Samengesteld gezin HELP
Ik heb een vraag. Ik ben nu 2 jaar super gelukkig met mijn vriend. Wij latten en ik heb 2 kids van 10 meisje & 12 jongen en hij een tweeling van 10 ( jongen,meid) en zoon van 13. In eerste instantie hadden we de kids om t weekend allemaal maar na 1 jaar en een breuk tussen ons van 2 mnd (door de drukte van de kids) hebben we besloten de weekende te splitsen. Beter voor de kids en mijn vriend die de drukte niet aan kon. We dachten dat dit de oplossing zou zijn door dat de kids elkaar alleen nog in vakanties en feestdagen elkaar zouden zien. Dit ging in het begin heel goed. Kids waren blij als ze elkaar weer een x zagen. Al liep t na 2 dagen vaak weer op tot ruzies bij de kids. Nu gaat t de laatste weken als ik in t weekend bij hem ben (zat-zon) zodat ze do-vrij alleen met papa zijn niet vlekkeloos. De kids zetten zich af tegen mij en maken t ons erg moeilijk door rot opmerkingen te maken en voornamelijk erg lui te zijn. Ik heb een stapje terug gezet zodat hij de kids wijst op dingen die spelen en ik toe kijk. Al met al die weekenden zijn niet erg gezellig dus. Bij mij thuis als mijn vriend er is. Verloopt dit veel soepeler en heb ik t idee dat mijn kids hem meer accepteren en respect tonen naar hem als die van hem naar mij. Maar nu komt t. Zodra we vertellen dat we samen 1 week op vakantie gaan, protesteren er een paar gelijk. Want dit willen ze niet. 2 andere vinden t wel heel leuk. Waar ik nu mee zit. In hoeverre moeten wij de kids laten bepalen wanneer we elkaar wel en niet zien. We zien elkaar nu alleen op woensdag avond( zijn we beide kindloos) en in t weekend. We hebben de kids al uit elkaar gehaald. En gaan maar 1 van de 3 weken samen op vakantie. Tussen mij en mijn vriend gaat t echt super goed en zijn echt super gek op elkaar. Maar weten niet meer wat te doen met 5 pubers. Dus tips zijn van harte welkom.
stapje terug
Als ik het goed begrijp dan zijn jullie er elk weekend bij als de kinderen van de ander er zijn. Dat lijkt me wel erg vaak. Ik zou echt wat vaker weekenden alleen met de eigen kinderen doorbrengen.
Als de kinderen een gezamenlijke vakantie niet zien zitten, zou ik dat sowieso niet doen. Heel jammer voor jullie, maar de kinderen gaan voor. Ik denk dat jullie (veel) meer geduld zullen moeten hebben.
Andere volgorde
Mutske, je schrijft over 'pubers', maar van de 5 kinderen zijn er 3 nog maar 10 jaar en de andere 2 zijn nog onder de 14. Die echte pubertijd, die moet nog komen en als jullie er nu al zo in staan, berg je dan maar.
Je schrijft: 'In hoeverre moeten wij de kids laten bepalen wanneer we elkaar wel en niet zien.'Nou, eh, jullie zijn beide in de eerste plaats ouders van kinderen die jullie nu nog heel hard nodig hebben en die aangeven de huidige situatie niet helemaal te trekken. Dus de realiteit lijkt me dat jullie een stap terug doen en de kinderen wat meer buiten jullie relatie houden.
Ik snap sowieso nooit zo goed waarom de kinderen gezellig mee moeten doen als vader/moeder een nieuwe vrijer heeft. Het is jouw relatie, niet die van je kinderen.
Weerstand betekent dat het niet goed gaat zo. En aangezien deze kinderen het echte verzet in de pubertijd nog moeten gaan ontdekken, zou ik ze vooral vragen wat zij eigenlijk zouden willen. En dat ook serieus nemen. Doorduwen betekent in de meeste gevallen op termijn een breuk: ofwel met (een van de) kinderen ofwel met de vriend(in).
Je kunt kinderen alleen meenemen in jullie samengesteld gezin als zij dat zelf ook willen. En anders wordt het een lat-relatie tussen jullie, waar jullie de kinderen buiten houden.
ja,
die kinderen hebben niet voor een scheiding gekozen, dat hebben jullie zelf gedaan. Die kinderen hebben er ook niet om gevraagd nu enkele andere kinderen opgedrongen te krijgen in hun gezinsleven omdat jullie nu zo nodig samen op vakantie willen.
Mogelijk kun jee compromi bedenken waarbij je 2 huisjes huurt en jullie elkaar dus wel kunnen zien maar ieder je eigen bedoeninkje hebt. Zo hoeven de kinderen niet steeds perse met elkaar geconfronteerd te worden. Tja, en dat kost wat extra, kun je waarschijnlijk nu net niet gebruiken.
Maar dit toch doorzetten zoals het plan is zeer onhandig. Ervan uit gaan dat jullie kinderen de gang van zaken toch niet bepalen is wel heel gemakkelijk vanuit je zelf gedacht en zou een autoritaire oplossing zijn. Dus wil je problemen....
puberteit moet nog komen ...
Iemand was me voor : aan de leeftijd van jouw kinderen te zien, moet de échte puberteit nog losbarsten, en dat zal dan voor wat betreft de acceptatie en de luiheid van kwaad naar erger gaan, geloof me.
Wij zitten in een gelijkaardige situatie; onze kinderen ztten al wél in de puberteit.
Wij houden maximaal rekening met de kinderen, uiteindelijk moeten ze voorgaan, al kan je ze wel eens eens een compromis voorstellen.
Als de kinderen niet samen op vakantie willen, doe je dat ook beter niet; fijn zal die vakantie dan toch niet echt zijn.
Wij zien elkaar ook alleen op woensdagavond (met de kinderen van mijn vriendin erbij) en gedeeltelijk in het weekend (ook met kinderen erbij); wij zijn bijna nooit alleen of toch heel zelden, en dat maakt het er niet gemakkelijk op. Wel gaan we dan heel regelmatig onder ons tweetjes even wandelen en/of iets gaan drinken (bijpraten) of naar de film (dat gaat gelukkig wat makkelijker als ze wat ouder zijn), en 1 à 2x per jaar onder ons tweetjes enkele dagen weg, en dat is ook echt nodig, en de kinderen begrijpen dat wel.
Tussen haar kinderen en mijn kinderen klikt het niet echt, al is er ook geen onenigheid, maar we brengen ze zo weinig mogelijk samen; ze zijn er namelijk ook geen vragende partij voor, en de gezinsculturen zijn toch wel verschillend.
Het is niet simpel, en af en toe is er wel eens een dispuutje dat altijd wel ergens gerelateerd is aan de kideren, maar het lukt uiteindelijk wel. In het begin had ik het er ook heel moeilijk mee dat ik mijn vriendin niet zo veel zag, maar ondertussen gaat dat goed.
Ik heb dikwijks veel te verduren van de dochter van mijn vriendin, dat is en blijft voor mij het moeilijkste in onze relatie.
Dank
Dank jullie wel allemaal voor jullie verhelderende kijk op mijn situatie.
Miss dan toch maar de weekenden omgooien Zodat we elkaar t ene weekend niet zien en alle tijd voor de kids hebben en t andere weekend met zn 2 zijn.
Ik had zelf t idee dat we al heel veel rekening met hun houden. Aangezien we aan de kant van mn ex zien dat ze wel alles moet accepteren van het nieuwe samengestelde gezin. Dus had ik het idee dat wij teveel rekening met ze hielden en miss wat strenger moesten zijn.
Moet eerlijk zeggen dat ik het gewoon heel moeilijk vind om iemand die je zo lief hebt zo op afstand moet houden.
maar Mutske
juist als 'aan de andere kant' óók al geen rekening met de kinderen gehouden wordt (en ze alles maar wel moeten accepteren) is dat toch reden te meer kom zelf wèl te luisteren naar hun wensen? Ik snap je redenering niet....
Goed plan
Lijkt me een goed plan, de weekenden op die manier invullen.
Dan heb je samen toch erg veel tijd samen? Op en af een heel weekend samen en de woensdagavond... Ik zou er direct voor tekenen.
Ik begrijp je niet
"moet eerlijk zeggen dat ik het gewoon heel moeilijk vind om iemand die je zo lief hebt zo op een afstand moet houden"
Lijkt mij pas moeilijk om te zien dat de kinderen bij beide ouders moeite hebben met de situatie. Zij hebben er niet om gevraagd en zij zouden juist blij moeten zijn in weekenden en vakanties. In de ogen van de kinderen is op zulke momenten de nieuwe partner belangrijker dan zij en daar hebben ze verdriet van.
Weekenden omgooien en ieder dan met eigen kinderen is een goed plan, dan merken de kinderen dat er rekening met hen wordt gehouden. Misschien dan af en toe een maaltijd samen. Hopelijk geeft omgooien geen gedoe bij ex-partners en hun eventuele partners.
Elkaar zien zonder kinderen
Vriend en ik latten nu ruim 2,5 jaar. Zo kunnen regelen dat we 1 weekend beiden geen kinderen hebben en op maandagavond niet.
Ook al zijn mijn kinderen inmiddels 18 en 20, ik vind dit nog steeds de beste oplossing.
Zijn kinderen zijn bijna 16 ( tweeling) en alle 4 zijn het meiden.
Ze kunnen het best goed samen vinden, maar elke gezin heeft toch eigen gewoontes.
We dringen de kinderen niet aan elkaar op.
Zodra mijn meiden beiden het nest verlaten hebben kijken we verder of we evt toch gaan samenwonen.
Ook wij zouden elkaar soms vaker willen zien, maar ook ik vind dat de gevoelens van de kinderen voor gaan.
En ergens geniet ik ook wel van mijn tijd alleen met mijn meiden.
De tijd dat ze thuis wonen is maar zo kort.