Onze dochter speelt ons tegen elkaar uit

je schrijft" Dan zegt ze, ik wil naar mama toe. In het begin heb ik dit niet toe gelaten en gezegd dat ik niet blij met op de manier hoe ze tegen me spreekt."

Waarom mag ze dat niet zeggen? Je ontzegt haar haar gevoel. Maar... misschien weet zij haarfijn dat ze jou daarmee 'heeft' omdat ze voelt dat je haar liefde wil. Dat is geen goede uitgangspositie als ouder want dan ben je manipuleerbaar.

Mijn zoon heeft het ook geprobeerd, toen hij veel jonger was, ik zei toen: "tja als je liever bij Papa bent, kan dat (na overleg met Papa natuurlijk). Maar weet dat je hier altijd mag zijn want ik vind het heel leuk als je er bent" Toen hij merkte dat ik niet vatbaar was voor manipulaties, heeft hij het ook nooit meer gezegd.

Dit: "Toen ging het mis, en ze zei dat ze naar mama wilde. Ze pakte mijn telefoon en ze zei, ik ga bellen hoor. Ik heb gezegd, als je belt dan breng ik je, en wil ik je de laatste week niet meer zien." Kan natuurlijk echt niet. Je bent dan zelf een factor in de machtspelletjes. Daar moet je boven gaan staan.

En dit "Ik laat het slapen naast mij toe, omdat ik haar maar 6x per maand heb, en ik bang ben als ik haar in haar eigen bed ga leggen, ze niet graag bij me is. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik het dan heerlijk vind als ze naast me ligt, gezien het feit dat ik haar maar weinig heb" Het gaat om jouw behoeftes, zie je dat? Je voedt het gedrag door bang te zijn dat ze niet graag bij je is. Het is begrijpelijk maar niet ferm. Je moet een vader voor haar worden geen vriendje: liefdevol doch beslist zijn. Het kind zal je er om respecteren.

En daarnaast

focus je op je dochter. Het kind heeft dus in twee jaar tijd de scheiding van haar ouders te verwerken gekregen (die blijkbaar niet heel soepel loopt, proef ik uit je bericht) en na een jaar heeft pa dan een vriendin waarmee pa wil gaan samenwonen. Ik zou ook bigtime gaan steigeren! Eerst de focus op je dochter en jouzelf. Als je dochter er is, heb je - dus - geen tijd en aandacht voor je vriendin. Maak het samen gezellig. En als je dochter liever bij je ex is, laat haar dan gaan. Bij jou zijn moet niet voelen als een straf. Andersom moet dat ook kunnen. Je dochter bepaalt. Al is natuurlijk de standaardafspraak leidend.

Wonen jullie bij elkaar in de buurt? Het zou fijn zijn als je dochter zelf heen en weer kan, zelf de regie in handen kan hebben. Ik heb het idee dat zij voelt dat ze die regie kwijt is. Er overkomt haar nu zoveel, de scheiding, de nieuwe vriendin, moeder die nare dingen zegt over jouw vriendin. Het enige dat jij kunt doen is inderdaad zoals Maro zegt een vader zijn, en geen vriendje. En accepteren dat je ex dingen anders doet dan jij, en dingen zegt waar je niet blij mee bent. Maak het je dochter wat dat betreft makkelijk door voorlopig vriendin en dochter uit elkaar te houden. Ook al kunnen je dochter en vriendin het prima vinden.

Wat het slapen betreft, als jullie dat allebei prettig vinden kun je dat gewoon volhouden. Op een dag wil je dochter echt wel in haar eigen bed liggen in plaats van naast papa.

En helemaal eens met Maro: dreigen kan echt niet. Nogmaals, als je dochter naar je ex wil, laat haar gaan. In dit geval dikke kans dat je ex er helemaal geen zin in heeft/in de gelegenheid is je dochter op te vangen. Maar ze moet never nooit het gevoel krijgen dat ze niet welkom is bij je! Jij bent haar veilige haven, altijd, no matter what. Dat is de enige manier waarop je het voor elkaar krijgt dat ze graag bij je is. Roepen dat je haar niet meer wil zien omdat ze naar je ex wil is laag en kinderachtig van je. Je dwingt haar zo partij te kiezen en dat is het laatste wat je wil bij een gebroken gezin.

Mijn mening

'Afgelopen 2 weken had ik mijn dochter bij me. Eigenlijk zou dit 3 weken zijn, maar gisteren ging het helemaal mis. Mijn ex apde mijn dochter iedere dag dat ze haar miste. We waren op een BBQ en daar had ze weer een grote mond. Uiteindelijk had ze haar excuses aangeboden en toen we 's thuis waren heb ik rustig tegen met haar gesproken dat mijn vriendin deze week ook eens mag slapen bij mij. Mijn vriendin heeft geen 1x geslapen bij me in die 2 weken. Toen ging het mis, en ze zei dat ze naar mama wilde. Ze pakte mijn telefoon en ze zei, ik ga bellen hoor. Ik heb gezegd, als je belt dan breng ik je, en wil ik je de laatste week niet meer zien.'

Ik ben geen ervaringsdeskundige op echtscheidingsgebied. Maar het lijkt mij, dat je dochter de afgesproken tijd/weken bij jou blijft. Punt. Ook als ze het even niet fijn vindt. Kinderen van niet-gescheiden ouders hebben ook geen escape: je moet het samen zien te rooien!
De opmerking: 'wil ik je de laatste week niet meer zien' vind ik best schokkend om te lezen. Zo'n klein meisje... hoe brutaal ze ook kan zijn. Mijn boodschap naar mijn kinderen is: hoe stout je je ook zou gedragen, ik hou altijd van je. Punt. Je bent altijd welkom bij mij.

'Ik was zo kwaad, omdat het iedere keer mis gaat. Als mijn dochter haar zin niet krijgt wilt ze altijd naar mama. Ik weet niet of ik hier goed aan heb gedaan, maar ik wil het duidelijk maken dat ik geen grote mond accepteer, en dat ik respect wil hebben.

Tja, je wilt geen grote mond accepteren. Ik ook niet. Hier was het voldoende om dat heel duidelijk te zeggen: ik wil niet dat je zo tegen me praat, terwijl ik ze strak aankeek. En dan omdraaien en weglopen. Geen discussie gaan voeren.
En op een later moment zou ik er op terug komen, relaxed, terwijl we iets anders aan het doen zijn, met een aantal vragen: wat gebeurde er waarom je zo boos werd? wat had jij anders kunnen doen? wat had ik anders kunnen doen? wat doen we de volgende keer als er weer zo iets gebeurt?
Daar kun je samen over praten, en dat is véél meer waard dan een afgedwongen sorry. En... volgens mij creëer je dan wederzijds respect.
En je kunt overleggen over op welke ándere manieren je kunt laten weten dat je boos bent. Manieren die ik (en anderen) én kind acceptabel vinden.

'Uiteindelijke had ze haar excuses aangeboden'

Dat klinkt ook niet fijn.... dat klinkt alsof jij excuses éiste, een hoop drama (want je hebt iets ge-eist en dat moet nu ook gebeuren) en dan uiteindelijk een afgedwongen sorry.

Wat ik deed als er iets vervelend gebeurde was hooguit zeggen: "ik zou het fijn vinden als je sorry zou zeggen (tegen mij/tegen je zusje), want ik vond het echt vervelend wat je deed".
En dat is alles. Voordeel hiervan: jij hoeft je éis niet 'binnen te halen', dus veel minder drama. Komt er geen sorry deze keer? Nou, misschien een volgende keer wel. Komt er wel een sorry? Grote kans dat dat gemeend is. En als je zelf soms een sorry zegt, dan geef je meteen het goede voorbeeld.

Respect willen afdwingen, dat is moeilijker volgens mij. Respect moet je verdienen, dat kun je niet opeisen.

En dan als laatste: na een bewogen dag met drama en excuses de komst van je vriendin aankondigen, is waarschijnlijk niet handig en echt te veel geweest. Want het was al een heftige dag voor haar, en nu komt ook de vriendin waarvan haar moeder niet mag weten dat zie die leuk vind en waardoor ze mogelijk in een loyaliteitsconflict komt. O, hoe moeilijk moet dat voor haar zijn.
Het lijkt haar moeder te zijn die haar hier mee opzadelt, maar toch, zij zit er maar mee. De enige die daar iets aan kan doen ben jij, lijkt me. Als je ex hier niet in wil veranderen, zul jij moeten proberen het voor je dochter hanteerbaar te houden. Misschien wel door je vriendin inderdaad beperkt te zien als je dochter er is. Ter 'bescherming' van je dochter ten opzichte van haar moeder. Geen idee of dat de beste manier is. Maar ik denk dat ik het zou doen.

Een boek wat mij heeft geholpen een fijne relatie met mijn (nu jong-volwassen) kinderen op te bouwen is: Luisteren naar kinderen van Thomas Gordon. Ik heb er echt veel aan gehad, vooral rondom (geen) macht uitoefenen en (niet) straffen, maar gáán voor de goede onderlinge relatie.

extra vraag aan jullie

Maro, uiteraard mag mijn dochter naar haar moeder als ze dat wilt, maar ze gebruikt dit altijd als ik haar bijvoorbeeld straf/time out geef. Mijn dochter heeft altijd goed kunnen omgaan met mijn huidige vriendin, en nog steeds. Ze heeft leuk contact met haar, doen leuke dingen, dochter wilt haar iedere keer bellen. Ik weet dat ze haar leuk vind, maar ik weet ook dat mama in het verleden nare dingen heeft gezegd over mijn vriendin. En soms komt dat wel naar boven en zegt ze weer, dat stomme ... w..f uit het niets. Maar als ik haar iedere keer naar haar moeder laat gaan, dan leert ze er toch niks van. Ik heb haar vaker laten gaan omdat ze weer en grote mond had. Ze weet dat ik haar laat gaan, en dan is in mijn ogen niks veranderd.

Paddington. Ik heb in het verleden aangeboden om met een maatschappelijke medewerkster te spreken. Ik heb toen zelf eerst gesproken met deze persoon, alleen zei de persoon dat ze toestemming heeft van de moeder. Het eerste wat mijn ex toen zei is dat ze wel wel spreken als deze persoon ook een kind heeft want ze ging niet met een jongere persoon praten zonder kinderen. Helaas heeft er geen gesprek plaatsgevonden omdat volgens inzien van mijn ex er niks aan de hand is met onze dochter.

Pluis, Mijn vriendin en ik houden rekening met onze dochter. In de 2weken vakantie die ik nu heb gehad met mijn dochter, heeft mijn vriendin niet 1x bij me geslapen. Soms zei mijn dochter, je mag wel blijen slapen maar wel niet op onze kamer. 1x heb ik gezegd dat we dat wel zouden kunnen doen, maar dan wilde ze het uiteindelijk toch niet. Ik weet niet hoe ik hier verandering in kan brengen, omdat in mijn ogen ik toch bepaal wat ik met mijn leven doe. Ik hou er al hele lange tijd rekening mee,.

Dingen wat mijn ex zegt tegen onze dochter:
- Als papa een kindje krijgt zul jij niet meer op nr 1 staan (mijn dochter vraagt ook continue aan mij of aan mijn familie, op welke plaats ze staat, en op welke plaats mijn vriendin staat.

- Ik heb je altijd opgevoed omdat papa er nooit was

- Alle foto's die mijn dochter heeft gemaakt samen met mijn vriendin, heeft mijn ex allemaal verwijderd van mijn dochter's telefoon.

- tegen mij: jouw dochter heeft je helemaal niet gemist in de 3 weken vakantie toen ze bij was

En ik kan nog wel ff doorgaan.....

Mijn dochter is ook niet graag bij mijn moeder, omdat ze streng is. Mijn ex zal mijn dochter ook iet stimuleren om naar mijn moeder te gaan. Ze laat altijd onze dochter slapen bij haar ouder. De ouders van mijn ex zijn ook helemaal niet streng, wordt flink verwend. Als ze bij haar opa en oma slaapt, dan gaat oma altijd met mijn dochter samen naar bed. Dus hoe kan ik in godsnaam verandering brengen, als er geen veranderingen komen bij mijn ex. Daar worstel ik enorm mee.

sorry dat ik jullie hiermee lastig val, maar ik zit er echt mee.

Respect hebben moet je leren, naast gewoon kind zijn

De problemen die in jouw huis spelen kun je zelf wat mee. Zoals bij jou in bed slapen. De functie ervan lag waarschijnlijk in dat ze ernstig ziek was en jullie (toen nog samen wonend in 1 huis) zo ook zicht op haar hadden. Nu is het meer vanuit een gewoonte dat het nog steeds gebeurt.
Ik heb het zelf ook niet altijd erg gevonden vanuit mijn ouder gevoelens. Ik herken je gedachten dan ook wel vanuit jouw positie. Maar het gaat je ook opbreken. Als beiden het ok vinden (jij en je dochter) is het goed. Ikzelf heb in mijn situatie als alleenstaand ouder het zo aangepakt dat gaan slapen ok was in mijn bed maar dat mama je terug legt in je eigen bed als je slaapt. Dan wordt je kind in elk geval wakker in zijn eigen bed (als tussenstap). Een stap later is gewoon in je eigen bed slapen, lukt het niet om te slapen dan kun je zelf bij het kind gaan liggen tot het slaapt. Zodat je in elk geval in stapjes leert aan je kind dat het heel normaal is om in je eigen bedje te slapen. En als je wakker wordt dan altijd bij papa of mama mag komen als er iets is.

Over mobiele telefoons: ik kan niet met zekerheid uit je verhaal halen of je dochter nu zelf een telefoon heeft of dat het via jouwe appt/belt/smst. Mijn dochter is 10 en die krijgt wellicht binnenkort een telefoon. Bij haar vader had ze wel een (een oude van hem) waar ze dan ook voortdurend mee op de wifi zat en zaken op internet bekeek die niet voor haar ogen bestemd waren. Dat was ook rond de 8 jaar.
Ik heb geen invloed op de situatie bij de andere ouder. Ik was het er niet mee eens en daarom bepaalde ik dat in mijn huis zij dus geen eigen telefoon met wifi krijgt. Daarop nam zij de telefoon wel mee van haar vader. Ze krijgt bij mij geen bereik op internet en bellen etc kan ze ook niet want de telefoon had geen sim. Als je op internet wilt kun je op de pc onder mijn toezicht. Mocht je willen bellen kan je mij vragen. Zo bepaal ik wat mij het beste lijkt.
Dat haar moeder haar (lijkt mij) te vaak laat weten dat ze haar mist zou via jou moeten lopen. Dus een appje sturen een keer in de week, ala maar elke dag is niet gezond. Daarover moet je echt bij de moeder zijn. Wil je dochter een keer appen/bellen dan mag dat als ze jou vraagt. Je kunt afspreken van te voren hoe vaak ze mama eventjes belt in drie weken tijd. En dat het bij echt iets heel bijzonders je een uitzondering maakt.
Het lijkt op jullie ouders uitspelen, zoals je titel van dit topic. Vanuit gaande wat je schrijft over de moeder is het je ex, de moeder die je dochter en jou als andere ouder tegen elkaar uitspeelt met als gevolg loyaliteitsconflict of nog erger.

Ik ben geen voorstander van Jeugdzorg. Ik zou dit wel aan een professional voorleggen. Nog zonder je kind erbij te betrekken. Als eerst probeer je dit als ouders samen op te lossen. Mijn gevoel vanuit jouw tekst zegt dat jullie als ouders een strijd voeren. Dat is al erg veel voor een meisje van 8. En een nieuwe relatie ook.
Dat je nieuwe vriendin er is en bijv. mee eet of jullie gaan met zijn drieen naar de film lijkt geen probleem. Ik zou zelf niet zo snel mijn kind betrekken in een nieuwe relatie. Maar vragen aan het kind wat die er zelf van vind. En daarin kun je moeders uitspraken goed gebruiken. Zoals mama zegt dat je niet bij ons samen in bed mag? Wat vind jij er zelf van? Vind je dat raar of vervelend? Zonder dat je laat merken wat jij van moeder vind. Dat is inderdaad een stukje regie van het kind zelf. Als je haar betrekt in stukjes waar ze zelf een mening over mag hebben dan voelt het al beter.
Zonder dat het betekent dat je ook besluit wat het kind wil. Jij blijft eindbesluit nemen. Je kunt dan zeggen ik ga erover nadenken en dan kom ik erop terug. Dan roep je ook niet zo gauw in een opwelling waar je later spijt van krijgt.

Bijvoorbeeld na haar gedrag bij de BBQ zeggen dat het jammer was maar dat je blij bent dat haar excuses het hebben goed gemaakt. En dat je liever hebt dat het niet nodig is. Maar dat ze wel mag voelen wat ze voelt zolang ze daar anderen niet mee raakt. Daarop had je kunnen zeggen, ik en mijn vriendin hadden een leuk idee. Dat ze hier ook een nachtje komt slapen. Misschien is dat nu toch niet zo'n goed idee.
Dan betrek je haar wat meer in je plan en laat je weten hoe jij denkt en besluit. Als ze je vriendin echt aardig vind dan zegt een kind eerder oh dat vind ik ook wel leuk dan dat ze zich nog dwarser gaat gedragen. Laat vooral niet merken dat het jou wat uit maakt. Zij moet vooral weten dat jij ten alle tijde van haar houdt en dat ze belangrijk is. Maar ook moet ze merken dat dreigen geen manier is.
Ik snap dat je wilt dat ze leert wat respect is. In dat geval kun je beter zonder je nieuwe vriendin zorgen dat nog moet leren dat papa haar helpt maar dat lelijk gedrag gevolgen heeft in de tijd dat ze bij jou is. Daarom heel belangrijk dat jullie ouders je aan de vaste regeling houden.
Blijft ze dreigen dan gaat ze naar haar kamer voor een kwartier, eventjes nadenken waarom dat zou zijn. En als ze dan heeft nagedacht/rustig is jullie kijken of je even kunt praten over wat er nou gebeurde. Zoals Maro zegt wil ze dan nog steeds naar mama? Of was het een dreigement omdat ze haar zin niet kreeg? En dan is het nog eerst eventjes mama bellen of die het ook goed vindt. Laten merken dat jullie de ouders zijn. En dat je niet vatbaar bent maar je wel altijd haar papa blijft en dat als ze dat wil mama kan vragen om te overleggen als ze toch nog een dagje naar papa wil.

Mijn kind wilt ook regelmatig extra weekenden naar papa. Ik heb nooit gezegd dat het niet mag en gewoon toegelaten. Ik moet dan wel eerst papa bellen en vragen. In overleg is een hoop bespreekbaar. En soms komt het mij niet uit/vind ik een weekend bij mij/mama zoals de afspraak was. Je besluit uiteindelijk en ze mag altijd zeggen wat ze vind. Belangrijkste is dat er twee ouders zijn. Manipuleren ligt gauw voor de hand. kwam er laatst nog achter dat ik bedonderd werd door haar. Ze hield vol dat ze bij papa altijd in de ochtend doucht en haren wast. Van vader hoorde ik dat ze net zoals bij mij in de ochtend doucht en wast. Ze is er mooi lange tijd mee weggekomen. Maar het blijven kinderen die maken gebruik van de situatie en geef ze eens ongelijk.
Ze wist op dat moment dat ze er niet meer om hoefde te liegen. Aan het einde van het verhaal denk je waar gaat het om? dan wast ze maar een dag minder de haren (het ging tenslotte om zondag) En dan zit ze maar met vet haar maandag op school. Ik laat altijd merken dat ik haar graag wil leren hoe het hoort. En door vragen te stellen weten ze vaak hoe het wel hoort. Ik vraag dan bijvoorbeeld: als dit nou op school gebeurde hoe zou juf dit dan vinden. In het geval van ik pak je telefoon en bel mama is dan het antwoord: oh ja dan mag ik even op de gang nadenken of niet meedoen met de les. Zo dus.

Niet zomaar naar mama

Ik vind het erg belangrijk dat strijdmomenten worden opgelost bij de ouder waar die strijd is. Dat is niet het moment om toe te staan dat je dochter naar mama gaat. Het mag dus geen "weglopen uit de situatie" zijn, want dan leert ze niet met grenzen en meningsverschillen om te gaan. Als ze dat weer roept, zou ik zeggen: we hebben hier eerst een situatie op te lossen, als alles weer goed loopt, kunnen we erover praten. Ik vind ook niet dat ze daarin altijd haar zin hoeft te krijgen, hoor. De omgangsregeling is er niet voor niets. Mijn ex en ik wonen dicht bij elkaar, de kinderen komen als ze bij pa zijn wel eens langs om me even te zien, maar ze gaan altijd weer terug. Ze weten dat de omgang verwanderd kan worden, maar dat pa en ik degenen zijn die daarover beslissen, zij niet. Ze mogen hun wensen aangeven, wij beslissen en wij hebben afgesproken dat de ouder waar de kinderen normaal gesproken op dat moment verblijven, het laatste woord heeft.

Ik weet niet of er met je ex te praten valt, maar het is erg ongezond voor je dochter om elke dag te moeten horen dat mama haar zo mist. Mama zou wel kunnen schrijven "ik hou van jou", maar niet "ik mis je zo" (dat geldt natuurlijk evengoed voor jou!). Dat laatste is inspelen op het gevoel van dochter, ze brengt haar in een loyaliteitsconflict. Als mam zich slecht voelt, hoe kan zij dan genieten van haar tijd bij jou? Ook door je vriendin zo te veroordelen, mag je dochter niet voelen wat ze voelt, dat is erg ongezond voor haar ontwikkeling.

Misschien kun je eens wat informatie over loyaliteitsconflict opzoeken en aan je ex geven om te lezen. Misschien kan ze er dan over nadenken en valt er eens een keer een kwartje.

Hulp zoeken

Ok je geeft een time-out dus. Nou dan mag je na die time-out bekijken of je nog steeds naar mama wilt. En dan moet mama dat ook goed vinden. Ik bel haar dan om te overleggen. Dus niet om de straf te ontlopen of daarna jou te straffen. Dat is haar mening maar de ouders besluiten.
Jouw vriendin zo noemen? Dan mag ze je vriendin opbellen en haar zo noemen. Of als vriendin komt dan mag ze dat scheldwoord gebruiken. Wel van te voren duidelijk zeggen dat het weer een time-out oplevert. Op een rustig moment uitleggen dat schelden in geen enkel geval nodig is. Ik leg altijd uit dat als ik de buurvrouw zo ga noemen omdat ze iets doet wat ik niet leuk vind, de buurvrouw vast mij ook niet meer aardig vind. Als ik ergens problemen mee heb dat beter zonder schelden kan uitleggen wat mij stoort. Dat de buurvrouw dan wel luistert en kijkt of we samen een oplossing kunnen bedenken zodat we allebei blij zijn. En soms lost je het niet op maar dan nog heeft boos zijn geen reden om te schelden. Dit zijn dingen die ze op school ook leren.
Het is wel duidelijk dat ze van mama dit niet mee krijgt omdat het jouw vriendin betreft.

Ik zou toch opnieuw die maatschappelijk werkster inschakelen. Dat de moeder niets wil aannemen van een jongere vrouw duidt op voorwaardelijk praten. Voorwaarde moet zijn dat jullie het gesprek voeren en de professional meeluistert en schrijft wat jij zegt en hoe er op gehandeld wordt. Maar daarvoor moet je misschien eerst zelf met de moeder het hebben geprobeerd. Ik zou zeker aan de moeder vragen waarom zij met jullie dochter praat over dat jij geen foto op facebook mag plaatsen. Of dat dochter zegt dat jouw vriendin een **** is. Dat je er liever met haar als moeder uit komt maar dat jij last hebt van het gedrag van jullie dochter en hulp wilt als het niet stopt.
Dat je dochter dus bepaalt of je vriendin mag slapen en waar, zegt alles over hoe ver het nu al is. Ik zou nu kiezen voor je dochter. Je vriendin kan er elke dag zijn dat je dochter bij de moeder is. Het is zaak te werken aan het gedrag van haar ten opzichte van jou, ongeacht wie er op bezoek komt.
Die punten die je opsomt, alle reden om bij je ex aan te kloppen. Zij manipuleert. Kan ze het niet hebben dat je een vriendin hebt? Mag jullie dochter het niet fijn hebben bij jou? Wil zij bepalen of jij nog een tweede of derde kindje krijgt in de toekomst? Zij zou juist jullie dochter moeten kunnen vertellen dat een halfzusje of broertje niets zegt over hoe belangrijk je bent voor papa. Wil ze niet praten dan moet je maar via andere wegen proberen. Alleen in gesprek met maatschappelijk werk of een wijkteam (waar je met opvoedvragen terecht kunt) gaan. Wil dat nog niet omdat moeder weigert mee te werken/akkoord te geven voor hulp. Ja dan moet de raad misschien maar onderzoek doen. Niet dat je dat gelijk moet roepen (want dan dreig je ook). Je wilt het graag samen oplossen maar zonder de moeder gaat het niet. En deze moeder is duidelijk via het kind zelf bezig het lastig voor jou te maken.
Laat je niet kennen. Grootouders mogen verwennen, ook dat staat los van jullie ouders. Ik weet ook dat de grootouders van mijn ex strenger zijn maar misschien ook gewoon anders. Hoe langer ik dit gewoon zo laat, trekt de situatie vanzelf bij. Ik heb geen invloed op mijn ouders of de ouders van mijn ex. Ik kan wel mijn naar mijn kind luisteren. Inmiddels weet kind zelf heel goed dat mijn ouders te soft zijn en de andere opa en oma hun dwingende kant hebben. De vader heeft inmiddels zelf geen leuk contact met zijn ouders. Ondanks dat komt hij er wel en gaat mijn dochter mee. Dat is zijn zaak. Mijn dochter leert alleen maar dat het bij iedereen thuis net ietsjes anders gaat. En dat mijn ouders misschien wel lief zijn maar ook een hoop door de vingers zien wat niet mag. Daar hebben ze mij voor. En hun papa.
Gewoon bij je ouders blijven komen met haar, al is het maar een uurtje in de maand.

6 x per maand

Ik zat er nog eens over na te denken, maar waarom heb jij je dochter maar 6 x per maand? Ik denk dat het voor alle partijen goed zou kunnen zijn als jullie een eerlijkere verdeling hebben. Als je dochter echt 2 thuizen heeft, en niet 1 en een logeeradres (jij). Dan kunnen jullie een veel stabielere relatie opbouwen. Dus ga daarover het gesprek aan met je ex.
Dat zij minder werkt dan jij, is echt geen goede reden om je dochter minder te zien. Ik vind het best bijzonder dat zo'n recente scheiding zo'n regeling heeft. Ik denk dat je zonder al te veel problemen zo'n wijziging bij de rechtbank voor elkaar krijgt, rechters zijn zich tegenwoordig veel meer bewust van het feit dat ook vaders een zorgrol in het leven van hun kinderen kunnen en moeten spelen.

Over de grootouders: je ex hoeft ook jouw dochter niet te stimuleren naar jouw ouders te gaan, dat is jouw taak. Net zoals dat jij niet met je dochter naar haar ouders hoeft. Dat is nou eenmaal hoe gescheiden zijn werkt. Ik vind het eerlijk gezegd raar dat jij dat blijkbaar wel verwacht.

Ik zou wel met je ex in gesprek gaan over haar manipulatieve gedrag. Maar doe dat vanuit de ik-boodschap. En maak duidelijk dat je ex jullie dochter in een loyaliteitsconflict brengt. Als ze naar jou niet wil luisteren, zoek dan weer hulp bij maatschappelijk werk, en zorg dat er een ervaren kracht beschikbaar is. Hoe is jullie scheiding verlopen? Hebben jullie dat met een mediator gedaan? Dan kan die misschien ook wel die rol spelen. Maar ze kan en mag niet spreken over jouw vriendin zoals ze doet, tegen jullie dochter zeggen dat ze niet op 1 zou komen of wat dan ook, en foto's wissen is ook not done. Dat is pure kindermishandeling. Probeer daarvan iets op papier te krijgen (mails en apps bewaren), dat kan je nog eens van pas komen. Want rechters houden er niet van als de ene ouder het kind opzet tegen de andere ouder.

Verwachtingen en feiten

Dat mensen verwachtingen hebben is vrij normaal. Verwacht de moeder in dit geval dat vader geen foto's plaatst op facebook, heeft zij dit dan ook met vader besproken en zijn ze het daarover eens? Via je kind laten weten dat jij dat niet ok vindt maakt dat niet een overleg tussen ouders. En geeft dat wel iets aan over de communicatie.

Je kunt een hoop van je ex verwachten. Toch willen we vaak graag dat die ander de situatie van de ene begrijpt. Zou super mooi zijn als moeder dat kon stimuleren. Verwachten zou ik het niet als ze het kind al inpraat wat de vriendin van vader is. Waar is dat ontstaan? Waren er voor dat je een vriendin kreeg al signalen vanuit de scheiding die bepaald gedrag bij dochter deden opvallen? Uit de opsomming blijken zaken met die vriendin te maken te hebben. Maar ook zaken die duiden op dat de moeder klaagt over dat vader er nooit was en dochter hem niet zou missen. Foto's wissen met vader lijkt op dat vader uit leven van dochter moet.

Foto's van de ouder in het huis waar de andere ouder woont is juist een zegen voor een kind. Je zou een foto van haar en haar moeder op een speciaal plekje in haar slaapkamer kunnen zetten voor als ze mama mist. Mobieltjes en facebook die digitale wereld maken de wereld maar kunnen het ook zo breken. Print een foto van jezelf met haar uit en plastificeer die en geef die mee voor bij moeder thuis. Als dan de reactie is van moeder dat die de prullebak in kan dan weet je wel dat zij haar gevoelens via het kind uit speelt.
Anno nu zou je inderdaad verwachten dat ouders gelijke zorgen/rechten/plichten hebben. Feit is wel dat de meeste zorgende ouders nog steeds vrouwen zijn en andersom mannen vaak een baan hebben waardoor de helft zorg voor hun kind lastig te behalen is. Dat tegenover dat vrouwen steeds vaker werken en zorgen en een gescheiden vader fulltime zorgt voor de kinderen en minder werkt. Deze discussie ben ik wel eens met een van de vaders van mijn kinderen aangegaan. Als moeder werkt en zorgt betekent dat niet automatisch dat vader minder werkt en meer zorgt. Dan kan hij zijn hypotheek niet meer betalen. Men verwacht wel een hoop van elkaar onbewust. Feit blijft als je allebei evenveel wil zorgen dat je als ouder met de andere ouder moet bekijken hoe je dat oplost. Daarvoor heb je elkaar nodig.
Bij de opvoeding heb je ook elkaar nodig. Vanuit vader begrijp ik dat moeder alleen wil opvoeden met de opa en oma (haar ouders). En zeggen dat je kind de andere ouder niet mist en hij was er nooit sluiten lekker aan bij de visie vader uit beeld. Maar vader is niet uit beeld, elke vorm van contact is belangrijk bij hechting. Al komt dochter een keer maand

Ik begrijp

Sowieso de hang naar het jongere niet zo. Ik zou mijn 27-jarige dochter niet graag met een 16-jaar oudere man zien, haar hersens zijn krap aan uitgegroeid... Dit even ter zijde, maar het kriebelde teveel om niet te noemen.

Jij moet (mag) dochter op 1 gaan zetten. En in die paar weken vakantie passen de volwassen kinderen zich gewoon aan. Dan slaap je maar niet naast je vriendin als zij er is; dochter gaat voor.

Aan chanteren laat je haar niet doen dus dat negeer je of los je op een voor haar begrijpelijke manier op.
Schelden is onacceptabel, daarvoor geldt als bij chanteren.
Respect kun je niet afdwingen en gemene dingen zeg je niet.

Ik heb, jawel echt waar, ooit een opvoedingscursus gedaan. Gewoon omdat ik pittige kinderen had en er te vaak even niet uitkwam.
Wie weet is dat een idee? Dat je tips opdoet voor waar je tegen aanloopt? Sterkte.

Je laten manipuleren

'Ik was zo kwaad, omdat het iedere keer mis gaat. Als mijn dochter haar zin niet krijgt wilt ze altijd naar mama.'
Ik heb eerlijk gezegd niet alles gelezen, maar ik struikelde hierover in het beginverhaal. Met nmae omdat het ging om een situatie, waarbij dochter in bed van vader mag slapen, alleen als het vakantie is en dochter 3 weken blijft, dan mag het niet. Het was hier niet zo dat dochter haar zin niet kreeg, maar vader kreeg zijn zin niet, want vader wilde dat dochter dat zomaar zou accepteren. Dat gebeurt dus niet en op zich ook terecht niet: een meisje van 7 laat zich niet zomaar aan de kant schuiven voor de nog onbekende en niet ge-expliciteerde behoeftes van vader.
Op vele gebieden zul je zelf nog je regels moeten gaan bepalen. Bijvoorbeeld over in bed slapen. Er zijn argumenten en behoeftes (van beide kanten), maar ik zie je niet nadenken over wat jij wil, wat wenselijk is voor de ontwikkeling van je dochter; noch over hoe je dat denkt te gaan bereiken. Je dochter wil niet zomaar wat jij wil. Maar jij bent wel de ouder, die daarover moet nadenken.
Zo zul je ook zelf moeten gaan bepalen of je je laat manipuleren door ex / dochter. Bijvoorbeeld de foto's op facebook: plaats je ze wel of niet? Je kunt ook tegen dochter zeggen: ja, mamma vindt dat moeilijk en dat is jammer. Punt. En dan je eigen weg gaan en doen wat je zelf wil. Je kunt ook bedenken dat foto's op facebook helemaal niet zo leuk zijn als je ex daar problemen mee heeft. Het is dus aan jou of je je laat manipuleren.
Idem met je dochter. Het is wat jij wil. Wil je vooral dat het een leuke en gezellige tijd is voor je dochter, dan zul je door de knieën moeten: wat zij wil bepaalt dan alles. Wil je haar ouder zijn (zoals iemand al aangaf), dan zul jij moeten bedenken wat voor haar ontwikkeling belangrijk is. Als het belangrijk is dat ze leert om bepaalde dingen te accepteren, dan zal ze dat moeten leren en dan is de escape naar moeder niet aan de orde. Maar jij moet ondertussen wel blijven nadenken en eraan werken hoe je iets aan je kind leert. De uitspraak: 'dan wil ik je een week niet zien' is buiten proporties ongehoord, puberaal en schadelijk voor het kind.

Tsjor