Nieuwe partner gaat onder gedrag van de ex door

Jeetje

wat een nare situatie.

Wat betreft jullie oudste: het is een fabeltje dat kinderen op hun 12de mogen kiezen. Ze worden dan gehoord door een rechter, maar een rechter kiest en niet het kind. Dit is om het kind te beschermen tegen de ouders. De kans dat jullie oudste dus bij vader gaat wonen als kind dat niet wil is klein. Zeker omdat er een verschil is in woonplaats met 80km ertussen. Als vader wil dat de oudste bij hem komt wonen, dan kan dat natuurlijk, maar dan zal hij degene zijn die moet verhuizen. Mocht het een rechtszaak worden is de kans dus heel klein dat vader wint. Hopelijk kunnen de advocaten dat duidelijk maken, al zou ik in dit geval proberen met 1 advocaat om de tafel te gaan zitten.

Daarnaast je huidige relatie. Natuurlijk is het naar dat jullie nu gezeur hebben met jouw ex-partner. Ik krijg bij jouw post een beetje het gevoel dat jouw partner het gevoel heeft dat het bij hem allemaal niet gaat gebeuren. Wellicht kun je hem vragen om zich voor te stellen dat het andersom is. Dat hij ellende heeft met zijn ex en jij niet meer verder wil. Zou hij dat eerlijk vinden?

Verder hoop ik dat jullie eruit kunnen komen. Samenwonen is een werkwoord en daar zullen jullie beide aan moeten blijven werken

Focus je op de school

Ik vind het op zich niet zo'n gek plan, om rond de wisseling van basisschool naar middelbare school opnieuw te kijken naar wat de beste woonplek is voor het kind. Maar focus je dan op de school: waar is de school die het beste bij je kind past. Praat daarover met de vader, ga samen scholen bezoeken en neem samen die beslissing, met je kind uiteraard. Ik denk dat het voor het kind het mooiste is als vader en moeder samen staan achter de beslissing wat nu de beste school is en het kind steunen.

'Volgende week gaan de vader van mijn kinderen en ik om de tafel met de advocaten voor de herziening van het ouderschapsplan. Hopen dat we daar uit gaan komen. Hopelijk kan ik de verandering van plannen vieren met mijn vriend.'

Wat wil je gaan herzien?

Tsjor

Isella o.a.

Stel dat de oudste 80 km verderop naar school gaat, dus dan 12 van de 14 dagen bij papa gaat wonen, want dat is dan de consequentie, dan haal je de kinderen toch uit elkaar, lijkt me ook niet echt leuk voor het jongste kind. Dus de jongste zou dan ook van school moeten gaan veranderen?
Tevens ga ik er nu even vanuit dat vader 80 km verderop is gaan wonen want moeder schrijft dat de kinderen nu op de plek wonen waar ze hun leven hebben opgebouwd, dat vind ik sowieso al vreemd, zo'n eind verderop gaan wonen.
Met zo'n afstand kan je geen co-ouderschap doen en krijg je inderdaad zo'n ongelijke verdeling. Ik zou mijn kinderen vaker willen zien dan 4 dagen per maand, dus zou echt niet zo'n eind verderop zijn gaan wonen, want dat is dan de consequentie en dan vind ik het nogal cru om dan een paar jaar later de kinderen proberen te laten wisselen van woonplaats.
Wat het voor jou nog lastiger maakt is dat je vriend nu gaat lastig doen, kan je er nu net niet bij hebben. Ik vind het best egoïstisch van hem om nu, nu het een keertje lastig wordt, meteen de stekker uit jullie relatie te trekken, terwijl je hem nu net zo nodig hebt.

Paar dingen

Om te beginnen heeft de schoolkeuze voor je dochter natuurlijk heel weinig te maken met jouw relatie met je vriend. Het lijkt me voor jezelf een stuk beter als je die twee dingen in je hoofd en in je hart dan ook apart houdt.

Verder heb ik wat vragen aan je, maar die zijn vooral voor jezelf om te beantwoorden, zodat je het werkelijke probleem scherp krijgt. Waarom wonen jullie 80 km bij elkaar vandaan? Wie is er ver weg verhuisd? En waarom zijn de kinderen maar 2 dagen van de 14 bij hun vader? Hoe is verder de band met vader? Heb je het er al over gehad met je dochter? Wat vindt zij er (echt) van? Heeft vader een nieuwe partner? Zo ja, wonen zij samen? En kan je dochter met die nieuwe partner door 1 deur? Woon jij samen met je vriend? En hoe gaat het tussen je dochter en je vriend?

Jullie hebben een constructie gemaakt waarin je op de langere duur een goede band met vader eigenlijk onmogelijk maakt als je dochter bij jou in de buurt naar school gaat. Want tieners krijgen vrienden, hebben sport en baantjes in het weekend, en voor je het weet gaat dochter nog maar eens in de maand naar vader, en dat is een glijdende schaal. En 80 km is ook zo ver weg dat tussendoor eens langsgaan ook niet heel gemakkelijk kan. Zeker voor je dochter niet.

Wat willen jullie gaan herzien? Heeft dat te maken met de schoolkeus of staat dat er los van? En waarom met 'de advocaten'? Ik denk dat een goede mediator jullie beter kan helpen. Of in ieder geval 1 advocaat. Met ieder een eigen lijkt het me toch eerder een gevecht worden in plaats van samen een puzzel leggen die het beste resultaat voor jullie kinderen oplevert.

Ik vind het een vreemde instelling van je vriend. Liefde is niet iets dat alleen kan bestaan onder ideale omstandigheden. Bovendien legt hij met zijn mededeling alleen maar extra druk op jou. Erg oneerlijk en egocentrisch als je het mij vraagt. Misschien is het een idee om hem inderdaad even te 'parkeren' tot je er met je ex en je kinderen uit bent. Dan kun JIJ kijken of hij nog in jouw leven een leuke toevoeging is.

Vriend

Ik begrijp de houding van je vriend niet zo goed. Dreigt hij bij jou weg te gaan (of gaat hij bij jou weg) omdat jij een lastige tijd hebt met je ex? Hoezo, mag dat niet van hem?
"Hij wil die drama niet in zijn leven". Nee, wie wil dat nou wel.
Bij een relatie met een geschieden iemand met kinderen krijg je nou eenmaal wat meer "drama" dan wanneer je allebei 20 bent en onbezorgd door het leven gaat.

Komt het getouwtrek nu door de vriend of door de schoolkeuze? Ik krijg de indruk dat het er is sinds je een relatie hebt (dat schrijf je ook) maar dat het zich sterker manifesteert nu er een school gekozen moet worden.
Met andere woorden: doet jou ex dit omdat hjj je geen nieuwe relatie "gunt" of oefent je vriend onterecht druk uit op jou?
Hoe dan ook: het gaat om je kinderen en dat moet je oplossen met je ex. Je kunt wel eisen dat ze bij jou blijven en dat je ex dan maar in de buurt moet komen wonen, en een rechter zal je misschien ook gelijk geven. Ik denk alleen dat er dan nog steeds "drama" zal zijn waar je vriend geen trek in heeft. Ik vind het geen liefdevolle insteek, van jullie allebei niet. Het probleem zit hem duidelijk niet in de schoolkeuze.

kan ook positief zijn

'lijkt me ook niet echt leuk voor het jongste kind. Dus de jongste zou dan ook van school moeten gaan veranderen?' Natuurlijk niet. Het kan ook positief uitpakken: jongste krijgt meer aandacht, bijvoorbeeld.
Wat betreft vrienden etc., juist dat verandert allemaal als kinderen naar de middelbare school gaan. Daarom is dat een goed moment om eventueel te veranderen.
Is het mogelijk dat je de andere punten achter je laat, zoals alimentatie bijvoorbeeld? Dan kun je nu focussen op school voor oudste. Ga samen scholen bezoeken en overleg met elkaar en met oudste wat jullie het beste lijkt. Je oudste zal blij zijn als hij ziet dat jullie goed met elkaar overweg kunnen.

Tsjor

Jasmijn, verkeerde aanname

Ik speel even advocaat van de duivel:

Jasmijns gedachte: Tevens ga ik er nu even vanuit dat vader 80 km verderop is gaan wonen want moeder schrijft dat de kinderen nu op de plek wonen waar ze hun leven hebben opgebouwd, dat vind ik sowieso al vreemd, zo'n eind verderop gaan wonen. Met zo'n afstand kan je geen co-ouderschap doen en krijg je inderdaad zo'n ongelijke verdeling. Ik zou mijn kinderen vaker willen zien dan 4 dagen per maand, dus zou echt niet zo'n eind verderop zijn gaan wonen, want dat is dan de consequentie en dan vind ik het nogal cru om dan een paar jaar later de kinderen proberen te laten wisselen van woonplaats.

Mieks werkelijkheid: Na dat we uit elkaar zijn gegaan hebben we besloten dat wij terug gingen naar t dorpje.

Hé, de moeder is dus 80 km verderop gaan wonen en heeft de kinderen bij vader weggehaald. Vind je nu nog steeds dat de kinderen bij moeder moeten blijven, Jasmijn? Nee hè? Want wie zijn billen brandt door te verhuizen moet op de blaren zitten, zoals jij zegt met "want dat is dan de consequentie ".

Dus hup, kinderen naar vader en eens per twee weken naar moeder. Is ook veel gemakkelijker, want dan is ook meteen het gedoe met haar vriend opgelost.

Mieks84, natuurlijk vind ik dit allemaal niet zo zwartwit. Maar de aanname van Jasmijn dat vader de boosdoener is door te verhuizen en dat hij daarom geen recht heeft op de kinderen wilde ik even doorprikken. Het is dus gewoon niet slim van je geweest om zo ver weg te gaan wonen.

niet zo onaardig Isella

Ik gaf inderdaad aan dat het mijn aanname was, wist het ook niet zeker. En vervolgens mijn mening, ik zou niet 80 km van mijn kinderen gaan wonen, ook als moeder niet. Maar ik snap de uitleg van Mieke nu ook (die kwam na mijn aanname) ; het was de bedoeling dat vader z.s.m. zou volgen. Dit gebeurt nu niet, en daar zitten dan consequenties aan vast, het zou mijn keuze niet geweest zijn.
En voor de kinderen is dit nu de situatie en het lijkt mij dat halverwege je jeugd ineens te moeten veranderen best een grote verandering is, ook voor het jongere kind dat anders alleen achterblijft en zijn/haar zus alleen nog maar in het weekend ziet om de week

Geen gezag

Als hij trouwt heeft hij wel een onderhoudsplicht naar de kinderen van zijn vrouw maar zeker niet automatisch gezag.
Dat zijn verschillende dingen.

En hun eigen vader is toch eerst verantwoordelijk voor ze.

Onderhoudsplicht

geldt ook alleen als de kinderen bij hun wonen. Als er voor de kinderen van de nieuwe partner een regeling is dat ze voornamelijk bij hun vader zijn, dan verandert er weinig.

Misschien ook nog iets voor jou om te overwegen: wil jij wel bij een partner blijven die om een kleine tegenslag wil stoppen met een relatie?

Dat is nogal

een verandering. Zeker ook voor jullie kinderen. Mijn dochter is gek op haar stiefbrusjes, maar toch ook altijd blij met de tijd zonder hun. Wellicht ook iets voor de vader om rekening mee te houden.

Verder ben ik groot voorstander van een gelijke verdeling en dicht bijelkaar wonen van ouders, maar helaas lukt dat niet bij jullie.

Wat betreft jouw huidige situatie, ik zou er toch nog even heel goed over nadenken. Als hij geen 'zin' heeft in dit drama, wat zou er dan gebeuren als jij b.v. ernstig ziek wordt. Laat hij je dan ook vallen? Als je mantelzorger moet worden van iemand met alle moeilijkheden die daarbij komen kijken, laat hij je dan ook vallen?
Persoonlijk zou ik niet kiezen voor een relatie met iemand die vanwege een beetje tegenslag al een einde achter de relatie wil zetten. Het is een vorm van manipulatie waar ik heel gevoelig voor ben. Hij moet er gewoon voor jou zijn en jou niet met nog meer ellende opzadelen door te dreigen bij jou weg te gaan.

aansluiten

Wat Paddington zegt bij #19 daar sluit ik me helemaal bij aan. Als hij alleen daarom al bij je weg wil, misschien maar goed dat het meteen gebeurt.
Overweeg misschien toch nog met z'n drieën terug te gaan en in de buurt van de vader te gaan wonen. Je maakt het je kinderen zoveel makkelijker, voor het contact. Als ze het huis uit zijn kan je altijd nog terug.

geld

".. dus zijn er in eens 5 kindjes die meedelen in zijn draagkracht. Dat vind ik niet helemaal eerlijk tegenover zijn echte kinderen." Gaat het over geld, dat hij dan minder kan bijdragen?
Het zou hier toch niet om moeten gaan, maar om het contact met hem. Op 80 km afstand is dat gewoon ontzettend onhandig.
Je schrijft dat je het hem bijna niet meer gunt. Maar contact met je kinderen is toch in het belang van het kind.

mieks84

Trouw met je vriend!
'Die andere dingen moeten ook geregeld zijn voor dat hij gaat trouwen, want als hij eenmaal getrouwd is heeft hij ook gezag over de kinderen van haar. Dus ook onderhoudsplichten. En ik wil niet dat de onze kinderen gekort worden als de zijn draagkracht in eens door 5 gedeeld wordt.'
Dat geldt dan ook voor jouw vriend, die is dan ook onderhoudsplichtig aan jouw kinderen. en dan krijgen de kinderen toch genoeg van alle kanten.

En praat met je ex wel degelijk over de school voor je oudste, je hebt nog maar een paar maanden om dat te regelen.

'T geld kan me gestolen worden, maar het gaat om de kinderen.
Natuurlijk is er niks belangrijker dan contact met de vader. En ze gaan daar zeker wel naartoe. en als het moet gaan ze daar maar wonen. maar dat alleen als ze echt willen en de rechter dat beslist.'
kinderen zullen nooit tegen jou gaan zeggen dat ze echt bij hun vader willen wonen, want dat zul jij voelen als een afwijzing van jou. En dat je het een rechter laat beslissen, het gaat jou toch om jouw kinderen!
Hij wil je dochter de keuze laten. Maar jij gunt het hem niet.

Dit gaat niet over de kinderen. Dit gaat over geld en macht.

Tsjor

Jammer

voor de relatie met je vriend, maar hij is dan ook geen grote steun geweest voor je.
Jammer dat je de schuld daarvan nu op het conto van je ex schuift en zo de negativiteit voedt;
Jammer dat je je niet met kind en vader je geconcentreerd hebt op school, maar alleen op de vraag: wil je bij mij blijven.
Jammer dat je niet beseft hebt, dat wat mensen roepen als ze midden in de fase van de scheiding zelf zitten vrijwel altijd doordrenkt is van (negatieve) emotie;
Jammer dat je van geld een strijd hebt gemaakt, richt je strijd vanaf nu op het vergroten van je eigen inkomen.
Jammer, ik zie voorlopig geen einde komen aan deze strijd.

Tsjor