Relatie tussen zoon en stiefdochter
Hallo,
Ik ben benieuwd of er iemand ervaring heeft met een relatie tussen je eigen kind en die van je nieuwe partner (sinds 3 jaar)? Mijn zoon van 19 heeft 9 maanden geleden een relatie gekregen met de dochter van 16 van mijn vriend. Dit is gebeurd toen we een jaar samenwoonden, en ondanks vragen en waarschuwingen van ons hebben ze het stiekem toch gedaan.
Mijn kinderen en ik (nog een zoon) hebben samen veel meegemaakt. En waren eerst heel close. En ik snap heel goed dat wij als volwassenen deze kinderen bij elkaar zetten; daar hebben zij ook niet om gevraagd. En dat dit dus het risico is (al had ik het vooraf nooit bedacht omdat ze zo totaal verschillend zijn, en stiefdochter eerst ook ander vriendje had). Maar ik vind het verschrikkelijk, net als mijn andere zoon.
In de eerste plaats doordat ze hebben gelogen en na ontdekking ook nog meerdere keren. Maar ook doordat ze totaal niet bij elkaar passen. Zij is erg verwend, geen doorzetter en bang voor van alles en nog wat en wil dat alles voor haar in een gespreid bedje geregeld wordt. En hij is veel te lief, doet veel te veel voor haar en zet alles aan de kant - ook dingen die hij vroeger nooit zou doen - als het haar maar naar de zin is. De relatie met zijn broer is veel slechter nu, maar alles draait alleen nog maar om haar voor hem. Ze doen ook bijna niks met anderen, trekken zich de hele tijd terug met z'n tweeën.
Ik weet heel goed dat het als ouder geen zin heeft om je te verzetten tegen welke relatie dan ook van je kinderen; hun keuze is vooraf toch duidelijk en verzet maakt het alleen maar erger. En ik weet dat je een stiefgezin veel tijd moet geven. Dus ik vond het eerst wel prima dat de relatie met mijn stiefdochter langzaam opgebouwd moest worden, met genoeg ruimte voor elkaar om te wennen (we zijn heel anders, maar ging best ok). Maar nu moet ik zo mijn best doen om geen enorme hekel aan haar te hebben, en de relatie enigszins ondersteunend de ruimte te bieden (met wel regels in huis, want anders is het voor de rest echt niet te doen).
Maar dat valt me zo ontzettend zwaar! Ik kijk er iedere keer zo ontzettend naar uit dat zij weer naar haar moeder gaat, dat is echt niet te doen. Heeft er iemand dit meegemaakt en nog tips? Omdat ik vanuit huis werk, ben ik helaas veel te veel thuis - anders zou ik lekker veel wegvluchten (wat ook geen permanente oplossing is natuurlijk...). Maar ondanks dat het al best enige tijd duurt, kan ik me er zo lastig bij neerleggen. En dat helpt me echt niet verder 
Ik snap dat dit ingewikkeld is, maar zoals je al zegt niks aan te doen. Waarom dicht je stiefdochter allerlei negatieve eigenschappen toe een zijn allerlei positieve? Dat is misschien wel iets wat je jezelf moet afvragen.
Wat een ramp als het uit zou gaan, ze kunnen elkaar dan niet ontlopen en jullie zitten er tussen. Echt lastige situatie
Wat naar dat je zo'n negatief oordeel over je stiefkind hebt...
Nou, ik snap wel dat dit heel ingewikkeld is en dat je dan moeilijker naar je stiefdochter kijkt. Je wilt toch het beste voor je kind. Dan bouw je lastiger neutraal een band op zo. Natuurlijk heeft ze ook andere kanten, daar gaat het nu toch niet om? Hier moet je toch je hart kunnen luchten? Dan helpt "wat onaardig" niet echt verder. Beetje begrip voor lastige situatie wel. Mijn ervaring is dat je beter eerlijk kunt zijn naar jezelf en je partner als de relatie met een stiefkind nog niet soepel gaat. Kunnen jullie daar samen goed over praten? Geef jezelf tijd en ruimte om met stiefdochter band op te bouwen. En hen samen ruimte om te zien of het iets blijft - meer afstand, minder ergernis. En lucht je hart bij mensen die niet meteen oordelen maar jou ondersteunen - een samengesteld gezin is pittig en vraagt soms om goede uitlaatklep. Sterkte!
Madelief_B schreef op 12-03-2025 om 17:29:
Nou, ik snap wel dat dit heel ingewikkeld is en dat je dan moeilijker naar je stiefdochter kijkt. Je wilt toch het beste voor je kind. Dan bouw je lastiger neutraal een band op zo. Natuurlijk heeft ze ook andere kanten, daar gaat het nu toch niet om? Hier moet je toch je hart kunnen luchten? Dan helpt "wat onaardig" niet echt verder. Beetje begrip voor lastige situatie wel. Mijn ervaring is dat je beter eerlijk kunt zijn naar jezelf en je partner als de relatie met een stiefkind nog niet soepel gaat. Kunnen jullie daar samen goed over praten? Geef jezelf tijd en ruimte om met stiefdochter band op te bouwen. En hen samen ruimte om te zien of het iets blijft - meer afstand, minder ergernis. En lucht je hart bij mensen die niet meteen oordelen maar jou ondersteunen - een samengesteld gezin is pittig en vraagt soms om goede uitlaatklep. Sterkte!
Sorry hoor maar ik vind dat een klaagzang van een volwassen vrouw over hoe lief en onschuldig en perfect haar volwassen zoon is en hoe verdorven en slecht de 16-jarige stiefdochter, best wel wat kritiek mag krijgen. Bij elke klaagzang over het vriendinnetje van je zoon is enige nuchterheid wel op zijn plek en hier zeker.
Die stiefdochter heeft toch ook niet om deze stiefmoeder gevraagd, die zit er ook maar mee opgescheept.
En ik kan wel mee gaan huilen met hoe erg het allemaal is maar dat gaat ook niet helpen. Even een spiegel voorhouden lijkt me dan best nuttig.
Uiteindelijk is TO de volwassene, en gaat het TO bovendien niks aan met wie haar zoon een relatie heeft. Dat is zijn keus. Of wil je op zijn 30ste nog steeds naast hem op de bank zitten bij elke date?
Je zou ook andersom naar de situatie kunnen kijken en je afvragen waarom deze jongeman niet met zijn tengels van een minderjarige huisgenoot af kan blijven trouwens.
AnnaPollewop schreef op 12-03-2025 om 19:57:
[..]
Sorry hoor maar ik vind dat een klaagzang van een volwassen vrouw over hoe lief en onschuldig en perfect haar volwassen zoon is en hoe verdorven en slecht de 16-jarige stiefdochter, best wel wat kritiek mag krijgen. Bij elke klaagzang over het vriendinnetje van je zoon is enige nuchterheid wel op zijn plek en hier zeker.
Die stiefdochter heeft toch ook niet om deze stiefmoeder gevraagd, die zit er ook maar mee opgescheept.
En ik kan wel mee gaan huilen met hoe erg het allemaal is maar dat gaat ook niet helpen. Even een spiegel voorhouden lijkt me dan best nuttig.
Uiteindelijk is TO de volwassene, en gaat het TO bovendien niks aan met wie haar zoon een relatie heeft. Dat is zijn keus. Of wil je op zijn 30ste nog steeds naast hem op de bank zitten bij elke date?
Je zou ook andersom naar de situatie kunnen kijken en je afvragen waarom deze jongeman niet met zijn tengels van een minderjarige huisgenoot af kan blijven trouwens.
Wel helemaal eens met het eerste deel van je post, maar niet met het tweede. Ik vind 3 jaar leeftijdsverschil hel normaal, ook op die leeftijd. Ik had ook op mijn 16e een vriend van 19. Ben er nu al bijna 40 jaar mee samen…
Wat ik niet zo goed begrijp is waarom jullie gaan samenwonen met een huis vol pubers. Terwijl je pas 3 jaar een relatie hebt. Nog een paar jaar en iedereen was grotendeels zelfstandig geweest. Jij en je zoon mogen stiefdochter niet eens. En zij zit ongewild met jullie opgescheept. Ook zeer onprettig voor jouw partner.