Nieuwe partner (bonus)kinderen en (bonus)familie. En kerst...
Hallo!
Ik heb de volgende situatie en ben benieuwd hoe dit bij andere mensen gaat.
Ik heb na een hele "bijzondere" vechtscheiding inmiddels ruim 2 jaar een fijne relatie met een man met 2 kinderen in de leeftijd van 11 en 14. Ik heb zelf 2 pubermeiden van 15 en 17. Ze hebben door mijn ex niet zulke goede ervaringen opgedaan met ouders en nieuwe partners, maar ondanks dat ze het wel lastig vonden dat ik ook een nieuwe relatie kreeg, accepteren ze hem goed en het gaat ook eigenlijk best goed tussen de kinderen wanneer ze elkaar eens zien.
We wonen op een uurtje rijden afstand van elkaar, dus ons leven samen speelt zich voornamelijk af in onze kindloze tijd. We hebben kennis gemaakt met elkaars familie, hebben kerst met elkaars familie gevierd (zonder kinderen) en dat is allemaal heel leuk en gezellig.
Nu komt de volgende kerst er natuurlijk weer aan en mijn vriend wil nu graag dat zijn kinderen ook de kerst bij mijn familie mee kunnen vieren. Hij vindt dat zij bij hem horen en dus ook mee moeten kunnen naar alle feestelijkheden bij mijn familie. Maar dat zien die kinderen van mij dan eigenlijk niet zo zitten. Ze zijn heel hecht met hun neefjes en nichtjes, zien mijn familie echt als "hun nest" en vinden dan die "extra aanhang" eigenlijk niet zo nodig en zeker niet met kerst, daar zien ze altijd erg naar uit.
Dus kort samengevat: als we met zn zessen zijn dan loopt het goed, maar de introductie van de kinderen van mijn vriend in "hun familie" daar hebben ze moeite mee. Iets wat ik eigenlijk ook wel een beetje kan begrijpen, ze hebben niet voor de scheiding en alles wat er bij komt kijken gekozen. Zelf hebben zij totaal geen behoefte om deel uit te maken van de familie van mijn vriend en dat kan ik ook goed begrijpen. Hier hebben we best discussie over, want mijn vriend heeft er erg veel behoefte aan, zegt dat zijn kinderen heel graag kennis willen maken met mijn familie en wil graag dat ze welkom zijn. Wat mij betreft zijn ze dat ook absoluut, maar ik kan eerlijk gezegd mijn kinderen ook wel begrijpen. Dus ik zit er gevoelsmatig middenin en vind het erg lastig hoe ik hier mee om moet gaan. Hoe gaat dat bij andere samengestelde families?
Kan me voorstellen dat het bij jongeren kinderen makkelijker is, maar met pubers?
Apart kerst vieren met ieder z’n/haar eigen familie nog een idee? Maar eigenlijk vind ik dat je kinderen hierin niks te willen hebben. En dat zou ik ze ook gewoon duidelijk maken.
Nou Nick, ik wens je veel succes met je pubers, als jij die tactiek van 'niets te willen' dan gebruikt.
Ik zou niks forceren. Het gaat nu goed, het heeft tijd nodig. Kerst is blijkbaar een belangrijk moment voor je kinderen, misschien wel omdat dan het nog vertrouwd voelt, laat dat zo. De kinderen van je partner kunnen ook wel op een ander moment kennis maken met de familie.
Je hebt nog maar ruim 2 jaar een relatie en zo te horen hebben je kinderen al een heftige vechtscheiding moeten doorstaan én zijn er bij beide ouders nieuwe relaties met stiefbrusjes. Heel begrijpelijk dat ze hier geen zin in hebben en dat zou ik gewoon accepteren.
Ik zou wel bespreken met je kinderen dat je hoopt dat het in de toekomst wel kan, maar dat je snapt dat het nu te vroeg is. Zo zet je de deur wel op een kier voor een volgend jaar.
Zijn er al neefjes/nichtjes met aanhang? Ik kan me namelijk voorstellen dat als er nu nog geen aanhang is en dat er over een jaar (of 2, 3) wel is, de situatie alweer anders is. De dynamiek verandert dan sowieso en dan is het weer anders als de kinderen van jouw partner er ook bij zijn.
Als je nu eens buiten kerst om met vriend en alle kinderen een etentje hebt bij familie (of met familie), dan heeft ieder zijn zin. Ik zou zelf namelijk niet snel iets dat snel emotioneel uit de bocht kan vliegen op een feestdag als kerst vieren. Allerlei ingrediënten in een snelkookpan gooien en hopen op het beste staat niet garant voor iets dat én fijn, én gezellig én succesvol is. Iets ervoor of erna plannen?
Misschien is dat wel (meer) acceptabel voor jouw kinderen?
Pief schreef op 29-10-2023 om 14:31:
Nou Nick, ik wens je veel succes met je pubers, als jij die tactiek van 'niets te willen' dan gebruikt.
Ik zou niks forceren. Het gaat nu goed, het heeft tijd nodig. Kerst is blijkbaar een belangrijk moment voor je kinderen, misschien wel omdat dan het nog vertrouwd voelt, laat dat zo. De kinderen van je partner kunnen ook wel op een ander moment kennis maken met de familie.
Ja ze zullen wel vaker iets moeten wat ze niet leuk vinden ga ik vanuit, en na 2 jaar moet dat wel kunnen vind ik. Ik zou zelf niks meer in de relatie investeren als m’n kinderen dankzij de kinderen van de ander niet welkom zijn tijdens feestdagen.
Dat kinderen hierin niets te willen hebben is een illusie. Je kunt ze wel confronteren met jouw beslissingen, maar ze hebben zo hun eigen manieren om hun gevoelens te laten blijken. De kinderen en neefjes/nichtjes van mijn partner vormden één gesloten afwijzend front tegen mijn kinderen en sloten hen buiten. Redelijk in het geniep zodat hun familie niet direct in de gaten had wat er speelde. Als ze zo nu en dan wel iets zagen dan werd dat vergoelijkt. Dat heeft mijn kinderen heel erg pijn gedaan. Hoewel de volwassen familieleden zeiden dat ze ze heel erg welkom waren lieten hun kinderen heel duidelijk het tegendeel zien. Na slechts een paar keer proberen heb ik tegen mijn partner gezegd dat het gezamenlijk vieren van verjaardagen en feestdagen helaas verleden tijd was om mijn eigen kinderen tegen verdere beschadiging te beschermen. Daar was hij niet blij mee, maar hij heeft het moeten slikken.
Hoe graag volwassen ook weer een groot gezellig gezin/familie willen creëren, je hebt de goodwill van de kinderen nodig om dat te laten slagen. Begrijp me niet verkeerd, ik had echt wel begrip voor die kinderen, ze hadden allemaal zo hun issues met scheidingen en andere ellende en ze wilden niet opgezadeld worden met twee vreemde kinderen in hun veilige familiebubbel, maar het doet me nóg verdriet als ik terug denk aan hoe naar dat voor mijn kinderen was, zij hadden namelijk ook nergens om gevraagd en wilden er ook gewoon horen.
Dus TO : jou kinderen laten duidelijk merken dat ze het niet willen, er geen behoefte aan hebben. Daar zou ik naar luisteren en ze niet dwingen. Bescherm je eigen kinderen en die van je partner.
Nick90 schreef op 29-10-2023 om 14:49:
[..]
Ja ze zullen wel vaker iets moeten wat ze niet leuk vinden ga ik vanuit, en na 2 jaar moet dat wel kunnen vind ik. Ik zou zelf niks meer in de relatie investeren als m’n kinderen dankzij de kinderen van de ander niet welkom zijn tijdens feestdagen.
Maar eigenlijk hebben die kinderen van de nieuwe partner dan ook niets te willen, toch?
En als het om de behoefte van de nieuwe partner gaat: waarom zijn de behoeften van de volwassenen zwaarwegender dan de behoeften van kinderen?
Nick90 schreef op 29-10-2023 om 14:49:
[..]
Ja ze zullen wel vaker iets moeten wat ze niet leuk vinden ga ik vanuit, en na 2 jaar moet dat wel kunnen vind ik. Ik zou zelf niks meer in de relatie investeren als m’n kinderen dankzij de kinderen van de ander niet welkom zijn tijdens feestdagen.
Twee jaar is helemaal niet zo lang hoor. Ik wens je een fijne kerst met een stel pubers die er geen zin in hebben. Ik heb ouders na een paar jaar met puberkinderen horen zeggen 'Nou ben ík aan de beurt'. Zolang je (thuiswonende) kinderen hebt ben je helemaal niet aan de beurt, hoe verzin je het. Het duurt gemiddeld een aantal jaar voordat een samengesteld gezin in alle gelederen is gesetteld. Dat gaat in kleine stapjes en het vraagt veel inlevingsvermogen, niet alleen in de kinderen. Dat jij daar geen zin in zou hebben en de relatie zou afbreken is jouw keuze natuurlijk.
EmmaT schreef op 29-10-2023 om 18:17:
[..]
Twee jaar is helemaal niet zo lang hoor. Ik wens je een fijne kerst met een stel pubers die er geen zin in hebben. Ik heb ouders na een paar jaar met puberkinderen horen zeggen 'Nou ben ík aan de beurt'. Zolang je (thuiswonende) kinderen hebt ben je helemaal niet aan de beurt, hoe verzin je het. Het duurt gemiddeld een aantal jaar voordat een samengesteld gezin in alle gelederen is gesetteld. Dat gaat in kleine stapjes en het vraagt veel inlevingsvermogen, niet alleen in de kinderen. Dat jij daar geen zin in zou hebben en de relatie zou afbreken is jouw keuze natuurlijk.
Ik lees dat hij zijn kinderen mee wil nemen naar de familie van z’n vriendin met kerst, niet dat hij een samengesteld gezin wil vormen. Haar kinderen zijn al op redelijke leeftijd dat een samengesteld gezin niet echt meer van toepassing is maar ik zou toch diep teleurgesteld zijn dat m’n kinderen zich zo kinderachtig opstellen dat ze zelfs met kerst moeite met delen hebben en ik zou met een kind van 11 inderdaad verder dan ook niet meer investeren in de zin van samen vooruit plannen e.d
En uiteindelijk gaat dit sowieso voor wrijving zorgen.
Nick90 schreef op 29-10-2023 om 14:49:
[..]
Ja ze zullen wel vaker iets moeten wat ze niet leuk vinden ga ik vanuit, en na 2 jaar moet dat wel kunnen vind ik. Ik zou zelf niks meer in de relatie investeren als m’n kinderen dankzij de kinderen van de ander niet welkom zijn tijdens feestdagen.
Nou om meteen kerst als eerste grote ontmoeting te doen in de familie. En weet je ik snap die pubers. Waarom wel luisteren naar de andere kant? En niet naar de pubers, die moeten al hun moeder delen. En nu ook hun opa, oma en hun neefjes etc. Alleen omdat hun moeder zo nodig een relatie moet hebben.
En een puber kan je niet dwingen. Want dat wordt echt geen leuke kerst. Nee ze zullen misschien niet boos worden maar ik denk dat overdreven beleefd doen en zoveel mogelijk negeren wel zal voorkomen.
Los het anders op . Ga desnoods lunchen met samengesteld gezin en daarna ieder naar eigen kant vd familie.
Lotte78 schreef op 29-10-2023 om 19:07:
[..]
Nou om meteen kerst als eerste grote ontmoeting te doen in de familie. En weet je ik snap die pubers. Waarom wel luisteren naar de andere kant? En niet naar de pubers, die moeten al hun moeder delen. En nu ook hun opa, oma en hun neefjes etc. Alleen omdat hun moeder zo nodig een relatie moet hebben.
En een puber kan je niet dwingen. Want dat wordt echt geen leuke kerst. Nee ze zullen misschien niet boos worden maar ik denk dat overdreven beleefd doen en zoveel mogelijk negeren wel zal voorkomen.
Los het anders op . Ga desnoods lunchen met samengesteld gezin en daarna ieder naar eigen kant vd familie.
Dus eigenlijk is het allemaal moeder haar schuld omdat zij zonodig een relatie wil bedoel je
Nick90 schreef op 29-10-2023 om 18:55:
[..]
Ik lees dat hij zijn kinderen mee wil nemen naar de familie van z’n vriendin met kerst, niet dat hij een samengesteld gezin wil vormen. Haar kinderen zijn al op redelijke leeftijd dat een samengesteld gezin niet echt meer van toepassing is maar ik zou toch diep teleurgesteld zijn dat m’n kinderen zich zo kinderachtig opstellen dat ze zelfs met kerst moeite met delen hebben en ik zou met een kind van 11 inderdaad verder dan ook niet meer investeren in de zin van samen vooruit plannen e.d
En uiteindelijk gaat dit sowieso voor wrijving zorgen.
Nou dan zijn we het daar in ieder geval over eens 
Het draait er inderdaad om dat ouders zonodig een relatie willen. En soms gaat dat ten koste van je kinderen, en wring je je in bochten om dat te voorkómen.
Dank allemaal voor de reacties! @Nick90: nou ja, ze hebben bij mijn ex inderdaad ook niks te vertellen gehad, er is ze vanalles door de strot gedrukt (inclusief samenwonen met een "bonusbroer" die ze nog nooit gezien hadden tot de dag van samenwonen en dat was nog het minst bijzondere in het verhaal) en ik heb ook gezien wat dat met ze deed en doet. Ze staan helemaal niet onwelwillend tegenover mijn partner en zijn kinderen, alleen het stukje "eigen familie" willen ze blijkbaar graag zo houden. Kan ik ze niet kwalijk nemen, wat Lotte78 schrijft, inderdaad, ze moeten alles al delen en ik heb hier de relatie, zij niet.
Ik vind het zelf ook heel erg ingewikkeld, ik zou zelf ook nooit aan een samengesteld gezin willen beginnen (als in echt in 1 huis wonen) omdat ik denk dat dat in uitzonderlijke gevallen heel relaxed is en voor de rest vooral heel veel stress geeft voor iedereen.
Ja je kan het inderdaad van beide kanten bekijken, ene kant wil het wel, andere kant liever niet, en wie weegt dan het zwaarst? Voor mijn partner is het blijkbaar erg belangrijk om in de familie opgenomen te worden en ik wil daar ook best wat mee, maar ik voel me nu heel erg er tussenin staan en dat vind ik ook niet fijn.
@zonne1972, dat lijkt mij ook heel verdrietig, je wil zo graag dat het allemaal goed gaat samen, en inderdaad, je kan begrip hebben, maar dat maakt het ook niet minder pijnlijk voor jouw kinderen.
Ik vind het vooral interessant hoe het bij andere families dan gaat bij oudere kinderen, gaan die dan gewoon mee in de familie van de nieuwe partner of blijft dat ook een beetje 2 werelden? Ik heb in mijn omgeving niet echt vergelijkbare voorbeelden 
Wat partner en kinderen van partner willen een vinden, lijkt mij ondergeschikt aan wat jouw kinderen willen als het op jouw familie aankomt tijdens feestdagen. Zeker als jullie pas twee jaar samen zijn. Als jouw kinderen duidelijk aangeven dat (nog) niet prettig te vinden, waarom zouden zij een fijne kerst met hun familie op moeten geven voor jouw partner en zijn kids?
Gaat partner ook zo makkelijk voorbij aan de wensen van zijn eigen kinderen?
Joey1974 schreef op 29-10-2023 om 19:44:
Dank allemaal voor de reacties! @Nick90: nou ja, ze hebben bij mijn ex inderdaad ook niks te vertellen gehad, er is ze vanalles door de strot gedrukt (inclusief samenwonen met een "bonusbroer" die ze nog nooit gezien hadden tot de dag van samenwonen en dat was nog het minst bijzondere in het verhaal) en ik heb ook gezien wat dat met ze deed en doet. Ze staan helemaal niet onwelwillend tegenover mijn partner en zijn kinderen, alleen het stukje "eigen familie" willen ze blijkbaar graag zo houden. Kan ik ze niet kwalijk nemen, wat Lotte78 schrijft, inderdaad, ze moeten alles al delen en ik heb hier de relatie, zij niet.
Ik vind het zelf ook heel erg ingewikkeld, ik zou zelf ook nooit aan een samengesteld gezin willen beginnen (als in echt in 1 huis wonen) omdat ik denk dat dat in uitzonderlijke gevallen heel relaxed is en voor de rest vooral heel veel stress geeft voor iedereen.
Ja je kan het inderdaad van beide kanten bekijken, ene kant wil het wel, andere kant liever niet, en wie weegt dan het zwaarst? Voor mijn partner is het blijkbaar erg belangrijk om in de familie opgenomen te worden en ik wil daar ook best wat mee, maar ik voel me nu heel erg er tussenin staan en dat vind ik ook niet fijn.
@zonne1972, dat lijkt mij ook heel verdrietig, je wil zo graag dat het allemaal goed gaat samen, en inderdaad, je kan begrip hebben, maar dat maakt het ook niet minder pijnlijk voor jouw kinderen.
Ik vind het vooral interessant hoe het bij andere families dan gaat bij oudere kinderen, gaan die dan gewoon mee in de familie van de nieuwe partner of blijft dat ook een beetje 2 werelden? Ik heb in mijn omgeving niet echt vergelijkbare voorbeelden
En wat vind hij daar dan van dat jouw kinderen de zijne er niet bij willen?