reactie partner scheiding onverwacht
Ik zou graag jullie advies krijgen wat ik moet doen... ik ben het ff kwijt op het ogenblik.
De situatie: de relatie (20 jr getrouwd) van mijn man en ik is al jaren in een neergaande spiraal, hij heeft bijna heel die tijd psychische problemen gehad (depressie).
Het is een heel lang verhaal wat ik jullie wil besparen dus ik zal proberen tot de essentie te komen.
We zijn bijna 1.5 jaar in relatietherapie geweest maar niets veranderde, ik denk dat we beiden teveel dachten dat het probleem waarom het niet werkte bij de ander lag. Mijn man werd steeds kwader dat "ik niet aan onze relatie werkte want hij deed er toch alles aan..." (in zijn gedachte!). Therapeut had voorgesteld om een pauze (niet bij elkaar wonen) in te lassen om de foute dynamiek te herstellen. Nu waren we ondertussen op een punt gekomen waar we over elk dingetje ruzie hadden, waar er continu werd gesproken over er een punt achter zetten, en waar mijn man steeds vaker alleen meerdere dagen wegging of vrienden zag. Man wil ook niets meer samen doen, geen project of plannen maken omdat hij niet ziet waar onze relatie heengaat. Ik wil juist dingen doen omdat ik van het leven wil genieten!
Nu heb ik 1.5 maand geleden gezegd dat ik wilde scheiden en dat sloeg in als een bom: iedereen rond ons heen verwachtte dat (zelf de kinderen), maar hij klaarblijkelijk niet. Hij wil niet scheiden, hij kan het niet aanvaarden en hij wil er niets mee te maken hebben.
Hij heeft zich na drie weken naar de mediator gesleept met mij - waar zijn frustratie zo duidelijk was dat mediator zei dat hij nog niet toe is aan zakelijke besprekingen (maar dat hij niet te lang moest wachten!). Sindsdien spreekt hij nauwelijks tegen mij, als ik over iets begin vindt hij dat ik hem onder druk zet en sinds twee weken is hij met ziekteverlof wgs psychische nood en zit hij weer bij zijn moeder, die heel graag voor hem zorgt. Hij is volgens hem niet in staat om iets anders te doen dan van dag tot dag leven. En hij is superkwaad op mij "want hij heeft toch alles gedaan en hij verdient dit niet".
Maar ondertussen gebeurt er dus absoluut niets. Hij communiceert niet met mij, ik zit thuis met mijn dochter en werk. Ik mag niet aan hem vragen wanneer we weer naar de mediator gaan, niet vragen wanneer hij thuis komt, niet vragen wat er volgens hem nu moet gebeuren. Ik laat alle vrijheid aan hem om te bepalen wat er gebeurt omdat ik begrijp dat hij veel verdriet heeft. Maar dit is heel moeilijk! Ik heb het gevoel dat hij gewoon een schop onder zijn kont nodig heeft en moet stoppen met bij zijn moeder op de bank te liggen en verzorgd te worden! vooral als je weet dat het traject wat voor ons ligt nog maanden duurt.
Hebben jullie een goede raad voor mij? Hoe lang moet ik hem zijn ding laten doen? wat kan ik doen?
Gezamenlijk
Als het een gezamenlijke spaarrekening is en jij haalt de helft daarvan weg en zet dat op een rekening waar jij alleen bij kunt..... ik vind het niet sjiek. Zo kan hij de auto alvast in een garage zetten waar jij niet kunt etc. etc.
Eerlijk gezegd, bezittingen zijn het minst relevant. Er zijn wel belangrijkere dingen. Als je door conflicten of een bepaalde som geld het niet meer voor elkaar krijgt om de echt belangrijke dingen te regelen in redelijk overleg, dan heb je meer verloren dan wat je ooit gewonnen hebt.
Stel dat je vervolgens verwikkeld raakt in een echtscheiding met advocaten. Dat kost handenvol geld.
Scheiden is een ingrijpend proces en het is ook logisch dat allerlei reële en irreële angsten je af en toe aanvliegen. Maar ik zou toch proberen om kalm en nuchter te blijven. Heel vaak is het zo, dat je meer lijdt van alles wat je vreest dat er komt, dan wat er werkelijk gebeurt. Zeker als je ervan overtuigd bent dat het belangrijk is om alles zodanig goed af te handelen, dat beiden daarna ook echt een nieuwe stap kunnen zetten en dat er geen nare smaak of ruzies of nog grotere conflicten overblijven. Er zal verlies zijn, ongetwijfeld. Er zullen dingen zijn waarvan je echt oprecht meent: dat had ik niet kwijt willen raken. Maar als je daar bang voor bent, dan moet je niet gaan scheiden.
Tsjor
Temet
'maar dat ze het apart wegzet. En er verder afblijft in afwachting van verdere afspraken. '
Maar het is niet van haar! Ze weet nog helemaal niet hoeveel spaargeld ze mee krijgt!
Bovendien, moet de advocaat dan van 'zijn' helft betaald worden? En wie betaalt de APK van de gezamenlijke auto, om maar iets te noemen? Mag hij dan vast haar autosleutels wegleggen? Nieuwe sloten op de deur?
aflossingen en afkoopsom
> Bedenk wel dat als deze regel gaat gelden in haar situatie, die ook gaat gelden in situaties, waarin de man de hypotheek betaalt. Het kan een aardige bron van conflicten worden.
@Tsjor: als de partner die de hypotheek betaalt naar de bank stapt en de hypotheek tijdelijk verandert naar een 'aflossingsvrij' product, zou je dat ook oneerlijk vinden? Het effect op de andere partner is precies hetzelfde als in mijn voorstel: de afkoopsom groeit niet meer door aflossingen, en groeit alleen nog door waardestijgingen op de huizenmarkt. Ik vind dat partners tijdens een scheiding (en soms daarna ook nog) onderhoudsplicht hebben naar elkaar. Maar ik vind zeker niet dat partners een "investeringsplicht" hebben (plicht om te zorgen dat het vermogen van de partner blijft aangroeien in hetzelfde tempo als het eigen vermogen). Dat motiveert veel te veel tot vertraging en tegenwerking, met allemaal escalerende juridische kosten als gevolg.
Vwb het splitsen van spaargeld:
Als je niet meer in één huis woont, raak je het zicht op de bezittingen, inkomsten en uitgaven kwijt. Als je gaat vereffenen op basis van het vermogen dat de partner maanden later hebben, dan geeft dat heel veel conflicten, omdat je dan maandenlang geen zicht hebt gehad op elkaars uitgaven (en dus geen onderscheid kunt maken tussen normale huishoudelijke uitgaven, buitensporige uitgaven, investeringen, juridische kosten, giften, wegsluizen, etc.)
Het lijkt me toch het beste om als je niet meer in één huis woont, de boel zo snel mogelijk te splitsen. Dan kun je elkaar daarna 'vrij' laten. Natuurlijk moet je uiteindelijk wel gaan vereffenen. Maar de vermogenssituatie op het moment van splitsen van het spaargeld wordt dan waarschijnlijk het uitgangspunt. Vermogensveranderingen na die tijd tellen hopelijk niet meer mee, tenzij iemand een bijzondere reden aandraagt voor een bepaalde uitgave (aanschaf inboedel, juridische kosten). Dat lijkt me veel fijner dan de omgekeerde situatie, waarin je op zoek moet gaan naar 'verwijtbare' redenen waarom het vermogen van je partner opeens zo laag is geworden.
En als je gemeenschap van goederen hebt, dan is het inderdaad zo dat die pas eindigt op het moment dat je het echtscheidingsverzoek indient, niet op het moment dat jij besluit het spaargeld te splitsen. Dus zorg dat je op het moment dat je dat spaargeld splitst een volledige lijst van bezittingen en schulden opstelt (alle banksaldi, hypotheeksaldo, inboedellijst). Leg ook vast wat je vaste maandelijkste lasten en inkomsten waren. Als er een grote discrepantie is tussen de vermogenssituatie op datum echtscheidingsverzoek en op de (eerdere) datum dat jij het spaargeld gesplitst hebt, dan kan het best dat de rechter het berekent wat het vermogen had "moeten" zijn obv die eerdere datum (en daarna binnengekomen inkomsten).
Anyway, dat spaargeld is niet definitief van jou. Er zal een vereffening plaatsvinden.
Gelukkig heb ik huwelijkse voorwaarden. Vermogensvereffening stopt op het moment dat de voorwaarden zeggen dat het stopt, en daar komt geen rechter aan te pas.
Syboor
ik hoop dat je dan wel een jaarlijkse evaluatie doet, want als je dat niet doet zijn je voorwaarden weer van geen waarde en is het eigenlijk een 'gemeenschap van goederen' zoals voorheen gebruikelijk.
Syboor
'Tsjor: als de partner die de hypotheek betaalt naar de bank stapt en de hypotheek tijdelijk verandert naar een 'aflossingsvrij' product, zou je dat ook oneerlijk vinden? '
Ja natuurlijk! Ik ben hoofdelijk aansprakelijk voor de hele som, ik zou het zeer slecht vinden van de bank als die akkoord gasn zonder mijn toestemming.
Bibibr
Hoi,
Ik begrijp je gevoel wel dat je het eigenlijk wel helemaal klaar en zonder 'last' verder wilt. Ik had dat ook. Een collega zei destijds dat ik een overrijpe appel aan de boom was, ik had al lang van de tak gevallen moeten zijn, zo klaar bleek ik met mijn huwelijk.
Weet je, het huwelijk is een zakelijke overeenkomst, niet meer. Je kunt een droombruiloft hebben en de hele dag op de toppen van geluk zweven, maar de huwelijksvoltrekking is een contracttekening.
Houd rekening met alle gevoelens, heb begrip voor wat het los maakt bij jezelf en anderen, wees vriendelijk en zelfs ruimhartig maar houd de emoties buiten de boedelscheiding.
een update
Dag allemaal,
het is leuk om te zien hoe sommige dingen hun eigen leven gaan leiden in zo'n lijntje. Afijn, we zijn nu twee keer naar de mediator geweest. Eerst keer twee weken geleden was dramatisch met huilen en schreeuwen van zijn kant en ik klapte dicht door dit gedrag. Daar kreeg ik te horen dat man in zijn emotie direct na een ruzie op het internet was gegaan en direct een huurhuis voor zichzelf had geregeld. Heb dit maar even naast mij neergelegd op dat moment maar had achteraf toch zeer boos gevoel omdat hij echt niets met mij had besproken, en we nog niet eens de woonsituatie bij de mediator hadden besproken.
Daarna nog wel samen over het huurhuis gesproken - man had totaal niet nagedacht over de financien en consequenties en ook geen enkele andere oplossing overwogen. Het huis is heel duur ("ik heb geen zin om zielig op een flatje te zitten") en natuurlijk ben ik er ook financieel verantwoordelijk voor omdat we nog getrouwd zijn in gemeenschap van goederen. Hij weer boos op mij omdat ik al deze dingen naar voren bracht... had hij niet aan gedacht, maar wel huurcontract getekend. Tot vandaag heb ik nog niets van hem gehoord hoe hij dat dan financieel wil doen, met de afbetaling van ons huis + de huur, maar ik heb er een slecht gevoel bij omdat ik meer verdien dan hij en hij weleens zou kunnen verwachten dat ik een deel van zijn huur ga betalen totdat we officieel gescheiden zijn. Communicatie nog steeds zeer slecht, vooral over dit soort praktische zaken.
We hebben deze week een tweede afspraak gehad met de mediator - Man is er door zijn psychiater voor gecoacht en het ging redelijk goed. Ik was blij alhoewel hij nog steeds met een slakkegangetje gaat en mij eigenlijk alles laat doen en opzoeken. Ik heb er deze hele week slecht van geslapen omdat ik de weken weg zie glijden en hij (en ik?) vanaf 1 januari de huur moet gaan betalen. Nog geen enkel zicht op wanneer onze echtscheiding ingediend kan worden...
Hoe zijn jullie omgegaan met alles te regelen? (ik neem aan dat vaak de partner niet echt gemotiveerd/te boos was om mee te werken) Het is me nu allemaal even teveel met een full time job erbij..
als je moet betalen
dan kun je ook e.e.a. eisen. Bijvoorbeeld dat hij het huurcontract direct laat ontbinden. en dat laat je hem via een advocaat aangetekend weten.
kun je niet als een idioot scheiding van tafel en bed regelen - of hoe heet dat, dat je vanaf datum xxx niet meer verantwoordelijk gehouden kunt worden op financieel gebied?
gr Angela
Scheiden
Vraag een Voorlopige Voorziening aan.
En wendt je zelf schriftelijk en aangetekend tot de verhuurder dat je niet akkoord gaat met de huur van de woning.
Met een kopie aan je aanstaande ex. En het verzoek om ook zelf het contract weer ongedaan te maken.
Misschien is je aanstaande ex je wel dankbaar als je het feest niet door laat gaan.
https://www.echtscheiding-wijzer.nl/schulden-leningen.html
"Om te voorkomen dat je ook nog opdraait voor toekomstige schulden, kun je via een advocaat een voorlopige voorziening aanvragen. De rechter neemt dan een voorlopige beslissing over de boedelverdeling."
Hmmm
Het is niet goed of het deugt niet ... Je wilt een snelle scheiding, maar als je partner een huurhuis regelt is het ook niet goed. Zo gaan jullie er niet uitkomen natuurlijk.
'maar ik heb er een slecht gevoel bij omdat ik meer verdien dan hij en hij weleens zou kunnen verwachten dat ik een deel van zijn huur ga betalen totdat we officieel gescheiden zijn. '
Sterker nog, grote kans dat jij ook ná de scheiding een deel van zijn lasten gaat betalen in de vorm van PA. Wat had je dan gedacht?
elenaH
Wat wil je precies zeggen tegen TS? Of wil je haar gewoon even vertellen dat ze consequenter moet zijn en beter moet nadenken?
Variant:
Ik begrijp het niet helemaal: je wilt een snelle scheiding, maar als je partner een huurhuis regelt is het niet goed. Of bedoel je dat hij een erg duur huurhuis heeft gehuurd zonder over de financiën te overleggen?
'maar ik heb er een slecht gevoel bij omdat ik meer verdien dan hij en hij weleens zou kunnen verwachten dat ik een deel van zijn huur ga betalen totdat we officieel gescheiden zijn. ' >> De kans is inderdaad groot dat jij PA zult betalen, maar dat is op zich niet raar toch?
gr Angela
gr Angela
als de donder naar een advocaat
ElenaH wordt weer eens aangevallen op haar toon, maar ze heeft een punt: als jullie uit elkaar gaan, is het wel logisch dat je bijna-ex zelfstandige woonruimte zoekt.
Volgens mij is al eerder aan de orde gekomen dat de huwelijksgemeenschap wordt opgeheven vanaf het moment dat de echtscheidingsprocedure start. Dus vziw ben jij niet verantwoordelijk voor schulden die hij aangaat vanaf dat moment.
Ik zou dus als de wiedeweerga naar een advocaat gaan. Die huurverplichting gaat pas in per 1 januari, dus als er voor die tijd een echtscheidingsverzoek (of misschien zelfs wel als er alleen een verzoek voorlopige voorzieningen) ligt, zit je voor dat stuk waarschijnlijk goed. En ik schreef al eerder: een echtscheidingsprocedure kan op elk moment worden gepauzeerd.
Ga naar een advocaat, laat je terdege voorlichten over je positie en neem stappen om te zorgen dat rare financiële bokkesprongen van je bijna-ex niet per se tot narigheid voor jou hoeven te leiden.
De mediation kan ondertussen gewoon doorlopen.
Groeten,
Temet
Angela67
Volgens mij is volstrekt duidelijk wat ik bedoel.
Temet
' Volgens mij is al eerder aan de orde gekomen dat de huwelijksgemeenschap wordt opgeheven vanaf het moment dat de echtscheidingsprocedure start. Dus vziw ben jij niet verantwoordelijk voor schulden die hij aangaat vanaf dat moment. '
Op wat voor wijze wordt dan de datum bepaald waarop de echtscheidingsprocedure wordt gestart?
Je adviseert nu om daarom naar een advocaat te gaan. Is de mediator dan geen advocaat? (Zo niet, dan wegwezen!). Dus telt de eerste afspraak bij de mediator dan niet als start van de procedure?
Ik zie de handeling van het huren van het huis vooral als een daad van paniek. Wel met grote gevolgen. Dus ik zou zeker alles doen om het ongedaan te krijgen.
Tsjor
Huurhuis ongedaan
Dan blijft wel nog de vraag wie straks waar gaat wonen.
Tsjor
Een klein sprankeltje hoop
' Man is er door zijn psychiater voor gecoacht en het ging redelijk goed. Ik was blij alhoewel hij nog steeds met een slakkegangetje gaat en mij eigenlijk alles laat doen en opzoeken.'
Gelukkig, de tweede bijeenkomst bij de mediator ging al wat beter, blijkbaar heeft de psychiater een goede knop gevonden om aan te draaien.
De kans dat zijn slakkegangetje verandert in een actief, ondernemend handelend optreden lijkt mij eigenlijk erg klein, zeker op dit moment. Sterker nog, misschien is dan de scheiding helemaal niet meer nodig.
Ik denk dat je je er beter bij neer kunt leggen dat hij (depressie....) niet in staat is in een redelijk tempo goed doordachte beslissingen te nemen en daarnaar te handelen. Dan rest, dat je voor jezelf moet kijken wat jij wel aankunt. Inderdaad, een fulltime baan erbij, dan is je tijd en je energie beperkt. Jouw tempo zou wel eens beslissend kunnen zijn voor het proces. Houd daarbij gewoon goed rekening met jezelf: jij moet het aankunnen.
Tsjor
Tsjor
De datum waarop het verzoekschrift wordt ingediend bij de rechtbank is hier de peildatum. Logisch ook, want die datum is objectief bepaalbaar als de start van de procedure.
Als een afspraak bij een mediator als start zou gelden dan zou je eenzijdig de huwelijksgemeenschap kunnen eindigen door een enkel bezoekje aan een mediator. Zo zijn we (letterlijk) niet getrouwd 
.
Een mediator die geen advocaat is hoeft niet per se verkeerd te zijn, maar je moet dan de afspraken nog wel altijd door een advocaat laten toetsen. Iha zou ik ook adviseren om, als je een mediator zoekt in een echtscheiding en nog geen eigen advocaat hebt, een advocaat-mediator te nemen, dan weet je zeker dat er geen juridisch onhaalbare dingen worden afgesproken. En de mediator kan t.z.t. ook het gezamenlijk verzoek indienen, als de mediation succesvol is.
Het kan best dat deze mediator ook advocaat is, maar deze kan nu niet voor éen van partijen proceshandelingen gaan verrichten (tenzij beiden het eens zijn, dat is hier beslist nog niet het geval). Vandaar mijn advies om naast deze mediator - advocaat of niet - naar een eigen advocaat te gaan om een verzoek in te dienen waarmee er een grens gemarkeerd wordt voor de huwelijksgemeenschap. Want als ex in paniek rare dingen doet - dat doet hij nu, dat kan hij vaker doen - dan kan het verstandig zijn om je in te dekken.
Groeten,
Temet
Dat verzoekschrift
Dat lijkt mij helder als datum. Kan dat ook door 'voorlopige voorzieningen' te regelen? Volgens mij hebben wij dat eerst gedaan, omdat dan de eerste afspraken voor de tijdelijke tussenperiode helder zijn.
Tsjor
Huurcontract op één naam
'en hij (en ik?) vanaf 1 januari de huur moet gaan betalen.' Voor mij blijft dat nog even een open vraag: het huurcontract zal alleen op zijn naam staan. Is het dan zo, dat jij moet meebetalen of door de verhuurder aansprakelijk gesteld kunt worden voor (de helft van) de huurprijs?
Ik zou dat toch even uitzoeken, wellicht via het juridisch loket. Het klinkt heel hard, maar als hij alleen zelf verantwoordelijk is voor het betalen van de huur per 01.01.21, dan zou ik het ook bij hem laten.
Hij heeft het geld niet, dan is dat ook echt even zijn probleem. Hij kan met de verhuurder overleggen, of verzeild raken in de schuldentoestand, of juridische bijstand zoeken.
Je kunt zelf alvast uitrekenen hoe groot de schuld wordt als het langer duurt, wat hij zal kunnen krijgen bij de echtscheiding (helft van spaargeld, helft van overwaarde, helft van inboedel) en of hij daarmee uit de problemen komt (dus de huur wel kan betalen). Dan weet je hoe groot het vangnet is voor het geval hij niet in staat is tijdig te handelen.
Als je partner echt depressief is is het moeilijk te voorspellen hoe zo'n extreme prikkel (zelf verantwoordelijk voor een groot bedrag) zal werken. Het kan de lethargie, het gevoel van machteloosheid, groter maken. Het kan ook juist een prikkel zijn waardoor het besef doorbreekt dat er wel iets moet gebeuren en hij toch gaat handelen en zijn leven in eigen hand gaat nemen.
Het kan de bodem van de put raken, waardoor hij weer opklautert. Het kan ook blijken dat de put nog dieper is. Aan dat laatste zit ook echt een groot risico.
Tsjor
Aansprakelijkheid
De huurwoning in kwestie is en wordt niet de echtelijke woning. Het huurcontract noemt alleen man. Vziw is ts dan alleen mede-aansprakelijk voor schulden die ontstaan als de huwelijksgemeenschap bestaat. De eerste huurtermijn moet zo te zien op 1 januari zijn voldaan. Dus er ontstaat pas op 1 januari een schuld. Als ts het echtscheidingsverzoek (of, denk ik, het verzoek voorlopigw voorzieningen) heeft laten indienen voor 2021 dan is zij dus vziw niet aansprakelijk voor eventuele huurschuldenvan ex.
Groeten,
Temet
Echtscheidingsverzoek
Tsjor jij schreef:
“ Dat lijkt mij helder als datum. Kan dat ook door 'voorlopige voorzieningen' te regelen? Volgens mij hebben wij dat eerst gedaan, omdat dan de eerste afspraken voor de tijdelijke tussenperiode helder zijn.”
Antwoord: nee, een verzoek tot voorlopige voorziening volstaat niet.
Ik heb het aan een gespecialiseerde advocaat gevraagd.
Er moet echt een verzoek tot echtscheiding ingediend zijn, daarna ben je niet meer aansprakelijk voor schulden van de ander.
Wel goed om op dat moment ook precies vast te leggen (uitdraaien/print screens/ handtekeningen van beide met de datum erbij) wat TO en man samen aan vermogen hebben.
Omdat dat verdeeld moet worden.
Het is voor man dus ongunstig om weg te gaan uit het echtelijk huis (ervan uitgaande dat hij ook mede-huurder is van de echtelijke woning en daarvoor aansprakelijk blijft als hij verhuist naar de nieuwe woning), omdat hij dan de helft van de echtelijke woning en de nieuwe woning moet betalen.
Zo is het in elk geval als de echtelijke woning van de echtgenoten is, maar ik neem aan (check dat voor de zekerheid bij een advocaat) ook bij huurwoningen waar beide echtgenoten huurder zijn.
In elk geval herhaal ik Temets goede advies: ga als de wiedeweerga met een advocaat praten als je niet voor de (dure) huurwoning wil betalen die je man geregeld heeft.
Misschien wil hij er zelf ook wel snel onderuit als hij de consequenties kan overzien.
Als je een advocaat hebt geraadpleegd, oan je hem erop wijzen.
Blijft wel het probleem als hij die huur weer opzegt: blijft hij dan toch in jullie huis wonen?