Regenbooggezin en scheiden

De uiteindelijke vraag is me wat onduidelijk, maar goed...

Vooropgesteld: ik heb geen kunde van dit soort dingen, maar er schieten me wel een paar vragen door het hoofd.

Maakt het in dit geval ook uit wie de vader (donor) van het kind is? 
Of is dit, in het algemeen, zo'n wetteloos geval waar het wetboek nog geen antwoord op heeft?

Heeft een draagmoeder, op welk vlak dan ook, nog enige inspraak? Of is dat een kwestie van "job done en tot nooit weer ziens"? 

Ex wil verhuizen, dat is zijn zorg. Kind meenemen  is wat anders... 
Ook hier: wat is de binding van kind met NL? Wederom: draagmoeder,  heeft zij nog enige inspraak? Heeft kind (veel) contact  met draagmoeder? Of is daarover iets vastgelegd? 

D'r komen vast nog wel wat vragen

Hoi, ik ben nieuw op dit forum en heb misschien niet het juiste antwoord op je bericht, maar dit is mijn mening: Jij bent de ouder die wel verantwoordelijkheid voelt en neemt voor je kind. Jij bent in dit geval de belangrijkste persoon in het leven van je kind en je ex niet, want die liet het lange tijd afweten en is onbetrouwbaar in afspraken nakomen. Het is (imo) hierdoor volledig aan jou om te bepalen of je contact nog wel zinvol vindt voor je kind. Misschien krijgt je ex een change of heart en wil hij het goedmaken door regelmatig op te dagen en verdient hij dus een kans, maar ik geloof er persoonlijk niet echt in dat hij een stabiele factor gaat worden/blijven. 

Jouw zoon is twee en zit volop in zijn hechtingsfase. Dat is een belangrijke fase, zoek maar eens op hechtingsstoornissen. Gelukkig ben jij er wel voor jouw zoon.

Zoals jij jouw ex beschrijft is hij al enige tijd geen stabiele persoon, laat staan ouder, voor jullie zoon. Een half jaar al geen contact, wil zich eigenlijk niet vast leggen, laat zich niet vastleggen in de praktijk, komt afspraken niet na. Zelfs al was hij dat half jaar er wel geweest: één ochtend in de twee weken? Daar zou ik daar mijn bedenkingen bij hebben (eens in de twee weken is te weinig). Dat is mi niet goed voor een kind want dat is heel onbetrouwbaar.

Waar gaat jouw vraag eigenlijk om? Gun jij jouw ex de rol van vader of hoop je tegen beter weten in, (denk ik) dat jouw ex een ouder is, wordt, blijft ? Of misschien hoop je dat het goed komt (wat begrijpelijk kan zijn).
Waar gaat het jouw ex om? Hij lijkt wel de titel te willen maar in hoeverre speelt daarbij het belang van zoon een rol? Wat zou hij zeggen als je eist dat als hij betrokken wil zijn, dit op een frequentere basis moet?
Ik denk namelijk niet alleen dat je zoon hier niets aan heeft maar dat het zelfs schadelijk kan zijn iemand toe te laten die in naam een belangrijke rol toebedeeld krijgt, deze grotendeels afwijst en onbetrouwbaar is (dwz geen stabiele factor) vanuit zoon gezien. als je daar toch over twijfelt, raadpleeg dan een kinderpsycholoog. 

Mede-vader heeft dus geen hechting opgebouwd met je zoon  dan wel hechting opgebouwd en hem in de steek gelaten toen jullie uit elkaar gingen? Hij kan wel van alles willen en dan weer niet willen, maar wat is goed voor het kind? 
Ik denk dat iemand die getoond heeft zo onevenwichtig te zijn (wat? half jaar niet zien?) niet goed ik voor het kind. Dat kan nog als het een oom of tante is natuurlijk. Maar als hij weer terug in de regeling komt en zich als ouder wil gedragen en elke 14 dagen hem weer wil zien en dan ineens weer niet, is dat niet goed voor het kind. Ik zou zeggen: doe maar niet

Ernst1979 schreef op 18-05-2023 om 08:42:

[..]

Dank voor je vragen. Ik ben de biologische en wettelijke vader, m'n ex was (samen met mij) praktisch de vader, en kon wettelijk beroep doen op family life, maar dat heeft hij niet gedaan. De moeder heeft een vaste rol in het leven van mijn zoon. Zij wil dat er geen contact is tussen onze zoon en m'n ex, maar door aanhoudende ruzie tussen die 2 is ze niet echt onbevooroordeeld. Ik wil mijn en haar gevoel tegenover hem los zien van dat van onze zoon en zijn belang.

Waarom zou je dan perse je ex in t leven van je zoon willen houden als daar geen enkele band mee is? Van je vader en je moeder erf je van alles (uiterlijk, karaktertrekjes, genen, erfelijke ziekten, historie). Ik kan me voorstellen dat ex een band met je zoon zou willen blijven als hij járen echt betrokken en écht als opvoeder had gefungeerd. Maar nu? Je haalt denk ik alleen een hoop narigheid uit de kast als je een omgangsregeling wil tussen jouw zoon en iemand die geen enkele binding met je zoon heeft🤷‍♀️

Kun je hem niet dezelfde status geven als een oom, of een familievriend of een goede kennis? Dus dat hij wel kontakt heeft met je kind, maar dat daar verder geen vaste planning onder zit? Gelukkig hoeven kontakten van kinderen met volwassenen niet beperkt te worden tot mensen die regelmatig met hen omgaan en een band met hen opbouwen. Voor de hechting gaan we kontakten van het kind met een volwassene beperken? Vreemde gedachtegang.

Tsjor

tsjor schreef op 18-05-2023 om 09:59:

Kun je hem niet dezelfde status geven als een oom, of een familievriend of een goede kennis? Dus dat hij wel kontakt heeft met je kind, maar dat daar verder geen vaste planning onder zit? Gelukkig hoeven kontakten van kinderen met volwassenen niet beperkt te worden tot mensen die regelmatig met hen omgaan en een band met hen opbouwen. Voor de hechting gaan we kontakten van het kind met een volwassene beperken? Vreemde gedachtegang.

Tsjor

Tsjor, misschien moet je dan eens wat lezen over hechtingsproblematiek.

tsjor schreef op 18-05-2023 om 09:59:

Kun je hem niet dezelfde status geven als een oom, of een familievriend of een goede kennis? Dus dat hij wel kontakt heeft met je kind, maar dat daar verder geen vaste planning onder zit? Gelukkig hoeven kontakten van kinderen met volwassenen niet beperkt te worden tot mensen die regelmatig met hen omgaan en een band met hen opbouwen. Voor de hechting gaan we kontakten van het kind met een volwassene beperken? Vreemde gedachtegang.

Tsjor

Ja dat zou natuurlijk mooi zijn als die persoon zich ook zou gedragen als oom of goede kennis. Iemand die doet of zich wil hechten en dan een half jaar er tussen uit gaat, is niet optimaal in de ontwikkeling van een kind. Dat is geen kwestie van contacten beperken natuurlijk. Dat is het kind beschermen. 

Een kind is niet iets waar je alleen aandacht aan besteedt als het je uitkomt en daarna weer maanden niet naar omkijkt. Met om de week een paar uurtjes kun je best een band opbouwen. Kinderen hebben ook een band met bijvoorbeeld hun opa en oma of een oom en tante. Die hoef je ook niet per se heel vaak te zien. Die band is wel anders dan met ouders. De verwachtingen liggen dan ook anders. De rol van oom zou best kunnen voor je ex. Af en toe wat leuks doen met kind, verder geen verplichtingen of verwachtingen. Verhuizen naar hartelust etc. Maar een vaderrol lijkt me in deze situatie niet wenselijk en ook niet haalbaar.

Officieel is jouw ex natuurlijk niets van jouw zoon. Hij is 2 jaar opvoeder geweest maar daar blijft bij een kind van die leeftijd natuurlijk niets van hangen. Dit is ook een risico bij dit soort gezinsverbanden. Dat er iemand is die niets van het kind is en eigenlijk geen grote rol heeft. Ik zou het verder hierbij laten. Jij bent de vader, hoofdopvoeder en biologisch en juridisch alles wat hij nodig heeft. Daarnaast is er een moederfiguur die nog enigzins in beeld is en waarmee jouw zoon contact heeft (dat is wel van belang als zij hem gedragen heeft en biologisch de moeder is). Jouw ex is en blijft jouw ex. Hij kan wellicht een losse rol als oom of kennis aannemen. Heeft zijn eigen leven en kan ook weer verdwijnen. Vaste omgang zou ik niet aan beginnen. Bedenk dat jullie alle 3 ook weer nieuwe partners kunnen krijgen. Dan krijg je ingewikkelde toestanden. Voor nu kan of is hij gehecht aan jou en moeder en dat is prima. Jij bent de echte vader en daar gaat het om. 

Mijn vraag zou zijn: welke rol wil je ex vervullen? En zodra je dit duidelijk hebt, zou ik duidelijk stellen wat je dan verwacht en hoe je het wil. Jij en de moeder beslissen. Hij heeft zijn 'recht' in principe verspeeld destijds door zijn afstand te nemen.
Als hij graag in het leven wil zijn van jullie zoon, zou ik hem dat niet ontzeggen, als jij en de moeder daarmee in kunnen stemmen, maar babysteps. Geef hem de kans een band op te bouwen met het kind, maar dat wil niet zeggen dat jullie zoon meteen terug naar de oude regeling gaat. Laat hem op bezoek komen, ga met zijn drieen wat doen. Je zult al snel zien of je zoon graag bij hem is of niet. Als je ziet dat je zoon goed reageert op hem en graag bij hem is, waarom zou hij hem dan niet tzt eens een dagje mee kunnen nemen, maar om nou meteen de vaderrol weer op zich te laten nemen, dat zal hij moeten verdienen, naar mijn mening, en hangt helemaal af van wat jij en de moeder denken dat het beste is voor het kind.

Hij wil de vaderrol niet en neemt de vaderrol niet. Dat zou ik maar gewoon accepteren. Dat hij niet de biologische vader is, maakt dat ook wat gemakkelijker. Het is erg verdrietig dat hij uit het leven van een kind stapt dat hij een aantal jaar als vader mee heeft verzorgd en opgevoed maar je kunt hem niet dwingen zich zo diepgaand te verbinden en verantwoordelijkheid te voelen en te nemen, zoals een vaderrol vraagt. Kennelijk heeft hij zich toch minder vader gevoeld dan jij. Heeft dit ook te maken met waarom jullie uit elkaar zijn gegaan? 

Voor mij zou het erg afhangen van het vertrouwen dat je hebt in je ex om nu wél het welzijn van het kind voorop te zetten. Op basis van het verleden, mankeert het daar nogal aan. Hoe schat je dat nu in? 

Als je ex betrouwbaar is en begrijpt dat zijn belang minder zwaar telt dan het belang van het kind, vind ik het best een idee van Tsjor om hem eventueel een 'oom' te laten zijn, maar dan moet hij die rol wel omarmen. Als hij vanuit zijn eigen krenking of ego toch de vaderrol gaat opeisen, die dan soms wel en soms niet komt en in en uit het leven van het kind verschijnt en verdwijnt, schiet contact mijns inziens zijn doel voorbij.

Ook als er nog slepende grote conflicten zijn tussen jou en de moeder enerzijds en je ex anderzijds, zou ik me ook nog eens achter het oor krabben. Voor een oom verdraag je een stuk minder dan voor een vader. Jij hebt de opvoeding te doen samen met moeder. Jouw relatie met de moeder van je kind, is belangrijker dan die met je ex. Ik vind dat jullie er samen vertrouwen in moeten hebben. Je kunt haar ervaring niet zomaar opzij schuiven, vind ik. Als zij hem echt niet vertrouwt, moet je daar iets mee. 

Voor je kind denk ik eigenlijk dat dit een natuurlijk moment zou zijn om je ex als vader uit beeld te laten verdwijnen. Hij heeft hem immers al een hele tijd niet gezien. Hoe ouder hij wordt en hoe meer gedoe er eventueel om het contact ontstaat, hoe moeilijker het wordt. Je ex zou dus écht iets positiefs moeten toevoegen aan het leven van je kind en geen problemen moeten veroorzaken. Hoe groot is de kans dat dat op de langere termijn zo loopt? 

In dit geval en situatie vind ik de keuze niet zo moeilijk! Hij heeft zichzelf al ‘bewezen’ in zijn rol in kinds leven en dat is geen betrouwbare vaderrol. Feitelijk is hij ook helemaal niets van dit kind, dus waarom het hem wel willen opleggen, juist in zo’n cruciale hechtingsfase? Dat zouden jullie als ouders toch ook helemaal niet moeten willen, tenzij jij (TO) hem hiermee wilt binden?
Ben jij al wel helemaal los van hem als partner zijnde?

Mijn advies: geef hem inderdaad een oom/vriendrol, maar niet meer dan dat puur en alleen voor dit kind. Waarom het nog meer gecompliceerd maken dan het al is, zeker met iemand die al duidelijk heeft aangegeven de verantwoordelijkheid niet te willen dragen?