Omgangsregeling ingewikkeld
Ik ben benieuwd of hier ouders zijn die ervaring hebben met een omgangsregeling als een van de ouders verder weg woont/geen eigen woning heeft. Mijn ex is kort geleden verhuisd uit onze woonplaats. Iets minder dan een jaar liep er een omgangsregeling die net een beetje begon te wennen. We zijn < 2 jaar uit elkaar. Nu moet er een nieuwe op papier maar ex woont bij familie en nieuwe partner (kinderen gaan binnenkort kennismaken en kerst vieren), allen meer dan 50 km van woonplaats van de kinderen. Kinderen zijn tussen 10 en 18 en vooral de oudsten hebben een druk sociaal leven, sporten, baantjes etc.
We zijn het ouderschapsplan aan het opstellen om eindelijk de scheiding te formaliseren maar hier heb ik geen oplossing voor. Ex heeft geen auto. Mediator spreekt nog met de kinderen om te onderzoeken wat zij willen.
Ik zou het heel mooi vinden als de kinderen kunnen vertellen wat ze willen en ik/wij dat kunnen faciliteren. Maar ik wil ook niet dat er veel druk bij ze komt te liggen. Contact tussen kinderen en ex is breekbaar en wat stroef. De nieuwe partner is ook een dingetje ivm affaire ex met truus tijdens huwelijk, wat de pubers weten.
Hoe hebben jullie een wat ingewikkelde omgangsregeling ingericht? Hoe help ik mijn kinderen?
@ Tsjor
Hoe jij de lasten verdeling van zorgkosten zou willen zien, heeft verder niks met dit draadje te maken.
Ik geef als voorbeeld hoe het nu is.
Bah Jo
Jeetje Jo, wat kan jij een vervelende nare veronderstellingen doen. Dit was helemaal de vraag van moederziel niet. Jij gaat haar situatie met de jouwe vergelijken en er dingen bij verzinnen waarvan je helemaal niet weet of ze wel waar zijn, waar bemoei je je mee of ze verantwoordelijk bezig zijn geweest met te dure woonruimte ooit? Dus iedereen die in een tweekapper of alleenstaand woont moet door jou neergesabeld worden, gewoon allemaal in een flatje blijven wonen, en heel sober, dan ben je goed bezig!
Moederziel, ik begrijp je probleem, je ex is m.i. gewoon niet helemaal eerlijk bezig en meet met twee maten. Wel een dure auto, wel de kosten 50/50 verdelen, maar ineens bij de KA de afspraak niet nakomen.
Ik zou het daar met hem over hebben en hoe hij denkt dit probleem op te lossen. Je schreef dat het 400 per maand is toch, en dat dat jou veel lucht zou geven om het te krijgen (je hebt er recht op) dus óf jullie verrekenen het met de nog te betalen kosten, óf hij zorgt op een andere manier voor compensatie.
Inleveren
Ik denk dat de man ook het gevoel heeft dat hij veel heeft moeten inleveren. De kinderen moeten hem niet meer, hij betaalt zich blauw aan een huis waar hij niet meer mag komen, en dan moet hij ook nog 400 meer aan zijn ex betalen terwijl hij al zoveel voor de kinderen koopt. Ik leef altijd mee met dat soort mannen.
Nou Jo
Ik lees toch echt dat Moederziel al met al maar net boven het minimum zit.
Waar baseer jij die 1750 euro op?
400 per maand
As je de kinderen goede winterschoenen, winterjas, fiets, laptop, mobieltje wil laten geven, eventueel aangevuld met een clubje, dan kom je ook al een aardig eindje in de buurt.
Tsjor
@ Jasmijn
Het interesseert mij totaal niks of jij mijn opmerking naar vindt. Ik ben nu eenmaal niet zo subtiel in mijn woordkeuze.
De rode draad hier is geld, achterdocht en jaloezie. De ingrediënten voor de blijvende strijd tussen ex echtlieden.
Met jouw begrip komt @ moederziel ook geen stap verder, hoe lief ook bedoelt.
De realiteit bestaat helaas vaak niet uit lieve woorden.
Lieve woorden in de zin van gelijk krijgen dat het allemaal zo onrechtvaardig is hebben mij niet gebracht tot waar ik ben gekomen. Wel een trap onder mijn reet!
Misschien moet je mijn berichten wat subjectiever lezen, zonder dat jij de nadruk legt op een woord of zin dat in het verkeerde keelgat schiet.
@ Ginny
Mijn berekening is net zo suggestief als de veronderstelling van @ moederziel dat haar ex 2,5-3x modaal verdient # 84
Nee hoor Jo
Ik ben er vrij zeker van dat Moederziel een betere inschatting kan maken dan jij.
En dan nog hè. Wat voegt jouw verhaal dan toe....
Is er een plan
voor het gezamenlijke huis? Ik weet niet of je daar wat over wil zeggen. Het lijkt me heel onaangenaam om door een huis aan elkaar vast te blijven zitten. De huizenprijzen zijn zo gestegen, staat het nu minder onder water? Als je het nu niet kan verkopen wanneer dan wel ?
Persoonlijk zou ik niet terugkomen op wat er is afgesproken. Ik realiseer me ook dat ik in een totaal andere positie dan jij zit. Ik heb een prima eigen inkomen, een eigen huis, geen schulden. Hier is de situatie ook regelmatig heel anders dan in het osp staat. Het osp is in mijn ogen ook een momentopname. Je moet het maken maar vervolgens gaat het leven door en veranderen er nu eenmaal dingen.
Ik hoop dat jij je wat beter voelt nu je effe lekker hebt kunnen leeglopen in dit draadje. Je projectie is voelbaar door het scherm heen: geld, achterdocht en jaloezie.
Geeft niks hoor, mag allemaal op een forum.
Juul
Ja, er is een plan. Huis staat inmiddels half jaar te koop, er is helaas weinig tot geen animo voor. We dragen de eigenaarslasten gezamenlijk. De hypotheekbank staat verkoop met verlies niet toe. Onderwaarde is iets afgenomen van 2,5 tot 2 ton.
Afgelopen week hebben we per mail wat overlegd. Ik denk dat Phryne dichtbij verwoording van de beleving van ex-mzm zit. En ergens snap ik dat ook wel.
Ik ben op sommige punten flink boos, maar aarzel ook om de beuk erin te gooien. Het contact is broos maar on speaking terns en niemand wordt er beter van als het nog breekbaarder wordt. Daarvoor is inderdaad de wederzijdse afhankelijkheid te groot.
Iemand stelde dat het naïef was om de omgangsregeling zo vast te leggen. Ik vind van niet, omdat in de aanloop naar de formele scheiding de omgangsregeling ook 9 maanden zo is geweest. We hebben beiden bij de mediator uitgesproken graag co-ouderschap te willen. Maar vanaf het moment dat de scheiding was uitgesproken en man zijn eigen huur moest gaan betalen, heeft hij deze opgezegd. En verviel de omgangsregeling dus ook bij gebrek aan woonruimte. Dat voelde ook meteen als het zoveelste verraad..... Teleurstellend.
Zitten we met al die financiën nog aan elkaar vast? Ja, hij net zo veel als ik. Ik denk vaak dat hij mij graag financieel afhankelijk van hem wil houden. Wil ik niet loskomen? Uh... volgens mij ben ik emotioneel prima los. Behalve dus voorlopig financieel en verder als vader van mijn kinderen, speelt hij in elk geval voor mij geen emotionele rol meer. En dat is prima.
Bedragen
Ik ga geen bedragen meer noemen hier. Ik merk dat voor sommigen hier een hoog inkomen gelijk staat aan inhaligheid en hebzucht. En schulden zijn daar in hun ogen het logische gevolg van.
Ik betaal netjes mijn verkeersboetes en belastingen, ik heb nog nooit iets gestolen en ook nog nooit een uitkering gehad. Ik hoef me nergens minderwaardig over te voelen en dat doe ik dus ook niet. Een van de redenen waarom ik pertinent uit de schuldsanering wilde blijven was omdat dan de gemeenschap opdraait voor mijn schulden. Dus relax, ik zit aan niemands centjes. Hooguit die van mijn ex-man 
Jasmijn
Ik heb het idee dat er wel wat ruimte is bij ex als extra bijdragen incidenteel kunnen. Dat zou een eerste stap kunnen zijn. En voelt voor mij inderdaad eerlijker.
Afhankelijkheid
Jullie zitten financieel nog heel erg aan elkaar vast. Zijn daarin ook afhankelijk van elkaar. Volgens mij houd dat, of je wil of niet, je ook behoorlijk emotioneel vast. Het maakt mij nu niet uit wat ex met zijn geld doet. Maar toen we nog samen de hypotheek van ons huis moesten betalen en de verkoop langer duurde dan verwacht maakte ik me daar soms wel druk over. Ik vond het heel vervelend dat er een afhankelijkheid bleef. Ik benijd je niet. Eigenlijk kun je niet verder en zit je vast. Je focus is toch nog heel erg op je ex-man. Wat doet hij met zijn geld, waar rijdt hij in rond wat is eerlijk en wat niet. En ik snap het omdat die afhankelijk er is. Ik denk dat ik mijn energie zou stoppen in het afkomen van die afhankelijkheid en niet in het gelijk krijgen. Hele dikke knuffel, Juul .
Verraad
Moederziel, en toch begrijp ik dit niet: 'En verviel de omgangsregeling dus ook bij gebrek aan woonruimte. Dat voelde ook meteen als het zoveelste verraad'.
Jullie hadden een eigen huis, dat diep onder water stond en niet verkocht kon worden; bovendien kon jij de hypotheek niet overnemen en blijkbaar is ex bereid geweest om een deel van de hypotheekkosten te blijven betalen. Maar dan moet hij ook nog ergens gaan wonen? En dan is er weinig geld, te weinig om voor een woning, waarin genoeg ruimte is voor alle kinderen 50/50. Waarom noem je dat dan verraad? Hij kon geen grotere woning nemen, omdat het geld naar jouw woning ging/gaat en ik denk dat hij dat deed omdat de kinderen daar dan konden wonen. Dus nogmaals: waarom is dat dan verraad?
Tsjor
Criminaliteit
Jo, natuurlijk mag je je laten leeglopen als je dat nodig hebt. Maar je verhaal over criminaliteit vind ik echt te ver gaan.
Je brengt zelf de zorgverzekering in en je noemt mensen die de premie niet betalen criminelen. Tsja, als jij tandartsassistente bent snap ik dat: het is jouw inkomen. Ik begrijp ook dat je erg dankbaar bent als mensen dat allemaal betalen via een zorgverzekering. Maar ik begrijp niet dat je niet in de gaten hebt dat de spelregels rond ziektekostenverzekering veranderd zijn en dat veel mensen daardoor in de problemen komen. Ik heb het zelf gezien bij een van mijn zonen: blijkbaar was er anderhalf jaar eerder een administratieve rekening niet gezien en betaald van 15 euro. Maar plotseling begon de zorgverzekering daarover, zonder uit te leggen wat er aan de hand was. Er kwamen extra rekeningen, extra kosten en ze konden niet vertellen waardoor dat kwam. Uiteindelijk hebben we alles betaald, meer dan 250 euro, toen duidelijk werd dat het om een gemiste rekening van 15 euro gaat. Ik neem aan dat je dankbaar bent dat mensen zoveel geld overhebben om hun dokter en tandarts te betalen. Maar nee, in jouw optiek zijn het criminelen.
Idem voor de mensen van wie het huis onder water staat. Blijkbaar is de hele huizencrisis aan je voorbij gegaan; en de oorzaken daarvan. Dat lag bij banken, eerst de Amerikaanse die op aangeven van de president hypotheken gingen verstrekken aan mensen zonder inkomen, omdat een huis altijd emer waard zou worden. die banken gingen hun risico verzekeren en van die hypotheken en verzekeringen maakten ze weer pakketten die ze doorverkochten aan andere banken. Allemaal met als perspectief: veel geld verdienen. Hebzucht en bonussen dreven de prijzen op. Tot alles ineen klapte, banken met grote schulden kwamen te zitten, geen geld meer wilden en konden lenen, en de huizenmarkt in elkaar stortte. Vooral de huizen in het wat hogere segment van de markt hadden daardoor te lijden onder een een scherpe prijsdaling en zijn onverkoopbaar geworden. Nu mag jij zeggen waar de criminelen zitten. Je kunt ook enkele documentaires bekijken of boeken lezen over de bankenwereld.
Tsjor
Tsjor #165
Voor de zoveelste keer lees je wat je wilt lezen.
Het was niet 'mijn huis', waar het geld naar toe ging, het was (is) een gezamenlijke woning, waarvan jij mede-eigenaar is. De kosten daarvan zijn niet dramatisch voor hem (gaat uitsluitend over eigenaarslasten, niet de gebruikerslasten), en een stuk minder dan voor mij. Onderaan de streep waren de kosten voor hem met huur + eigenaarslasten ongeveer gelijk aan mijn eigenaarslasten + gebruikerslasten.
Hij was dus niet zielig of een hoopje ellende met minder budget dan ik. Hij had in de berekening voldoende over om van te leven maar * koos zelf * iets anders. Zonder overleg of rekening te houden met de omgangsregeling en dus de kinderen.
Hij had op dat moment een huurwoning die groot genoeg was om de kinderen te bergen, waar hij niet uit hoefde, die wij overigens ook samen betaalden, de omgangsregeling liep ook al was deze niet formeel, maar hij koos dus anders. Dat voelde inderdaad op dat moment als verraad. We hadden namelijk in een pittig maar constructief mediationtraject iets heel anders afgesproken, uitgesproken dat we streefden naar co-ouderschap, een duidelijke regeling afgesproken en daar de handtekeningen onder gezet. Toen de stukken onderweg waren naar de rechtbank vond ik de inboedel in de schuur. Hij bleek de huur te hebben opgezegd en daarmee was in elk geval de omgangsregeling terziele. Ik denk omdat ik vanaf het moment van scheiding niet meer zou meebetalen.
Het zijn de keuzes die hij maakt, die ongetwijfeld zijn goed recht zijn, maar niet in het belang van zijn ex-gezin. Daar is het lastig mee dealen, zeker als dat ex-gezin ook hem financieel nog overeind houdt. Zoals Juul terecht stelt: de wederzijdse financiële afhankelijkheid is heel erg groot. Dat doet diplomatiek gezegd een groot beroep op mijn incasseringsvermogen. En er zijn momenten, zoals nu, dat ik vind dat hij dat belang weer even in ogenschouw moet nemen.
Moederziel
Als je nou eens begint met loslaten van het idee dat jij iets te zeggen hebt over de normen en waarden van anderen? Jij vindt dat hij jouw incasseringsvermogen in ogenschouw moet nemen. Dat moet hij helemaal niet. Dat is jouw beeld van een goed mens, en je ex heeft heeft daar hele andere ideeen over. Frustrerend voor jou, zeker zolang je niet accepteert dat zijn beeld net zo 'waar' is als dat van jou.
Overigens
Lees ik mijn eigen tekst terug en concludeer dat mijn ex-partner gewoon een erg onbetrouwbare partij is om afspraken mee te maken. Dat weet ik natuurlijk al langer, maar dat maakt het lastig om zakelijk te blijven.
Dat brengt me terug naar waar ik de hervatting van dit draadje mee startte: die zorgkorting die dus nooit terecht is geweest omdat vanaf moment van starten KA vaders al geen zorg voor de kinderen mee had. Misschien dat dit nu duidelijker is waarom ik dat als een onterechte korting voel en me afvraag wat ik daarmee kan.
Ik heb namelijk wel erg vaak het gevoel dat ik in/na deze scheiding (die om te beginnen nooit mijn wens of keuze is geweest) ook nog eens de zwaarste lasten draag. En volgens mij hebben we regelgeving en wetten die dat nou juist moeten voorkomen.
Yanea
IK snap je post niet, want dat schrijf ik helemaal niet. Ik schrijf dat de situatie een groot beroep doet op mijn incasseringsvermogen. Ik verwacht echt geen schouder om uit te huilen hoor, van mijn ex. En ik zie hem niet als een slecht mens. Hij is hooguit een dromer en een scharrelaar, zeker als het zijn eigen belangen en geld betreft.
Maar in een kwart eeuw samenzijn heb je iets opgebouwd samen en deel je verantwoordelijkheden. Die zijn net zo goed van hem als van mij. Het vervelende is alleen dat ik ze draag en hij niet. Mijn vragen hier zijn om te kunnen plaatsen wat zin heeft. Amders gezegd: hoe dwingend kan ik hem aan zijn verantwoordelijkheden en afspraken houden?
Dat heeft weinig met beeldvorming of 'goed mens' te maken, maar alles met zakelijke betrouwbaarheid en een ex-partner zijn die zijn afspraken nakomt.
Regelgeving en wetten
Maar die regelgeving en wetten benut je als de scheiding wordt afgesproken. Daarna kun je wel het LBIO inschakelen als het gaat om het betalen van de vastgelegde alimentatatie, maar er zijn een paar dingen die je niet kunt afdwingen, zoals dat iemand de kinderen in huis neemt als hij/zij dat niet wil; of dat iemand gaat treiteren als iemand kwaad is.
ik begrijp overigens nog niet zo goed wat je zegt over de huisvesting, want je gaf aan dat je eerst meebetaalde aan de huurwoning, maar dat je na de uitgesproken scheiding niet meer mee zou betalen; maar dan is het toch ook een financiële kwestie of iemand de woning nog kan aanhouden?
En ja, het is een gezamenlijke woning, maar aan die wetenschap heb je niet zoveel aan als je er niet in mag.
Tsjor
Antwoorden?
'Mijn vragen hier zijn om te kunnen plaatsen wat zin heeft. Amders gezegd: hoe dwingend kan ik hem aan zijn verantwoordelijkheden en afspraken houden?' er zijn al veel berichten gekomen. Heb je antwoorden gevonden waar je verder mee kunt?
Tsjor
Tegenstelling
Misschien komt het door de stelligheid die geschreven tekst kan oproepen.... maar ik ben steeds verbaasd door de tegenstellingen die hier in reacties worden opgeroepen. Oh, je bent boos op je ex, dus dan is het een vechtscheiding. Of je kunt niet loslaten. Of je vindt hem een slecht mens. Of je bent een rancuneuze ex. Uh.... nou nee. Geen van allen.
Ik ben boos en heb heel erg veel verdriet gehad over de manier waarop alles is gegaan en de keuzes die mijn ex-partner daarin heeft gemaakt. Dat was behoorlijk verwoestend en dat had ook heel anders gekund. Nu hebben alle betrokkenen er een heel naar litteken aan overgehouden dat inderdaad nog volop trekt en schuurt.
Maar niemand misgunt een ander iets, ook financieel niet. Maar hij is slordig en heeft lak aan afspraken. Ik vind het wel balanceren tussen laten gaan (omdat hij heel goed weet dat ik niet nog meer gedoe wil) of opstaan voor mijn eigen belang.
Zoals altijd bij een scheiding is de situatie erna vaak een afspiegeling van het huwelijk. Ook daarin zag hij in al zijn ongeduld heel erg vaak mijn belang over het hoofd. Alleen toen was de mantel der liefde er, maar nu niet meer. Ook dat realiseer ik me heel goed.
Moederziel
Je kunt hem alleen aan 'zijn verantwoordelijkheden' houden als HIJ ze ook als zijn verantwoordelijkheden ziet. Wat hij niet doet. Wanneer ga jij dat accepteren?
Tsjor
Ja, die antwoorden zijn er, al had ik graag gehoord hoe anderen dat doen als afspraken spaak lopen. Uit eigen ervaring bedoel ik dan. Maar ik ben blij met alle adviezen.
Nog over het huis: hij mag er zeker wel in, hoor. Maar hij is een relatie met iemand anders gestart en het gaat me iets te ver om dat allemaal onder hetzelfde dak te halen
Tijdens de berekeningen voor de scheiding is ieders draagkracht goed onderzocht. Mijn ex-partner kon de huurwoning behouden. Er was geen noodzaak om deze op te zeggen. Maar zijn vriendin woont ver weg en ik denk dat dat een aantrekkelijker uitzicht bood. Waar een wil is, is een weg. Ik had zeker met hem samen willen kijken wat de alternatieven waren geweest, zodat de kinderen nog 3 dagen per week bij hem konden zijn zoals afgesproken. Ook de vakanties brengen ze niet bij hem door. Alleen jongste is in de zomer 3 dagen met hem weggeweest, overigens met zijn vriendin en haar jonge kinderen (wat ik niet wist maar ook niet echt een punt vond ofzo).
Even heel bot gesteld: hij is volop in de weer met zijn vriendin en ik vermoed met haar gezinnetje. Die pubers van ons passen niet zo goed in dat plaatje.
Yanea
Je kunt hem alleen aan 'zijn verantwoordelijkheden' houden als HIJ ze ook als zijn verantwoordelijkheden ziet. Wat hij niet doet. Wanneer ga jij dat accepteren?
En wanneer ga jij lezen wat er staat? Hij hoeft ze van mij niet te zien, maar dan ga ik afdwingen wat hij wettelijk verplicht is om als zijn verantwoordelijkheid te zien. Of hij daar nou zin in heeft of niet. Mijn vragen hier zijn om te onderzoeken wat de ervaringen van anderen daarin zijn.
En ja, ik ben misschien van een vooroorlogs soort als ik denk dat een vader die zonder gedoe in een osp laat vastleggen graag 3 dagen per week voor zijn kinderen te zorgen, dat ook echt van plan is. Maar die pil heb ik allang doorgeslikt hoor, en inmiddels hebben de kinderen daar ook geen trek meer in. Ook die zagen het namelijk als zijn rol - die hij dus niet pakte. Nou, dan dus niet.
moederziel
Volgens mij trok hij zich tijdens jullie relatie al weinig aan van afspraken en toezeggingen. De reden is niet eens zo relevant (onwil, onmacht, ongeduld, dromerige aard). De 9 maanden waarin hij zich wel aan de omgangsregeling hield, waren juist de uitzondering op de regel.
Hij pakt zijn rol niet op een manier die jij netjes, acceptabel, juist vindt. Of wij zijn gedrag goed of slecht vinden, is niet relevant. Want wij zijn niet degene met wie je afspraken wilt maken. Kijk naar je ex zoals hij echt is, en baseer daar je afspraken op. Niet op hoe jij (of wie dan ook) vindt dat hij zou moeten zijn.
Maar Yanea
Dan zeggen we toch hetzelfde? Hoe hij is, zit de afspraken in de weg. Dat zie ik heel goed. Ik ken hem al langer dan vandaag.
Daarom mijn vragen over wat daar vervolgens mee te doen. Daar zoek ik naar. En daar ben ik idd ook wijzer in geworden
Huh?
Je draait en kronkelt Moederziel, je herschrijft je verhalen nonstop opdat ze precies vallen binnen je rechtlijnige beeld. Een beeld dat voor mij, helaas helaas, niet veranderd lijkt in die jaren.
Het beeld dat jij, weliswaar zeer gewond, toch krachtig en JUIST verder leeft en hij als de loser die hij is er een potje van blijft maken.
Het pijnlijke hieraan vind ik dat je hoe langer hoe meer bijval krijgt in je enge wereldbeeld.
Zijn huur was niet makkelijk op te brengen. Althans dat was je verhaal toen niet, integendeel.
Wat daar vervolgens mee te doen?
Helemaal niks dus. Dat is de essentie van loslaten. Ook juridische instrumenten leveren niets op als een van de partijen zich er niet aan houdt. Afdwingen wat hij wettelijk verplicht is, zoals je schrijft in #176, kan niet als het om een omgangsregeling gaat. Tenzij je de kinderen met een stuk touw aan zijn been vast bindt, dan moet hij ze wel meenemen naar huis. En dan?
Volgens mij schrijft Moederziel over de omgangsregeling
dat haar probleem is dat zij en ex bij uitspraak scheiding KA afspraken hebben gemaakt op basis van het deels wonen van de kinderen bij ex.
Nu de kinderen in werkelijkheid alleen bij haar wonen, wil hij de KA niet aanpassen. En dat vindt ze niet eerlijk. Financieel is zij nu slechter af (drie dagen per week vier personen meer over de vloer kost geld) terwijl ex juist minder kosten heeft.
Ze schrijft nergens dat ze ex wil dwingen om de kinderen deels bij hem te laten wonen.
Ze zou hem wel graag willen dwingen om de afspraken over de KA aan te passen.
Ik snap niet waarom er reacties blijven komen over de kinderen of ex dwingen om de kinderen daar te laten verblijven. Ik snap ook niet waarom er zoveel bij wordt gehaald.
Tip moederziel: Houd je vraag en vooral je antwoorden zakelijker. Je laat je te snel verleiden tot lange verhalen.