Nieuwe liefde na scheiding
Ik ben op zoek naar positieve verhalen over een nieuwe, gelukkige relatie na scheiding. En dan vooral bij lotgenoten die de scheiding niet zagen aankomen en (bijna) radeloos achterbleven. Ik zit zoals waarschijnlijk de meesten in het begin, met de gedachte van wie wil er mij nu nog, een 40+ met 3 kinderen. Een beetje hoop om te zien dat er inderdaad een nieuwe liefde kan komen, misschien een betere dan met de ex. In mijn geval nog niet voor direct, maar hoop doet leven 
Ruud1971! schreef op 15-11-2022 om 18:41:
Zelfbescherming misschien Max88. Als je partner je geen arm meer geeft en koel reageert dan word je afgestoten. Wat moet ik dan? Tuurlijk misschien bang om alleen te zijn. Wie niet als je het niet gewend bent. Mijn maatje is (bijna) weg en een nieuwe ga ik ook nooit meer vinden. Jeugdliefde en dan trouwen/kinderen is puur. Dat vind ik echt. Heb gevochten als een leeuw waarbij ik mijn laatste trots heb weggegeven. Wil helemaal niet alleen zijn. Wil samen lachen, koken, eten, koffie drinken, seksen/knuffels en goedemorgen/ slaaplekker kunnen zeggen al is het maar 1 dag in de week. Heb zeker respect voor jou Max88
Ik vind dat ook heel lastig. We zijn samen sinds we 18 waren. Samen gestudeerd, samen gereisd, samen volwassen geworden, huis gekocht, kinderen gekregen. Samen afscheid genomen van overleden familie en vrienden. Samen zorgen gehad om de kinderen, samen trots geweest op de kinderen. Dat krijg ik nooit meer met iemand anders. Dat onvoorwaardelijke, dat echt bij elkaar horen, dat is er niet meer. Dat doet heel veel pijn en verdriet.
Maar dat is niet meer. Het is het verleden. Het heeft geen zin om te proberen dat terug te krijgen. Dat komt nooit meer terug, zelfs niet als onze partners tot inkeer zouden komen. De cirkel is verbroken.
Dus ik probeer niet terug te kijken, maar juist vooruit. Wat is er nog wel? En dan ben ik sociaal een rijk mens, met fijne omstandigheden om in te leven. Met heel veel dingen die ik leuk vind om te doen en met veel mensen waarvan ik houd en die van mij houden. Waaronder natuurlijk mijn kinderen. En hopelijk lukt het om onze relatie om te zetten in vriendschap. Maar ik besef ook dat ik dat niet alleen in de hand heb. Dus dat is ook een stukje loslaten.
Ik denk nog totaal niet aan een andere partner. Ik wil tot rust komen, gezellig met mijn kinderen zijn, lekker werken, lekker sporten, leuke dingen doen en vooral niet meer het gevecht voor onze relatie.
Foetsie schreef op 15-11-2022 om 21:00:
[..]
Ik vind dat ook heel lastig. We zijn samen sinds we 18 waren. Samen gestudeerd, samen gereisd, samen volwassen geworden, huis gekocht, kinderen gekregen. Samen afscheid genomen van overleden familie en vrienden. Samen zorgen gehad om de kinderen, samen trots geweest op de kinderen. Dat krijg ik nooit meer met iemand anders. Dat onvoorwaardelijke, dat echt bij elkaar horen, dat is er niet meer. Dat doet heel veel pijn en verdriet.
Dat snap ik en dat voelde ik ook zo na mijn scheiding, nu ruim 10 jaar geleden. De eerste jaren moest ik niet aan een nieuwe relatie DENKEN, en tegen de tijd dat ik eraan toe was vond ik het maar armoe, zo'n nieuwe relatie. Want los van het niet met elkaar gedeelde verleden, ziet de toekomst met zo'n nieuwe man er ook heel anders uit. Met hem ga je niet vol trots naar de bruiloft/diploma-uitreiking van je kinderen, met hem ga je niet je eerste kleinkind bewonderen etc. Althans: misschien gaat-ie wel mee, maar het is niet "de andere ouder" en dus deel je niet dezelfde emoties met hem.
Totdat ik een leuke man tegenkwam met wie ik het probeerde. En vanaf dat moment ben ik een fan van nieuwe relaties. Want al het bovenstaande is waar, maar dit is OOK waar: omdat je eigenlijk niets meer met elkaar "hoeft", is de aandacht in die nieuwe relatie alleen voor jullie samen. Je hoeft immers geen hypotheek meer met elkaar af te sluiten, of te mantelzorgen voor ouder wordende ouders, of werk- en zorgtaken te verdelen etc. etc. Met die nieuwe man (of vrouw) gaat het echt om tijd samen, aandacht voor elkaar, geen knellende banden meer. Ik vind dat echt heerlijk.
Wat mooi Persephone!
Max88 schreef op 15-11-2022 om 20:59:
[..]
Hij is nog niet gescheiden he, jij 10 jaar alleen. Ik heb geen bal te zeggen over wat hij wel of niet moet doen, wil alleen meegeven dat het ongelofelijk handig zou zijn om soms stil te staan en een ander deel van jezelf te leren kennen. Dat je nooit meer angst hoeft te hebben om alleen te zijn als je het eens een tijdje probeert. Dat je dingen leert doordat het moet, dat je trots kunt zijn op wie je bent onder de omstandigheden.
Ik snap Ruud wel en Elledoris ook: ik zou ook liever weer een partner hebben ( sinds half 2013 gescheiden), maar ik weet nu wel dat ik het alleen redt.
En nee, er bestaat geen vaste periode om te verwerken en idd, wat is verwerken dan. Voor mij o.a. : Als je alleen bent, het redt en weer uitkijkt naar de toekomst, als evt co-ouderschap loopt, je weer gesettled, je kinderen tot rust gekomen en op de rit bent en de scheiding niet meer dagelijks last geeft.
Maar niet voor, tijdens of net na de scheiding, ik denk dat je daar vroeg of laat op vastloopt, zeker niet in de laatste plaats met je kinderen.
Ja daar zal hem het verschil in zitten Max. Ik ben vanaf mijn peutertijd alleen geweest (=alleen gelaten) dus altijd gedwongen geweest dat deel van mezelf aan te spreken. En op een goed moment, als je je daar bewust van bent, dan wil je dat niet meer. Ik wilde een relatie: iemand die bij mij is en die bij mij blijft, en die nooit meer weggaat. Dat weet je natuurlijk nooit zeker, maar wij komen hier een aardig eind in de buurt.
Het heeft voor mijn gevoel niets te maken met het verwerken van de relatie die ik eerder had. Meer met hoe ik ben gevormd als kind. En als je iemand tegenkomt die dat herkent of snapt dan is dat echt geweldig, als je hem dan ook nog leuk vindt, haha 
Het zijn natuurlijk allemaal grote verschillen met hoe anderen weer zijn gevormd. Daarom geloof ik dus niet in een stappenplan voordat je 'klaar' bent voor 'een relatie'.
EmmaT schreef op 16-11-2022 om 00:00:
[..]
Ja daar zal hem het verschil in zitten Max. Ik ben vanaf mijn peutertijd alleen geweest (=alleen gelaten) dus altijd gedwongen geweest dat deel van mezelf aan te spreken. En op een goed moment, als je je daar bewust van bent, dan wil je dat niet meer. Ik wilde een relatie: iemand die bij mij is en die bij mij blijft, en die nooit meer weggaat. Dat weet je natuurlijk nooit zeker, maar wij komen hier een aardig eind in de buurt.
Het heeft voor mijn gevoel niets te maken met het verwerken van de relatie die ik eerder had. Meer met hoe ik ben gevormd als kind. En als je iemand tegenkomt die dat herkent of snapt dan is dat echt geweldig, als je hem dan ook nog leuk vindt, haha
Het zijn natuurlijk allemaal grote verschillen met hoe anderen weer zijn gevormd. Daarom geloof ik dus niet in een stappenplan voordat je 'klaar' bent voor 'een relatie'.
Super dat je iemand hebt gevonden bij wie je dat vertrouwen hebt! Mijn iemand is ( voor nu ) onbereikbaar. Ik wil die rust en dat vertrouwen ook ontzettend graag. Zelden momenten gekend dat ik me volledig veilig voelde bij mensen in het algemeen en bij deze persoon op afstand was dat vanaf het moment van leren kennen. Maar ik proef bij Ruud, hoezeer ik hem het geluk ook gun, een angst voor alleen zijn en ikzelf had die angst ook, ik was nl uit huis getrouwd, nooit alleen geweest, maar ben het met "open vizier" aangegaan; elk gevoel toegestaan en toen wist ik dat ik het kon.
En dat voelt best goed, te weten dat het in je eentje ook lukt. Ben ik nooit eenzaam? Natuurlijk wel, ik ben iedereen kwijtgeraakt op mijn ouders en kinderen na, maar ik sta er nog en heb zoveel lessen geleerd. Ik gun hem die rust ook. Dat ie niet wanhopig op zoek hoeft terwijl hij nog verbonden is, dat alles gewoon oké is.
Ik weet dat ik de rust moet nemen en zeker de stabiele factor moet zijn voor mijn kinderen al zijn die net 18+. Zij hebben hun eigen leven. Ik ben natuurlijk al vanaf juli bezig en mijn partner is zelfs al uitwonend geweest. Was vreselijk. Was je op bezoek bij iemand waar je gewoon een soort van paniek kreeg met het gevoel wat doe ik hier om vervolgens naar een leeg huis te gaan. Vreselijk
Heb ook zeker een paar maanden nodig en dan zijn er helaas ook nog de feestdagen. Is natuurlijk ook afwachten of iemand mij wil qua relatie. Stuk onzekerheid/weggecijfert waar ik zeker aan moet werken. Grenzen aangeven enz enz. Moet mezelf gaan omarmen zegt men voordat je verder kan. Dus nee morgen zit ik niet in een nieuwe relatie al zal wat aandacht van vrouwen je zelfvertrouwen een boost geven.
Foetsie schreef op 15-11-2022 om 21:00:
[..]
Ik vind dat ook heel lastig. We zijn samen sinds we 18 waren. Samen gestudeerd, samen gereisd, samen volwassen geworden, huis gekocht, kinderen gekregen. Samen afscheid genomen van overleden familie en vrienden. Samen zorgen gehad om de kinderen, samen trots geweest op de kinderen. Dat krijg ik nooit meer met iemand anders. Dat onvoorwaardelijke, dat echt bij elkaar horen, dat is er niet meer. Dat doet heel veel pijn en verdriet.
Maar dat is niet meer. Het is het verleden. Het heeft geen zin om te proberen dat terug te krijgen. Dat komt nooit meer terug, zelfs niet als onze partners tot inkeer zouden komen. De cirkel is verbroken.
Dus ik probeer niet terug te kijken, maar juist vooruit. Wat is er nog wel? En dan ben ik sociaal een rijk mens, met fijne omstandigheden om in te leven. Met heel veel dingen die ik leuk vind om te doen en met veel mensen waarvan ik houd en die van mij houden. Waaronder natuurlijk mijn kinderen. En hopelijk lukt het om onze relatie om te zetten in vriendschap. Maar ik besef ook dat ik dat niet alleen in de hand heb. Dus dat is ook een stukje loslaten.
Ik denk nog totaal niet aan een andere partner. Ik wil tot rust komen, gezellig met mijn kinderen zijn, lekker werken, lekker sporten, leuke dingen doen en vooral niet meer het gevecht voor onze relatie.
Het heeft niet met de beginvraag te maken. Maar ik wil toch wel kwijt dat ik je man hélémaal niet snap, en niet alleen je man niet maar ook al die anderen die 'opeens' ( of al langer) bedenken dat al die gezamenlijkheid blijkbaar te weinig voorstelt om er samen voor te gaan. En dan heb ik het niet over relaties die toch al niet liepen vanaf het begin of die na de beginjaren helemaal koud en sexloos waren( die mensen hadden waarschijnlijk beter eerder kunnen scheiden).
Las eens een Amerikaans onderzoek, mensen die een moeilijke periode in hun huwelijk doorworstelden waren uiteindelijk bijna allemaal beter af op den duur dan mensen het opgaven tijdens zo'n periode en gingen scheiden. Want ja de tweede of derde of vierde relatie viel toch ook tegen, financieel werd het lastiger, de band met kinderen soms slechter, iemand werd ziek en toen was de gedroomde vrijheid meer eenzaamheid dan wat anders, etc etc Maar ja.. daar moet je allebei van overtuigd zijn.
Sterkte Foetsie 
Een beetje 'vlinderen' na einde van je lange relatie is toch niet zo slecht? Als de andere partij tenminste ook weet dat het niet tot lange relatie hoeft te leiden, dan kun je een luchtige, vrije tijd hebben terwijl je ook je relatiebreuk verwerkt. Je doet even een reset. Daarna kun je tzt best wel weer een lange relatie aangaan. Verwerken en reflectie kan juist ook met andere (rebound)relaties. Een frisse blik, feedback, het hoeft heus niet per se tot drama te leiden.
elledoris schreef op 15-11-2022 om 20:31:
Mijn ex had meteen een nieuwe vriendin waar ie al een hele tijd mee samenwoont. En ik wilde eerst leren alleen gelukkig te zijn. Nou, das niet gelukt. Ben nog steeds alleen, dat wel, maar niet bepaald gelukkig. Dat vrouwen vriendinnen zouden hebben om 1 x in de week wat leuks mee te doen herken ik niet. De meeste van mijn vriendinnen willen nooit wat ondernemen, die willen eindeloos praten bij kopjes thee. Ik zou 't toch wel leuk vinden om met een man op te trekken, dat geeft voor mij toch een andere dynamiek. Maar ja, waar kom je ze tegen...
Ruud?😇
Leene schreef op 16-11-2022 om 09:10:
[..]
Het heeft niet met de beginvraag te maken. Maar ik wil toch wel kwijt dat ik je man hélémaal niet snap, en niet alleen je man niet maar ook al die anderen die 'opeens' ( of al langer) bedenken dat al die gezamenlijkheid blijkbaar te weinig voorstelt om er samen voor te gaan. En dan heb ik het niet over relaties die toch al niet liepen vanaf het begin of die na de beginjaren helemaal koud en sexloos waren( die mensen hadden waarschijnlijk beter eerder kunnen scheiden).
Las eens een Amerikaans onderzoek, mensen die een moeilijke periode in hun huwelijk doorworstelden waren uiteindelijk bijna allemaal beter af op den duur dan mensen het opgaven tijdens zo'n periode en gingen scheiden. Want ja de tweede of derde of vierde relatie viel toch ook tegen, financieel werd het lastiger, de band met kinderen soms slechter, iemand werd ziek en toen was de gedroomde vrijheid meer eenzaamheid dan wat anders, etc etc Maar ja.. daar moet je allebei van overtuigd zijn.
Sterkte Foetsie
Dankjewel, lief! Ik heb dit allemaal ook al aan hem verteld toen hij de bom dropte. Maar tevergeefs. Ik kan hem niet meer bereiken. En inmiddels kijk ik vooruit. De komende maanden worden zwaar maar ik zie ook al het licht aan het einde van de tunnel.
Bijtje82 schreef op 16-11-2022 om 11:11:
[..]
Ruud?😇
Heb haar een pb bericht gestuurd. Gewoon omdat het kan en nog gezellig kan zijn ook. Dank je voor de tip
Ruud1971! schreef op 16-11-2022 om 12:20:
[..]
Heb haar een pb bericht gestuurd. Gewoon omdat het kan en nog gezellig kan zijn ook. Dank je voor de tip
is dit serieus. Of ben ik te serieus dat ik grapjes niet door heb. Ik heb overigens het idee dat Elledoris niet uit is op een veel jonger iemand ( heb wel eens begrepen dat ze over de 60 jaar is en als ik er van uit ga dat die 71 in de je nickname je geboortejaar is) Maar misschien vul ik nu heel veel in... is misschien toch niet zo gek een jonger exempaar. 
Leene schreef op 16-11-2022 om 12:28:
[..]
Van mij uit was het natuurlijk als een soort van knipoog/grapje bedoeld. Omdat ze zich beiden afvragen waar ze iemand kunnen tegenkomen.
Maar hey, die van mij is ook een stuk jonger hoor 😁 Was gisteren nog even kort op bezoek, kwam nog ff snel knuffelen met de jonge versie van mij voordat ik binnenkort oud ben 😂
Leene schreef op 16-11-2022 om 12:28:
[..]
Rustig aan. Ik heb haar gevraagd om een x wat leuks te doen. Jullie hebben het al over relatie/samenwonen. Wie loopt hier nu 20 stappen vooruit haha
Het gaat om de gezelligheid tussen man en vrouw. Niks mis mee
Ruud1971! schreef op 16-11-2022 om 12:20:
[..]
Heb haar een pb bericht gestuurd. Gewoon omdat het kan en nog gezellig kan zijn ook. Dank je voor de tip
O Ruud, je hebt mijn dag goed gemaakt. Ik had een beetje een mineurdag, maar ik moest hier ontzettend om lachen. Volgens mij ben je een hele lieve man, leuke vader, je vindt echt wel weer de liefde. (Nee, ik wil nog steeds geen gebakje met je eten )