Overdracht
Hallo,
Mijn ex en ik hebben een omgangsregeling met ons kind.
Ik zelf woon 1 jaar samen met nieuwe partner en dit gaat super.
Officieel is de overdracht na het avondeten, ik haal der altijd om 6 uur op, hij haalt der echter vaak eerder op rond 12 a 1 uur, als hij wakker is. (Net nachtdienst gehad dan). En hier heb ik dus nooit moeilijk over gedaan als die eerder haalt en is dus eigenlijk beetje standaard geworden. Echter nu moet ik dus werken, en wil die der direct ochtendsvroeg halen en dus niet gaan slapen. Dit wil die alleen maar omdat hij liever niet wil dat ze alleen bij m'n partner is eventjes. Hij gaat er dus eigenlijk vanuit dat hij gewoon kan halen rond die tijd. Ik gaf aan officieel is het zelfs pas na het avondeten en vind beetje raar dt je alleen eerder willen halen om die reden en dus niet gaat slapen na een nachtdienst.
Hij dreigt nu dus met n rechtzaak als ik niet akkoord ga.
Wat zeggen jullie gewoon laten gaan ? Ik zelf heb natuurlijk eigenlijk geen zin in onnodig gezeik. Maar telkens afkeurend doen na m'n partner word ook beetje vervelend
tsjor schreef op 18-01-2025 om 08:34:
Een storm in een glas water dus.
Probeer toch wat beter met elkaar te communiceren. Als je denkt dat hij iets niet kan kun je je zorgen uitspreken, maar laat de beslissingen dan bij hem. Stap over 'mijn tijd' heen, het is niet jouw tijd, het is de tijd van je kind en je kind heeft een vader en een moeder.
Dit zijn praktische problemen van de twee ouders, die ieder voor het probleem staan dat ze zorg en werk moeten verdelen (niet het kind!). Hoe meer je elkaar daarin tegemoet kunt komen des te beter wordt die tijd voor je kind. Misschien niet voor jou (hij wil mijn vriend niet zien en hij is jaloers en dat mag niet) of voor hem (nu moet ik die vriend zien en die gaat zich als vader gedragen en dat verdraag ik niet)), maar wel voor je kind. Het begint met elkaar tegemoet komen en elkaar iets gunnen. Je bent zelf altijd de eerste die daarmee kan beginnen.
Tsjor
Ben het met je eens hoor, das ook de reden dat ik hem vaak al tegemoet kom, vooral als hij x wat leuks doen of iets en ze is normaal bij mij. probeer de manier waarop hij het brengt ook beetje los te zien van mijn beslissingen alleen ik vind zelf niet dat ik altijd maar ja moet zeggen op alles als ze bij mij is omdat hij dit perse wil. wij maken natuurlijk ook een planning vanuit gaande dat ze gewoon bij mij is. er is immers niet voor niks een ouderschapsplan en dan word gaat er steeds meer tijd af dat ze bij mij is en word t en voor kind onlogisch maar ook voor ons zelf.
Als ik haar vraag wat ze wil, wil ze altijd bij mij blijven, zij en me ex hadden niet hele goeie band. Ik probeer dit nu te stimuleren dat ze ook bij hem wil zijn en dit begint nu dan wel beter te worden. Ze huilt nu in ieder geval niet meer als ze bij hem moet blijven wat eerst wel zo was
Reload94 schreef op 18-01-2025 om 09:56:
[..]
Ben het met je eens hoor, das ook de reden dat ik hem vaak al tegemoet kom, vooral als hij x wat leuks doen of iets en ze is normaal bij mij. probeer de manier waarop hij het brengt ook beetje los te zien van mijn beslissingen alleen ik vind zelf niet dat ik altijd maar ja moet zeggen op alles als ze bij mij is omdat hij dit perse wil. wij maken natuurlijk ook een planning vanuit gaande dat ze gewoon bij mij is. er is immers niet voor niks een ouderschapsplan en dan word gaat er steeds meer tijd af dat ze bij mij is en word t en voor kind onlogisch maar ook voor ons zelf.
Als ik haar vraag wat ze wil, wil ze altijd bij mij blijven, zij en me ex hadden niet hele goeie band. Ik probeer dit nu te stimuleren dat ze ook bij hem wil zijn en dit begint nu dan wel beter te worden. Ze huilt nu in ieder geval niet meer als ze bij hem moet blijven wat eerst wel zo was
Ik heb niet het idee bij dit antwoord dat je de strekking van de reactie van Tsjor helemaal begrijpt. Ik zie in ieder geval rode vlaggen bij deze reactie van jou.
Als je spreekt over "mijn tijd/zijn tijd" zit daar het woord dochter al niet in. Jullie zijn dan beiden bezig een gevecht uit te vechten tussen jullie tweetjes waarbij het belang van dochter door jullie beiden vergeten word.
Bij het gunnen begeef jij je op glad ijs en daar kan zo weer de vlam in de pan schieten bij zowel hem als jou.
Jullie zitten beiden NAAST de afspraken uit ouderschapsplan een gevecht met elkaar te voeren.
Jullie houden je beiden niet aan wat daar instaat qua omgang.
Hij eist, en komt daar dan later weer op terug.
En jij noemt het vanuit jezelf gunnen aan hem als jij het goed vind dat hij eerder dochter komt ophalen dan afgespoken maaaar als zijn toon jou niet aanstaat kun je zomaar besluiten dochter niet eerder mee te geven.
Jij kan hem dus chanteren en hij kan eisen.
Zie je dat jullie elkaar in die houdgreep houden op deze manier en dat hier ook een verantwoordelijkheid van jou in zit?
Vragen aan jonge kind wat ze wil qua omgang kan link zijn, je vraagt immers ook niet of kind naar school toe wil. Heeft kind in deze een keuze?
linn19 schreef op 18-01-2025 om 14:49:
[..]
Ik heb niet het idee bij dit antwoord dat je de strekking van de reactie van Tsjor helemaal begrijpt. Ik zie in ieder geval rode vlaggen bij deze reactie van jou.
Als je spreekt over "mijn tijd/zijn tijd" zit daar het woord dochter al niet in. Jullie zijn dan beiden bezig een gevecht uit te vechten tussen jullie tweetjes waarbij het belang van dochter door jullie beiden vergeten word.
Bij het gunnen begeef jij je op glad ijs en daar kan zo weer de vlam in de pan schieten bij zowel hem als jou.
Jullie zitten beiden NAAST de afspraken uit ouderschapsplan een gevecht met elkaar te voeren.
Jullie houden je beiden niet aan wat daar instaat qua omgang.
Hij eist, en komt daar dan later weer op terug.
En jij noemt het vanuit jezelf gunnen aan hem als jij het goed vind dat hij eerder dochter komt ophalen dan afgespoken maaaar als zijn toon jou niet aanstaat kun je zomaar besluiten dochter niet eerder mee te geven.
Jij kan hem dus chanteren en hij kan eisen.
Zie je dat jullie elkaar in die houdgreep houden op deze manier en dat hier ook een verantwoordelijkheid van jou in zit?
Vragen aan jonge kind wat ze wil qua omgang kan link zijn, je vraagt immers ook niet of kind naar school toe wil. Heeft kind in deze een keuze?
Ik denk ook niet dat mijn situatie hier helemaal duidelijk overkomt.
Ik zei mijn tijd, gewoon omdat dit ff makkelijkere te benoemen is voor mij, ik zelf hou me er indd nier aan omdat ik hem ook extra tijd met z'n dochter wil geven en deed werkelijk nergens moeilijk over. Het gaat meer om de in steek als ik wel een nee wil zeggen in deze situatie of dit dan "erg" is. En word naar mijn mening nu indd allemaal beetje uit zijn verband getrokken. En nee ik vraag niet altijd aan mijn dochter wat zei wil. Alleen mijn ervaring is dat meeste mensen gaan vragen " wat wil je dochter" daarom benoemde ik dit. Dit hele verhaal heeft niks mee te maken dat ik niet netjes zou zijn of hem chanteer. Meer om het feit dat ik ook gewoon een x nee wil kunnen zeggen, van sommige mensen vat ik hier namelijk op van gewoon maar laten gaan, waarin is daar dan een x de grens? Ze is namelijk andere dagen smiddags ook wel is bij hem, wil niet precies aan de "regels" houden soepel mee omgaan maar ook ik wil der natuurlijk ook gewoon bij mij hebben zonder dat het telkens ineens veranderd. Of omdat ik er nu niet bij ben als ze weggaat dat ze gewoon de tijd er heengaat zoals in het plan staat zodat ik erbij ben en der ng poosje zie.
Ik kan gelukkig zeggen dat ik altijd in belang van haar heb gedacht, dat is ook de reden dat ik veel goed vond, om ruzie te voorkomen want dit wou ik haar niet aandoen. Ookal is dat misschien niet altijd de goeie insteek. weet dat mensen die het echte verhaal hebben hiervoor ook diep respect voor mij en de manier hoe ik naar hem reageer. Dat de meeste dit niet zo gekunt of gedaan hadden. Er worden nu allemaal dingen bij gehaald over hoe ik zou doen tegen hem terwijl natuurlijk hier niemand dit weet en na mijn idee beetje het punt word gemist
Valt mij echt op dat bij vader vaak gezegd word "hij doet teminste zijn best" of hij is er in ieder geval voor der. Maar andersom natuurlijk nooit
en wat als het overdracht moment uit school of bso wordt?
Dat deden wij altijd, dus ik bracht zoon met zijn tas(je) naast het kdv of school en vader haalde him daar op, andere kant net zo.
Ysenda schreef op 18-01-2025 om 15:36:
en wat als het overdracht moment uit school of bso wordt?
Dat deden wij altijd, dus ik bracht zoon met zijn tas(je) naast het kdv of school en vader haalde him daar op, andere kant net zo.
Dit heb ik ook voorgesteld, leek mij ook handiger omdat we anders beide 40 min extra rijden die dag. En hij haar vaak toch van school wil halen, of het goed is dat ik der dan ook haal. hij wil haar natuurlijk wel gewoon vn school halen andersom vind hij dit niet goed als ik der haal
Reload94 schreef op 18-01-2025 om 15:12:
[..]
Ik denk ook niet dat mijn situatie hier helemaal duidelijk overkomt.
Ik zei mijn tijd, gewoon omdat dit ff makkelijkere te benoemen is voor mij, ik zelf hou me er indd nier aan omdat ik hem ook extra tijd met z'n dochter wil geven en deed werkelijk nergens moeilijk over. Het gaat meer om de in steek als ik wel een nee wil zeggen in deze situatie of dit dan "erg" is. En word naar mijn mening nu indd allemaal beetje uit zijn verband getrokken. En nee ik vraag niet altijd aan mijn dochter wat zei wil. Alleen mijn ervaring is dat meeste mensen gaan vragen " wat wil je dochter" daarom benoemde ik dit. Dit hele verhaal heeft niks mee te maken dat ik niet netjes zou zijn of hem chanteer. Meer om het feit dat ik ook gewoon een x nee wil kunnen zeggen, van sommige mensen vat ik hier namelijk op van gewoon maar laten gaan, waarin is daar dan een x de grens? Ze is namelijk andere dagen smiddags ook wel is bij hem, wil niet precies aan de "regels" houden soepel mee omgaan maar ook ik wil der natuurlijk ook gewoon bij mij hebben zonder dat het telkens ineens veranderd. Of omdat ik er nu niet bij ben als ze weggaat dat ze gewoon de tijd er heengaat zoals in het plan staat zodat ik erbij ben en der ng poosje zie.
Ik kan gelukkig zeggen dat ik altijd in belang van haar heb gedacht, dat is ook de reden dat ik veel goed vond, om ruzie te voorkomen want dit wou ik haar niet aandoen. Ookal is dat misschien niet altijd de goeie insteek. weet dat mensen die het echte verhaal hebben hiervoor ook diep respect voor mij en de manier hoe ik naar hem reageer. Dat de meeste dit niet zo gekunt of gedaan hadden. Er worden nu allemaal dingen bij gehaald over hoe ik zou doen tegen hem terwijl natuurlijk hier niemand dit weet en na mijn idee beetje het punt word gemist
Valt mij echt op dat bij vader vaak gezegd word "hij doet teminste zijn best" of hij is er in ieder geval voor der. Maar andersom natuurlijk nooit
Als jij nee wil zeggen omdat zijn toon jou niet aanstaat ben je aan het chanteren. ( gevecht tussen jullie 2 dus)
Als jij nee wil zeggen omdat
"dochter zwemles heeft om die tijd"
"dochter bij vriendinnetje aan het spelen is"
"dochter verjaardagsfeestje van vriendinnetje heeft"
" jullie met dochter dan al bij oma in friesland zijn"
"Omdat veiligheid niet gewaarborgt is voor dochter"
enzovoorts.......overal staat woord dochter in.
is nee zeggen helemaal prima.
linn19 schreef op 18-01-2025 om 15:40:
[..]
Als jij nee wil zeggen omdat zijn toon jou niet aanstaat ben je aan het chanteren. ( gevecht tussen jullie 2 dus)
Als jij nee wil zeggen omdat
"dochter zwemles heeft om die tijd"
"dochter bij vriendinnetje aan het spelen is"
"dochter verjaardagsfeestje van vriendinnetje heeft"
" jullie met dochter dan al bij oma in friesland zijn"
"Omdat veiligheid niet gewaarborgt is voor dochter"
enzovoorts.......overal staat woord dochter in.
is nee zeggen helemaal prima.
Natuurlijk ga ik niet alleen maar nee zeggen om de reden van de toon, ik kan echt verder denken dan alleen maar dat. maar ik vind wel als je altijd alles accepteert de grens op gegeven moment zoek is. En ja uiteindelijk heb ik dat zelf gedaan door het te accepteren en ja te zeggen. Maar dit was dus juist doordat ik aan haar wou denken en ruzie mij totaal niet goed leek.
Maar nee zeggen alleen maar als ze dus iets heeft, en wat als je het gewoon x niet wil en even bij der wil zijn of zij bij mij😅 andersom mag ik haar natuurlijk ook nooit "extra". En daarbij zou ik haar even bij m'n partner mogen laten zonder dat een ex daar een heel drama over gaat maken telkens weer, in de praktijk is het toch op gegeven moment onmogelijk dat dit nooit gebeurd. Dit heeft hij zelf ook van advocaat gehoord. Hier heb ik wel altijd proberen rekening te houden met zijn gevoel erin, en dus eerder vrij gevraagd van werk etc. Zodat hij hem niet zag of onze dochter niet alleen was bij hem. Maar op gegeven houdt dat x op anders is dit niet te doen
Ik weet dat ik zwart wit gezien altijd nee mag zeggen, maar ik kijk ook iets verder dan dat en wat dan echt het beste is.
Zoals wou hij de tijd tot 3x toe aangepast hebben van 6 na 1 na 8 na toch 11uur
'er is immers niet voor niks een ouderschapsplan en dan word gaat er steeds meer tijd af dat ze bij mij is en word t en voor kind onlogisch maar ook voor ons zelf.'
Onderzoek heeft al uitgewezen dat de invoering van ouderschapsplannen leidt tot meer vechtscheidingen (en ruzies na de scheiding, denk ik). Dat komt omdat mensen denken -gestimuleerd door het fenomeen 'ouderschapsplan' dat je na de scheiding vervolgens elkaar kunt houden aan afspraken. Een vreemd fenomeen als het om ieders privé-leven gaat.
Zoals Linn19 al aangaf wil dat niet zeggen dat je overal 'ja' op moet
zeggen. Maar puur en alleen weigeren omdat het kind 'mijn tijd' is is
het andere uiterste.
'Als ik haar vraag wat ze wil, wil ze altijd bij mij blijven, zij en me ex hadden niet hele goeie band.' De uiteindelijke evaluatie van de banden met je ouders vindt eigenlijk pas plaats als iemand ver in de twintig is. Als ze klein zijn willen ze moeder, als ze in de puberteit zijn zijn ouders allebei niks en als ze hun fiets kapot is of hun eerste woning moet worden ingericht willen ze vader. Elke ouder heeft zo een eigen bijdrage, de een is eigenlijk niet vervangbaar door de ander. De positie van de vader is daarbij eigenlijk altijd wel de zwakste positie, omdat het hem 'gegund' moet worden door de moeder en moeder kan zomaar besluiten een vreemde man in huis te halen en die tot vader te benoemen.
In jouw situatie heb je te maken met een vader die een wisselend werkschema heeft. Dat is lastig om vaste afspraken te maken en het is lastig voor jou om daar jouw werkschema op aan te passen. Het vraagt dus van beide kanten enige flexibiliteit, maar die flexibiliteit kan er pas komen als er over en weer geen angst is dat de ander je een loer wil draaien, of dat er over en weer niet geargumenteerd wordt op basis van 'rechten'. Dat vertrouwen zul je eerst moeten winnen, opnieuw. De echtscheidingsprocedure is blijkbaar een vechtprocedure geweest, beslecht door advocaten en rechters. Als het kan, ga een keer emt elkaar om tafel zitten, probeer die fase achter je te laten, geef aan dat je elkaar respecteert in de rol van ouder van je kind, wissel uit wat de moeilijkheden soms zijn en kijk waar je elkaar kunt helpen om zo goed mogelijk voor jullie kind te zorgen.
Tsjor
tsjor schreef op 18-01-2025 om 18:24:
'er is immers niet voor niks een ouderschapsplan en dan word gaat er steeds meer tijd af dat ze bij mij is en word t en voor kind onlogisch maar ook voor ons zelf.'
Onderzoek heeft al uitgewezen dat de invoering van ouderschapsplannen leidt tot meer vechtscheidingen (en ruzies na de scheiding, denk ik). Dat komt omdat mensen denken -gestimuleerd door het fenomeen 'ouderschapsplan' dat je na de scheiding vervolgens elkaar kunt houden aan afspraken. Een vreemd fenomeen als het om ieders privé-leven gaat.
Zoals Linn19 al aangaf wil dat niet zeggen dat je overal 'ja' op moet
zeggen. Maar puur en alleen weigeren omdat het kind 'mijn tijd' is is
het andere uiterste.
'Als ik haar vraag wat ze wil, wil ze altijd bij mij blijven, zij en me ex hadden niet hele goeie band.' De uiteindelijke evaluatie van de banden met je ouders vindt eigenlijk pas plaats als iemand ver in de twintig is. Als ze klein zijn willen ze moeder, als ze in de puberteit zijn zijn ouders allebei niks en als ze hun fiets kapot is of hun eerste woning moet worden ingericht willen ze vader. Elke ouder heeft zo een eigen bijdrage, de een is eigenlijk niet vervangbaar door de ander. De positie van de vader is daarbij eigenlijk altijd wel de zwakste positie, omdat het hem 'gegund' moet worden door de moeder en moeder kan zomaar besluiten een vreemde man in huis te halen en die tot vader te benoemen.
In jouw situatie heb je te maken met een vader die een wisselend werkschema heeft. Dat is lastig om vaste afspraken te maken en het is lastig voor jou om daar jouw werkschema op aan te passen. Het vraagt dus van beide kanten enige flexibiliteit, maar die flexibiliteit kan er pas komen als er over en weer geen angst is dat de ander je een loer wil draaien, of dat er over en weer niet geargumenteerd wordt op basis van 'rechten'. Dat vertrouwen zul je eerst moeten winnen, opnieuw. De echtscheidingsprocedure is blijkbaar een vechtprocedure geweest, beslecht door advocaten en rechters. Als het kan, ga een keer emt elkaar om tafel zitten, probeer die fase achter je te laten, geef aan dat je elkaar respecteert in de rol van ouder van je kind, wissel uit wat de moeilijkheden soms zijn en kijk waar je elkaar kunt helpen om zo goed mogelijk voor jullie kind te zorgen.
Tsjor
Wat betreft ouderschapsplan ben ik het zeker met je eens dat je buiten dat boekje moet kijken en dit niet te nauw moet nemen dat dat ook niet goed is. Het is alleen nu eenzijdig snap je, hij weigert ooit aan te passen, andersom wil hij me nu telkens "verplichten" dat het aangepast kan worden . Ik wil ook zeker niet telkens nee zeggen, want hij ziet der buiten het plan regelmatig vaker, en dit vind ik ook zkr geen probleem. Andersom gebeurt dit nooit. Het is ook niet perse dat ik hetzelfde terug wil maar heb nu dat ik niet altijd overal ja op wil zeggen anders zit er echt totaal geen structuur meer in ook Maar wil voor onze dochter ook weer geen ruzie
Het hele procedure is nu geen gevecht geworden omdat dit eigenlijk helemaal is afgestemd op zijn wensen wat hij wou, ik heb geprobeerd compromis te sluiten alleen hij wou dit zo. ik ben overal in mee gegaan en met werk etc en allerlei bochten gewrongen zodat dit geen gevecht zou worden. Alleen nu word het dus weer telkens van zijn kant uit weer iets veranderd.
We zijn gelijk aan elkaar maar dit moet wel van beide kanten komen