij bent tenslotte de volwassene hier.

Ik vind het triest voor alle partijen. Waarom zoeken jullie hier geen hulp bij? Een coach of systeemtherapeut, of voor mijn part een relatietherapeut. Maar dit is toch voor niemand fijn? Jullie vast is een heel negatief en destructief patroon. Dat meiske wil er gewoon bij horen hoor, ook al laat ze dat misschien niet zien. Dat is een verdedigingsmechanisme, zoals jij er vast ook een paar hebt. Steek je hand uit, wees de oudste en de wijste en zet de eerste stap. Lijkt me nog veel meer opluchten dan hier zo op je toetsenbord te zitten rammen. Want blijkbaar kan je het ook niet delen met je man, dus er zit tussen jullie ook iets niet goed. Doe iedereen een plezier en doe er iets aan.

tja

contact leggen er is al van alles geprobeerd, of ze een hekel aan mij heeft inmiddels geen idee zal vast, maar ze heeft zo'n beetje hekel aan iedereen in deze wereld, haar ouders, haar leraren haar buren .
Mijn man heeft haar liever ook niet over de vloer, zegt altijd ik hou van haar maar niet zo van haar gedrag en energie wat ze meebrengt en ze wordt dan ook regelmatig door hem terecht gewezen, zonder mij erbij .
Ze woont al op haarzelf, is 23 dus ze kan prima buiten mij om als ze dat mocht willen,contact hebben met haar vader. Ze nodigt haar vader nooit uit bij haar, sterker nog ze heeft liever niet dat hij daar komt ze is liever bij hem thuis zegt ze. Zij kiest ervoor om op momenten onverwacht binnen te komen vallen en walst over alles en iedereen heen of je nou aan het werk / studeren of wat dan ook bent, binnen 5 minuten is de volledige sfeer verziekt.

Overigens geef ik haar nooit sneren of veeg uit de pan of krijgt haar broertje nooit extra aandacht in haar bijzijn. En sta ik haar altijd netjes te woord het is eerder andersom zij is niet netjes naar ons en daar word ze door papa op aangesproken.
Zal ze voelen dat de sfeer niet lekker is zeker maar dat is ook haar eigen energie die ze meebrengt.

overigens kan ik dit wel delen met mijn partner ervan uitgaan dat dat niet kan is niet correct. Hij geeft alleen aan dat hij het niet kan veranderen en dat v.w.b. gedrag ik gelijk heb en dat ze vanzelf nog een keer iemand tegen komt die haar laat inzien dat wat ze doet niet correct gedrag is als ze het niet van haar ouders therapeuten en veilige omgeving wil aannemen.

als hij het met je eens is

dan kunnen jullie samen nieuwe afspraken bedenken en hij kan die dan aan haar doorgeven én aangeven dat hij het echt serieus meent . Bijvoorbeeld:
*ze is altijd welkom maar ze laat het op tijd weten (minimaal xx minuten van te voren)
*hij gaat wel af en toe bij haar langs, ook al wil zij dat niet. Zij is volwassen dus als ze ook zo behandeld wil worden kan ze ook bezoek ontvangen.
gr Angela

Ik weet uit ervaring hoe verschrikkelijk stiefdochters zich kunnen gedragen, dus ik herken helemaal wat je schrijft. Er zijn gewoon meiden die alles doen om de nieuwe relatie van hun vader te ondermijnen. En of je het wil of niet, dit legt een bom onder je relatie. Want als vader wil je niet horen/weten wat voor kutkind je dochter is, ook al gedraagt ze ze zo en heb je gelijk. En als vriendin van de vader kun je proberen boven haar gedrag te staan, maar als je constant genegeerd en afgewezen wordt doet dat echt wel iets met je. Heel ingewikkeld, ik ben blij dat ik zelf niet meer in zo’n situatie zit. Maar de relatie heeft mede hierdoor geen stand gehouden.

Iets anders

'En of je het wil of niet, dit legt een bom onder je relatie. Want als vader wil je niet horen/weten wat voor kutkind je dochter is, ook al gedraagt ze ze zo en heb je gelijk.'Het is hier iets anders, vader roept kind regelmatig tot de orde, ook ter bescherming van zijn nieuwe vriendin. Maar dat heeft helaas geen effect.
'Hij geeft alleen aan dat hij het niet kan veranderen en dat v.w.b. gedrag ik gelijk heb en dat ze vanzelf nog een keer iemand tegen komt die haar laat inzien dat wat ze doet niet correct gedrag is als ze het niet van haar ouders therapeuten en veilige omgeving wil aannemen.'
Dat is een beetje benauwend: wachten tot iemand anders haar wel tot de orde kan roepen.
Wellicht is het goed als vader en ex (als zij dezelfde klachten heeft over het gedrag van dochter) om de tafel gaan zitten en hele harde afspraken samen maken en dat ook meedelen aan dochter.
Blijkbaar zijn er ook al therapeuten in beeld geweest? Enig idee waarvoor en waarom die er ook niet doorheen komen?

Tsjor

binnenvallen

Als het gedrag van dochter echt zo onuitstaanbaar is en ze niet gecorrigeerd kan worden, dan lijkt me dat er paal en perk zou kunnen worden gesteld aan het alsmaar binnenvallen. Die dame is 23, niet echt een kind meer, dus dat kun je dan toch zo langzamerhand wel maken, lijkt me.
Als vader haar gedrag niet kan veranderen kan hij misschien wel veranderen hoe vaak ze over de vloer komt.

Groeten,

Temet

reactie

het is inderdaad beetje benauwend , maar afwachten en hopen dat er ooit iemand is buiten haar vader om die haar wel tot de orde kan roepen.
Hun moeder is niet in beeld, zij is 15 jaar geleden overleden en mijn man heeft de opvoeding de eerste 10 jaren alleen gedaan. Wij hebben nu 7 jaar een relatie en wonen 3 jaar samen en zijn in maart 2 jaar getrouwd.
Waarom het bij de therapeuten niet lukt geen idee, ze gaat meestal 1 of 2x heen en dan roept ze dat ze niet deugen en dat ze niet meer gaat.
Hun vader wil hun niet de toegang tot het huis ontzeggen of op afspraak, dit omdat hij het al rot genoeg vind dat hun moeder niet meer leeft. Haar broertje is ook al klaar me haar.

Wel hebben we gisteren hier weer over gesproken en heeft mijn man zijn zus gebeld met vraag of zij het nog een keer wil proberen. Zij is direct naar het meisje toe gegaan en erg geschrokken van de thuis situatie en na foto's gezien te hebben snappen wij ook wel dat ze niet wil dat papa daar komt. Het vermoeden is nu dat er psychisch iets niet goed is of wellicht zelfs iets van een verslaving. Het heeft me afgelopen nacht erg bezig gehouden en ik vind het erg voor mijn man maar ook voor het meisje, als ze echt ziek is dan kan ze er wellicht niks aan doen.
nu vind ik dat ik maar moet proberen mijn bloedhekel aan haar om te zetten in een bloedhekel aan haar gedrag, maar dat zal ook niet makkelijk zijn om dat los te zien.
mijn man en schoonzus zijn vandaag samen naar de HA om te kijken of ze haar wellicht gedwongen kunnen laten opnemen in een kliniek om te kijken wat er echt aan de hand is.

Vreselijk

Goed dat er een andere kijk is gekomen en dat de tante zich actief ermee is gaan bemoeien. Ze is wel 23, dus helaas zijn de mogelijkheden om in te grijpen door derden dan beperkt. Maar goed dat de focus is komen te liggen op: dit meisje heeft hulp nodig.

Tsjor

Moeder

Hoe begrijpelijk het ook is: dit laten gebeuren en dochter te pas en te onpas binnenlaten omdat ze ook al geen moeder meer heeft, helpt haar natuurlijk helemaal niet verder.
Goed dat er nu toch ook een ander soort problematiek in beeld komt. Misschien is er dan ook wel andere hulpverlening nodig dan die therapeuten waar ze zo snel klaar mee is.

Machteloosheid overwinnen

Klinkt als persoonlijkheidsproblematiek. Goed dat er nu iemand van buiten het gezin bij betrokken raakt. Hopelijk kan die wat loswrikken bij haar zodat ze hulp kan aanvaarden.

Het is mijn ervaring dat destructiviteit in zekere zin flink ‘besmettelijk’ is. Jouw woede en totale afwijzing van de jonge vrouw duiden voor mij op machteloosheid. Jij ervaart dat ze jou helemaal overvleugelt en dat jou geen middelen ter beschikking staan om jouw eigen welzijn en de situatie en de sfeer in huis te beïnvloeden op het moment dat zij er is. Jouw oplossing ligt dan ook niet bij de dochter maar bij jou. Zolang jij blijft focussen op haar willen veranderen, blijf je machteloos. Haar begrenzen kan wel: hoe vaak mag ze komen, welk gedrag verwachten jullie van haar en welk gedrag moet aanleiding zijn voor vertrek.

Ik denk soms dat grenzeloos gedrag de neiging heeft erger te worden door ‘teveel’ begrip. Niet omdat mensen geen begrip verdienen maar omdat meebewegen teveel onduidelijkheid geeft. Ik heb zelf moeten leren ‘botter’ te zijn en me directer en duidelijker uit te spreken en vooral ook te handelen en begrenzen als mijn grens bereikt is. En vooral: dat te doen op een manier die ik in de hand heb. Bijvoorbeeld: eisen van een ander dat hij niet tegen me schreeuwt maakt machteloos. Een gesprek beëindigen en weglopen als de ander niet ophoudt met schreeuwen, maakt me autonoom. Het is geen wondermiddel. De problematiek van de ander verdwijnt natuurlijk niet. Maar ik heb wel ontdekt dat zo’n manier van optreden veel duidelijker communiceert dan steeds maar willen helpen. Vooral als je te maken hebt met iemand die hulp afwijst.

In dit geval is het natuurlijk heel belangrijk om hier samen met de vader goed over te praten en samen ‘huisregels’ op te stellen en die ook bij voorkeur door vader te laten handhaven. Dat hij medelijden heeft met zijn dochter dat ze geen moeder heeft, is goed te snappen maar het lijkt erop dat ze iets minder medelijden en iets meer duidelijkheid nodig zou kunnen hebben. Soms is veel ruimte om emotioneel veel plek in te nemen, alle kanten op te vliegen en over anderen heen te walsen juist desoriënterend en ontregelend.

Shosha

Bedankt voor je uitgebreide reactie, ik heb deze inmiddels al een paar keer herlezen.

we zullen ervaren

voor de rest we zullen ervaren wat er gaat gebeuren.

Vooralsnog accepteert ze geen enkele vorm van hulp en kan ze, gezien haar leeftijd, niet gedwongen worden. Ze bepaalt zelf.
Wel is mijn schoonzus tot mijn man doordrongen en heeft ze aangegeven dat ze, als zij mij was, al haar tas had gepakt. Wat inhoudt dat mijn man nu wel open staat om regels te stellen aan haar onbeperkt binnen kunnen/mogen komen walsen en dan ook iedereen direct uit/zijn haar activiteit te trekken met haar "aanwezigheid"
Hij heeft met zijn dochter gesproken en aangegeven dat ze voortaan minimaal een uur van te voren even belt, zodat wij ook klaar zijn en tijd voor haar hebben en dat ze vooralsnog eerst 1x per week mag langskomen. Dit stuitte op veel woede en hierbij schroomde ze niet om tegen papa te zeggen dat ze ook al geen mama had en dat hij haar nu ook in de steek liet en dat haar broertje altijd zijn zin kreeg en dat hij wel bij ons in huis is gelijktijdig met mijn kinderen en dat zij zich buitengesloten voelt en dat niemand aardig tegen haar doet. Toen papa haar vroeg of zij wel aardig tegen de rest deed werd ze nog kwader, want we moesten haar maar accepteren zoals ze was, maar ze had heus wel door dat iedereen de pesthekel aan haar had. Pff nou ja we gaan het zien, hopelijk dat haar tante, die ook wat vaker bij haar langs zal gaan, wat meer kan bereiken.