Sparen voor de toekomst van onze kinderen

mbt uitgaven voor kinderen

Vooropgesteld: ons gezin 'simpeler' van samenstelling (2 kinderen van partner en mij). En ik betaal alles voor de kinderen (op mijn rekening komt dus mijn salaris en de kinderbijslag etc), dus het is niet zo dat mijn partner bijvoorbeeld ook regelmatig uitgaven heel specifiek voor 'kinderspullen' doet. Maar ik zou het zelf ingewikkeld vinden als ik op jouw manier continu zou 'bijhouden' hoe de verdeling over de kinderen zou zijn. Hoewel ik erg van 'syteem' ben om niet overzicht te verliezen, dus op zich zou bijhouden helemaal geen fout plan zjin. Maar: het gaat voor mij erom dat de kinderen zelf niet voelen dat een van hen voorgetrokken wordt op welke manier dan ook.

M.b.t. kleding etc. heb ik een soort prijs/prestatie-verhouding in gedachten bij uitgaven voor kinderen waarmee ik bepaal hoeveel geld ik uit wil geven aan bijvoorbeeld verjaardagskado's of schoenen. En soms ga ik daarover heen om een bepaalde reden, maar soms ook niet - en in het geval van een kleding hebben zowel jongste als oudste regelmatig tweedehands spullen gedragen (oudste spullen van buren; jongste spullen van oudste). Maar al met al heb ik nog nooit de behoefte gehad om het in geld uit te drukken en bij te houden. Wel het totaal aan uitgaven, maar niet de splitsing over de kinderen.

M.b.t. zakgeld ben ik wel weer erg v/h "systeem": x bedragje per week en elk jaar 10 ct erbij. Uiteindelijk nu met 12 jaar 10 euro per maand en die van 16 20 euro per maand.

Groet,
Angela

ps sparen voor de kinderen loopt 'apart' en staat los van wat ik uitgeef voor hen.

Ik begrijp het niet

Waarom zou je bijhouden hoeveel geld je aan een jong kind uitgeeft? Sowieso lijkt het wel of je de oudste nu meer voordeel geeft omdat je daar meer aan uit geeft terwijl hij zo ongeveer de enige is die al zijn kleren zelf kan uitkiezen?

En: iets uitzoeken in de supermarkt is niet leuk meer? Daarom geef je hem maar geld en wat over is mag in de spaarpot? Nooit gehoord van zakgeld geven? Moet je eens zien of ze dan nog iet willen kopen elders wat binnen een minuut op is en het zakgeld weg?

Het zal wel aan mij liggen maar ik begrijp het niet goed. Wij hebben ook nooit een rekening geopend voor de kinderen voor later (waarna je er weer geld vanaf haalt). Het is mijn geld dus ik zet dat niet apart weg voor later. Dat kun je doen als dat belastingtechnisch voordeel heeft maar dan moet je er ook niet aan komen.

pff

Dat lijkt me echt onmogelijk, om het allemaal zo precies bij te houden. En overbodig ook vooral. Het gaat om wat een kind nodig heeft, niet om geld.
Wat wij wel hebben is per kind een spaarrekening die ze krijgen als ze 18 zijn ofzo (het is nog niet zover dus die details heb ik nog niet helemaal helder). Dan wil ik wel elk van onze 4 kinderen hetzelfde bedrag geven.

En verder krijgen ze zakgeld op basis van hun leeftijd. Dus dat is ook eerlijk verdeeld. Ik zou niet zomaar te pas en te onpas geld geven, maar gewoon een vast bedrag per week. Heel leerzaam voor ze en lekker duidelijk. Met zakgeld begonnen wij rond de vijfde verjaardag, bij de jongste iets eerder want die vond het wel erg oneerlijk dat de 3 anderen wel, en zij geen geld kreeg

Probeer het verder los te laten. Je doet je best om te voorzien in de behoeften van elk kind, voor zover reëel en mogelijk. Dat kun je niet in vaste bedragen per persoon uitdrukken want die behoeften zijn per definitie niet gelijk.

Niet

Ik hou niet bij wie er wat krijgt qua kleding, eten, spullen etc. Ze krijgen wat ze nodig hebben. Het is ook geen doen om dat bij te houden. Ik heb drie zoons en een dochter. De oudste krijgt eigenlijk altijd alles nieuw. De andere twee jongens dragen kleding af en krijgen soms iets nieuws. De oudste zit op een school waar ze een laptop bij nodig hebben, de tweede niet etc. etc.

Ik ga echt niet bijhouden hoeveel ik per kind uitgeef en het dan op een of andere manier compenseren. Hoe ver wil je dan gaan? Hoe compenseer je dure muzieklessen van kind 2 en 3? Of huiswerkbegeleiding voor de oudste? Mijn tweede zoon eet meer dan mijn jongste. Mag de jongste dan een doos speelgoed als compensatie aan het eind van het jaar?

Verjaardagcadeau's en Sinterklaas is het enige waarbij wij rekening houden of het min of meer gelijk op gaat. Verder krijgen ze wat ze nodig hebben.

eerlijk en gelijk is niet het zelfde

Ik denk dat je - met alle goede bedoelingen - misschien een beetje te ver bent doorgeschoten.

Ik denk dat het goed is dat je je probeert je kinderen financieel gezien eerlijk te behandelen. Heel goed zelfs. Maar maak daarbij niet de vergissing dat eerlijk het zelfde is als iedereen precies het zelfde geven.

IJsvogeltje verwoordt het goed: Kinderen zijn niet het zelfde, en hebben dus andere dingen nodig. Dat kan je niet altijd in geld gelijk trekken. Dat moet je ook niet willen. Sterker nog, daar ga je niet uitkomen.

Natuurlijk kan je met een half oog kijken of Jantje niet alle dure dingen heeft en Pietje alle goedkope dingen, maar zolang Jantje en Pietje beide precies krijgen wat ze willen hoeft dat geen probleem te zijn. Het wordt pas een issue als Pietje dingen niet mag of kan omdat er veel geld aan Jantje wordt besteed. En dan nog is er een verschil tussen of dat geld aan Jantje wordt uitgegeven omdat hij graag dure merkschoenen draagt of omdat hij vanwege een handicap aangepaste dure schoenen nodig heeft.

Onderstaand plaatje vind ik altijd een topper om het verschil tussen gelijk en eerlijk uit te leggen.

WxQKHdBnAvMQ_AUICCgB&biw=1920&bih=955#imgrc=z4zOP3dwgMv3CM" target="_blank" rel="nofollow">https://www.google.nl/search?q=equity+equality&hl=nl&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwi98cmvgfvRAhWxQKHdBnAvMQ_AUICCgB&biw=1920&bih=955#imgrc=z4zOP3dwgMv3CM:

Hier ook

Hier 4 kinderen die wel eens met een schuin oog naar elkaar kijken.
Ze krijgen wat ze nodig hebben, wanneer ze het nodig hebben. De oudste zit midden in de puberteitsgroeispurt en ik kan nu iedere 3 maanden een complete garderobe met schoenen erbij aanschaffen. De andere drie krijgen dat niet, hebben ze niet nodig.
We krijgen wel eens kleding en daarvan mogen de kinderen uitzoeken wat ze leuk vinden, de rest schuif ik door. Bij die kleding geldt wie het past en leuk vindt mag het hebben, ik ga voor degene die deze keer pech had niet alsnog iets kopen.

Het verjaardagsbudget houden we voor alle kinderen ongeveer gelijk, net als het sinterklaasbudget, daar houd ik wel rekening mee.
Het budget voor sport is ongeveer, maar ik ga echt niet moeilijk doen als de een op een iets goedkopere sport gaat dan de ander. Judo is bijvoorbeeld duurder dan atletiek, maar ligt aardig in dezelfde categorie. Paardrijden is echt ontzettend duur hier, dat doen we dus niet want dan moet er in andere dingen geschrapt worden.
Het schoolgeld voor onze tweede is een voorbeeld van duur wat de anderen niet krijgen, het is een verplichte ouderlijke bijdrage op straffe van het passend onderwijs uitgezet worden, en een rib uit ons lijf. Maar hij werd zo ongelooflijk ongelukkig op zijn oude school en had dit nodig. De andere kinderen worden hiervoor niet gecompenseerd, maar kunnen erop rekenen dat als zij iets echt heel hard nodig hebben, dat we proberen hen daarmee te helpen.

Niet allemaal hetzelfde

Hier 4 kinderen, die net uit huis zijn.
We hebben nooit bijgehouden wat we aan wie uitgaven.
Een kind dure bril en contactlenzen, en blijven zitten.
Een kind duidelijk goedkoper omdat hij een jaar eerder naar groep 3 ging, kind van maart ging in de tijd dat 1 oktober de peildatum was al als 5 jarige naar groep 3.
Uiteindelijk heeft ons dat een jaar levensonderhoud gescheeld.
Geen haar op ons hoofd heeft er ooit aan gedacht dit te gaan verrekenen.
Wel hebben we voor niemand het rijbewijs betaald, kregen ze min of meer even dure kado's ,en zak/kleedgeld.
Toevallig zaten ze allemaal op dezelfde sport, maar sommigen deden er nog iets bij.
Allemaal zijn ze thuis blijven wonen tijdens hun studie.
Als het nodig was geweest ivm studiekeuze hadden wij voor hen kamerhuur betaald.
Juist als je niet compenseert en verrekent kan je elk kind geven wat hij nodig heeft.

Jeetje

Ik vind het gewoon een beetje naar klinken. Bijhouden hoeveel een kind kost. Dat doen wij toch echt niet. Ieder krijgt wat hij nodig heeft en niemand komt wat tekort. Ik hoop ook echt niet dat mijn kinderen daar ooit mee bezig gaan zijn want dan hebben wij echt iets fout gedaan.

Ik vraag me ook af wat je dan bijhoud. Kind 2 is best een dure, deed lang over zwemles wat ook nog het dubbele per maand koste dan van kind 1 destijds. Moet ook een dyslexieonderzoek wat we zelf moeten betalen. Daarintegen heeft hij nog nooit een nieuwe fiets gehad en kind 1 wel. En hij draagt veel gekregen kleding. Maat kind 1 gaat met de trein naar school en kost dus per maand ook een hoop.

Wij hebben ook geen aparte spaarrekening per kind. Alles op eigen naam. Waar nodig zullen wij financieel ondersteunen.. Maar we beloven niets.

het idee

Het idee van een kinderrekening en sparen voor de toekomst is een goede.
Daar moet je niet aan gaan beginnen als je kind 14 is (en de rest van de kinderen nog moet) en dan piepen dat je het niet op kunt hoesten naast de lening die het kind dan later neemt.

Dus daar vooral mee doorgaan, maar er dan geen uitgaves van doen. Je weet nooit met wat voor bedrag je eindigt, dus je helpt elk kind naar behoefte en naar wat mogelijk is.
Je kunt bv beginnen met zakgeld op de 7e verjaardag, waarvan de helft gespaard moet worden (dan geef je dus net een beetje extra, bv 1 euro of 2 euro, 1.50 of weet ik het, waarvan dan bv 25-50% gespaard moet worden).

Kleding, tja het is niet anders, zo werkt dat nu eenmaal, iedereen roeit met de riemen die hij/zij heeft.

Taxi

Ik begrijp nooit zo goed wat mensen bedoelen met dat 'de helft gespaard moet worden'. Mag je er dan nooit meer aankomen? Of alleen in overleg? Waar moet je dan voor sparen? Is het niet zinvoller om je kind zelf te laten bepalen wat ze met dat geld doen op die leeftijd maar wel zeggen dat ze van dat bedrag ook voor elk gezinslid een kadootje moeten kopen zodat ze leren dat ze iets achter de hand houden en ook eens iets doen voor een ander van hun eigen geld? Natuurlijk in de zin van dat als jij 1 euro per week wil geven je ze dan dus 1,10 geeft of iets dergelijks.

Natuurlijk

Maar het ene hoeft het andere niet uit te sluiten. Daar pas je het bedrag op aan.
Mijn kinderen hadden mede daardoor (sparen van álles wat je krijgt) toch toen ze volwassen waren een heel aardig bedrag bij elkaar dat heel handig is bij het kopen of inrichten van een huis. Denk dan tussen 15.000-25.000 euro per kind.
En nee dat is natuurlijk niet alleen van die euro zakgeld, maar van het principe sparen voor een toekomst, of dat nu een studie of een huis is en dat doen met elke cent die je op wat voor manier binnenkrijgt.
Ze doen het nog steeds; van het loon direct het gedeelte wegzetten dat je niet nodig hebt voor vaste lasten. Het is een gewoonte geworden en daar ging het me om. Een spontane vakantie, een kapotte tv..Ze voelen het minder omdat heter is.

Heter moet zijn het er

.

Wat wij hebben

Ieder kind heeft een spaarrekening waar door ons en de grootouders op gespaard wordt. Kind krijgt dit als het 18 wordt. Buiten dat hebben wij een 'schoolrekening'. Op deze rekening sparen we ook maandelijks en hiervan betalen we schoolgeld, excursies, buitenlandse reizen, huiswerkbegeleiding.
Nu hebben mijn kinderen kleedgeld, toen ze kleiner waren had ik een 'ongeveer-bedrag' wat ik wilde uitgeven aan kleding en schoenen. De ene keer had de een schoenen die een tientje duurder waren en de andere keer de ander. Zo lang het maar ongeveer op gaat is het goed. Gekregen kleding werd niet doorberekend, ik kijk wel wat ze nodig hebben. Zo zit één kind op scouting, leeft zo'n beetje in zwemkleding in de zomer en die mag van mij dan best wel iets meer of iets duurders hebben omdat het eigenlijk als bovenkleding gebruikt wordt.
Clubjes gaan ook 'ongeveer'. Twee clubjes per kind in ongeveer dezelfde prijscategorie mits we het logistiek kunnen bolwerken. Als een van de kinderen iets nodig heeft voor zijn ontwikkeling of voor wat dan ook dan krijgt 'ie dat ook. Verjaarscadeautjes en sinterklaascadeautjes zijn ook ongeveer. Min of meer hetzelfde bedrag en zelfde aantal maar ik kan er ook wel eens een tientje naast zitten.

Het enige dat niet ongeveer gaat is liefde. Dat krijgen ze allemaal evenveel.

Bedankt voor jullie reacties

De reden dat ik begonnen ben met het bijhouden is dat doordat mijn kinderen verschillende papa's hebben en deze totaal niet op een lijn liggen. Zo worden mijn kinderen die ik samen heb met mijn ex, vol gestopt met mooie leuke dingen door hem en zijn ouders. Spullen die mijn huidige partner en ik niet altijd kunnen veroorloven. Ik wil niet alles compenseren maar ik ben bang dat mijn kinderen zich te kort gedaan voelen, omdat er nu eenmaal verschil is. Daarnaast heeft mijn huidige partner ook een ex en samen kinderen met haar en die krijgen daar vaak ook van alles want daar zijn veel oudere neefjes en nichtjes waarvan ze van alles krijgen en mee doen.

Ik wil graag dat al mijn kinderen (en ook die van mijn partner en zijn ex) zich gewaardeerd voelen ondanks de ongelijkheid binnen ons gezin.

Nnatuurlijk weet ik dat het ene kind meer nodig zal hebben dan de andere. Wat betreft het zakgeld is voor ons nu iets nieuws waarmee we uiteraard willen gaan starten. Het zo nu en dan nu iets toestoppen is eigenlijk iets tijdelijks. Omdat we mbt het zakgeld nog geen goede oplossing hebben gevonden. We willen sparen voor als hij gaat studeren maar ook zelf laten sparen en hem dit zelf laten ervaren en uitzoeken. Inkomsten en uitgaven voor mijn biologische kinderen staan nu nog op 1 rekening die van mijzelf is, dus niet van mijn ex en of partner. De oudste zit op zwemles en vindt het erg leuk.

Liefde krijgen ze zeker allemaal even veel alleen denk ik dat ik degene ben die zich rot voelt als mijn oudste bv weer terugkomt van ex met nieuw gekregen speelgoed en "vet coole" verhalen. Terwijl ik dat weekend tegen de meiden in de winkel heb gezegd dat ze iets niet mochten hebben. Omdat ik het geld niet wilde missen. Dat doet wel wat met me en daarom probeer ik misschien alles zo te verantwoorden. Hmm hoe kan ik dit voortaan beter aanpakken?

Eerlijk zijn op kind niveau.

Uitleggen dat er in jouw huis meer kinderen samen wonen en dat dat veel geld kost. En evt. dat niet iedereen evenveel geld verdient en dat wat je niet hebt, je ook niet kunt uitgeven. Ik zou er eigenlijk weinig woorden aan vuil maken en wat later pas bij vragen antwoord geven.

Kinderen mogen best wel eens nee horen. Mijn broer en ik kregen soms samen iets, maar ook vaak genoeg apart. We zijn zo opgevoed en vanuit persoonlijkheid zelf zo, dat we elkaar dat gunden en wisten dat de ander een volgende keer wel weer eens aan de beurt zou zijn.

Gaan je andere biologische kinderen niet meer naar hun vader? Dan krijgen zij misschien wel weer eens iets dat je oudste niet krijgt?

Verdrietig

Wat klinkt t verdrietig Kelly! Je zult je vast regelmatig te kort voelen schieten. En ik denk dat t ook nooit goed is. In jouw gezin kan elk kind t ook weer anders zien en ervaren. T is ook niet te begrijpen voor kinderen. Maar hou alsjeblieft op met jezelf te verantwoorden op papier. Doe wat nodig is. En denk er niet meer over na. Welk kind wil later je boekhouding in zien ? En wie dat wel wil 'leest ' daar weer iets anders in dan jij bedoelt hebt. Je hangt je eigen strop klaar. Gewoon verbranden en relax!!!!

Kelly

Ik kan mij vergissen natuurlijk maar het klinkt alsof de kinderen uit de relatie die je nu hebt, (behoorlijk)wat jonger zijn dan de rest.
Heb je je gerealiseerd dat deze kinderen over een jaar of 10 waarschijnlijk de enige kinderen zijn waar jullie in financieel opzicht nog voor moeten zorgen?
Dan komt er vanzelf meer financiële ruimte, om hun wat extra te geven.

Taxi

jaja sparen kunnen mijn zonen ook. Ik bedoelde vooral: wat voor afspraken maak je als een kind verplicht een deel moet sparen? Waarvoor moet het kind sparen? Om als het uit huis gaat 15.000-25.000 te hebben? Hadden ze toen ook hun rijbewijs en hoe lang werkten ze al fulltime voor ze het huis uit gingen want hoe kun je zoveel sparen als je nog een opleiding doet of is dat ook geld van opa's en oma's ofzo?

Triva

Meer als in keuzes maken: spaar je hiervoor, dan heb je dit niet, je kunt het maar 1 keer uitgeven. Dus hak het in delen: een deel uitgeven of sparen voor iets dat je wilt en een stuk waar je niet meer aankomt tot je het echt nodig hebt. (iets groots als studie/vakantie/huisinrichting/huis, dus voor "later als je groot bent"). Natuurlijk is dat heel abstract voor kinderen, dus vandaar opdelen in uitgeven, sparen voor iets leuks in de nabije toekomst, sparen waar je niet aankomt. In het begin in een spaarpot, later met eigen rekening en toen werd het een sport om dat spaarbedrag te laten stijgen.

Mijn kinderen waren wat langer aan de studie door tweede studie/uitval van 2 jaar door ziekte. Hebben ook iets langer dan gemiddeld thuisgewoond en hadden daarmee minder snel hoge vaste lasten.

Jongste altijd gewerkt vanaf haar 15e, toeslagen door op zon/feestdagen te werken, stagevergoeding op te potten, zomerwerk te doen op haar stage, verjaardagsgeld van grootouders(of niet) en door met hun ouders op vakantie te gaan ipv met vrienden. Zij heeft het minste, omdat ze weleens een grotere uitgave doet voor haar hobby.

Oudste heeft sinds een jaar een vaste baan, komt niet in aanmerking voor huurtoeslag, dus een beste baan, maar ook die heeft altijd gewerkt en gespaard. Zij heeft het hoogste bedrag omdat ze nu fulltime werkt.

Rijbewijs was voor beiden op onze kosten als ze niet zouden gaan roken en dat is gelukt. Dat kon weer omdat ik een zwarte band in sparen heb en dat is maar goed ook, want jongste heeft over beide examens 3 x gedaan.

Ze hebben van ons verder nooit grote geldbedragen gekregen en zeker niet zomaar. Eenmalig van een erfenis van grootouders elk een paar honderd euro.

Stoppen met moeilijke lijstjes

-Ondertussen hou ik wel een boekje bij waarin ik opschrijf hoeveel ik gemiddeld per kind heb uitgegeven, om hierin zo min mogelijk verschil te maken.-

Eens met bovenstaande reacties, ik zou meteen stoppen met dit boekje. Je krijgt dat nooit eerlijk verdeelt en het is vragen om gedoe:

Stel, kind 1 krijgt nu mooi speelgoed en zit op n dure sport. Kind 2 krijgt in plaats daarvan een gelijk bedrag op zijn/haar rekening. Zijn ze 18: krijgt de eerste een veel lager bedrag (want jij kreeg zo'n mooi speelgoed en zat op paardrijden toen je 6 was). Je voelt het al: dat gaat niet goed komen!

Wij hebben 4 (eigen) kinderen, en elk kind krijgt wat het nodig heeft, aan aandacht, tijd en geld. Soms gaat er (veel) meer tijd zitten in kind 2, soms gaat er meer geld zitten in kind 3. Vaak overleg ik dat: Marietje zit niet goed in haar vel, mama zit nu 's avonds wat langer bij haar, ik hoop dat jullie dat snappen. Of: Pietje heeft een dure laptop nodig, ik wil daar graag aan bijdragen, maar wil dat wel graag met jullie overleggen.
Denk ik dat er 1 iemand van alles een tijdje (veel) minder krijgt? Dan compenseer ik dat: gaan we met z;n tweeën een ijsje eten oid. En dat zeg ik dan ook: ik ben veel bezig met kind 2, 3 en 4. Zullen wij (kind 1) en ik morgen iets leuks gaan doen?

Sparen doen wij ook voor ze. Maar ieder krijgt hetzelfde bedrag als ze 18 zijn. Ongeacht wat we daarvoor aan ze hebben uitgegeven.

Dure kado's die jouw zoon via z'n bio-vader krijgt, tja, ook dat kun je alleen maar uitleggen. Andere vader, andere financiële middelen. Niks aan te doen. Het leven is niet altijd eerlijk. Wat ik wel zou doen is zoon wijzen op de ongelijkheid, en laten weten dat dat moeilijk kan zijn voor z'n broers en zussen. Of hij daar rekening mee wil houden (niet opscheppen aub) en graag delen! Of alleen op je eigen slaapkamer houden. Maar bij is het de gewoonte om te delen.