Nieuwe partner ex is narcistisch, geestelijke kindermishandeling
Hallo,
De kinderen van mijn man wonen bij hun moeder en de jongste komt om het weekend bij ons. De oudste komt hier niet meer, maar dat heeft een ander oorzaak. De ex van mijn man heeft sinds een jaar of 10 een nieuwe partner. Deze man is erg narcistisch, heel dominant en maakt zich megaschuldig aan geestelijke mishandeling van de kinderen. Het Centrum voor Jeugd en Gezin is al jaren betrokken maar staan met de rug tegen de muur. De ex (M) en haar partner (P) zeggen ja en amen tegen de hulpverlening maar zodra die de deur uit zijn, hebben ze schijt aan alles wat er geadviseerd is. P scheldt ook nog eens constant op mijn man (die klootzak uit …) en vindt dat alleen hij alles juist heeft. P heeft zelf geen kinderen, maar denkt wel alles beter te weten.
P is al jaren zwaar depressief en geeft daar de kinderen (deels) de schuld van. En zegt dit ook tegen hen. Heeft nu rust nodig en zegt dus dat de kinderen stil moeten zijn en niks mogen vragen (ze zijn 13 en 16, bijna 17). Denkt dat ze hem afluisteren bij gesprekken met zijn psycholoog (die door de corona nu telefonisch zijn) en dat ze alles doorvertellen aan mijn man. Als ze zeggen dat ze dat niet doen, wat heeft papa daaraan om dat te weten, wordt gezegd dat ze liegen en moeten ze hun mond houden. De kinderen doen daar het complete huishouden (dus alles schoonmaken, koken, strijken, de was etc) en zij doen zelf vrijwel niets. Ze mogen best een discussie aangaan wordt er gezegd, maar zodra de kinderen een weerwoord geven zijn ze brutaal en moeten ze hun mond houden. Ze mogen geen eigen mening vormen, mogen nergens tegenin gaan etc. Er wordt ook altijd gezegd dat ze niets kunnen, niks zijn, altijd liegen etc. En als ze dan eerlijk zijn, dan worden ze niet geloofd.
De oudste is 1,5 jaar uit huis geplaatst geweest ivm sexuele overschrijdingen met zijn broertje en stiefbroertje (mijn zoon). Vroegtijdig weer naar huis gehaald door zijn moeder en haar partner. Ze wantrouwen hem in alles, geven hem geen ruimte om te groeien of dingen te ontdekken (val ik op jongens of op meisjes) etc. Stimuleren of helpen de kinderen totaal niet met werk, huiswerk etc. Lopen alleen maar op hen te mopperen etc. Pakken bij het minste of geringste hun telefoon af, geven ze huisarrest of ze moeten direct na het eten naar bed.
De kinderen kunnen terecht bij het CJG maar doen dit niet. Ze zijn bang dat alles weer bij hun moeder en partner terecht komt waardoor ze nog meer gezeik krijgen thuis. Daardoor kan CJG ook niks doen.
De oudste heeft nu een buddy gekregen maar het is maar de vraag of hij alles eerlijk durft te vertellen tegen haar. Zowel zijn moeder als mijn man horen daar niets over, dus we hebben geen idee wat hij met haar bespreekt. Nu hij 16 is (over 2 weken 17) is hij niet meer verplicht dit te delen met zijn ouders.
Wij maken ons ernstig zorgen om de kinderen maar weten niet meer wat te doen. Kunnen we nog wel iets doen?? Volgens het CJG niet want de ouders werken mee en ze krijgen de 3 opvoedpilaren: eten, dak boven hun hoofd en liefde. Nou, dat laatste krijgen ze zeker niet, een knuffel of een kus krijgen ze al heel lang niet meer. Vanaf 8 jaar of zo moeten ze al alleen naar bed, komt niemand ze meer instoppen.
Is er misschien iemand hier op het forum die ons tips kan geven?? Wij weten het echt niet meer en maken ons ernstig zorgen. Een melding doen bij het AMK heeft geen zin, want als ex-partner weten ze niet of het echt zo is of dat je alleen je ex-partner zwart wil maken. En zolang de kinderen niet gaan praten, kunnen ze niks. Een vicieuze cirkel waar ze niet uit komen....
Vader.
Zijn jongste ziet hij een weekend in de 2 weken en de oudste ziet hij helemaal niet.
Jammer dat het contact zo minimaal is. Vader is ook niet echt een veilige haven voor de jongens, daarvoor is er te weinig contact, is daar iets in te veranderen?
Je kunt vast blijven zitten in zaken waar je geen invloed op kunt uitoefenen, of zoeken naar een mogelijkheid die er wel is. Vader speelt zijn rol op grote afstand, is er iets te veranderen in die minimale band met zijn kinderen?
Contact met CJG
'Het Centrum voor Jeugd en Gezin is al jaren betrokken maar staan met de rug tegen de muur.'
Heeft je man contact met het CJG en is in dat contact de vraag bespreekbaar of en hoe hij kan helpen met de problemen van de kinderen? Als open vraag?
Tsjor
Re: vader
Er staat niet dat hij geen contact meer heeft met zijn oudste maar dat die niet bij ons thuis komt. Vader heeft wel degelijk zeer goed contact met zijn kinderen, al wordt dat door zijn ex tot een minimum beperkt. Ze zien hun vader erg graag en bellen zo veel ze kunnen (als moeder er niet is). Vader probeert hen zoveel mogelijk te kunnen zien. Vader is zeer zeker een veilige haven...
Re: contact met CJG
Vader heeft contact met CJG maar zij geven aan dat hij weinig kan om de kinderen te helpen. Alleen proberen om ze sterker en weerbaarder te maken. Helaas is dat erg lastig. We merken wel dat de kinderen steeds meer het absurde gedrag daar inzien en afkeuren maar zij weten ook niet wat te doen er tegen. Ze zitten hun tijd uit lijkt het wel....
Omgang
Is de omgang officieel altijd zo beperkt geweest?
Is de omgang gelijk aan de officiële (vastgestelde) regeling?
Zou de vader de kinderen vaker willen zien/bij hem thuis willen hebben?
Denkt hij dat de kinderen het willen?
Heeft hij dat ooit gevraagd of officieel proberen te regelen?
Hoe zit het met de middelste? Er zijn toch drie kinderen? Hoe vaak komt die?
Verder een tip: al heb je 200% gelijk, praat liever niet over het feit dat de nieuwe partner van moeder narcistisch is. Geef als je erover praat voorbeelden van wat er gebeurt, dan kunnen mensen daar zelf over beginnen.
Exen en dergelijke worden vaak narcistisch genoemd als dat niet zo is/hoeft te zijn, en vaak word jij daardoor (ook al klopt het hier wellicht wel) dan niet serieus genomen. Dan is jammer. Het verbijsterende gedrag moet voor zich spreken bij wie je erover praat en anders snappen ze het toch niet.
Contact.
Er is dus wel veel contact tussen vader en zonen, excuses, dat haalde ik niet uit je openingspost.
Kinderen passen zich zoveel mogelijk aan en zullen inderdaad hun tijd uitzitten. En dan maar hopen dat ze op het rechte pad blijven. Op een gegeven moment willen ze de deur uit en zullen daar middelen voor nodig hebben.
Steun van hun vader, weten dat ze altijd bij hem terecht kunnen is daarbij een belangrijke basis voor ze. Is bij hun vader gaan wonen een optie? Het lijkt me inderdaad erg frustrerend en verdrietig als je als ouder moet toekijken hoe zaken uit de hand lopen.
Omgangsregeling aanpassen?
Jullie kunnen toch ook met de kinderen overleggen of de omgangsregeling nog wel bij hen past. Als de kinderen aangeven dat ze het graag aangepast zien worden, dan kun je dit overleggen met de ex partner. Als deze niet wil meewerken aan het verzoek, dan kun je dit altijd nog aan de rechtbank voorleggen.
Gezien de leeftijd van de kinderen mogen ze in ieder geval als je het ouderschapsplan via de rechtbank wilt wijzigen hun mening kenbaar maken aan de rechter. Wat de rechter er mee doet hangt af van de situatie. Ik denk dat mening van het oudste kind gezien zijn/haar leeftijd heel serieus wordt genomen.
Maar wat willen jullie? Meer omgang met de kinderen of de omgangsregeling ongewijzigd laten?