Omgangsregeling ingewikkeld
Ik ben benieuwd of hier ouders zijn die ervaring hebben met een omgangsregeling als een van de ouders verder weg woont/geen eigen woning heeft. Mijn ex is kort geleden verhuisd uit onze woonplaats. Iets minder dan een jaar liep er een omgangsregeling die net een beetje begon te wennen. We zijn < 2 jaar uit elkaar. Nu moet er een nieuwe op papier maar ex woont bij familie en nieuwe partner (kinderen gaan binnenkort kennismaken en kerst vieren), allen meer dan 50 km van woonplaats van de kinderen. Kinderen zijn tussen 10 en 18 en vooral de oudsten hebben een druk sociaal leven, sporten, baantjes etc.
We zijn het ouderschapsplan aan het opstellen om eindelijk de scheiding te formaliseren maar hier heb ik geen oplossing voor. Ex heeft geen auto. Mediator spreekt nog met de kinderen om te onderzoeken wat zij willen.
Ik zou het heel mooi vinden als de kinderen kunnen vertellen wat ze willen en ik/wij dat kunnen faciliteren. Maar ik wil ook niet dat er veel druk bij ze komt te liggen. Contact tussen kinderen en ex is breekbaar en wat stroef. De nieuwe partner is ook een dingetje ivm affaire ex met truus tijdens huwelijk, wat de pubers weten.
Hoe hebben jullie een wat ingewikkelde omgangsregeling ingericht? Hoe help ik mijn kinderen?
Saar
Pffff.... volgens mij ken ik de berekening toch echt wel goed. Niets was ‘makkelijk’ op te brengen (excuus als ik die indruk wekte), maar huur was wel ingecalculeerd in de berekeningen. Daar was in de mediation ook geen verschil van mening over. Niet voor niets kwamen we gezamenlijk (!!) tegelijkertijd uit op de omgangsregeling. Allemaal onderdeel van hetzelfde proces. Als ik toen had geweten dat hij een week daarna zijn huur opzegde, was ik niet akkoord gegaan met dat osp.
Er zijn veel financiële details die ik hier niet deel. Ik kan me goed voorstellen dat dit soms vaag lijkt. Het is ook geen eenvoudige situatie.
Maar mijn wereldbeeld? Dat is vooral nog van goed vertrouwen over hem. En dat moet inderdaad nodig bijgesteld.
Verder ben ik een beetje klaar met de oordelen over mij hier. Volgens mij vraag ik daar ook niet om.
Ik sta inmiddels weer goed op mijn benen. Nu de zakelijke kant nog verstevigen.
Sas
Dankjewel! Precies dat.
Dusssss
Omgangsregeling afdwingen? Nee. Hoeft voor de kinderen ook niet meer. Lijkt me onbegonnen werk.
Zorgkorting rechttrekken ivm gewijzigde/vervallen omgangsregeling? Ja. Ik was/ben nog steeds benieuwd naar ervaringen van anderen hiermee.
@ Moederziel
Je geeft aan dat je full time (# 102) werkt, ik schat je uurloon op minstens € 14,50 en dan is het netto maandsalaris bijna € 2.000,- tel daarbij € 750,- (alimentatie 35% is € 400,-) en daarboven nog een deel dat je ex betaalt aan de gezamenlijke woning waar je in woont, kinderbijslag en waarschijnlijk kindgebonden budget en voila je zit op…….. net iets boven het minimum. “ik hou dan ook per maand iets meer over om van te leven dan de minimumnorm in de schuldhulpverlening (#131) ?!?
Van die minimumnorm moet je niet alleen eten kopen maar ook de sportactiviteiten van je kinderen, de kapper, verkeersboetes!, kleding etc. betalen.
Je bedruipt jezelf met termen die absoluut niet stroken met de werkelijkheid. Je rijdt nog auto, en ik durf stellig te beweren dat jij en je kids naar de kapper en sport gaan. Dit zijn allemaal uitgaven die bij jou boven de streep staan dit strookt totaal niet met de bewering dat je iets meer dan de minimumnorm hebt. Ik begrijp je frustratie wel “ik ga hier geen bedragen meer noemen.!” Je valt gewoon lelijk door de mand. En als ik ergens niet van hou dan zijn dat types zoals jij die zich zelf veel zieliger en benadeelder voordoen dan de werkelijkheid.
Je moet niet rekenen onder aan de streep, maar er boven. En alles wat er tussen zit (dus je uitgaven) bepaalt of je er schulden bij krijgt.
Trots zijn dat je je verkeersboeteS (#162) wel betaald is voor mij weer een bevestiging dat je echt niet begrijpt hoe het werkt met uitgaven. Geen overtreding begaan, dus je verkeersgedrag aanpassen, scheelt weer geld. Geld dat je uit kunt geven aan een nota die nu blijft liggen.
En zoals @ Saar al aan geeft je bent een draaikont.
Ex heeft 2,5-3 x modaal inkomen # 84 (16-01-19)
Vier dagen later heeft is deze tekst al genuanceerd naar “ik heb het idee dat er wel wat ruimte is”. (#169)
Verkopen met schuld brengt mij alsnog naar de schuldsanering # 103
De hypotheekbank staat verkoop met verlies niet toe (# 162)
# Tjor
Een nota van de zorgverzekeraar van € 15,- kan in 1,5 jaar niet zo maar oplopen naar € 250,-.
Dat jij deze nota dan toch maar hebt betaald is erg vreemd. Laat de zorgverzekeraar dan maar bewijzen dat ze aanmaningen hebben verzonden en een incassobureau hebben ingeschakeld. Zo’n bedrag kan nooit alleen uit administratie kosten bestaan. Het adres dat gebruikt wordt is het adres zoals de persoon ingeschreven staat in het gemeenteregister.
Ga aan mij geen onderwijs verrichten over de crisis en de banken. Het is duidelijk dat dit niet om een woning gaat van pak hem beet 4 ton die anno 2019 opeens 2 ton waard is. Verkooppraatjes zijn in elke business hetzelfde, glad.
Niets
Je kan er heel weinig aan doen als een ex zich niet aan de afspraken houdt. Alleen afgesproken alimentatie kan je inderdaad afdwingen via het LBIO bijvoorbeeld. Je kan formeel om een herberekening vragen maar de kans is natuurlijk aanwezig dat je niet meer krijgt dan nu. Zeker met eigen bedrijven is het vaak niet zo moeilijk om een lager inkomen op paper te krijgen dan een werkelijk inkomen. En of het extra geld dat gedoe waard is zou ook maar zeer de vraag zijn.
Ik zou het laten zoals het is. Je eigen situatie zo stabiel mogelijk proberen te krijgen. Alles doen om het huis te verkopen (maar dat zal inderdaad niet makkelijk zijn),
De tip om hem als inderdaad wat vaker concrete dingen voor de kinderen te laten betalen is een goede. Dat is niet structureel maar geeft wat lucht en vaders (en vast ook moeders) vinden dat vaak leuk om te doen. Dan is het namelijk concreet en duidelijk wat je geeft voor de kinderen die vaak dankbaarheid tonen.
Jo
Je hengelt naar details, geniet je daarvan?
Nou, hou je vast! Ik heb een bestaande schuld van 105.000 euro die ik met mijn ex moet delen. Nog een schuld van ruim 200.000 daar bovenop accepteert de hypotheekbank niet. Vind ik niet zo gek.
Je doet een leuk rekensommetje, maar je vergeet dat die bestaande schulden maandelijks moeten worden afbetaald. Er lopen verschillende regelingen. En dat betekent dat ik om van te leven met mijn kinderen uitkom op net boven bijstandsnorm om van te leven.
Ik heb met de medewerker van de schuldhulp meermalen de rekensom gedaan. En ja! Verrek! Steeds hetzelfde.
Ik ben misschien een draaikont in de ogen van de predikers hier, maar liever dat dan een zure Hollander die met opgeheven vinger geniet van het leed van anderen.
Arda
dankje voor je advies. Gisteren heb ik wat details van hem gehoord die mij juist hebben doen besluiten om de mediation weer op te starten. Om te bespreken hoe die niet-geëffectueerde zorgkorting kan worden gecompenseerd (incidenteel, structureel), en om de afspraken beter toekomst-proof te krijgen dan nu.
Voor een herberekening ben ik niet bang, hij zal als ondernemer meer moeten laten zien dan een plotseling wel erg lage loonstrook uit eigen beheer.
Oh en Jo
Ik krijg zoveel negatieve energie van jouw reacties en vooral van de kortzichtigheid ervan, dat ik geen zin meer heb om ze te lezen. Je wilt iedereen hier vooral heel graag de les lezen. Dat mag, uiteraard, maar helpt mij niet bij de vragen die ik heb.
Ik wens je alle goeds en vooral blijvende financiële gezondheid!
Je hebt volgens mij geen idee waar je hebt over hebt jouw beeld van mensen met schulden klopt niet.
Ik werk al jaren met mensen met schulden die mensen hebben so m s verkeerde beslissingen genomen, soms zijn ze werkloos geraakt, soms ziek, soms slopen de schulden er zomaar langzaam in. Het is niet zo dat als je maar wil je er wel uitkomt. Mensen met schulden hebben vaak een auto. Soms zelfs twee. Soms een dure koopwoning. Ook hebben ze wifi en kinderen met een laptop. Kinderen gaan ook sporten. Etc.
Jouw beeld van iemand met schulden is die van iemand die al jaren in de bijstand zit. Dat beeld is onjuist.
Overigens jeuken mijn handen rond die koopwoning van Moederziel. Ik zie het daarmee zo vreselijk misgaan. Maar ik weet niet precies hoe het daarmee zit dus ik kan hier ook geen tips over geven.
Vlinder72
Ik hoor je tips graag. Welke afhankelijkheden zijn er in jouw ogen?
Voor jouw info: de maandelijkse betalingen lopen redelijk, huidige achterstand is ca. 2,5 maand en stabiel.
Weet je het zeker
Ik sluit me bij Arda aan. Ik zou het niet doen. Ik lees dat je inmiddels hebt besloten het wel te doen. Uiteindelijk is het natuurlijk ook jouw beslissing en heb jij meer informatie dan wij. Ik kan je alleen nog meegeven dat ik in mijn omgeving er weinig goeds van heb zien komen. Gesteggel over geld, herberekeningen, nieuwe ruzies, spanningen en gedoe.
Hoe je dit allemaal moet oplossen weet ik eerlijk gezegd ook niet. Die schuld van een ton gedeeld door twee lijkt nog te doen met een goed inkomen. Maar dan dat huis. Net als Vlinder zie ik het daar op mis gaan. Ik vrees ook dat als het onverkoopbaar is voor het bedrag dat jullie willen hebben, het alleen maar voor meer gedoe in de toekomst gaat zorgen. Druk ik me met gedoe wsl zacht uit. Ben eigenlijk wel heel benieuwd naar de denkrichtingen van de tips van Vlinder.
Wel/niet doen
Begrijp me goed: mijn eerste stap is nu om te kijken of we via mediation de afspraken beter kloppend kunnen krijgen. Juist ook met het oog op de lange wederzijdse financiële afhankelijkheid die er is. De formele echtscheiding is nog maar een jaar oud en de afspraken nu al achterhaald.
Tegelijk denk ik dat het goed is om dit signaal aan ex af te geven. Hij bouwt wederom op drijfzand en ik ben daarvan afhankelijk. Hoe beter we beiden de beperkingen en onmogelijkheden zien, hoe beter.
Geenstijl of Dumpert
Ik denk dat je van die websites veel gelukkiger wordt Jo. Allemaal gelijkgestemden die precies weten hoe de wereld in elkaar zit en "hoe het hoort".
En voor al die losers hier die veel te lief zijn voor elkaar 🙃: gewoon niet lezen, de postings van Jo.
Dat je hier
niet alles deelt kan ik me voorstellen.
Tegelijkertijd maakt dat het lastig te oordelen en te reageren/adviseren. En ge- en veroordeeld wordt hier genoeg, dat stoort me dan wel. Dat jij ex in een bepaalde hoek weg wilt zetten snap ik dan nog enigzins wel (maar ik zou jou en vooral je kinderen anders gunnen) maar dat dat klakkeloos wordt overgenomen door een hoop mensen vind ik wel ontluisterend om te lezen.
Saar
Waar wil je toch steeds heen? Ik wil mijn ex-partner niet ‘wegzetten’. Ik zoek een weg om te dealen met zijn vaagheid, zijn ongrijpbaarheid, niet wetend wat zijn ideeen en plannen zijn. Dat maakt het heel lastig, en ik wil niet weer mijn kop stoten. We hebben ons aan afspraken en verantwoordelijkheden te houden, ik net zo goed als hij. Maar nergens voel ik de behoefte om hem als een demon af te schilderen. Omdat hij dat niet is. Ja, zijn keuzes hebben hele heftige gevolgen. En ja, dat reken ik hem aan. Maar daar stopt het dan ook.
Ik ben niet bezig met hem wegzetten, maar met het zo goed en kwaad als kan weer opbouwen van mijn leven. En sja, daar heb ik hem helaas ook nog voor nodig.
Moederziel
Moederziel, ik heb toentertijd al je draadjes ook gelezen en herinner me dat je ex. Zowel in goede maar ook in slechte tijden niet goed met geld overweg kon. Hij had er een handje van om teveel geld uit te geven, ook als het er niet was. Ook toen jullie virtueel gescheiden waren bleef hij teveel geld uitgeven.
Is dat nu ook gewoon niet zo. Lijkt het vanaf de buitenkant niet gewoon alsof hij veel te besteden heeft, maar feitelijk geeft hij gewoon teveel uit? Zijn de dure cadeau’s een vorm van compensatie? Ik zou eerlijk gezegd meer bang zijn dat hij nog meer schulden heeft gemaakt. Ik bedoel maar, als hij in een auto van 80.000€ rijdt heeft ie dat geld vast niet in één keer neergelegd, maar via een krediet of lease geregeld.
Vraag
Gelukkig heeft Moederziel al antwoorden gekregen op haar oorspronkelijke vraag. Sas, als je je afvraagt waarom er reacties blijven komen over de kinderen of ex dwingen om de kinderen daar te laten verblijven, dan komt dat door de vragen die Moederziel daarover blijft stellen: zijn er dan geen mogelijkheden om iemand aan het ouderschapsplan te houden?
Daarop aanvullend: in het ouderschapsplan zijn er blijkbaar geen afspraken gemaakt over wat als.... wat als iemand zo ver weg verhuist, dat een 50/50 regeling niet meer mogelijk is? Want deat is volgens mij de situatie. Aangezien daar geen afspraken over gemaakt zijn kun je ook nergens op terugvallen, tenzij je via een rechter nieuwe afspraken gaat afdwingen.
Zoals wel vaker, ook bij mij, ontstaat er na een scheiding, na het tekenen van een ouderschapsplan (hoefde ik gelukkig niet) vaak een nieuwe situatie.
Ik denk bijvoorbeeld dat het vermoeden van Moederziel juist is: 'Even heel bot gesteld: hij is volop in de weer met zijn vriendin en ik vermoed met haar gezinnetje. Die pubers van ons passen niet zo goed in dat plaatje.' Ja, ik denk dat het mogelijk is dat hij in de weer is met zijn nieuwe vriendinnetje en haar gezinnetje. En aangezien de afstand tussen oude gezin en nieuwe gezin blijkbaar groot is denk ik dat hij inderdaad een keuze heeft gemaakt, voor zijn nieuwe liefde, en niet meer voor Moederziel (want die zit vast aan hun kinderen).
Ik denk ook dat hij het niet op prijs stelde om Moederziel te laten meedenken over hoe hij zijn leven verder zou moeten inrichten wat wonen betreft.
En ik denk dat Moederziel het moeilijk vindt om dat te accepteren. Zoals ze de woning 'gemeenschappelijk' blijft noemen, maar ondertussen zegt: 'Maar hij is een relatie met iemand anders gestart en het gaat me iets te ver om dat allemaal onder hetzelfde dak te halen 
'. Nou ja, dan mag je er volgens mij niet meer in.
het accepteren van het einde van de relatie is zo complex, omdat er op financieel gebied zoveel aan de hand is. Daarom wordt een probleem (minder uren zorg) ook meteen en financieel probleem. Voor de financiële problemen lijken er voorlopig nog geen snelle oplossingen voor handen.
Tsjor
ah Jo
'Een nota van de zorgverzekeraar van € 15,- kan in 1,5 jaar niet zo maar oplopen naar € 250,-.' Mag ik jouw email en kun je dan alsnog voor mij achter de zorgverzekeraar aan gaan? Ik heb alles indertijd uitgeplozen, maar ik ben blij dat jij het beter weet.
Tsjor
Mediation
Als je wil weten hoe anderen het doen: ex had een door-de-weekse-dag zorg voor de kinderen, maar ik geloof niet dat er termen als 'zorgkorting' in het convenant stonden. Hij zocht en vond eigen woonruimte op een te grote afstand, vanaf dat moment verviel die dag. Ik heb daar geen extra geld voor gevraagd, indachtig wat de mediator zei: als je gescheiden bent moet je je niet gedragen alsof je nog getrouwd bent. Met andere woorden: ik nam de situatie na de scheiding zoals die zich daarna ontwikkelde. Voor hem was het ook belangrijk dat hij een nieuwe woonplek vond, dichter bij zijn werk.
Je kiest voor mediation. Dat is natuurlijk altijd een koninklijke weg, als je er samen uit wil komen. Maar let op wat je wenst, want de situatie kan de komende jaren nog op veel manieren veranderen: jij gaat meer verdienen, hij gaat failliet, een puberkind gaat bij hem wonen, etc. etc. en alle veranderingen die je nu nog niet kunt bedenken. Als je in de ene situatie wijzigingen wil, dan kan het zijn dat je ze in een mogelijke toekomstige situatie niet zou willen.
Ik hoop dat jij, nadat je de afspraken na een jaar nog een keer opnieuw samen bekeken hebt, rust kunt vinden in de situatie en dat jullie beiden een nieuwe toekomst voor je zien.
Tsjor
Accepteren
Goh Tsjor, je suggereert nog steeds dat ik moeite heb met accepteren dat mijn man voor een andere vrouw koos. Ik denk dat dit wel mee valt, hoor. Voortschrijdend inzicht, zeg maar, ik heb in de afgelopen 3 jaar mijn huiswerk gedaan, stappen gezet en weet dat het point of no return al lang is gepasseerd. Ik heb de relatiebreuk wel een plek gegeven, maar dat geldt niet voor het eenzijdig en zonder overleg opgeven van zijn vaderschap. Dat zijn voor mij twee verschillende dingen.
Dus rust in die situatie is er inderdaad niet, zeker niet zolang mijn ex-partner soms bij de kinderen balletjes opgooit om misschien toch weer in onze woonplaats te gaan wonen. Zo zeker van zijn zaak is hij blijkbaar ook weer niet. Hij bedoelt dan namelijk niet dat truus meeverhuist Op papier heeft hij geen vaste woon- of verblijfplaats (alleen briefadres), dus het kan alle kanten op.
Het is de vaagheid waarmee alles is omgeven, die het maken van afspraken lastig maakt. Daar bijt ik me steeds weer stuk op en mediation is de enige manier gebleken om daar nog een beetje klaarheid in te brengen. Onderlinge afspraken zijn voor hem namelijk geen reden om niet alsnog zijn eigen gang te gaan. Met mediation en een handtekening is er iets meer houvast en voor mij iets meer om op terug te vallen.
Mutsje heeft het helemaal bij het rechte eind, bleek afgelopen weekeinde. Reden te meer om de afspraken goed te maken, zodat ik niet alsnog mee ga in de diepe put als ex-moederzielman zijn hand overspeelt. Dat blijft voor mij een nare, afhankelijke toestand.
We zijn on speaking terms, dat is de goede kant van het verhaal. Maar hij wil duidelijk vrij zijn om te gaan en staan waar hij wil, wat ervoor zorgt dat hij belangrijke delen verzwijgt. Dat is lastig en zorgt helaas bij mij voor wantrouwen, mede door de afhankelijkheid die dat bij mij veroorzaakt.
gemeenschappelijk
Het huis is beider eigendom. Misschien kies ik het woord niet goed. Is het dan gezamenlijk eigendom? Ons gezamenlijk huis? Dat klinkt ook nog wel erg knus, toch
En nogmaals: man heeft enige tijd in de woning 'op zichzelf' gewoond. Dat had een blijvende oplossing kunnen zijn als hij niet met één been al in een ander gezin had gestaan. Er zit een grens aan de emotionele elasticiteit van ex-vrouw en eerste leg kinderen. Ik voelde niet zoveel voor een commune met truus aan de keukentafel.
Het onberekenbare
Mij lijkt dat je eerder moet leren leven met het onberekenbare, in plaats van denken dat je dat nu met afspraken allemaal kunt dichttimmeren.
Tsjor
Onberekenbaar
Ik kan me vergissen natuurlijk (want niet alleen je ex blijft blijkbaar vaag, jij ook) maar ik heb eerder het idee dat jullie hele systeem onberekenbaar is ipv dat dat vooral bij hem ligt.
Hij kan het ook moeilijk goed doen volgens mij. Toen gaf je toch duidelijk aan dat zijn huur voor jullie nekslag was, nu is zijn 'bezuiniging' op woonkosten weer het probleem.
Hoe dan ook zitten jullie nog vreselijk in elkaar verweven en dat lijkt me echt niet helpend.
Hoe meer jij op zijn huid zit (en voor mij spat dat van scherm af, al zit het 'm in subtiele details) hoe meer aandrang er bij hem wellicht is een dikke auto te kopen enz. Jullie reageren op elkaar.
jullie woning
Als eerste is het van belang om je te realiseren dat de bank jullie woning met verlies wil laten verkopen omdat ze daar nu geen enkel belang bij hebben. Jullie betalen nu toch netjes jullie maandtermijn dus waarom zouden ze woning laten verkopen?
Die toestemming zal er toch een keer moeten komen. Deze situatie kan niet goed blijven gaan. Jij kan met jouw inkomen de hypotheek niet betalen. Ex betaalt nu nog wel maar als hij het op zijn heupen krijgt of als de 2 jaar renteaftrek komt te vervallen dan is dat nog maar afwachten.
Als eerst is het belangrijk om te weten waar de enorme restschuld vandaan komt.
1. de woning is gefinancierd door middel van een bedrijfsfinanciering - zo hoog mogelijke hypotheek is dan van belang
2. woning is gefinancierd op basis van de waarde van een woning na verbouwing. De verbouwing is niet doorgegaan en daardoor is de hypotheek nu te hoog ten opzichte van de waarde van woning
3. de woning is destijds te rooskleurig door de makelaar getaxeerd waardoor een hogere hypotheek mogelijk was
4. waarde van de woning is gedaald doordat het in een gebied als het aardbevingsgebied van Groningen staat
5. woning is op de top van de markt gekocht en maximaal gefinancierd. Volledig aflossingsvrij. Er is nooit afgelost.
1 en 2 lijken mij onwaarschijnlijk aangezien je het hebt over een bank en bij 2 zou er dan geld in een bouwdepot moeten zitten en dat kan afgelost worden op de hypotheek.
Bij 3 heb je echt een probleem
Vier denk ik ook niet maar dat kan natuurlijk
Meest waarschijnlijke is vijf. Als dat inderdaad zo is dan zal je nu als eerste heel duidelijk moeten maken bij de bank dat jullie uit elkaar zijn. Dat de hypotheek nu nog betaald wordt maar dat de betalingen elk moment (gedeeltelijk) stopgezet gaan worden. Ontslag uit de hoofdelijke aansprakelijkheid is niet mogelijk aangezien jouw inkomen niet voldoende is en je ex ook niet in staat is om de helft van de onderwaarde op de hypotheek af te lossen. Andersom ook niet. Ex kan het wellicht wel betalen maar jij kan de onderwaarde niet aan hem betalen.
De restschuld zal je een beetje handig ook de verantwoordelijkheid moeten maken van de bank. Zij hebben deze hypotheek verstrekt terwijl ze hadden moeten inzien dat de hypotheek te hoog is ten opzichte van de waarde van de woning. Ook hebben ze jullie nooit gewaarschuwd dat er afgelost moest worden (ik neem nu maar even aan dat jullie de afgelopen jaren nooit iets gehoord hebben over risico's).
Aangezien de bank ook gedeeltelijk verantwoordelijk is voor deze situatie. (Overfinanciering op de woning. Geen waarschuwingen aan jullie adres) verwachten jullie dat ook de bank met een oplossing komt. Er moet in elk geval sprake zijn van schadebeperking. De woning nu verkopen levert een lagere restschuld op dan x aantal maanden geleden. Markt is nu goed. De woning moet verkocht worden. Jullie kunnen immers allebei de hypotheek niet op jullie naam krijgen. Ik zou een voorstel doen om de restschuld door drieën te delen. Een deel voor jou, een deel voor je ex en een deel voor de bank. De helft of meer voor de bank kan ook maar daar zullen ze nooit gelijk mee akkoord gaan. Het kan ook zijn jullie dan wel moeten aantonen dat jullie geen van beiden de hypotheek op jullie naam kunnen krijgen. Als je ex de hypotheek wel kan dragen dan kan het zo zijn dat de bank van hem verwacht dat hij dat ook gaat doen. Maar dat is dan weer van latere zorg. Je moet eerst de bank ervan bewust maken dat er een probleem gaat ontstaan en dat jij een oplossing verwacht.
Wat je niet moet doen is nu al iets zeggen over mogelijk schuldsanering. Bij schuldsanering zetten banken hun hakken in het zand. Ze wachten dan liever tot je eerst drie jaar in de schuldsanering hebt gezeten om daarna alsnog de woning te verkopen. De restschuld valt er dan mooi buiten.
Mocht de woning destijds verstrekt zijn op basis van een te rooskleurige taxatie dan kan je bovenstaande wel vergeten. Dan kan je alleen nog het domme, onwetende vrouwtje spelen en hopen dat de bank medelijden met je heeft. Of vol in de aanval gaan bij de taxateur van destijds maar ja, je was er zelf bij en jullie hebben toen de woning op deze manier gekocht en gefinancierd (ik hoop dat dat dit niet het geval is).
Saar
Je hebt het echt verkeerd, ik heb nauwelijks contact met mijn ex-partner. We hebben eens per maand per email contact over de financiën en dat beperkt zich tot enkele berichten. Eea gaat in vriendelijke beleefdheid.
Het lijkt misschien een nuance-verschil, maar mijn behoefte aan een duidelijk uitgangspunt wordt ingegeven door mijn wens om mijn eigen leven verder vorm te kunnen geven. Daar heb ik hem nog steeds voor nodig.
En die huur, het ligt allemaal net iets anders maar dat zijn te veel details allemaal: ja, toen we nog formeel getrouwd waren was dat de bottleneck, ook omdat ik nog geen toeslagen kreeg. Maar na de formele echtscheiding had het gekund. Mede doordat hij rond dat moment weer werk vond.
Maar pfffff.... ik kan niet alle details hier gaan omschrijven, het is allemaal ingewikkeld genoeg, dus ik kan alleen maar zeggen: je kunt me vertrouwen op wat ik hier schrijf. Ik heb geen dubbele agenda en heb er ook geen plezier in om mijn ex-man zwart te maken.
Vlinder72
Dankjewel voor je complete analyse. Je schrijft het heel helder op, dat maakt het heel overzichtelijk.
Ons huizenprobleem is inderdaad een combinatie van 3 en 5, met daarbij de opmerking dat het de hypotheekbank zelf was die de taxatie liet uitvoeren. En dus ook akkoord ging met de financiering.
Ik kan bijna opgelucht stellen dat ik in de loop der tijd een stuk verder ben met de bank dan de stappen die je noemt. De samenwerking is prettig, zij zijn erg coulant. Meteen aan het begin van onze breuk heb ik de hypotheekbank betrokken, omdat dit verreweg de grootste schuldeiser is. Zij dringen niet aan op gedwongen verkoop, ook al was de situatie op momenten erg spannend en nijpend. Ze hebben ons de tijd gegeven om tot oplossingen te komen. Dat heeft geresulteerd in redelijke constante maandbetalingen, waarmee voor hun inderdaad de risico's op dit moment niet zo groot meer zijn. We betalen immers netjes iedere maand.
Ik kan niet bepaald met zekerheid zeggen wat mijn ex-partner gaat doen in al zijn wijsheid en toekomstdromen, maar tot nog toe betaalt hij zonder gedoe zijn deel. Netto valt dit ook mee, de financiering is gelukkig tegen hele lage rente en er is nog zoiets als vooraftrek.
Over een X tijd vervalt zijn vooraftrek, als de overbruggende scheidingsregeling van 2 jaar voorbij is. Dan liggen er een aantal nieuwe mogelijke scenario's:
1. ik ga het dan ontstane verschil in hypotheeklasten zelf bijbetalen en betaal zo verkapte partneralimentatie aan mijn ex. Dat is voor mij aftrekbaar en voor hem belast;
2. mijn ex blijft zijn deel van de rente en aflossing betalen, ook zonder vooraftrek (zijn deel van het eigenwoningforfait blijft aftrekbaar);
Verkopen met restschuld zorgt bovenop de andere bestaande schulden voor beiden voor een onmogelijke toekomstige uitgangspositie op de woningmarkt. Zowel voor koop als vrije sector huur (sociale huur is niet aan de orde) is een restschuld een showstopper. Dat willen we beiden tot het uiterste vermijden.
De woonlasten zijn voor mij niet buitensporig, het woongenot is onverminderd hoog en dat maakt de situatie rond het huis niet acuut noodlijdend. Er zijn urgentere schulden af te lossen. Deze situatie kunnen we in theorie nog jaren uitzingen. Het enige probleem voor ex is dat hij geen eigen woning kan kopen. Gelukkig heeft zijn truus een eigen woning. Of hij koopt iets met zijn bedrijf aan en financiert 'zichzelf'. Maar dat is allemaal niet mijn pakkie-an, gelukkig.
Een probleem voor mij is dat het onderhoud lastig is. Er is immers nauwelijks geld voor en dat verbetert de waarde van het (toch al enorm oude) huis niet. Ik probeer in de loop van dit jaar een spaarpotje aan te leggen voor het hoogst noodzakelijke.
Intussen wordt er overigens wel afgelost op het huis. Dit met behulp van een hele fijne regeling met de hypotheekbank.
Verheldering
Misschien helpt het om te weten dat het een nogal bijzonder huis betreft met grote historische waarde. Dat heeft zeker weten invloed gehad op de taxatie in de goede tijd, toen de markt op zijn toppen was. Dat was meer dan 15 jaar geleden. Nu de markt veel realistischer is, en er bijv, nauwelijks bijgeleend kan worden voor renovatie, is zo'n bijzonder pand veel minder courant. Ook de regels rond monumenteninvesteringen zijn veranderd. Dat drukt de waarde en dat verklaart meteen een heel groot deel van de waardeval van de woning, helaas. Met dank aan de veranderde regeltjes
Je kunt dus ook zonder dan je in Groningen woont een huis hebben dat 30% minder waard is dan eerder door beëdigde taxateurs is becijferd.
Vooraftrek
"Netto valt dit ook mee, de financiering is gelukkig tegen hele lage rente en er is nog zoiets als vooraftrek."
En dat vervalt dus na 2 jaar. Wat gaat je ex dan doen?
Ik begrijp heel goed dat jij geen idee hebt wat je ex gaat doen. Maar je bent nu zo kwetsbaar.
Als je ex morgen stopt met betalen, ben jij degene die met de gebakken peren zit.
Moederziel
Dat weet ik. Denk jij dat jouw bank zo behulpzaam is uit de goedheid van hun hart? Welnee, ze zien ook in dat als verkocht gaat worden zei net zo nat gaan als jij.
Ik zeg niet voor niets dat je de restschuld (voor een groot deel) de schoenen van de bank moet schuiven. De restschuld is zeker niet geheel jullie schuld. Banken nemen meestal grote delen van restschulden voor hun eigen rekening. Liever niet natuurlijk dus proberen ze de schade nu zoveel mogelijk te beperken.
Das dan voor later
Vlinder, dat klopt helemaal. Ik doe wat ik kan om voor te sorteren. Ik ben alle paaltjes op dit moment zo aan het slaan dat ik in geval van nood zelf de totale lasten van het huis op me kan nemen. Met of zonder hulp van de hypotheekbank. De bank weet hoe fragiel alles is en ook zij kunnen weinig anders doen dan meedenken en hopen dat we alles erdoor slepen.
Ik kan ook weinig ander doen dan dat. En ik pak alles aan wat in mijn macht ligt: ik ben al fulltime gaan werken, ik ben in onderhandeling voor een betere salarisschaal, ik probeer zoveel mogelijk schulden weg te hebben voordat de scheidingsregeling afloopt.
Het is tanden op elkaar.
Maar zelfs als de bank een deel van de restschuld op zich neemt, kan ik het me niet veroorloven om in mijn eentje in totaal meer dan een ton schuld te hebben. En dan dus ook geen dak meer boven het hoofd van mijn 4 kinderen en mij. Dus je begrijpt: ik zal heel erg hard moeten doorknokken om dat te voorkomen. En dan is een zakelijke en misschien verharde relatie met mijn ex niet direct mijn eerste zorg.