Partner veel contact met zijn ex
Hallo,
Mijn partner heeft een jonge dochter met zijn ex. Het contact tussen mijn partner en zijn ex is heel wisselend. Van extreme ruzies tot alles weer koek en ei. Ze heeft ook geprobeerd te stoken in onze relatie nadat ik haar heb leren kennen. Overigens was die ontmoeting prima maar maakte ze hen erg zwart. Na een enorme escalatie vraagt ze hem een dag later doodleuk of hij iets uit de winkel nodig heeft... Als ze naar de huisarts of iets moeten met hun dochter vind ik het geen probleem natuurlijk dat ze die dingen met zn drieën doen. Maar daarna gaan ze boodschappen doen met zn drieën etc. Hij haalt en brengt ze want zij heeft geen vervoer, ze heeft geen werk dus hij betaalt veel. Zijn ex belt elke dag meerdere keren want zn dochter wil hem spreken. En het komt voor dat ze belt en dan wil zn dochter hem niet spreken. Ik heb aangeven dat ik veel moeite heb met de situatie omdat zij een te grote speelt in ons leven in die zin dat ze afhankelijk is van hem. Hij geeft aan dat hij alles voor zn dochter doet. En als zn dochter bijv. met zn drieën wil gaan zwemmen dat hij dat dan doet. Zn dochter is 3. Hij gaat totaal voorbij aan mijn gevoel en vind het belachelijk. Ik weet niet meer wat ik moet doen want hij staat ook niet open voor een goed gesprek erover. Hij heeft zijn visie en wijkt er niet vanaf.
Hoe lang ben jij al met hem?
Het klinkt alsof je in een driehoeksrelatie terecht bent gekomen, oftewel: zij zijn nog niet los van elkaar (jouw vriend dus ook niet van zijn ex).
Trek je conclusies als dit zo blijft zou ik zeggen.
ik ben ruim een jaar met hem samen. Ik heb alles al meegemaakt wat betreft hun ruzies. Al meerdere keren is hij bij een advocaat geweest om e.e.a. goed op papier te zetten want ze verandert nog weleens de afspraken maar dan gaat het plots weer goed in die zin dat ze een beetje bijdraait en dan laat hij het weer schieten want het gaat nu wel goed en hij wil de vrede bewaren. Ze heeft hele erge dingen gedaan maar hij zegt ze blijft de moeder van mn kind en ik wil het zicht houden op wat daar gebeurd.
En hoe lang zijn zij uit elkaar?
Niet zo gek lang denk ik, gezien de leeftijd van hun kind.
Je lijkt vooral naar haar kant van het verhaal te kijken, maar zie je ook dat hij zijn ex ook nog helemaal niet los heeft gelaten?
ze zijn uit elkaar gegaan toen hun dochter een paar maanden oud was. Ik weet dat ze het samen in stand houden. Hij wil alleen contact met zn dochter en dat gaat alleen maar via haar. Verder zoekt hij geen contact met haar.
Biahar! schreef op 24-11-2022 om 23:12:
ze zijn uit elkaar gegaan toen hun dochter een paar maanden oud was. Ik weet dat ze het samen in stand houden. Hij wil alleen contact met zn dochter en dat gaat alleen maar via haar. Verder zoekt hij geen contact met haar.
Ik snap dat het best moeilijk is, maar natuurlijk komt het contact ook van zijn kant. Het zal best dat zij degene is die de hele tijd belt, maar hij gaat wel samen met haar boodschappen doen etc. Het klinkt misschien wat hard, maar ze spelen dan samen gewoon 'gezinnetje'. Terecht dus ook dat jij hier moeite mee hebt.
Hij wil er niet over praten en schermt met 'zijn dochter', maar jij voelt feilloos aan dat dat niet het enige is. Het kan gewoon niet dat een meisje van 3 bepaalt wat haar biologische ouders nog samen doen. Dat is aan vader en moeder, maar die trekken geen grens. Niet naar elkaar, niet naar hun kind. En ik vraag me werkelijk af of de dochter wel echt zo aangeeft dat ze 'papa' er bij wil. Zoja, dan is dit voor het meisje ook echt niet goed. Die is ook gebaat bij duidelijkheid. Én geen ruziënde ouders.
Wees eerlijk naar jezelf en gun je zelf een fijne relatie met een man die echt voor jou wil gaan. Dat doet deze man niet.
Maar denk je dat er nog iets van liefde zit dan?
Ik ga al 9.5 jaar goed met mijn ex om, onze kinderen zijn inmiddels 30+, we vieren met de hele familie ( wij, kinderen en anderen) nog feestdagen en verjaardagen. Nieuwe partners zijn welkom. We lopen de deur niet plat, gaan niet met zn tweeen zonder kinderen op stap, er is geen liefde, zeker geen haat.
Nu waren onze kinderen volwassen, ik kan me voorstellen dat de leeftijd van het kind nu ook nog wel meespeelt in de intensiteit van het contact.
Ik vind de situatie lastig denk ik. Het kerngezin valt niet uit te wissen( vind ik niet nodig ok, zeker niet voor de kinderen), voor het kind lijkt een goed contact ( geen ruzie) me zinvol.
Maar je zou geen dreiging of irratie moeten hoeven voelen als nieuwste partner. Enkel ook niet verwachten dat de oude familie oplost in het niets, maar goed, dat lijk je niet te verwachten.
Kan er nergens water bij de wijn?
Courage schreef op 24-11-2022 om 23:24:
[..]
Ik snap dat het best moeilijk is, maar natuurlijk komt het contact ook van zijn kant. Het zal best dat zij degene is die de hele tijd belt, maar hij gaat wel samen met haar boodschappen doen etc. Het klinkt misschien wat hard, maar ze spelen dan samen gewoon 'gezinnetje'. Terecht dus ook dat jij hier moeite mee hebt.
Hij wil er niet over praten en schermt met 'zijn dochter', maar jij voelt feilloos aan dat dat niet het enige is. Het kan gewoon niet dat een meisje van 3 bepaalt wat haar biologische ouders nog samen doen. Dat is aan vader en moeder, maar die trekken geen grens. Niet naar elkaar, niet naar hun kind. En ik vraag me werkelijk af of de dochter wel echt zo aangeeft dat ze 'papa' er bij wil. Zoja, dan is dit voor het meisje ook echt niet goed. Die is ook gebaat bij duidelijkheid. Én geen ruziënde ouders.
Wees eerlijk naar jezelf en gun je zelf een fijne relatie met een man die echt voor jou wil gaan. Dat doet deze man niet.
Zoals jij het ziet zie ik het ook..het doet alleen veel pijn. Ik heb altijd voor hem klaargestaan als er weer wat aan de hand was, ik paste op zn dochter als hij moest werken. Hij gedraagt zich egoïstisch en voor mijn gevoel is geen ruimte. Ik heb inderdaad ook aangegeven dat een kind duidelijkheid nodig heeft en structuur. Er moeten grenzen komen en afspraken. Als hij dat niet wil stap ik uit de relatie want dit is niet vol te houden. Ik geloof oprecht dat hij geen gevoel meer heeft voor haar door alles wat er destijds is gebeurd. Maar haar intenties weet ik niet. Waarom stoken in een relatie als je ex je niets meer doet qua gevoel. Ze gaf aan dat ze het deed/zei voor mij omdat ze niet wil dat ik hetzelfde meemaak met hem als zij. Ze hebben flinke ruzie gehad erna en de volgende dag vraagt ze dus gewoon of hij wat nodig heeft uit de winkel...hij heeft daar niet op gereageerd. Maar dus wel samen boodschappen doen omdat het zo uitkwam. Ik kan dit niet accepteren en hij begrijpt mij niet hierin.
Max88 schreef op 24-11-2022 om 23:34:
Maar denk je dat er nog iets van liefde zit dan?
Ik ga al 9.5 jaar goed met mijn ex om, onze kinderen zijn inmiddels 30+, we vieren met de hele familie ( wij, kinderen en anderen) nog feestdagen en verjaardagen. Nieuwe partners zijn welkom. We lopen de deur niet plat, gaan niet met zn tweeen zonder kinderen op stap, er is geen liefde, zeker geen haat.
Nu waren onze kinderen volwassen, ik kan me voorstellen dat de leeftijd van het kind nu ook nog wel meespeelt in de intensiteit van het contact.
Ik vind de situatie lastig denk ik. Het kerngezin valt niet uit te wissen( vind ik niet nodig ok, zeker niet voor de kinderen), voor het kind lijkt een goed contact ( geen ruzie) me zinvol.
Maar je zou geen dreiging of irratie moeten hoeven voelen als nieuwste partner. Enkel ook niet verwachten dat de oude familie oplost in het niets, maar goed, dat lijk je niet te verwachten.
Kan er nergens water bij de wijn?
Water bij de wijn zou ik graag willen doen maar ik weet niet hoe. Ik accepteer al heel veel van hem maar ik heb ook grenzen en mijn gevoel mag er ook zijn. Ik behandel zijn dochter altijd goed en zal altijd respectvol met zn ex omgaan omwille zn dochter. Een goed contact tussen beide moedig ik alleen maar aan want dit is altijd het beste voor het kind. Daar zal ik ook nooit tussen staan. Ik vraag alleen maar of er afspraken gemaakt kunnen worden en grenzen gesteld kunnen worden en hij staat hier niet voor open. Ik kan dan geen oplossing bedenken. Ik vind dat ze eerst moeten zorgen voor stabiliteit en rust voor hun dochter. Niet het ene moment ruzie en vervolgens ligt papa met dochterlief bij haar op de bank omdat ze ziek is. Hoe verwarrend voor een kind van 3.
ik vermoed dat zij hem dierbaar is en daardoor laat hij dit gebeuren. Maar er zijn uiteraard grenzen. Dat ze met zn 3 boodschappen doen vind ik echt niet oke. Heel vernederend naar jou toe. Ik zou toch een ultimatum eisen. Dat er contact is ja logisch maar met grenzen.
Ze zijn met een reden uit elkaar. Goed met elkaar overweg kunnen is fijn voor het kind. Iets extra's doen om elkaar te helpen ook prima. Maar 'alles doen voor het kind als ze dat wil', dat gaat in elke situatie te ver. Het kind is drie. Zij bepaalt niet alles. Als het kind straks bedenkt dat het leuk is als papa en mama weer bij elkaar gaan wonen, gaat hij dat dan ook doen?
Afspraken m.b.t. kind (huisarts, oudergesprekken) samen doen is prima. Dat hij voor het kind zorgt als moeder ziek is, is prima, maar dat kan ook bij jullie thuis. Boodschappen is al apart, want je doet beide boodschappen voor je eigen huishouden neem ik aan. Zwembad uitjes vind ik wel over een grens. Ze geven het kind nu niet mee dat papa en mama uit elkaar zijn omdat ze steeds gezinnetje spelen. Kind vindt dat natuurlijk leuk, maar what's next? Samen op vakantie omdat kind dat wil?
Titiv schreef op 25-11-2022 om 09:06:
ik vermoed dat zij hem dierbaar is en daardoor laat hij dit gebeuren. Maar er zijn uiteraard grenzen. Dat ze met zn 3 boodschappen doen vind ik echt niet oke. Heel vernederend naar jou toe. Ik zou toch een ultimatum eisen. Dat er contact is ja logisch maar met grenzen.
Het leest meer alsof zij opvulling voor de leegte is. Een ultimatum heeft waarschijnlijk weinig zin.
Wat gaat er goed in jullie relatie? waarom ben jij nog bij hem? Wat is er leuk aan hem en wat is er voor gezamenlijks? Kunnen jullie samen lachen ,is er ook vriendschap tussen jullie? Als je daar geen goed antwoord op weet... dan weet ik het wel: Wegwezen.. kort door de bocht wellicht maar liever alleen dan als opvulling te dienen voor zijn leven.
Hij heeft waarschijnlijk de scheiding niet verwerkt en is helemaal niet los van haar. Helemaal loskomen doet hij natuurlijk nooit vanwege het kind maar dat is wat anders dan dit.. hij lijkt zijn ex op de eerste plaats te zetten. Zij beiden lijken niet los van elkaar.
Ze lijken inderdaad niet los van elkaar en dat is ook heel erg moeilijk, zeker met zo’n jong kind. Er kan veel tijd overheen gaan na de scheiding om los te komen. Als je een nieuwe partner hebt en je wilt dat de nieuwe relatie kans van slagen heeft dan vind ik wel dat je actief je best moet doen om de contacten met ex te beperken tot dat wat echt noodzakelijk is voor het welzijn van het kind.
Dat de ex partners de mate van contact laten bepalen door het kind lijkt me niet gezond, maar het klinkt eerlijk gezegd vooral als een smoes. Voelt jou partner zich schuldig over de scheiding of heeft hij de scheiding niet gewild ? Dit kunnen redenen zijn om het contact zoveel mogelijk op te zoeken. Ik zou daar eens over proberen te praten, als dit de oorzaak is kun je samen verder komen door dit uit te spitten.
Titiv schreef op 25-11-2022 om 09:06:
ik vermoed dat zij hem dierbaar is en daardoor laat hij dit gebeuren. Maar er zijn uiteraard grenzen. Dat ze met zn 3 boodschappen doen vind ik echt niet oke. Heel vernederend naar jou toe. Ik zou toch een ultimatum eisen. Dat er contact is ja logisch maar met grenzen.
Zijn ex is alleen, heeft geen netwerk, geen vrienden, geen werk en heeft ook een zoon van 8 die ook bij haar thuis woont. Met zijn vader heeft zij co-ouderschap. Mn vriend vertrouwt haar niet en vindt haar geen goede moeder en wil daarom zicht blijven houden. Hij zegt ze is gestoord. Dan lijkt het mij dat je je kind daar weghaalt toch. Maar nee dat kan niet met zn werk...maar alles in het belang van je dochter? Ik vind het tegenstrijdig. Hij geeft aan het boodschappen doen als je er toch bent puur om praktische redenen is maar hij zegt ook dat hij dan ziet dat zn dochter dat leuk vindt. Want papa en mama doen iets samen.
Leene schreef op 25-11-2022 om 09:47:
Wat gaat er goed in jullie relatie? waarom ben jij nog bij hem? Wat is er leuk aan hem en wat is er voor gezamenlijks? Kunnen jullie samen lachen ,is er ook vriendschap tussen jullie? Als je daar geen goed antwoord op weet... dan weet ik het wel: Wegwezen.. kort door de bocht wellicht maar liever alleen dan als opvulling te dienen voor zijn leven.
Hij heeft waarschijnlijk de scheiding niet verwerkt en is helemaal niet los van haar. Helemaal loskomen doet hij natuurlijk nooit vanwege het kind maar dat is wat anders dan dit.. hij lijkt zijn ex op de eerste plaats te zetten. Zij beiden lijken niet los van elkaar.
Eigenlijk gaat alles verder goed. We kunnen inderdaad samen lachen, er is vriendschap hij is attent we doen dingen samen. Ik heb overigens ook een oudere dochter en daar is hij ook goed voor. Het is alleen de situatie met zn ex. Hij zegt ik doe alles in t belang van mn kind. Als die ex een overkapping wil (hij heeft een eigen bouwbedrijf) zegt hij nee. Als er een onveilige situatie is in de tuin bijvoorbeeld lost hij het op in het belang van zn dochter. En dat zal nooit veranderen zegt hij. Zn ex is afhankelijk van hem.