Peuter wil steeds naar papa

Zulke uitspraken zijn misschien niet zo leuk om aan te horen, maar je hoeft niets mee te doen. Kinderen hebben behoefte aan duidelijkheid. Jij en vader kunnen die bieden. Over x nachtjes ga je weer naar papa. Dring er bij vader op aan om er geen strijd waar het het leukst is van te maken (zelf ook niet doen natuurlijk). Beide plekken zijn anders en hebben voor- en nadelen. En dat is prima.

Ik denk dat het ook wel normaal gedrag is. In die zin, dat hij het wellicht ook wel bij je ex doet, maar je ex ontkent dit of deelt dat niet met jou. 

Ik merk het bij mijn kinderen ook. Die wisseldag valt ze zwaar en ze zijn dan constant aan het compenseren door te zeggen: papa ik ga je heel erg missen, maar ik ben wel heel blij om mama te zien. En dan probeer ik in elk geval zoveel mogelijk aan te geven dat die gevoelens helemaal oke zijn en dat het een niet het ander in de weg staat: ze kunnen blij en verdrietig tegelijk zijn. 

Maar goed, dat valt of staat dan natuurlijk wel een beetje hoe je partner er mee om gaat en dingen als " het is bij papa ook veel leuker" kunnen dan absoluut niet. 

Ook bij niet gescheiden gezinnen komt voorkeur voor. In de peutertijd was ik fulltime thuis, zorgde, spelletjes, knuffels, maar ik bestond niet meer zodra papa thuiskwam, die was veel interessanter. "Mama, jij bent nou eenmaal niet zo leuk als papa" kreeg ik later ook nog wel te horen.
Eerlijk gezegd stak dat soms wel. Maar ik had mijn kinderen wel altijd in de buurt, wat bij een scheiding me wel veel zwaarder lijkt.

Je kind ziet papa veel minder en daar mag ook nog eens meer. Dat kan ook als kind daar maar om het weekend is. Er zijn ook kinderen die als ze boos zijn roepen dat ze bij opa en oma willen wonen omdat die veel liever zijn. 

Toch is je kind drie en bepaalt het niet zelf of en waar het verblijft. Duidelijkheid geven over wanneer bij papa en mama zijn en ruimte geven voor tijd om even te schakelen van de een naar de ander. En verder niet te veel van aantrekken. Hij vindt jou heus ook wel lief.

Mischien de zorg eerlijker gaan verdelen? In plaats van weekend papa waar het altijd feest is , uitslapen want geen school , minder strenge regels enz. Dan wordt papa ook gewoon en het kan natuurlijk ook zijn dat hij zijn vader mist. 

Vader die volgens moeder het kind paait door minder regels en veel snoep; moeder die het kind wil paaien door 'een overload aan liefde'. En dan het kind daar tussenin. Waar gaat dit eigenlijk echt over?
Een paar vragen. 
Je zegt dat je bij je familie niet met dit verhaal hoeft aan te komen. Waarom niet?
Je geeft aan dat jij met je kind niet alleen bij opa en oma zijn, maar ook in het huis van je nieuwe vriend. Kan het zijn dat dat voor je kind onrustig is: drie plekken om te wonen en als hij bij jou is eigenlijk geen eigen plek (want of opa/oma of nieuwe vriend)?
Stel je voor dat je kind echt een pappa's-kindje is, zoals sommige kinderen een echt beter aansluiten bij een van de ouders, dat is niet vreemd. Hoe ga jij daar dan mee om? Ben je daar dan blij mee of ga je de concurrentie aan en probeer je dat uit je kind weg te halen? Of zeg je tegen vader: ja, het is echt een pappa's-kindje. NB: dergelijke voorkeuren kunnen ook nog tijdelijk zijn.
Nu laat je je eigen opvoeding mede bepalen door die concurrentiestrijd, de overload aan liefde, de knuffels etc. Allemaal in een poging te bewijzen dat je kind ook van jou houdt of eigenlijk liever meer van jou dan van vader. Is dit in het belang van het kind? Een kind kan gemakkelijk omgaan met verschillen: bij de een kan dit en bij de ander dat. Een overload aan liefde is dat in elk geval niet, dat zit al in de term overload. en een kind voelt haarfijn aan dat het niet echt is, maar dat er een andere agenda onder zit. Dus waarom doe je in jouw opvoeding niet wat je denkt dat goed is voor je kind?

Tsjor

tsjor schreef op 09-10-2024 om 09:28:

Vader die volgens moeder het kind paait door minder regels en veel snoep; moeder die het kind wil paaien door 'een overload aan liefde'. En dan het kind daar tussenin. Waar gaat dit eigenlijk echt over?
Een paar vragen.
Je zegt dat je bij je familie niet met dit verhaal hoeft aan te komen. Waarom niet?
Je geeft aan dat jij met je kind niet alleen bij opa en oma zijn, maar ook in het huis van je nieuwe vriend. Kan het zijn dat dat voor je kind onrustig is: drie plekken om te wonen en als hij bij jou is eigenlijk geen eigen plek (want of opa/oma of nieuwe vriend)?
Stel je voor dat je kind echt een pappa's-kindje is, zoals sommige kinderen een echt beter aansluiten bij een van de ouders, dat is niet vreemd. Hoe ga jij daar dan mee om? Ben je daar dan blij mee of ga je de concurrentie aan en probeer je dat uit je kind weg te halen? Of zeg je tegen vader: ja, het is echt een pappa's-kindje. NB: dergelijke voorkeuren kunnen ook nog tijdelijk zijn.
Nu laat je je eigen opvoeding mede bepalen door die concurrentiestrijd, de overload aan liefde, de knuffels etc. Allemaal in een poging te bewijzen dat je kind ook van jou houdt of eigenlijk liever meer van jou dan van vader. Is dit in het belang van het kind? Een kind kan gemakkelijk omgaan met verschillen: bij de een kan dit en bij de ander dat. Een overload aan liefde is dat in elk geval niet, dat zit al in de term overload. en een kind voelt haarfijn aan dat het niet echt is, maar dat er een andere agenda onder zit. Dus waarom doe je in jouw opvoeding niet wat je denkt dat goed is voor je kind?

Tsjor

Goede reaktie

Foxxxx schreef op 13-10-2024 om 10:31:

[..]

Ik wil hem niet paaien maar heb soms het gevoel dat ik het op die manier moet recht trekken. Bedoel ik ga niet toelaten dat hij op de bank mag springen of de hele dag maar krijgt wat hij wil dus niet op die manier maar wel dat ik alles veel positiever moet maken dan dat ik anders zou doen. Mijn familie is gewoon niet zo praterig erover dus daarin heb ik gewoon niks. Het is ook onrustig alleen op dit moment is er geen andere optie dan 3 huizen. Ik mag niet buiten de plaats verhuizen en huizen hier krijgen is een verschrikking (wachtlijst is 16 jaar en ik krijg geen urgentie) dus daarin probeer ik zoveel mogelijk structuur en duidelijkheid in te maken. Dit kan gewoon niet mooier dan dat het is. Ik ben blij dat hij zijn vader mist want het betekend dat hij get daar niet slecht heeft maar het gaat mij om de manier waarop. Breng ik mijn zoontje daar doe ik dat met een glimlach en zeg ik veel plezier. Komt zijn vader hem ophalen dam gebeurt dit met een chagrijnig gezicht van vader en kan er nog geen normaal woord af behalve "je moet weer naar mama en papa is weer alleen" het brengen naar mij is op die manier ook geen leuke ervaring voor mijn zoontje. En ja dat heb ik vader wel 100 keer gezegd, zelfs de hulp die wij kregen maar daar doet hij niks mee. Ik wil geen strijd aan gaan maar vader maakt het in dit opzicht gewoon niet makkelijk. Ik snap dat het ook moeilijk is om je kind om het weekend te zien en dat je dan misschien meer toe laat maar hij wil dit zelf ook nier anders (tenminste niet week hier en dan week daar of iets. Tis bij hem of alles of niks want dat wil zijn familie ook gaf hij aan in de rechtbank. Alleen was de rechtbank het niet eens met deze uitspraak).

Je bent niet voor niets gescheiden van die man he! Probeer te stoppen met hem te veranderen; dat lukt je niet. Concentreer op jezelf. Voor jouw zoontje is het uiteindelijk ook niet leuk als vader zo negatief doet. En misschien dat het nu een negatieve uitwerking heeft, maar later herinnert jouw zoon zich jouw positiviteit en neutraliteit t.o. v. zijn vader. En dat gaat hij waarderen!

'maar na een week vakantie bijvoorbeeld bij vader krijg ik terug dat hij een week fulltime voor de kleine zorgen wel erg zwaar vind.' Dat is het toch ook als je het niet gewend bent? Juist dan komen al die dingen die je hem verwijt naar voren: op de bank springen, laat je dat een week lang toe; snoepjes geven, blijf je dat een week doen; etc.etc.
Je zegt dat hij nu niet werkt, is dat tijdelijk en gaat hij daarna weer in ploegendienst werken? Wonen jullie nu dicht bij elkaar? Dan kun je ook overwegen om die 'vakantieweek' wat vaker plaats te laten vinden nu het nog zonder extra problemen kan, zodat hij wat meer kansen krijgt om een 'normaal' patroon op te bouwen. Wellicht dat hij al spoedig verzucht: fijn dat pappa weer even rust krijgt als jij bij mamma bent. 
En ondertussen: verlaat de concurrentiestrijd, niet relevant. Wellicht maakt je kindje nu een pappa-periode door, wellicht is hij ook een pappa's-kindje, dat is dan een gegeven waar je verder eigenlijk niets aan kunt veranderen.

Tsjor

Je ex werkt nu niet dus goed moment lijkt me om nieuwe afspraken te maken 1 x in de 2 weken een weekendje en alleen af en toe een weekje vakantie , het is niet gek i.m.o dat die kleine zijn vader mist.