nieuwe partner ontmoeten
Sinds een aantal maanden ben ik en mijn ex-partner officieel gescheiden en we leven al sinds ca. 10 maanden apart van elkaar. De reden voor de scheiding is dat ik op iemand anders verliefd geworden ben, dit heb ik ook sinds het begin aan mijn dochter(12) verteld dat dit de reden van de scheiding was. Nu we een tijdje verder zijn wil ik mijn nieuwe partner en mijn dochter met elkaar laten kennismaken, echter dat wil mijn dochter absoluut niet omdat ze mijn nieuwe partner ziet als oorzaak van de scheiding.Ik begrijp haar reactie alleen ik heb moeite om hier mee om te gaan, heeft er iemand dezelfde ervaring? En hoe ermee om te gaan? Heeft dit meer tijd nodig?
linn19 schreef op 24-05-2024 om 12:55:
[..]
Zou je hier ook met de moeder over kunnen spreken?
Hoe staat zij tegenover de nwe vriendin?
Moeder heeft ook invloed op hoe dochter erin staat.
Als moeder jouw nwe vriendin niet wil accepteren zal het voor dochter veel moeilijker zijn om jouw vriendin wel te leren accepteren.
Nu zeg ik niet dat je de moeder maar de schuld moet geven maar wie zegt nu tegen dochter dat het okee is dat er een nwe vriendin is en dat het leven ook na een scheiding door gaat, dat verdriet en teleurstelling er mag zijn en iedereen weer een nieuw ritme moet zien te vinden. Hoe word dochter begeleid over het leven na een scheiding?
Als jij en de moeder het met elkaar eens zouden kunnen worden om tegen dochter te kunnen zeggen dat het okee is voor dochter om de nwe vriendin te ontmoeten geeft dat voor dochter al lucht.
Dochter en jij kunnen dan kleine stapjes gaan zetten waarin dochter aangeeft tot hoever zij wil gaan. Op die manier neem je het gevoel van dochter ook serieus.
Als je nu alleen tijd z'n werk wil laten doen zonder stapjes te zetten zou het wel eens heel lang kunnen gaan duren als dochter zou blijven hangen in nwe vriendin als zondebok te zien.
Ben het ook eens met Izza dat nwe vriendin als reden voor de scheiding ongelukkig gekozen is.
Zeker kan moeder hier een positieve rol in spelen, maar vergeet niet dat de moeder ook nog in de rouw is. Haar wereld is in duigen gevallen, want haar man heeft haar verlaten voor een ander. Dat hakt er goed in! Het is natuurlijk aan TO om in te schatten of zijn ex dit (nu al) kan, maar ik denk dat het veel te snel is, ook voor de ex. Ik zou het zeker nog een jaar geven. En dan heel voorzichtig en rustig het contact met de nieuwe vlam opbouwen.
En TO: dat opbouwen zou ik vooral buitenshuis doen, samen (korte) uitstapjes maken zodat je wat te doen hebt en je niet naar elkaar zit te koekeloeren in een wellicht gespannen sfeer. Keertje samen naar de film of zo, zeker niet meteen een hele dag op stap naar de dierentuin of iets dergelijks. Maar zoals gezegd, voorlopig nog niet.
linn19 schreef op 24-05-2024 om 12:55:
[..]
Zou je hier ook met de moeder over kunnen spreken?
Hoe staat zij tegenover de nwe vriendin?
Moeder heeft ook invloed op hoe dochter erin staat.
Als moeder jouw nwe vriendin niet wil accepteren zal het voor dochter veel moeilijker zijn om jouw vriendin wel te leren accepteren.
Nu zeg ik niet dat je de moeder maar de schuld moet geven maar wie zegt nu tegen dochter dat het okee is dat er een nwe vriendin is en dat het leven ook na een scheiding door gaat, dat verdriet en teleurstelling er mag zijn en iedereen weer een nieuw ritme moet zien te vinden. Hoe word dochter begeleid over het leven na een scheiding?
Als jij en de moeder het met elkaar eens zouden kunnen worden om tegen dochter te kunnen zeggen dat het okee is voor dochter om de nwe vriendin te ontmoeten geeft dat voor dochter al lucht.
Dochter en jij kunnen dan kleine stapjes gaan zetten waarin dochter aangeeft tot hoever zij wil gaan. Op die manier neem je het gevoel van dochter ook serieus.
Als je nu alleen tijd z'n werk wil laten doen zonder stapjes te zetten zou het wel eens heel lang kunnen gaan duren als dochter zou blijven hangen in nwe vriendin als zondebok te zien.
Ben het ook eens met Izza dat nwe vriendin als reden voor de scheiding ongelukkig gekozen is.
Denk dat het lastig is van moeder te verwachten dat ze opeens heel positief gaat zijn over degene die, even plat gezegd, haar huwelijk heeft doen klappen.
"De reden voor de scheiding is dat ik op iemand anders verliefd geworden ben, dit heb ik ook sinds het begin aan mijn dochter(12) verteld dat dit de reden van de scheiding was. Nu we een tijdje verder zijn wil ik mijn nieuwe partner en mijn dochter met elkaar laten kennismaken, echter dat wil mijn dochter absoluut niet omdat ze mijn nieuwe partner ziet als oorzaak van de scheiding."
karel, jij gooit toch ook je eigen raam in door te zeggen dat je vlam de reden is van scheiding.. ik begrijp dat niet. Nogal wiedes dat dochter haar dan niet wil zien. Had je dat niet eerder kunnen bedenken.. want is dat eigenlijk wel zo? Als je zo een fantastisch huwelijk had was je toch niet op je vlam gaan zitten? Kon je niet zeggen dat de koek op was en het al lang niet goed ging tussen jou en moeder. En dat soms mensen dan weer opnieuw weer verliefd kunnen worden op een ander..
Ik lees nu dat Izza je dit ook al uitgelegd heeft. Helaas doen gedane zaken geen keer. Leermoment.
Jonagold schreef op 24-05-2024 om 13:05:
[..]
Zeker kan moeder hier een positieve rol in spelen, maar vergeet niet dat de moeder ook nog in de rouw is. Haar wereld is in duigen gevallen, want haar man heeft haar verlaten voor een ander. Dat hakt er goed in! Het is natuurlijk aan TO om in te schatten of zijn ex dit (nu al) kan, maar ik denk dat het veel te snel is, ook voor de ex. Ik zou het zeker nog een jaar geven. En dan heel voorzichtig en rustig het contact met de nieuwe vlam opbouwen.
En TO: dat opbouwen zou ik vooral buitenshuis doen, samen (korte) uitstapjes maken zodat je wat te doen hebt en je niet naar elkaar zit te koekeloeren in een wellicht gespannen sfeer. Keertje samen naar de film of zo, zeker niet meteen een hele dag op stap naar de dierentuin of iets dergelijks. Maar zoals gezegd, voorlopig nog niet.
Dat hakt er zeker in, heb het zelf meegemaakt en wij kunnen van een afstand niet aangeven hoe lang een volwassene nodig heeft om te rouwen en ook niet hoe lang een kind nodig heeft om te verwerken en weer vooruit durven kijken.
Wat ik uit ervaring wel weet is dat mijn kinderen het heel fijn vonden dat ze mijn "okee" kregen. ( hoe moeilijk ook voor mij). Mijn ex ging gelijk samenwonen dus mijn kinderen hadden direct met haar te maken.
Hier altijd een open communicatie over gevoerd dat ook vriendin haar naam gewoon genoemd werd bij mij thuis ( hoe lastig soms voor mij maar voor de kinderen een opluchting).
Het heeft dus niet zozeer met alleen tijd te maken maar meer met hoe gaan volwassen om met die tijd om de kinderen te helpen en te ondersteunen bij verwerken en weer vooruit te kunnen. En hoe volwassenen zelf omgaan met eigen verwerking.
Panama831 schreef op 24-05-2024 om 13:10:
[..]
Denk dat het lastig is van moeder te verwachten dat ze opeens heel positief gaat zijn over degene die, even plat gezegd, haar huwelijk heeft doen klappen.
Dat is een grote valkuil, de schuld bij de nwe partner leggen.
Het is juist de huwelijks partner die voor een nieuwe relatie openstond, diegene heeft het laten gebeuren.
linn19 schreef op 24-05-2024 om 14:27:
[..]
Dat is een grote valkuil, de schuld bij de nwe partner leggen.
Het is juist de huwelijks partner die voor een nieuwe relatie openstond, diegene heeft het laten gebeuren.
Zo zien kinderen dat waarschijnlijk niet. Die zullen denken als die mevrouw mijn vader niet tegen was gekomen, dan waren papa en mama nu nog samen.
Vraag me zelfs af of ze van sleur iets merken en of ze het niet pas merken als het thuis voortdurend ruzie is.