Nieuwe partner ex
lieve mede forummers,
Ik hoor graag jullie gedachtes en hopelijk ook herkenning over hoe om te gaan met het jaloerse gevoel dat mijn kinderen worden verzorgd door de nieuwe vriendin van mijn ex.
Deze partner is de hoofdreden van onze scheiding, ex was namelijk met haar vreemd gegaan. Had gebroken met haar om een half jaar na onze scheiding te verkondigen toch met haar samen te zijn.
Er was meer gebeurd, namelijk persoonlijk en provocerend contact van haar naar mij in de tijd dat ex met haar had gebroken en ik nog van niks wist. Kortom, ik wil eigenlijk niks met haar te maken hebben.
Maar… ze hebben een huis gekocht waar ze bijna in gaan. Ze heeft de kinderen sinds februari ontmoet en ooo… ik heb er zoveel moeite mee.
Want sinds zij in beeld is bij de kinderen moeten dingen ineens anders.
Zoals de verjaardag van onze jongste dochter. Zij werd 4 jaar. Onze afspraak was dat we verjaardagen van de kinderen samen zouden blijven vieren. Maar volgens ex voelde zij zich buitengesloten en daarom moest het apart gevierd worden. Ze had onze kinderen toen slechts 4x gezien.
En nu, ze zijn op vakantie geweest. En dan hoor ik via de kinderen dat de nieuwe vriendin ze ook naar bed heeft gebracht.
En dat ze alleen met mijn meisjes naar de dierentuin is geweest en daar hebben ze iets in hun haar gekregen wat vast is gemaakt en er voor weken in zit.
Zo raar om dan je eigen kinderen terug te krijgen en dan niet op de hoogte te zijn van zulke dingen.
Elke keer als ik dan iets verneem dan heb ik zoveel moeite om dat los te laten. Omdat ik haar niet kan accepteren. Ik weet dat ik alleen maar mezelf ermee heb maar het lukt me niet. Het voelt alsof ze mijn kinderen nu ook afpakt. Terwijl ik weet dat dat onzin is.
Overigens probeer ik neutraal over haar te praten tegen mijn kinderen en dit lukt goed. En ik besef me maar al te goed dat het belangrijkste voor mijn kinderen is dat ze haar lief vinden. En dat ze lief is voor mijn kinderen. En ik denk ook echt wel dat ze dat is.
Herkent iemand iets van mijn jaloerse gevoel? Hoe ga je er mee om als iemand anders zo voor je kinderen zorgt terwijl je die persoon niet mag omdat ze zoveel pijn heeft veroorzaakt?
En waar ligt de grens ik wat zij zonder overleg mag doen met mijn kinderen?
liefs en bedankt alvast voor het lezen van dit lange verhaal 😅
Probeer je kinderen niet al bezit te zien. De dingetjes die ze in haar haar heeft gekregen hebben ze heus niet niet tegen haar wil gedaan. Dus probeer dit een beetje los te zien, laat je niet meeslepen door jouw emotie. Dat doet je dochter geen goed.
Maar ik snap het wel. Ja, ik snap het heel goed!! Ik heb het zelfs nog met mijn grote zoon die helemaal ópgezogen' en ingekapseld is in zijn schoonfamilie. Mijn zoon; die een tijd geen contact heeft gewild wat nu weer gelukkig een beetje op gang komt. Onlangs was mijn zoon jarig en omdat ik hem eigenlijk al jaren heel weinig zie en spreek, kon ik nauwelijks een leuk cadeau bedenken. Zijn schoonfamilie wel. Ai... Dan knaagt er bij mij ook iets terwijl ik het tegelijkertijd fijn voor hem vindt dat hij binnen die familie wel 'gezien' wordt. Pijnlijke dingen hoor. Maar het sleutelwoord is
LOSLATEN
maar met zo'n kleintje van 4 is dat natuurlijk helemaal lastig.
”Hoe ga je er mee om als iemand anders zo voor je kinderen zorgt terwijl je die persoon niet mag omdat ze zoveel pijn heeft veroorzaakt?
En waar ligt de grens ik wat zij zonder overleg mag doen met mijn kinderen?”
Even een klein stukje gekopieerd uit je openingspost!
Ten eerste, ik kan mij jouw verdriet/ onmacht/ frustratie/ boosheid heel goed voorstellen, maar……de oplossing hiervoor ligt bij jouwzelf en je ex.
Het zijn niet enkel ‘jouw’ kinderen, maar van ‘jullie’ samen. Niet enkel zij heeft jou zoveel pijn veroorzaakt, maar jouw ex heeft dat gedaan. Oké, ik weet dat hierover de meningen zijn verdeeld, maar jouw ex heeft jouw vertrouwen en jullie afspraken geschaad, zij was/is een bijkomstigheid. Hij is de persoon met wie je dit soort zaken moet bespreken, want stel dat hij had besloten deze tijdelijke versieringen in jullie dochters haren te laten doen, had hij dit ook niet eerst met jou hoeven overleggen, toch? Het was een ander verhaal geweest als nwe vriendin, zonder overleg met vader, naar een kapsalon was gegaan en zelf had besloten hun haren af te laten knippen.
Hoe moeilijk het ook is, wees blij dat zij zo lief en begaan is met jullie kinderen, je zal het er (helaas) mee moeten doen. Je had het ook veel slechter kunnen treffen, voorbeelden genoeg, ook hier op enkel dit forum! Nogmaals, alle begrip voor jouw emotie(s), maar probeer daar een weg in te vinden samen met je ex of, beter nog, met jezelf.
Ik heb zo’n idee dat het allemaal nog heel erg vers is, klopt dat? Niet zij is de ‘kwaaie peer’, maar jouw ex. Je kunt haar hooguit betichten van ‘medeplichtigheid’ en het zegt verder ook niets over hoe goed en lief zij voor jullie kinderen is. Net zo voor jouw ex, het is voor jou waarschijnlijk de grootste klootzak op deze aardbol voor wat hij jou heeft aangedaan, maar dat maakt hem nog steeds geen slechte of waardeloze vader.
sterkte en dikke 
Veel sterkte! Ik zou vooral de kracht halen uit de kinderen. Die gun je zo veel. Jij zal altijd hun (echte) moeder blijven en dat mag je nooit vergeten!
Oh, ik leef zo met je mee!
Ook mijn man heeft me verlaten voor een andere vrouw, waar hij halftijds mee gaat samenwonen in de week dat de kids bij mij zijn. Maar ik kijk er eerlijk gezegd ook tegenop dat zij misschien voor mijn kinderen zal zorgen. Bij mij is het nog niet zover (hij zou ze pas na 6 maanden aan elkaar voorstellen), maar ik kijk niet uit naar dat moment. Ik kan je geen tips of hulp geven, maar ik stuur je wel veel sterkte door en een dikke knuffel! En zoals Marion1972 zegt, jij bent de enige moeder 🫂 (en misschien kan jij me over een paar maanden wel een paar tips geven)
Ik snap je wel hoor. Mijn kinderen waren al volwassen toen ik ging scheiden. De nwe vrouw van mijn ex speelt helaas een grotere rol dan ik. Pas weer een kind afgestudeerd, zijn ze met z'n allen gaan vieren met iets 'want truus vindt dat ook zo leuk' op een datum waarop ik echt niet kon. Doet pijn.
Lijkt wel gewoon mijn verhaal.;
Hier ook sinds 5 maanden uit elkaar. 2 maanden voor we uit elkaar gingen las ik al eens een bericht van desbetreffende vrouw. Een maand na onze scheiding kwam ik achter hun relatie (ja 1 en 1 is 2.. en een ezel ben ik natuurlijk niet).
Het meest pijnlijke.. De vrouw, is de ex van mijn broer....
Dus ik begrijp je gevoel hélemaal!!
Hier is het ook zo dat we er afspraken rond hadden (nog voor ik weet had van de relatie) dat wanneer er nieuwe partners kwamen we SAMEN gingen beslissen wanneer onze zoon (2.5jaar) er mee in contact kwam. Daar heeft hij zich jammer genoeg niet aan gehouden. Het is niet dat hij dit zelf toegeeft, maar ik weet het via via. Zolang ik geen bewijzen kan geven gaat hij het ook niet toegeven. Zeer kinderachtig vind ik zoiets..
Maar ik snap je gevoel dus helemaal, gelukkig laat hij haar wel nog geen dingen alleen doen met hem. Dat zou ik echt niet kunnen handelen.
Er zal bij mij ook wel nog een stukje jaloezie zitten (weet niet of dat bij jou ook zo is?) maar vooral teleurstelling dat er zoveel gelogen werd/word.
Tips.. Goh, ik probeer in de tijd dat zoontje niet bij mij is volledig vol te plannen zodat ik niet te veel kan piekeren. Ik blijf ook wel telkens mijn gevoel uiten naar mijn ex, in de hoop dat hij het misschien toch ooit gaat inzien (waar ik niet té veel op hoop).
Wat ik wel probeer is dit langs me neer te leggen als het op regelingen qua zoontje neerkomt. Ik wil eigenlijk een goede verstandhouding met mijn ex voor hem en dat lukt wel aardig.
Zoals ik al vaker hier las op het forum 'kinderen weten wie hun moeder is en wie de vriendin is van..'. Als ik dat lees lucht het me op, dus ik weet niet of jou dat misschien ook een meer opgelucht gevoel geeft?
Nog een tip: hopen dat de relatie geen stand houdt. zou al veel oplossen hé als dat het geval was? 
Het idee alleen al dat een andere vrouw voor mijn dochters gaat zorgen... Hier gelukkig niet 't geval maar hier is man ook vreemdgegaan vorig jaar, vrouw in kwestie stuurde hem zieke berichten als ik geef jou zoons, thank God dat hij inzag hoe gek en ziek ze is want ik had 't niet aangekund maar ja ik heb 't me wel voor gesteld in die tijd want hij had zomaar voor haar kunnen kiezen en ik denk dat je uiteindelijk niet veel kan doen, wat iedereen al zegt jouw kind weet wie zijn mama is hoor en die andere vrouw zal jou nooit kunnen vervangen, ik zou haar als een babysit zien, meer dan dat is ze ook niet. Heel veel sterkte xxx
Titiv schreef op 10-08-2022 om 10:05:
Het idee alleen al dat een andere vrouw voor mijn dochters gaat zorgen...
Ja, dat hoort er nu eenmaal bij bij een scheiding. De man krijgt een nieuwe vriendin, de vrouw een nieuwe vriend en die komen in contact met de kinderen. Daar doe je helemaal niks aan en behoudens extreme gevallen kun je niemand dat verbieden.
De grenzen zijn wettelijk vastgelegd. Dat gaat dan dingen waar beide ouders over moeten beslissen. Dat zijn wel grote dingen. Je kunt haar niet verbieden om met je kinderen naar de dierentuin te gaan of zo.
En ook dat ze de minnares van je man is geweest, is geen reden om haar contact met de kinderen te ontzeggen.
Ik denk dat je wat meer moet redeneren vanuit het belang van je kinderen en wat minder vanuit persoonlijke aversie tegen die dame. Waarvan ik best wel begrijp dat je die hebt gezien wat er is gebeurd.
Dag Muvi,
Hoe gaat het ondertussen met jou?