scheiden na 23 jaar huwelijk en wat nu?

Ik herken er wel wat in. Ik heb ook geen familie behalve mijn zoon die vrijwel uit huis is. Ik heb wel wat vrienden maar het is toch eenzaam: ik heb wel drie afspraken, zo drie keer per week maar ja, dan zit je toch meer dan honderd uur alleen. Ik ben op een leeftijd dat daten niet meer feestelijk is dus dat is ook de oplossing niet, daarnaast ben ik veel ziek dus heb vaak de energie niet voor nieuwe vrienden of daten.
Dus ja ik kan begrijpen dat je bang bent om alleen komt te staan. Maar het is geen reden om maar in een niet gelukkig huwelijk te blijven (noch om maar naarstig te daten).
Je staat nu voor een tijd die van je zal vragen te rouwen. Mijn tip: doe dat eerst anders ga je op verkeerde gronden relaties aan. Leer eerst alleen te zijn, het went echt wel en je gaat vertrouwen op jezelf.

Maar als je wel gezond bent en wat jonger dan ik (ben in de 60) heb je heel goed kans op een relatie en kan je vrienden maken.

sterkte

Probeer het toch ook

als kansen te zien, een nieuwe situatie biedt ook openingen. (ipv vakantie naar Frankrijk wat vaker naar Spanje naar je zus?)
Ik was nog vrij jong en mijn relatie had niet zo lang geduurd als de jouwe, maar behalve veel verdriet en rouw bracht de scheiding me ook veel mooie nieuwe dingen. (terwijl de scheiding absoluut niet mijn keuze was)

Wat is je situatie verder, ben je gezond, heb je leuk werk, hoe is je financiële toestand?
Dit om met je mee te kunnen denken, sterkte!!

Heftig

Het is heftig om na zo'n tijd alleen te komen staan. Ik weet niet wat de aanleiding voor jullie scheiding is (een van de twee een affaire?). Ik heb nog wel familie en vrienden, maar ook dan, het is allemaal niet vanzelfsprekend. Ik ben nu ruim drie jaar verder na mijn scheiding (ook 30 jaar bij elkaar geweest) en ben nu sinds kort pas in de acceptatie fase. Eindelijk. Ook het accepteren van de eenzaamheid. En daarmee kan ik nu eindelijk meer richten op wat er dan wel is. Met vallen en opstaan, beetje bij beetje.

@Noor, ik ben ook 60+, fysiek wordt het allemaal minder helaas en ik heb aardig wat gedate, maar op de een of andere manier zijn er weinig mannen in deze leeftijdsgroep die 'een relatie kunnen onderhouden'. Vage figuren die ooit eens twee jaar verkering hebben gehad geven niet echt het vertrouwen dat ze ervoor willen gaan. Afgezien van dat ik absoluut geen klik met ze voelde en daten ook best veel energie kost

Elledoris

Nogmaals, geen ervaring met daten.
Maar het lijkt mij dat wij oudjes daar niet zo makkelijk inrollen als de jeugd.
Terwijl ik er echt van overtuigd ben dat het ouderen ook veel zou kunnen geven. Alleen moeten we de juiste weg vinden en weten hoe het werkt.
Online daten gaat erg snel en dat moet ook wel, want anders kost het je idd erg veel energie die niks oplevert, je zult snel moeten selecteren en shiften. Ik kan me voorstellen dat veel ouderen (ouderen, dat woord is ook zowat maar ik denk dat wij in deze context echt al ouderen zijn) moeite hebben met het tempo.
Dus, ik denk dat als het je veel energie kost, je iets verkeerd doet. Niet negatief bedoeld maar wel zonde. Zonde idd van je tijd en energie. Vage figuren zou je niet langer dan 1 seconde aandacht moeten geven.

Verder weet ik niet of het er is maar je zou ook online moeten kunnen 'daten' in een veel bredere context dan sec op zoek naar een seksuele partner, al dan niet vast.
Ik heb lang geleden met een vriendin gemijmerd over het opzetten van zoiets, jammer dat we dat niet hebben gedaan.

Moeders

Onderzoek sowieso eens je kennisssenkring.
Tijdens mijn scheiding werden sommige kennisen vrienden.
Ook nu heb ik kennissen die in potentie best uit zouden kunnen groeien tot een vriendschap.
Maarja, druk druk, geen ruimte, tijd, energie etc.
Dat wil niet zeggen dat ik niet open zou staan voor vragen van die kennissen. En zeker als iemand heel direct mijn gezelschap, steun of hulp zou vragen ivm iets als een scheiding, zou ik echt wel een tandje harder werken om daar moeite voor te doen. En dan afhankelijk van hoe het klikt mijn hulp of steun aanbieden, zo heel af en toe of vaker als het beter klikt. Maar zo heel af en toe lukt sowieso wel.
En als je een paar kennissen duidelijk maakt dat je wel even wat extra kunt gebruiken lijkt het me sterk dat daar niet op z'n minst een beetje respons op komt. Een beetje is al een beetje, dan zoek je verder om de rest op te vullen. Zoek bijv een nieuwe hobby, dat geeft je misschien het dat beetje energie dat je weer verder helpt je nieuwe leven hoed op poten te zetten.

Noor (ot)

Ik heb heel veel gedate. Het is niet feestelijk om tal van redenen: ik heb heel veel meegemaakt op relatiegebied dus ik duik niet meer makkelijk ergens in, en dan praktische invulling: veel mannen willen met "zorgzame" vrouw op de bank zitten en daar ben ik dan ook weer niet van. Anderen zijn leuk en gezellig maar zijn eigenlijk nog gebonden en willen van de ene vrouw naadloos op de andere over zonder ooit een moment alleen te hebben gestaan. Dat doe ik dus ook niet. Of ze wegen zelf 110 kilo maar willen een vrouw tot 60 kilo 'want ze zijn zelf al dik'. Of ze kunnen er niet tegen dat je een mening hebt over het leven of politiek (bedenk we hebben het over mannen van 65 ofzo, opgegroeid in een andere tijd).
En nu kun je natuurlijk makkelijk denken "die Mari heeft te hoge eisen" en ja ik kan te goed alleen zijn (en dat weet je pas als je minstens vijf jaar in je volwassen leven alleen geweest bent) om het met de kruimeltjes te doen. Maar ik hoor het van heel veel vrouwen van mijn leeftijd, ik hoor het zelfs van mannen die date die het dan weer van andere vrouwen hebben gehoord.

heb er zelfs een gedicht (dichtvorm douzijn) over geschreven:

Ze zei 'je moet eens daten gaan,
dan kun je wat beleven'
Dat heb ik toen maar braaf gedaan
Verwachtingsvol en heel spontaan
heb ik me ergens ingeschreven

Nu zit ik in een gevoels-achtbaan
zonder grond en met veel zweven
Menigeen is stalkend blijven kleven
maar ik durf niet echt iets aan te gaan

Want elke welbespraakte alphaman
blijkt een gebonden charlatan

Mari

Ik wil je echt niet aan het daten krijgen hoor.
Maar omdat 'iedereen' " date kom je natuurlijk ook waanzinnig veel mensen tegen die niet met je matchen. Dus nogmaals, zelf zou ik dan echt heel selectief te werk gaan en recht op doel af.
Al die zaken die jij noemt (zouden voor mij ook geen aantrekkelijke opties zijn) kun je er met een beetje handigheid heel snel uitfilteren.
Als het systeem het niet voor je doet kun je dat zelf ook heel snel doen en hups geen enkele aandacht meer voor iemand waar je toch never nooit iets mee gaat beginnen.
En dat zou ik dan ook online doen, ik denk dat ik niet snel irl zou afspreken, pas als aan alle elementaire voorwaarden is voldaan en het blijft klikken online, vervolgens bellen oid enz.

En misschien vind je dan niet (gelijk) een levenspartner maar wel een paar leuke contacten waarmee je online leuk kunt babbelen, serieus bomen of misschien ook wel wat flirten.
En uiteindelijk misschien wat leuke afspraken mee kunt maken. Met of zonder verder vervolg. Meteen serieuze verwachtingen hebben lijkt me leiden tot teleurstelling.
Of je gaat voor een vrouw, als er zoveel vrouwen op zoek zijn?
Leuk gedicht.

Noor

Ik waardeer je goede bedoelingen maar ik denk dat je niet door hebt hoeveel ik al gedate heb en hoe bijdehand ik ben geworden in het uitfilteren.
Echt, je hebt met een die hard van doen. Laat nou maar

Noor

Hoe jong ben je? Sorry, maar je klinkt een beetje als een wijsneus. En het gaat in dit draadje niet over daten, daar zijn andere topic over gestart.
Ik hoop dat Moeders42 hier nog wat waardevolle reacties krijgt.