Spiegeltje
hoi allen,
Hier een co-ouderschap sinds 9 maanden ( 7 jaar relatie), 2 kids van 4 en 2.
Achtergrond info 7 jaar samenwonen :
Ik deed letterlijk alles in huis, ook veel technische klussen voor het bedrijf van ex-vriendin.
Kwam in de knel met mezelf door te veel ballen hoog te houden, Bergafwaardse humeur, waardoor er op een gegeven moment niks meer uit mijn mond kwam kwa communicatie ( dodelijk voor relaties). Wat ik ook deed, alles werkte contra mijzelf.
Ze trokt de stekker er uit! Mijn humeur was om te snijden zij ze, ik was niet direct, zij was psycholoogje, ik was net een klein kind.
Na de breuk ( 1 x op haar telefoon gekeken ) ontdekte ik dat er een gepensioneerde man is in haar leven, sinds 6 maanden zegt ze. Ik leer enorm de klok te lezen, aan de hand van spullen die ze krijgt van hem en de wijflessen op de grond en de ontbijtbordjes " het is gewoon een goede vriend, hij helpt mij met mijn bedrijf" zegt ze als ik de kinderen kom brengen. Ze probeert dit geheim te houden...
Heb geprobeerd contact te verbreken maar ze belt en apt me telkens weer alsof er niks aan de hand is. Had ik niet op haar telefoon gekeken zou ik nu denken dat komt misschien ooit goed nog( zelfawijzing). Want dan wist ik niet van die pensionato.
Nu is de afspraak kinderen brengen,samen eten, nog eventueel op de bank tv kijken met wijntje.
Naar mijn idee is dit een "oke" uitgangspunt.
Dus moet ik met dat uitgangspunt mijzelf overstijgen, of moet ik niet mijzelf afwijzen en op mijn strepen gaan staan in wat ik dan wel wil.
Ik ben benieuwd wat jullie vinden van deze situatie.
Liefde zit in jezelf, het is niet de ander die het jou geeft.
Ik zou geen dingen meer samen (willen) doen als het zo gecompliceerd is met nieuwe vlammen die verborgen worden aan de ene kant en stille hoop dat het nog goed zou komen aan de andere kant. Beter wat meer afstand. Al die verwikkeling, komt maar gedoe en ruzie van. Dus kort praatje over koetjes en kalfjes: ja. Samen eten en televisie kijken: nee.
Wij hadden in eerste instantie ook de intentie om als goede vrienden voor de kinderen te zorgen. Samen eten evt bij halen brengen, maar dat werkt niet. Ik heb een ander en hij doet mega vervelend bij tijden. Zo vervelend dat zelfs mijn vriend een hekel aan hem heeft zonder hem ook ooit te hebben ontmoet. Dus tja.. Mijn advies is voorlopig gewoon op jezelf te zijn. Laat haar merken dat je er niet meer voor haar bent, maar voor de kinderen. Misschien beseft ze dan dat ze iets goeds heeft laten lopen.
Mijn ex besefte dat ook pas naderhand, maar aangezien ik de stekker eruit had getrokken en bij mij alle liefde ook echt weg was, was er geen redden meer aan.
Ik zou meer afstand houden. Het is prima als je als co-ouders met elkaar door een deur kunt. Zou elkaar spreken als het nodig is in verband met het co-ouderschap, maar verder gewoon afstand houden.
Jij met jouw leven en zij met haar pensionado.
