Scheiden maar toch samenwonen

Wel de lusten, niet de lasten?

Wat als je aanstaande ex een nieuwe relatie krijgt?

Nieuwe partner

Dan gaan we uit elkaar wonen is afgesproken

Samen

Een groter huis kopen en dan allebei een eigen gedeelte? Dus t huis opdelen met echt alles apart. Dat heeft een stel gedaan dat ik ken. Moet je wel goed met elkaar door een deur kunnen.

Naast elkaar

Of 2 huizen naast elkaar kopen.

Ander huis

Is nu geen optie. Dat is juist 1 van de financiële redenen om eventueel bij elkaar te blijven.

Samen

Ik ken okk een stel dat is blijven samen wonen en voor hun werkt dat goed. Echter wonen zij wel in een zeer groot huis wat ze zo hebben kunnen inrichten dat beide ouders een eigen slaapkamer/woonkamer / douche heeft. Ze zitten dus niet constant op elkaars lip. En hebben ook afgesproken dat ze het zo blijven doen tot dat de kinderen 18 jaar zijn. Ook als er nieuwe partners komen.

Jij schrijft dat jullie in dat geval alsnog apart gaan wonen. Bedenk wel dat na een scheiding heel vaak een van de 2 binnen een jaar een nieuwe relatie heeft. Als je dan net de scheiding achter de rug hebt en alsnog apart gaat wonen is dat geen pretje voor de kinderen.
Misschien kun je er dan voor kiezen vlakbij elkaar te gaan wonen zodat de kinderen makkelijk heen en weer kunnen.

Wat betreft je ouders, laat dat probleem bij hunzelf liggen, zij willen je ex niet meer zien, prima, maar als jullie samen blijven wonen moeten ze zelf maar bekijken wat handig is. Niet van hun probleem jouw probleem maken je hebt al genoeg aan je hoofd

Als

Een ander huis geen optie is financieel, maar lukt het dan wel als je ex bv over een jaar een vriendin heeft?

Goed om de verschillende scenario's te overwegen.

Huis

Ik hoop dat naarmate we langer erin zitten de kans dat we het goed kunnen verkopen stijgt.
Zelf over een half jaar zouden we het redelijk kunnen verkopen denk ik. Vanwege geplande verbouwingsactiviteiten nu nog niet.

Mezelf zie ik niet snel met een nieuwe partner. Ik denk dat ik wel een tijd nodig heb om dit te verwerken. Man durf ik niet te zeggen.

Binnen 1 jaar

Ik kan me er nu niks bij voorstellen

Lisbeth

"Ik kan me er nu niks bij voorstellen "

Begrijp ik, en het hoeft ook niet zo te gaan. Maar het kan wel..
En los van of je ex een nieuwe partner krijgt, is de kans in ieder geval groot dat hij zijn leven anders gaat indelen, misschien meer uitgaan, hobbies etc. Kun je daar goed tegen als je in 1 huis blijft wonen?

Gingergirl

Man heeft door ziekte maar beperkte energie. Mega veel uitgaan zie ik hem niet doen maar verder zijn onze kinderen wel zo oud dat ze een avond alleen kunnen blijven als we beide plannen hebben.
Ik heb gezegd dat hij mag doen en laten wat hij wil zolang ik maar geen boze echtgenoten meer op de stoep vind. Ik wil er geen last van hebben

Hihihi

Dat is een goed insteek Lisbeth!

Samen in 1 huis

Vraagt om overleg. Is dat nog mogelijk bij jullie?

In dat geval kun je vragen of je man zich bij bezoek van jouw ouders bij verjaardagen uit de voeten wil maken.

Verder: als de situatie over een half jaar anders is, zou ik niet te ver vooruitkijken.
Bedenk voor jezelf hoe je het komende half jaar gaat inrichtingen en kijk daarna verder. Er zal sowieso nog een hoop veranderen de komende tijd. In een jaar kan veel gebeuren.

Is het mogelijk om het huis op te splitsen? Of een klein huisje voor erbij te zoeken? Of laat het budget dat ook niet toe?

nou Ginny

dus je moet het misdragen van de grootouders gaan faciliteren?
Vader mag straks ook niet bij het huwelijk van zijn kinderen zijn want dan kunnen opa en oma niet langs komen? Eind musical, diplomazwemmen?

Nee, die ouders moeten gewoon de keuze van hun kind respecteren.
Voor de kinderen is het fijn dat belangrijke zaken in hun leven gewoon samen met beide ouders gevierd kunnen worden als er ook maar een klein beetje mogelijkheid is.

Dan is het hebben van gescheiden ouders al een stuk minder een belasting voor de kinderen.

Flavia

Ik vermoed dat opa en oma dit niet zomaar doen.
Maar in principe heb je natuurlijk gelijk.

Echter verjaardag kun je opsplitsen. Bruiloft niet. Dus ook hier geldt voor mij: alleen voor de korte termijn oplossingen zoeken. Over een jaar kan het weer anders zijn.

Stabiliteit

Ik ken een stel dat er ook nog niet helemaal uit is. Hij is vershuisd naar een flat in de buurt. Er is nu in ieder geval duidelijkheid, ook voor de kinderen. Het wordt pas concreet voor ze nu ze daadwerkelijk fysiek uit elkaar zijn. Ze zullen de komende tijd een modus moeten vinden. Misschien wel een lat-relatie.
Toen ik mijn vriend leerde kennen was er ook zo'n modus bij hem en zijn ex. Ze woonden wel apart overigens. De ex bleek er toch anders mee om te gaan. Zijn relatie met mij sloeg in als een bom. Wat haar betreft moest die hele scheiding overnieuw, vergeet ook de (2e keer-)impact voor hun dochter niet.
Ik kan je niet zo goed adviseren, het gaat zoals het gaat. Zelfreflectie is voor iedereen belangrijk en soms heeft dat tijd nodig.
De opmerking dat je er "geen last van wil hebben" zou ik alleen niet hebben gepikt van zijn ex. Dat is net over de schreef. Natuurlijk krijg je er last mee, en de kinderen ook. Ga daar maar van uit, wat je ook doet.

Grootouders

Doen dit inderdaad niet zomaar. Ik snap ze wel.

Ik heb al zitten denken om de garage met bijgebouw tot appartement te verbouwen. Maar ik weet niet of zoiets mag

Emma

Ik gun hem een nieuwe relatie en dat bedoel ik ook niet met last hebben van.
Wat ik niet wil is verongelijkte echtgenoten aan mijn deur omdat mijn dan ex het met zijn vrouw doet. Die ellende mag hij buiten de deur laten

Vraag het de gemeente

Zou ik zeggen.

Vaak geldt dat als je aan de buitenkant niets verandert, je behoorlijk vrij bent met wat je met de binnenkant van je huis doet.

Lisbeth

Als je hem binnen de deur houdt krijg je alles erbij. Ook de dingen waar je geen zin in hebt. Misschien wel een stel vervelende puberkinderen van zijn nieuwe vrouw. Ik weet niet wat erger is.

Emma

Nieuwe partner is toch echt apart gaan wonen. Ik hoef niet alles op te vangen

Heeft hij een nieuwe partner dan? Dat was mij niet duidelijk.
Het gaat ook niet over opvangen, maar over de aanwezigheid in jouw huis.

Een half jaar samen overbruggen en dan kijken wat voor prijs je voor je huis kunt krijgen is geen slecht idee lijkt me. Komt er dan verandering in jullie financiën?

Mij leek ook

dat de huwelijksbreuk te maken heeft met vreemdgaan aangezien ts spreekt over echtgenoten meer op de stoep willen. Dat verklaart mss ook de woede van grootouders om wat hun kind en kleinkinderen is aangedaan.

Denk dat ik zou inzetten op een korte tijd samen te overbruggen om het huis fatsoenlijk te kunnen verkopen maar dat ik dan de boel echt zou willen scheiden.

Wat betreft de boze ouders: als zij man niet meer willen zien terwijl jij mogelijkheid ziet om met hem in 1 huis te wonen dan zou ik dat zien als hun keuze en hun consequentie: dan komen ze maar niet meer en zien ze jou en de kinderen alleen bij hen.

En Lisbeth, ala je man ondanks ziekte nu in de gelegenheid is om vreemd te gaan, zou ik een nieuwe partner niet zo maar uitsluiten.

Chronisch vreemdgaan waardoor ik en de kinderen geconfronteerd worden met echtgenoten die verhaal komen halen.
Als ik het huis niet had dan was ik weg. Zo eerlijk ben ik wel maar ik heb ook een kind met een lastig verleden en zij is ook belangrijk.
Als ik zaken nuchter bekijk dan denk ik zolang mogelijk samen uitzingen dn dan apart gaan wonen.
Of het in de praktijk gaat lukken dat weet ik niet.
Ik wil nu de verbouwing afmaken dan kijken hoe het met mij en de kinderen gaat en dan bepalen wat we doen.
Ik heb zo’n ideaal plaatje in mijn hoofd van op redelijk gemoedelijke manier samen wonen. Ik hoop gewoon dat ik niet zo woedend en verdrietig blijf dat dit gaat lukken.
Ik hoop dat ik tegen de winter aan dit allemaal beter kn overzien en ook met man dan beter kan samenleven

Ideaalbeeld versus realiteit

Ik weet het niet hoor Lisbeth, maar het klinkt alsof je wens om samen te blijven wonen idd vooral een financiële is en dat er voor de rest veel woede bij jou zit zit.
Dat laatste lijkt mij een slechte basis voor duurzaam in 1 huis blijven.

Bovendien is de kans dat ‘chronisch andere vrouwen voor erbij’ niet zo maar over is en dat je geconfronteerd blijft met dat gedrag en de gevolgen groot. Ook een slechte basis voor duurzaam onder 1 dak blijven.

Dus de vraag is hoe realistisch/hoe haalbaar jouw ideaalbeeld is. Tijd overbruggen tot het huis verkoopbaar is, kan me wenselijk lijken. Het blijvend-samenwoon-idee klinkt mij niet realistisch in de oren.

Toch ook nog een andere vraag omdat ik er niets over lees: hebben jullie nog serieus overwogen/geprobeerd om jullie huwelijk te redden?

Chronisch vreemdgaan en boze echtgenotes

Wil je echt met hem blijven samenwonen omwille van de lieve vrede en de kinderen? Of omwille van het geld? Of beide?
Ik kreeg in het begin de indruk dat jullie in harmonie uit elkaar gingen. Dan is geld iets om over te overleggen. Ik zou nu toch harder gaan voor een financiële oplossing.

kijk alleen naar je eigen financiele plaatje?

Zou je het niet redden alleen? In Nederland zijn de zaken voor alleenstaande ouders echt niet slecht geregeld met kindergebonden budget e.d.

Ja je gaat er vast op achteruit wat woonruimte betreft, maar daar krijg je heel veel rust voor terug.

Reactie

Woede, ja maar ik ga ervan uit dat iedereen in mijn situatie boos en verdrietig zou zijn. Ik ga er ook vanuit dat gedurende de komende maanden die woede en pijn zakt. Merk ik dat dat niet vanzelf gaat gebeuren dan ga ik hulp zoeken.

We hebben afgelopen jaar relatietherapie gehad. Hij heeft nooit gesproken over vreemdgaan. Maar is er wel mee doorgegaan. Ik zie nu niet meer het nut in van therapie.

Ja ik redt het wel financieel alleen woon ik in een plaats waar een huurwoning krijgen lastig is. Ik sta nog niet zolang ingeschreven dus veel opties heb ik niet.
Ik wil ook meer uren gaan werken zodat ik straks een hogere hypotheek kan krijgen.
Dat heeft wel allemaal tijd nodig.

Ik zie het niet als blijven. Ik zie het meer als scheiden van tafel en bed. Of als fiscale partners samenwonen. Ik wil ook op papier scheiden. Maar dus fysiek samenwonen.
Ik werk lange dagen dus hij kan mij opvangen en als hij zich niet goed valt kan ik hem opvangen. 1 kind is depressief geweest dus die wil ik zoveel mogelijk stabiliteit geven en dan is het nog dat ik liever een jaar langer samenwoon en straks meer uit de verkoop van ons huis haal dan nu alles verkopen en we hebben beide straks niks.

Emma

Ik ben boos, ik ben verdrietig, ik voel me ellendig en ik vind het verschrikkelijk wat mijn man gedaan heeft maar ik heb geen hekel aan hem. Ik wil hem alleen niet meer als partner.
Ik weet niet of ik het zo goed zeg. Daarom dat ik ook echt hoop dat als deze eerste serieuze gevoelens wat weggeëbd zijn ik op een redelijk harmonieuze manier kan samenleven voor een tijd