nieuwe partner ex heeft pshychische problemen
Hoi allemaal!
Ik zit met het volgende, ik en mijn ex zijn nu 9 maanden uit elkaar.
Dit was overigens mijn keuze. Hij heeft nu sinds 2a3 maanden een nieuwe relatie.
Wij wonen nog in het zelfde huis vanwege het woning aanbod....
De kinderen hebben haar 27dec voor het eerst ontmoet. Met oud en nieuw waren ze ook bij elkaar.
Onze verstandshouding is eigenlijk heel goed en we gunnen elkaar echt het beste.
Alleen nu, vorige week kwam hij thuis, nadat hij bij haar was geweest, en toen vertelde hij dat ze ondanks dat zij het niet willen, ze een punt achter de relatie hebben gezet.
Dit was vanwege een zeer zware depressie waar zij al meer als 10 jaar in zit. Het ging nu een half jaar goed, maar doordat mijn ex en zij veel deden samen kreeg ze een terugval.
Mijn ex wist hier niet van. wel dat ze zich niet lekker voelde maar niet zo ernstig.
Het is namelijk zo dat ze voordat dat het goed ging ze zelfs heeft geïnformeerd naar een euthanasie traject.
Ze had bij hem aangegeven dat ze eigenlijk alleen leeft voor andere en niet voor haarzelf.
Die 2 jaar dat het euthanasie traject duurt zag ze tegen op.
Mijn ex was erg verdrietig en ik heb hem ondersteund waar kon. Zoals ik al zei gunnen we elkaar het beste.
Maar nu zijn we dus bijna een week verder en heeft hij met haar ouders en broer gesproken en ze gaan het gewoon weer proberen. Hij wilt er voor haar zijn zegt die en houdt van haar.
Ze zullen het langzaam opbouwen zegt die.. njaa enzovoorts....
Maar bij mij gaan alle alarm bellen af....
Ze hebben pas 2a3 maanden een relatie.
Ik heb heel gesprek met hem gehad, aangegeven dat ik hem zo veel meer gun. Gevraagd of hij überhaupt een idee heeft wat dit allemaal zou inhouden enzovoorts. Dat ik mij druk maak om hem maar vooral de kinderen!
Ik heb ook aangegeven dat ik "voorlopig" niet wil dat de kinderen bij haar in de buurt komen.
Dit is niet omdat zij zo'n verschrikkelijk persoon is ofzo, want dat kan ik niet eens zeggen, ken haar niet. Maar ik wil mijn kinderen beschermen! Beschermen voor als zij toch wel het traject in gaat. Of het traject niet eens haalt en daarvoor al zelfmoord pleegt...
Ben ik dan niet reel als ik dit vraag? Zie ik beren op de weg?
Mijn ex heeft vandaag mijn dochter meegenomen naar z'n vriendin want ze had een cadeautje voor mijn dochter..
Ik schrok en ben boos.. Heb er nog niks over gezegd want de kinderen zijn in de buurt..
Hoe denken jullie hier over en hoe zou ik dit dan aan moeten pakken.
Ik weet het niet meer......
Sorry voor het lange verhaal!
Lieve groetjes!
'Zie ik beren op de weg?' Je ziet vooral de ergste mogelijkheden die je maar kunt bedenken. Ik zou dat niet als uitgangspunt nemen en het primair de zorg van vader laten zijn: het is zijn vriendin, zijn beslissing en het zijn zijn kinderen.
Het is moeilijk dat jullie nog in 1 huis wonen. Ik proef nog veel zorg voor elkaar, dat is mooi, maar zoals mijn advocaat-mediator zei: 'Na een scheiding moet je je niet gedragen alsof je nog getrouwd bent.'
Omdat jullie nog bij elkaar wonen zou je wel je angsten en beren met hem kunnen bespreken, maar jullie zijn gescheiden, dus je gaat niet over zijn beslissingen, noch rond de vriendschap noch rond zijn vaderschap. Dus een bespreking zonder dat je hem gevolgen oplegt, maar alleen om aan te geven hoe je er zelf in staat en waar jij mee bezig bent. Hij hoeft dat niet meer op te lossen voor jou.
Tsjor
ik zou ook bang zijn hoor vanwege de kids maar ja het is zijn leven nu, zijn relatie en loopt dat straks fout tja, dan is dat zo. Eerlijkgezegd denk ik dat deze relatie zoiezo stuk gaat lopen, houden van haar na 3 maanden??? Nee dat geloof ik echt niet. En dat ze ook nog s zo veel bagage heeft voorspeld niet veel goeds. Ik zou je er igg niet teveel zorgen om maken. En stel zij was helemaal perfect, dan kan ze altijd nog ziek worden of in t ergste geval zelfmoord plegen, iedereen kan dat overkomen dus wat de toekomst brengt weet je nu toch niet, zelfs de normaalste mens kan opeens veranderen of wat dan ook.
Nou vraag me wel af of je elkaar nog zo nodig moet steunen dan. Het is fijn dat je er voor elkaar kunt zijn maar als hij vervolgens weer gaat proberen dan zou ik ook niet zo graag elke keer voor zijn psycholoog willen spelen. Zijn beslissing en dan zijn probleem.
Hij vraagt hier niet om maar hij zoekt het wel op. Tuurlijk is het mooi dat hij nu weet hoe het werkelijk zit met haar maar jij wordt daar ook mee ingezogen. Dus ik zou wel afstand nemen van het wederzijds vriendschappelijk ondersteunen bij relaties. Niet omdat je daar een punt achter wilt zetten maar je dus nu hiermee bezig bent. Als je dit niet wist zoals hij ook in principe de eerste maanden, kon je er ook niets mee.
Dus ik snap je wel, gezien de kinderen. Zij bouwen een band op en zij geeft nu cadeautje. Maar kinderen zien meer het cadeautje en ze is aardig. En ze heeft verder niets over ze te zeggen. Dus op zich is een vakantievriendje of iemand die je daarna nooit meer tegenkomt hetzelfde. De stress die je nu hebt valt mee maar ik denk dat het ligt aan dat je elkaar nog zo volgt. Je woont immers ook nog samen, dat maakt het lastig om elkaar te ontlopen en helemaal niets te weten. Maar het is zijn pakkie aan.
Ik vind het vrij snel om de kinderen kennis te laten maken, zeker als het allemaal nog vrij fragiel is, maar dat is hun keuze. Zo lang zij de kinderen geen kwaad doet, kun je er niet zo veel mee. Je kunt als ouder je kinderen met elke willekeurige vriend of vriendin kennis laten maken en cadeautjes laten geven etc.
Je kunt je zorgen wel met hem bespreken, maar verder is het zijn relatie.
Het enige wat je kunt bespreken is dat je wilt dat jullie kinderen nog even in de "luwte" worden gehouden. Dus niet nu al kennismaken. Maar zelfs dat kun je niet helemaal sturen. Verder klinkt het heel wiebelig maar ja hij maakt zelf die keus. Hij zal er wel achter komen. In een van de reacties las ik "jij bent niet zijn psycholoog" en zo is het. Laat gaan, maar dat zal makkelijker zijn als jullie niet meer bij elkaar zijn. Is er al zicht op woonruimte voor beiden?
Ik hoop het want zo raak je ook niet los van elkaar.
En als je zo bezorgd bent en je echt echt elkaar het beste gunt... had je ook bij elkaar kunnen blijven en niet scheiden. Dat klinkt flauwer dan ik het bedoel denk ik. Maar of je laat elkaar gaan en bent alleen nog ouders die samen dingen doen met de kinderen en gezinuitjes doen( goed dat je dat lukt!) of je maakt ervan wat er van te maken valt en probeert je relatie vol te houden en vorm te geven.
Maar nu zo half wat... dat is toch niets? zit je je continue zorgen te maken en "o o als hij maar niet bezeert wordt"
Bespreek je zorgen over het kennismaken van de kinderen met zijn vriendin en laat het bij hem. Als jullie zo goed uit elkaar zijn en hij zo redelijk is mag je toch ook hopen dat hij nadenkt over het introduceren van je kinderen bij zijn vriendin.