Nieuw samengesteld gezin + begrafenis ex-schoonvader van nieuwe partner
Hoi, ik heb al 2jaar en een maand ongeveer een relatie met een nieuwe partner, een vrouw. We wonen ongeveer een dik jaar samen, samen met de kinderen. Zij heeft 2 zonen van haar ex-man. Hij is al een aantal jaren gelukkig hertrouwd met een andere vrouw. Zijn vader (grootvader van mijn vriendin haar 2 zoons)komt binnen een paar maand waarschijnlijk te overlijden. Mijn vriendin zou naar de begrafenis gaan wat ik maar meer dan normaal vind. Het is belangrijk zij er is voor haar zonen om hen te steunen bij het overlijden van hun grootvader en tenslotte heeft ze een verleden met haar ex-man. Momenteel heeft ze er geen vriendschappelijke relatie mee maar ook geen vijandelijke. Gewoon goed wat betreft de regelingen. Mij leek het ook logisch dat ik als plusmama ook mee zou gaan om de kinderen te steunen en omdat ik, mijn vriendin en de kinderen nu ook een gezin vormen, net als haar ex, zijn vrouw en haar kinderen en de gemeenschappelijke kinderen ook een gezin vormen. Ik vind het ook erg voor hem en bekijk hem helemaal niet als vijand. Ik bezie het gewoon vreedzaam, allen samen voor de steun. Mijn vriendin wil er mij echter niet bij, vermits ik die grootvader niet ken en de kinderen ook zo wel weten dat ik hen zou steunen. Dit voelt voor mij nogmaals alsof ik een buitenstaander ben, niet behoor tot het gezin. Het doet me pijn. Ik heb haar dat laatste niet gezegd, maar vroeg haar ontevreden of dit was omdat ik misschien een vrouw was. Zij beweerde van niet. Ze had gewoon liever van niet omdat ze het maar raar zou vinden dat ik als nieuwe partner mee zou gaan naar die begrafenis. Ze maakte haar ook de bedenking dat zij daar normaalgezien met haar ex-gezeten zou hebben.... Dat kwetste mij nog meer. Heb dus het gevoel het altijd hun gezin zou blijven en ik als plusmama niet meetel. Ik denk niet dat dit gevoelig zou liggen bij haar ex moest ik meegaan omdat hij zelf al lang met zijn leven is verdergegaan en dit dan toch ook niet van zijn ex zou verwachten..... Is dit zo onbegrijpelijk dat ik mij zo voel? Als een buitenstaander? Bedankt.
Onvolwassen en egocentrisch
onbegrijpelijk dat je zo dramt en probeert je op dringen. Die begrafenis draait niet om jou. Je bent een buitenstaander, je steun is niet nodig en je kent die mensen niet en de kinderen hebben genoeg staan aan hun eigen ouders. De aard van jullie relatie staat daar helemaal buiten. Je hebt er gewoon niets te zoeken. Het zou raar zijn om wel te gaan, je vriendin heeft gelijk.
Niet meegaan
Het lijkt me niet meer dan logisch dat jij niet meegaat. Je hoeft niet als gezin naar een begrafenis. Jouw vriendin en de kinderen gaan omdat ze een familieband met die man hadden. Dat haar ex zijn nieuwe partner er wel is, is omdat het haar schoonvader is.
Ik begrijp heel goed dat je jouw partner en haar kinderen wil steunen, maar dat kan ook door thuis te laten weten dat je er voor hen bent.
Voel je niet afgewezen of dat je niet tot het gezin behoort. Jij bent er thuis juist voor ze. Dit is iets wat zij, vanwege het verleden, samen moeten doen. Niet omdat jij minder meetelt, maar gewoon omdat je die persoon ook helemaal niet gekend hebt.
Nee
Jij bent geen onderdeel van dit verhaal. Laat t rusten.
Ze heeft gelijk.
Je hebt daar werkelijk niets te zoeken. Haar argumenten zijn valide.
Heb je er vaker last van je een buitenstaander te voelen? En geen onderdeel van het gezin? Is het een incident of een patroon?
Toch
Het zou wel in mij opkomen om een nieuwe relatie ook mee te nemen. Jij bent er inderdaad ook voor de kinderen en voor je partner. En waar ik vandaan kom zijn begrafenissen openbaar en komt rijp en groen.
Ik kan me alleen ook wel voorstellen dat je niet teveel de aandacht op je wil vestigen en daarom je nieuwe partner nog even niet meeneemt omdat dat dan vragen op kan roepen.
Aan de andere kant zijn begrafenissen ook altijd een ontmoeting, je ziet mensen die je lang niet hebt gezien en je ziet hoe het verder gaat met hen.
Ik zou het niet te persoonlijk nemen. Het is het ongemak waarmee men soms met die dingen omgaat omdat er dan al spanning genoeg is. Het zegt niets over de relatie van jouzelf met je partner met kinderen. Maar over spanning en ongemak in een voor haar, als gescheiden ouder en relatieve buitenstaander, toch al ongemakkelijke situatie waar ze voor zichzelf de spanning wil verminderen.
Gina
Ik zou zeggen: Laat het rusten en accepteer haar wens. Ik snap wel dat zij het niet nodig vindt. Ik vind bovenstaande reacties eerlijk gezegd nogal hard en veroordelend, zeker de eerste. maar in principe ga ik wel mee in het advies om niet mee te gaan.
Het klinkt mij in de oren alsof je wat onzeker bent, over jezelf of over je relatie of misschien allebei. Lijkt mij niet nodig. Ze heeft toch een duidelijke keus gemaakt voor jou?
Je moet het nu zo zien dat haar zoons op die plechtigheid hun vader en moeder beiden in de buurt hebben heerlijk toch? En voldoende.
Dat zij daar normaal gezien als gezin had gezeten met haar exman lijkt mij meer een opmerking gezien vanuit de ogen van de zonen. Voor hen is belangrijk dat ze dit verdriet als gezin, als nabestaanden van de opa samen kunnen verwerken.
Dus: slikken en een stapje terug!
Steun
Je vriendin zal voornamelijk naar de uitvaart gaan om haar kinderen te steunen, en niet zo zeer voor haarzelf (vermoedelijk zou ze niet gegaan zijn als er geen kinderen waren). Het gaat om 2 kinderen, dat kan ze prima in haar eentje af. Dus je hoeft haar niet te steunen, en de kinderen ook niet. Bovendien is het prettiger om het verdriet te delen met mensen die de overleden persoon ook gekend hebben.
Daarnaast kan ik me voorstellen dat het voor je vriendin niet goed voelt om op de uitvaart van haar ex-schoonvader haar nieuwe partner aan de familie en vrienden van de voormalige schoonouders te showen. Want je wilt de aandacht daar niet naartoe trekken, niet steeds te hoeven voorstellen, jou te vermaken. En daarbij maakt het niet uit of dat om een man of een vrouw gaat.
ook niet doen
Nee, ik heb ook een nieuwe partner, dus samengesteld gezin, maar ik zou in deze situatie niet meegaan met mijn partner, hij zal dan gaan en bij zijn kinderen gaan zitten (of hij gaat misschien niet eens daarheen, dat zou ook nog kunnen) hij heeft een hele neutrale, beetje afstandelijke relatie met zijn ex, en ook met zijn ex schoonouders. Hij ziet die mensen bijna nooit meer. Dus het zou ook zo kunnen dat zijn ex vrouw alleen met haar nieuwe partner en de kinderen gaat en mijn partner (de ex man dus) gewoon alleen een rouwkaartje stuurt of even bij de condoleance langs gaat. Kinderen kunnen gewoon bij hun moeder en stiefvader zitten. Ex man zou daar toch dan ergens alleen zitten waarschijnlijk.
Andersom, toen mijn vader overleed is zelfs mijn ex man niet geweest. Hadden we allemaal (mijn moeder, kinderen en andere familie) totaal geen behoefte aan, ik ben niet voor niets gescheiden.
Eerste keer?
Ben je al vaker naar een gelegenheid geweest waar de ex van je vriendin ook was? En hoe beviel dat? En dan bedoel ik niet: "hoe dat beviel qua het samenzijn met ex van je vriendin". Maar vooral: hoe beviel dat qua datgene of diegene waar de gelegenheid eigenlijk om had moeten draaien? Stond dat voldoende in de belangstelling en stond het hele exen-en-partners-gedoe voldoende in de belangstelling?
Het is een begrafenis. Dat is geen gelegenheid om iets nieuws te doen. Dus als er geen voorgeschiedenis is van met z'n allen naar gezamenlijke gelegenheden gaan, begin er dan nu niet aan.
Je moet je partner steunen in wat-voor-emoties-ze-maar-heeft bij deze lastige situatie met haar ex. Zodat jouw partner op haar beurt haar kinderen kan steunen in hun rouw. Het draait niet om jou. Je eigen emoties van pijn en gekwetsheid moet je op de achtergrond houden of bespreken met je therapeut [of eventueel kun je dergelijke problemen bespreken met een goede vriend die jullie relatie onvoorwaardelijk steunt en die van een een geslacht waar je je nooit tot aangetrokken zou voelen en die zich zelf ook zich nooit en te nimmer aangetrokken zou voelen tot iemand van jouw geslacht]. Maar je moet je vriendin daar nu even niet mee belasten. Net zoals je vriendin haar kinderen niet moet belasten met haar gevoelens van ongemak rondom haar ex.
Zie het niet als 'buitenstaander-versus-niet-buitenstaander' maar als een serie ringen. In het midden staan de weduwe en de kinderen van de overledene. In de ring daaromheen de kleinkinderen en jouw vriendin en andere familieleden en mensen die de overledene gekend hebben. En in de ring daaromheen kom jij pas. Steun en support moet van de buitenste ringen naar binnen stromen. Als je behoefte hebt aan steun dan moet je die steun niet eisen van mensen in de binnenringen, maar zul je dat moeten vragen van 'buitenstaanders' die verder van de overledene af staan.
Dit
Maar nogmaals vraag voor to
Komt de ex schoonvader van je partner ook op jou begrafenis mocht dit aan de orde zijn?
Mvp
'Komt de ex schoonvader van je partner ook op jou begrafenis mocht dit aan de orde zijn?'
Hoe moet TS dat weten? En wat voegt het toe? Het is geen 'oog om oog, begrafenis om begrafenis'!
Dit
Nou ze wil toch dolgraag op debegrafenis van die man komen. Vraag me dan af of die man ook mocht zij eerder komen te overlijden bij haar komt.
Sommige dingen moet je gewoon
accepteren. Persoonlijk zou ik niet meegaan. Kinderen hebben dan hun beide ouders daar en dat is genoeg. Alleen als jouw eigen partner het heel moeilijk zou hebben, dan zou het verhaal anders zijn.
Als de ouders van mijn ex-partner zouden overlijden, zou ik er ook alleen heengaan voor mijn kind. Zelf heb ik allang afscheid genomen van de ouders van mijn ex.
Natuurlijk ben jij benlangrijk in het leven van je partner en de kinderen. Dat heeft er helemaal niets mee te maken. Laat dat dus ook los. Zorg op die dag dat ze fijn bij jou thuis komen en luister naar hun verhalen.
Als stiefmoeder heb je eenmaal een ondankbare rol. Je mag overal voor opdraaien, of je mag er juist niet bij zijn en meepraten mag je ook al niet. Toch is het zo dat als jij er voor de kinderen en je partner bent jij een heel belangrijk en geliefd persoon in hun leven bent.
Dat wist je toen je een relatie begon met een vrouw met kinderen. Wees dankbaar voor wat je hebt.
Voor mij helpt het om mij in te leven in de andere kant van het verhaal. Wordt jij er echt blij van als de ex-partner van je vriendin bij de uitvaart is van een van jouw ouders? Ik weet wel dat ik de vriendin van mijn ex daar echt niet bij wil hebben. Mijn ex accepteer ik omdat ik weet dat het fijn is voor mijn kind, maar daar is mijn grens. Het zijn immers mijn ouders, het is dan mijn verdriet, met de mensen waarmee ik de liefde voor mijn ouders deel. Daarin is voor mij geen ruimte om dan de partner van mijn ex erbij te hebben.
Mamaveertigplus
Ben je wel lekker? Dolgraag naar een begrafenis willen? Is het een uitje ofzo?
Ben je wel lekker?
Pff waar haal je dat vandaan.
To wil toch naar de begrafenis om andere mensen te steunen.
Vraag me af of de exschoonvader van haar partner ook uitgenodigd zou worden op haar uitvaart mocht zij eerder komen te overlijden ook met als reden om mensen te steunen.
Dat ik t als uitje zie vind ik echt een ziek hersenspinsel. Ben je wel lekker?
tja
ik gebruik 'dolgraag' niet in combinatie met uitvaarten....
Ben je wel lekker?
Dus het woord dolgraag impliceert dat het om een uitje gaat?
Ik wil ook dolgraag maandag naar de dokter ivm ernstige rugklachten. Dat zie ik ook niet bepaald als een uitje.
Gina
Het gaat om de pijn die jij voelt bij het je buitengesloten voelen. Wat jij deelt met je partner is een soort woede die daar begrijpelijkerwijs uit voortvloeit. Toch zou je een stapje terug kunnen doen en het weer hebben over de pijn. Niet als slachtoffer of als verwijt maar om je te kunnen voelen zoals jij je nou eenmaal voelt. Iemand anders noemde het al: gebeurt het vaker en is er een patroon?
Er wordt hier veel gezegd dat je niet moet gaan omdat het je plaats niet is op dit moment en dat is heel verstandig. Maar het is niet hoe jij het voelt en dan klopt het niet.
Het idee de kinderen te ondersteunen of dat jullie relatie moeilijk zou liggen in de buitenwereld leidt af van jouw gevoel. Blijf dicht bij jezelf en analyseer wat er precies gebeurt en in welke situaties.
Ik denk dat het essentieel is dat je precies dat, misschien op een voor jullie rustiger moment, met je partner deelt. Niet alleen de boosheid die nu bovenkomt.