Nieuw leven opbouwen na uit elkaar gaan

Spaarrekening voor de kinderen of op naam van de kinderen

In het eerste geval moet het geld inderdaad verdeeld worden. In het tweede geval blijft het geld van de kinderen.

Volgens mij moet je jij je samenwonencontract opzeggen

Dat kan vast eenzijdig. Dat hoeft volgens mij niet van twee kanten. Schrijf een aangetekende brief.

Meld je ex formeel per aangetekende brief dat hij zijn deel van de hypotheek moet betalen en moet bijdragen aan de kosten van zijn kinderen. Bellen is juridisch niet voldoende. Verzamel bewijs!

En zodra je dat gedaan hebt (morgen of zo), dan heb je geen relatie meer.
En dan kun je dat aan de bank melden. En dan zijn jullie allebei verantwoordelijk voor de hypotheek, maakt niet uit wie er woont. En waar ex voortaan woont.
En dan kun je dat ook aan de gemeente melden en aan de belastingdienst en de SVB. Met de melding dat ex niet meer op hetzelfde adres woont, maar op adres xxxx.
En natuurlijk ook het adresonderzoek starten.

Jij krijgt al de kinderbijslag. Heb je het rekeningnummer waarop dat komt al gewijzigd?
Zorg nu eindelijk zelf dat de toeslagen op jouw naam komen.
En zorg dat de hypotheekrekening ook naar je ex gaat.
Daar kan hij niets tegen doen. Het is immers ook zijn huis.

Stop met wachten op anderen, zet de afwachtende stand uit, schakel de emoties uit, praat niet meer over het doel van geld maar praat over het bedrag dat jou toekomt, stop met de babystapjes en ga volwassen stappen nemen.

Emoties loskoppelen

Ik zal wel hard zijn maar ontkoppel verschillende emoties van elkaar en ze allemaal van het praktische.

Een paar voorbeelden:
- Kinderen hebben geen eigen kamer bij vader en vriendin maar ze willen ook nog geen contact met vriendin, zelfs wanneer er wel eigen kamers zijn willen ze er nog niet heen.

- Huis "moet" onder de marktwaarde verdeeld worden of voorlopig onverdeeld waarbij de psychische toestand van jongste aangehaald wordt, zal de psyche werkelijk opgelost zijn wanneer hij in het huis kan blijven wonen?

- Hij heeft recht op zijn deel ook al hoeft hij geen huis/kamers in te richten. Als hij van zijn deel wil gaan backpacken o.i.d. heb jij daar niets meer over te zeggen.

Misschien zit ex ook wel op een forum of bespreekt hij het met familie, vrienden of vriendin en zeggen die wel "Mara is gestoord en ik zou halen waar ik recht op heb en de rekening "veilig" stellen", een beetje vergelijkbaar hoe sommigen hier over je ex praten en je opstoken. Koppel de emoties a.u.b. los van elkaar en van het praktische zodat hij daar geen emoties tegenover gaat stellen of getrikkert wordt. Hoe lastig ook maar accepteer dat het over is en dat jullie nu apart en zelfstandig verder gaan en zet a.u.b. de kinderen niet in om toch nog wat voor elkaar te krijgen, als je het loslaat komt hij wel of niet tot inkeer en beide situaties zijn beter voor de kinderen als een langdurige vechtscheiding.

Reacties

V@@s,
Ik heb ook op een site gelezen dat, wanneer de titel duidelijk is, dit niet verdeeld wordt:

"Regelmatig komt bij een echtscheiding de vraag naar voren of de spaarrekeningen van de kinderen behoren tot de ontbonden huwelijksgoederengemeenschap. En daarmee dus of ook deze spaarsaldi gedeeld moeten worden. Dat hangt af van de feiten en omstandigheden van het geval. Naast de tenaamstelling van de rekening, speelt ook het type spaarrekening rol (is het een speciale kinder- of jongerenrekening?) en is verder het doel van de rekening belangrijk. Is de rekening bijvoorbeeld bedoeld om de toekomstige studiekosten van het kind te betalen, dan is duidelijk dat de ouders niet voor ogen hadden om het geld voor eigen gebruik aan te wenden. In dat geval blijven de spaarrekeningen van de kinderen buiten de verdeling."

Bovenstaand komt van die website en heb ik al in een eerder stadium doorgegeven aan mijn advocaat.

Sas,
Ex heeft het samenlevingscontract (door zijn advocaat) eenzijdig opgezegd, het is geëindigd op 31-01-2019. Ik denk niet dat het uitmaakt voor de bank of wij wel of niet een relatie hebben voor de betaling van de hypotheek. Als er maar betaald wordt.
De belastingdienst en de gemeente hebben (denk ik) ook niet genoeg aan alleen het melden van. Maar ik ga er morgen over bellen.
De kinderalimentatie komt al op een gewijzigde rekening.

Tante
Ik heb niet echt iemand die zakelijk mee kan kijken, wel waar ik mijn ei kwijt kan (dus voornamelijk emoties). We bespreken wel ook de zakelijke dingen, maar niet vanuit een financiële achtergrond of zo. Ex wel.

Dus jij vindt dat ik door mijn eigen onhandigheid mijzelf en de kinderen dupeer? Nou, bedankt hoor, daar knap ik echt van op.. Ik haal niet van die gekke streken uit hoor.

Vadervan3
Mannen zijn vast beter in het loskoppelen van emoties. Ex is dat zeker.

Praktisch over het huis, nee natuurlijk zijn dan de psychische problemen van jongste niet gelijk over. Het helpt natuurlijk wel om hem niet verder te laten wegzinken in zijn emoties. Hij heeft nu een leuke groep om hem heen, dat raakt hij dan allemaal kwijt. De plaats die ik op het oog heb, vanwege de betaalbare huizen, is niet zo dichtbij dat het contact met vrienden, school, werk en sport zo door kan blijven bestaan.

Ik heb allang geaccepteerd dat de relatie voorbij is (blijkbaar komt dat niet zo over, want dat hoor ik heel vaak terug hier op het forum, denken jullie nu echt dat ik ooit nog een relatie met zo iemand als hij zou willen?), ik wil graag apart en zelfstandig verder maar de afwikkeling is nu eenmaal nog niet rond en daar raakt hij me mee zoals hij zich opstelt. Wat de mensen om hem heen te horen krijgen, weet ik niet, maar als hij al liegt over hoe het gegaan is tegen mij, zal hij de mensen om hem heen ook echt niet de waarheid vertellen. Ik was notabene bij de dingen waar hij over gelogen heeft tegen mij! Dus laat staan waar hij over liegt wanneer ik er niet bij ben. Naar de buitenwereld toe is hij de meest fantastische ex en ik de meest verschrikkelijkste (h)ex ever.

Loslaten, ja graag! Hij komt niet tot inkeer. Ik heb nooit een vechtscheiding gewild.
Maar betekent dat dan ook dat ik maar over mij heen moet laten lopen en alles maar moet accepteren? Daar ben ik het echt niet mee eens. We moeten allebei verder, maar wel op een gelijkwaardige basis en daar ziet het nu niet naar uit.

Mara

Ex als verantwoordelijke vader..

Daarbij gaat het feit dat ex doet en laat wat en wanneer hij dat wil, wel steeds meer tegen staan.

Hij gaat met buurvrouw op vakantie, maar een dag vrij nemen voor de jongens in hun vakantie kan er niet af. Hij gaat naar concerten, festivals en theaters. Vaak uit eten. Komt vaak laat "thuis".
Dat kan allemaal niet wanneer je ook nog twee kinderen thuis hebt zitten.
Ja, ik weet dat ze echt wel eens een avondje alleen kunnen zijn, maar op vakantie gaan zonder hen?
Waar laat ik de kinderen dan?
Waar haal ik überhaupt het geld nog vandaan?

Hij heeft de volledige zorg en verantwoordelijkheid bij mij neergelegd en komt daar ook nog mee weg.
Denken jullie niet dat ik ook wel eens uit deze ellende wil en even alleen aan mezelf wil denken?
Dat ik ook wel eens geen rekening met de kinderen wil houden?
Dan had ik toch allang andere keuzes gemaakt, qua grootte van een woning, waar de woning staat en dergelijke, wanneer ik ook geen rekening met de kinderen hoef te houden?
Maar wat gebeurt er dan met de jongens?
Die kan ik toch niet aan hun lot overlaten?
Maar hun vader kan het wel. En doet dat dus ook. Maar ohwee wanneer een moeder datzelfde zou doen..

Overigens geeft oudste nu heel duidelijk aan even geen contact met vader te willen. Hij is er klaar mee. Dat is voor zijn doen ferme taal. En voor het eerst dat hij dit zo uitspreekt.

Mara

ja onhandig

" Tante
Ik heb niet echt iemand die zakelijk mee kan kijken, wel waar ik mijn ei kwijt kan (dus voornamelijk emoties). We bespreken wel ook de zakelijke dingen, maar niet vanuit een financiële achtergrond of zo. Ex wel. Dus jij vindt dat ik door mijn eigen onhandigheid mijzelf en de kinderen dupeer? Nou, bedankt hoor, daar knap ik echt van op.. Ik haal niet van die gekke streken uit hoor."

Mara, je boosheid is invoelbaar. Hij leeft zich uit en maakt rare sprongen. En jij draait ervoor op. Natuurlijk steekt dat.

Ik heb weinig verstand van de zakelijke kant van een scheiding. Ik heb meegelezen en wel vaak gelezen dat je gewaarschuwd bent voor dit scenario. En ja dan vind ik het onhandig dat je deze waarschuwingen naast je neergelegd hebt. Dit had je kunnen voorkomen. Dat je van deze constatering niet opknapt snap ik ook. Ik hoop voor jou en je kinderen dat dit je aanzet tot de stappen die nodig zijn om je financiën veilig te stellen.

En toch wel jammer dat je niemand achter je hebt staan die meekijkt en misschien je soms bij de hand kan nemen. Kun je niemand in je netwerk bedenken die voor jou deze rol vervullen kan? Het zou je ontlasten.

Mara een klein licht puntje....

Ja hij legt alles bij jou neer, ik zou daar je geluk uit halen.
Hoe rot dit ook klinkt. Ik ( we ) heb(ben) het al eerder vermeld hij had ook " hun van je af kunnen pakken " of op kunnen stoken.
Het geld is echt rot, klote, een ellendige rotstreek (!) Maar hun zijn je trouw, onvervangbaar, steunen en leunen op jouw. Ben daar maar trots op.

Ben blij met de zorg voor hun. Hoe zwaar het ook is.

Heel veel Liefs en veel sterkte.
Ik zou willen dat ik juridisch wat meer wist dan hielp ik je. Maar die skills heb ik helaas niet. Ik kan je alleen goede moed inpraten.
Hou vol !
Ik zorg al bijna een jaar alleen voor kind en je word er steeds handiger in, vertrouw eens meer op jezelf. Jij kunt dat wel.

Ook

Hij heeft de volledige zorg en verantwoordelijkheid bij mij neergelegd en komt daar ook nog mee weg.

Ik begrijp heel goed wat je hier schrijft. Dat zal blijven steken, kwetsen, boos maken, maar dat verandert allemaal geen moer aan de werkelijkheid. Hij komt er mee weg omdat jij de weg voor hem vrijmaakt. Sta op voor jezelf, Mara! En regel zsm de zaken tussen je ex en jouzelf. Dat zal je ongelooflijk veel meer rust geven.

Ik gun het je zo.

Spaargeld voor de kinderen.

Mara zegt: "V@@s,
Ik heb ook op een site gelezen dat, wanneer de titel duidelijk is, dit niet verdeeld wordt:"

"Regelmatig komt bij een echtscheiding de vraag naar voren of de spaarrekeningen van de kinderen behoren tot de ontbonden huwelijksgoederengemeenschap. En daarmee dus of ook deze spaarsaldi gedeeld moeten worden. Dat hangt af van de feiten en omstandigheden van het geval. Naast de tenaamstelling van de rekening, speelt ook het type spaarrekening rol (is het een speciale kinder- of jongerenrekening?) en is verder het doel van de rekening belangrijk. Is de rekening bijvoorbeeld bedoeld om de toekomstige studiekosten van het kind te betalen, dan is duidelijk dat de ouders niet voor ogen hadden om het geld voor eigen gebruik aan te wenden. In dat geval blijven de spaarrekeningen van de kinderen buiten de verdeling."

Mara, wat bedoel je met "de titel"? Een tenaamstelling is geen titel. Heb je de saldo's van jullie overige rekeningen ook gecontroleerd? Ook die van de kinderen?

Terugboeken

Wanneer is dat gebeurd en kun je het niet terugboeken of terug laten boeken?

Vervelend allemaal hoor

Wat is het waard, je kinderen zullen nu grotendeels bij jou zijn, ja ook voor vakanties en vrije dagen. Je ex heeft dat (bijna) niet, hij heeft ze min of meer weggejaagd.
Daar zit hij dan straks, op festivals en vakantie vierend met zijn (buur)vrouw, zonder de kinderen. Dat is een tijdje leuk, maar gaat op een gegeven moment wel knagen, dan zal hij voelen wat hij weggedaan heeft.
Jij kan het denk ik prima redden met je jongens, ook met vakanties. Ik ben alleen nog maar een paar stedentripjes gaan doen, geen dure dingen, maar een lol dat we hebben gehad. En samen met de kinderen film avondjes of barbecuen in de achtertuin, vakanties kan je ook op een andere manier invullen en daar word je net zo gelukkig van, zo niet gelukkiger.

Ik ben pas alleen vakantie gaan vieren toen de jongste 18 was en het werkelijk prima vond als ik een weekje wegging. (mijn ouders en broer achter de hand voor eventuele hulp)

Dat komt later wel goed. Nu alles op dit moment secuur gaan regelen en ga er maar vanuit dat je met een oneerlijk persoon aan het handelen bent, dus vanaf nu, regel het goed en dek je driedubbel in (overal bewijs van verzamelen) Het eventuele gezamelijke geld vastzetten op een eigen rekening (niet om gemeen te doen, maar voor de zekerheid) kan je trouwens rood staan op jullie gezamelijke rekeningen? Misschien meteen dat opheffen voordat dat ook nog gebeurt.

Mooi gezegd Karen!

Lol hebben met de kinderen. De rijkdom voelen van wat echt belangrijk is, in plaats van het escapisme van ex.

Mara, ik blijf van jou toch de indruk krijgen dat jij soms ook aan de verantwoordelijkheid van het ouderschap zou willen ontsnappen. Moederziel wordt boos als ik zoiets suggereer, maar goed, jij bent Moederziel niet. Waarom probeer je niet iets te regelen waarbij je niet van je ex afhankelijk bent? Oppas of een logeeradres voor de kinderen. Zodat jij ook af en toe even lekker tijd hebt voor jezelf en kunt bijtanken. Dat lijkt me constructiever dan blijven hangen in de gedachte "hij mag dat wel en ik mag dat niet."

Van zakelijk naar emotioneel 2

Ik zou je erop wijzen als je van zakelijk naar emotioneel ging.

Ik wees je op de regeling voor kinderen vanaf 18 jaar, anderen hebben dat aangevuld: geen alimentatie via de rechter, het kind zal er zelf om moeten vragen (wat alleen bij gescheiden ouders wordt geadviseerd en niet als ouders nog samen zijn, maar niet willen of kunnen betalen, blijft iets merkwaardigs....) .
Waar het hier over gat zijn gewoon regeltjes en wetten, die voor iedereen gelden. Waar je ook eerder al, heel vroeg in het verhaal zelfs, op gewezen bent. Alleen heb je het besef dat het kind een keer 18 wordt ver weg gestopt en gedacht dat alles voor die tijd wel i kannen en kruiken zou zijn. .

Pak je het dan ook zakelijk op? Iets in de zin van: 'Oke, ik moet er dus even op letten dat het voor die en die datum allemaal geregeld is.' Je kunt zelfs gaan rekenen: hoeveel geld zou het zijn,w at kost het als ik nu weer een ander voorstel in ga dienen, zodat het nog langer duurt etc. Dan haal je je kop uit het zand en benut je de aangeboden kennis in je eigen voordeel: jij weet hoe snel alles met gaan, dus daar kun je aan gaan werken.

In plaats daarvan ga je in #232 een heel ander verhaal maken: het wordt zijn volgende truc, hij gaat jou en je kinderen daarmee pakken en nu moet jij voor je kind opkomen, want anders moet je kind naar de rechter (ja, ik weet dat hij autistisch is). Terwijl je neit eens weet of hij zich bewust is van die regeling. Jij wel, want het is je al veel eerder gezegd, maar of hij dat weet en of hij daar rekening mee houdt? Je wil hem graag zwart hebben, pikzwart, dus dat is je doel. Niet om te zorgen dat er een goede regeling komt voor ju. en voor je kinderen. Het is een volslagen vreemd, emotioneel en niet ter zake doende verhaal, waarin jij op geen enkele wijze enige blijk geeft van eigen verantwoordelijkheid.

Ik had gehoopt op een reactie als: oh jee, dat heb ik me niet gerealiseerd, ik zal er rekening mee houden. Dan had je nog iets voor je kind kunen doen.

Tsjor

Ouderschap

Ik vermoed dat er onder het hele drama een groot verschil van mening zit in de wijze waarop ouderschap wordt vormgegeven. Ik vermoed zomaar, dat vader zijn kinderen eerder zelfstandig wil zien, een schop onder de kont, de wereld in zetten, ook het autistisch kind. Toe maar, probeer het maar, kijk maar waar je vast loopt, Loop maar tegen moeilijke situaties aan en wen er maar aan dat de wereld niet meer naar jouw wensen wordt gevormd, maar dat jij moet gaan dealen met hoe de wereld is. Nee, er is maar 1 slaapkamer etc.
Ik vermoed dat Mara zich niet kan voorstellen dat de kinderen zonder haar kunnen. Dat blijkt vooral uit haar opmerkingen over dat de hele zorg nu bij haar ligt en dat zij ook wel eens zonder wil en dat dat niet kan, want wie zorgt dan voor de jongens?
Het is maar een hypothese: vader is die manier van ouder zijn meer dan zat. Hij gaat dat niet meer doen. Dat noemen sommigen 'uitgecheckt' en nog wat ander woorden. Maar daar staat tegenover dat Mara even hard klaagt als vader iets met de kinderen wil doen in 'haar' weekend.
Dat de oudste nu helemaal geen contact meer met vader wil is ernstig en schadelijk voor het kind. Nu zal Mara de oorzaak daarvan wel helemaal bij vader leggen, maar als gescheiden moeder durf ik de stelling aan, dat je daar als 'andere' ouder ook invloed op het. Je kind weet niet hoe het moet reageren in zo'n echtscheidingssituatie, jij kunt daar enige ondersteuning in bieden en daarmee kun je ook ervoor zorgen dat kinderen leren omgaan met moeilijke situaties, zoals een kamer die niet naar wens is of vader die dingen doet die niet naar wens zijn. vooral omdat oudste aanvankelijk aangaf zijn tijd te willen verdelen in 50% vader en 50% moeder. Ja, ik weet dat at niet kon vanwege de kamer en omdat vader dat niet wil, mogelijk niet omdat hij dan toch steeds met de manier van omgaan van Mara zou worden geconfronteerd (overleg etc.).
Dus mijn hypothese: vader is niet uitgecheckt wat betreft de kinderen, maar wel wat betreft een bepaalde manier van ouderschap.

Tsjor

Niet getrouwd

De keuze om niet te trouwen heeft blijkbaar toch ernstige gevolgen.
Stel dat je wel getrouwd was, dan had je partneralimentatie kunnen vragen/eisen. Dat was 12 jaar (binnenkort wellicht 5 jaar) een bepaald bedrag aan inkomen. Met dat bedrag had je de woning wellicht kunnen houden, of dat bedrag kunnen uitruilen tegenover het uitbetalen van de overwaarde.
Stel dat je wel getrouwd was, dan was er duidelijkheid over de goederen: wat is van wie. Het opnemen van een spaarrekening is geen nette actie, niet goed te praten. Maar nu is onduidelijk van wie het geld is. Bovendien kun je zo'n actie zien als het uitruilen van geld tegenover inboedel. Maar de boedelscheiding is nu vele ingewikkelder, omdat niet duidelijk is wat van wie is. Er is, zonder enige discussie, blijkbaar een verdeling gemaakt: Mara is in het huis gebleven en heeft de spullen gehouden, vader neemt het geld.
Ik schrijf het toch even op, het is niet terug te draaien, maar het laat wel zien dat romantische beslissingen, wellicht deels gebaseerd op de gedachte dat je het zelf beter weet of kunt dan wat er in al die regels vast ligt, dat dergelijke beslissingen toch wel ernstige gevolgen hebben als het niet goed gaat. en al die regels etc. zijn er juist voor gemaakt om ellende te voorkomen als het mis gaat.
Ik zie het met lede ogen aan wat er gebeurt.

Tsjor

Tsjor #256

Ik heb het weleens eerder opgemerkt en doe dat nu weer: het lijkt voor sommigen niet voor te stellen dat een ouder daadwerkelijk alle deuren dichtgooit. Wat daar de reden van is, is gissen, maar wat overblijft is dan een situatie waarin je als achterblijver 'de vijand' wordt in de grote vlucht naar voren van je ex.

Ik ben 2,5 jaar verder dan Mara. En ik ben er trots op dat het mijn ex-man en mij lukt om met elkaar te overleggen als dat nodig is en gewoon naast elkaar te kunnen staan op de schaarse momenten dat er een kind-activiteit is waar we beiden bij zijn. Er is geen vijandschap.
Wat er wel is, is een oordverdovende afstand. Het mag bekend zijn hier dat dit de grootste schok voor mij was tijdens en na onze breuk. Zo moeilijk te rijmen met de toegewijde partner en vader van daarvoor. Maar (blijkbaar?) voor man nodig om zijn nieuwe leven vorm te kunnen geven.

De verbijstering die zo'n onverwachte uitcheck teweeg brengt, herken ik 1 op 1 bij Mara. En dat 'uitchecken' is heel, heel erg heftig voor de betrokken kinderen en ex-partner. In mijn geval, en in dat van Mara, zorgde dat voor enorme psychische belasting bij kinderen en ex-partner. Ik zeg niet dat dit 'dus' de schuld is van wie dan ook, ik constateer dat het gebeurde en dat het niet te voorkomen was omdat elke mogelijkheid om nog aan te haken bij de vertrekker onmogelijk bleek.
Leugens, een bikkelharde opstelling, vreemdgaan, weinig/geen aandacht voor de kinderen: het past allemaal in dit script. En het is loodzwaar om je weg daarin te vinden, omdat je van de ene verbijstering in de andere valt.

Ik denk ook dat Mara zichzelf en haar kinderen het best helpt door zakelijk te worden, door te pakken, net zo 'egoïstisch' te handelen (wat niets anders is dan je eigen belang beschermen). Maar ik herken ook bij haar dat als dat niet je natuur is, het heel, heel pittig is om die knop om te zetten. Ik vond het één grote mindf*ck en had vaak het idee dat ik in een niet-bestaande werkelijkheid bewoog. Het kón gewoon niet, maar het gebeurde wel.

Mara is nauwelijks bij machte om te handelen. Het gaat haar lukken om zichzelf daartoe aan te zetten, maar daarvoor is steun nodig. Ik lees zoveel 'dat moet je ook anders doen' hier en dat is niet altijd helpend.
Mannen kunnen op een hele wrede manier uitchecken. Pas later zie je hoe dat gebeurde en hoe waanzinnig belachelijk dat is. Maar als je er middenin zit, is het heel erg moeilijk om je te verweren tegen die wreedheid.

verwerken = verweren

oeps typefoutje

Trix

Ik snap je opmerking over mij niet helemaal?
Misschien omdat ik een keer heb gereageerd dat als er zoveel over je heen dondert, tijd voor jezelf en zonder je kinderen niet direct het eerste is waar je aan denkt?

Maar begrijp me niet verkeerd: ook ik wil soms best heel graag even verlost zijn van de verantwoordelijkheid van het fulltime ouderschap. Maar dat gaat moeilijk als de andere ouder niet beschikbaar is
Mijn ex-partner legt de situatie graag uit als dat ik de controle niet uit handen zou willen geven. Dat past hem uiteraard beter dan stellen dat zijn nieuwe liefje voorrang krijgt boven zijn kinderen De werkelijkheid is dat hij er nooit een woord over heeft gesproken en gewoon vertrok. Het zij zo. Hij doet al bijna 1,5 jaar geen inspanning om het ouderschapsplan na te komen. Ik neem het voor wat het is en luister naar de kinderen die aangeven het zo goed te vinden. Dat laatste is voor mij leidend, zeker na de heftige periode die ze stuk voor stuk hebben doorgemaakt. Rust.

Nog even, Tsjor

'Het is een volslagen vreemd, emotioneel en niet ter zake doende verhaal, waarin jij op geen enkele wijze enige blijk geeft van eigen verantwoordelijkheid.'

Ik snap nooit zo goed jouw verdediging van een ex-partner die zijn vrouw en kinderen laat vallen als een baksteen.
Mara probeert zichzelf staande te houden in een wervelstorm met windkracht 12. En zij zou geen eigen verantwoordelijkheid nemen?
Hmmm..... blame-shifting heet dat geloof ik.
En achteraf kijk je een koe in de kont, dus de conclusie dat ze eigenlijk hadden moeten trouwen, is weinig zinvol.

De realiteit is dat de jongens van Mara op dit moment inderdaad niet zonder Mara kunnen. Hun vader is namelijk druk met de buuf.

zou kunnen

Moederziel, maar het hele verhaal over uitchecken etc. staat in tegenstelling met de klacht van Mara dat vader iets met de kinderen wil doen i n haar weekend.

Ik zie ook dat Mara niet in staat is om te handelen, dat zelfs praktische informatie die je haar geeft door haar omgebouwd wordt tot een verwijt aan ex, waarna ze zelf niks meer kan doen. Maar je ziet ook dat zij ondertussen, met alle liefdevolle ondersteuning die ze graag van jou en anderen ontvangt, op de rand van de afgrond staat. En ze is zelf de enige die daar iets aan kan doen, die dat kan voorkomen.

Tsjor

Aanvullend

Ik ga ervan uit dat elk mens een eigen redelijkheid heeft. En ik ben nog maar heel weinig mensen tegengekomen die gedreven worden door pure kwaadheid en slechtheid. eigenlijk nog maar 1 en dat is niet mijn ex.
Ik weet helemaal niet hoe de vader denkt, maar tussen alles door wat Mara vertelt krijg je wel een bepaald beeld van iemand die ooit zorgzaam was, zorgzaam voor zijn kinderen, voor het gezin, voor zijn moeder; en die toch vrij plotseling een heel andere weg in slaat. Bijna zoiets als veel vrouwen zeggen: ik heb mijn hele leven gezorgd, nu is het tijd voor mezelf.
Dar staat dan tegenover dat Mara in alles wat ze zegt meegeeft: ik moet nog zorgen.
Beiden hebben nauwelijks met elkaar gesproken, omdat ze dachten dat ze elkaar wel begrepen en zo zijn beiden uit elkaar gegroeid. Mara kan het zorgen niet loslaten (ik heb een andere inschatting van de afhankelijkheid dan wel zelfstandigheid van de kinderen dan zij) en vader laat nu zijn eigen leven niet meer los.

En dan is het voorbij. Over. Zijn er schuldigen? Moet er iemand verdedigd worden? Moet er iemand aangevallen worden?

Ik verdedig vader niet, ik probeer alleen te laten zien dat er ook in de ander redelijkheid kan zitten. Ik denk dat het voor je eigen emotionele gezondheid beter is, om zoiets te begrijpen. Beter dan alleen maar zwart maken (wat wel gebeurt, heel erg zelfs). En ik denk dat het dichter bij de waarheid ligt.

Tsjor

Onbedoelde emotie

Op mijn reactie dat ex misschien ook met anderen praat kom jij met een begrijpelijke reactie/emotie wat er misschien allemaal gezegd wordt in de/zijn omgeving.

Ik wilde je het advies geven om je emoties niet meer bij ex neer te leggen omdat hij zeer waarschijnlijk ook emoties heeft welke getriggerd kunnen worden door jouw emoties. Wikkel het zakelijke deel zakelijk en juridisch af zonder emoties, natuurlijk is het k***e dat er ongewenste consequenties aan vast zitten maar hier een emotioneel gevecht over aan gaan lijkt je niets nuttigs op te leveren. Wat je er alleen van kan leren is om in de toekomst verder vooruit te denken en waar mogelijk vast te leggen en dit ook je kinderen meegeven.

Ik heb totaal niet de indruk dat je de relatie terug wil maar wel dat je het onterecht vindt dat er nu dingen moeten en gaan veranderen, je zal het vanaf nu met de juridische en totaal emotieloze regels moeten doen. Je kan het voorbeeld dat hij niets meebetaalt aan het huis van vriendin ook als een voordeel zien omdat daardoor zijn draagkracht voor KA hoger is mits hij geen torenhoge huur betaald maar volgens mij zijn daar wel beschermende regels voor maar ik wil je toch adviseren zo snel mogelijk de boel te regelen voordat hij tot verdere inzichten komt.

Tsjor haar reacties zijn bij niet iedereen geliefd maar er zit wel heel veel nuttigs in.

Twee kanten

Ik weet 100% zeker dat de ex-partner van Mara de situatie heel anders zal beleven dan Mara. Dat is ook het probleem. Alleen lukt het hem beter om gas te geven en door te denderen en blijft Mara verslagen achter. Ik geloof ook zeer zeker niet in 'slechte' mensen. Maar wel in mensen die helaas niet de empathie bezitten om hun ex-partner in elk geval te blijven 'zien' in het proces van afstoten. De paniek van de vlucht kan ook een vluchters beeld behoorlijk vertroebelen.

En dit heb ook al vaker tegen jou gezegd, Tsjor: jouw benadering is een rationele. Die van zowel Mara als haar ex-man absoluut niet. Zij handelen beiden uit paniek.

Dus: 'En dan is het voorbij. Over. Zijn er schuldigen? Moet er iemand verdedigd worden? Moet er iemand aangevallen worden?'
Nee, het is wat het is. Maar ex-Maraman slaat wel degelijk wild om zich heen en geeft Mara nu het gevoel dat ze uit zelfbescherming hetzelfde moet gaan doen. En dan zijn er nog 2 kinderen die al helemaal niet meer begrijpen wat er gebeurt.
Zo verdrietig allemaal. En het ergste is nog: het leidt tot he-le-maal niets noppes nada. Hier wordt niemand gelukkiger van - ja, hooguit buuf, want die heeft hoogstwaarschijnlijk geen notie van de onderliggende dynamiek en gelooft 'gewoon' een man die toch al een slecht huwelijk had (denkt ze).

My goodness, het is eigenlijk zo banaal hoe gelijk deze patronen steeds lopen.

Vader van 3

Tsjor haar reacties zijn bij niet iedereen geliefd maar er zit wel heel veel nuttigs in.

Dat ben ik zeker met je eens. Alleen je kunt een blinde niet zeggen dat-ie beter moet kijken. Mara's gevoelens zijn niet te negeren en een feit. Net als het handelen van haar ex. Kunst is om dat bij elkaar te brengen door Mara een duw in de rug te geven in plaats van een tik op de neus. Alles staat al in overlevingsstand en dat werkt averechts.
Dat weet ik als geen ander, ik 'ken' Tsjor ook al wat langer

de ander moet veranderen

Moederziel, ik vind het bijzonder dat jij reacties zoals die van Tsjor steeds weer pareert met opmerkingen als 'je kunt je niet voorstellen hoe het is als...' en suggereert dat Tsjor de ex van Mara verdedigt.

Het is hier al ontzettend vaak gezegd: je kunt de ander niet veranderen. Ik snap dus niet zo goed waarom jij steeds weer roept 'ja maar de ex van Mara is echt heel erg fout hoor!'. Eh ja, dat is de discussie ook niet. We kunnen met z'n allen wel vinden dat hij moet veranderen, maar dat doet hij niet. Dus Mara moet zich anders gaan opstellen. Hoe vervelend en oneerlijk en onterecht etc. etc. dat ook is of voelt.

Ik krijg soms de indruk dat jij vindt dat veel mensen moeten veranderen (Tsjor bijvoorbeeld, die moet andere dingen schrijven in jouw optiek), maar Mara niet. Maar Tsjor hoeft zich helemaal niet aan te passen. Ook hier geldt weer: als jij (of Mara) het niet met Tsjor eens is, kijk dan hoe je daar zelf beter mee kan omgaan. Het feit dat je inhoudelijk de discussie aangaat over wat Tsjor moet vinden of schrijven, vind ik wat dat betreft exemplarisch.

Focus, spotlight, telkens weer

Moederziel, je schrijft: "Ik snap nooit zo goed jouw verdediging van een ex-partner die zijn vrouw en kinderen laat vallen als een baksteen."

Daar gaat het (nu) niet om. Je mag verdriet hebben, rouwen, zo lang als je nodig hebt. Maar zo lang de focus en het spotlight op 'die ander, de ex' is, zorg je niet goed (genoeg) voor jezelf en de kinderen.

Je zult móeten handelen, dat eerst, niet afwachten, niet meer rekenen op steun en medeleven ván je ex (ook niet in zijn vaderrol, naar de kinderen toe), maar je echt, echt, echt alleen focussen op jezelf en je kinderen, dáár je handelen op afstemmen.

Geef jezelf 'desnoods' een uur per dag om te huilen, schreeuwen, wat je maar nodig hebt om met de emoties om te gaan. En/of een keer in de zo veel tijd een dag of weekend. Maar als je gaat handelen, gaat zorgen voor jezelf en je kinderen, doe je dat 'ontdaan van die emotie'.

Ik vind het ongelooflijk, én ongelooflijk naar, dat het Mara nu allemaal 'overkomt'. Omdat ze bij alles wat ze doet 1) die spotlight nog totaal heeft op haar ex en de vader van haar kinderen en 2) bij alles wat ze doet (en vooral: niet doet) het handelen continu vermengt met beleving en emotie die daar bij horen, er aan vooraf gingen of het 'achteraf' weer opleveren.

Mara, maak er twee 'cycli' van, zodat je kunt doen wat je moet doen: de cyclus van emoties, verlangens, wensen, gekwetst en gewond zijn én de cyclus van: hoe kan ik er voor zorgen dat ik zo snel mogelijk zo goed mogelijk met mijn jongens verder kan.

Bedenk in tijden van pijn en verdriet: eerst is er het overleven (daarbij met name is die 'splitsing' in twee cycli heel helpend, nodig eigenlijk), dan is er het verder leven, dan is er het doorleven en uiteindelijk is het dan weer LEVEN! Je zit in een rouwcirkel, die mag je helemaal doorgaan. Daar heb je nog veel tijd voor, voor weer gaan leven. Voor nu is het overleven en zorgen dat je de boel regelt zoals nodig is.

Pffff daar gaan we weer....

Beste aardbei, wat jij schrijft, schrijf ik niet.Ik hoef niemand te veranderen. Zou niet weten waarom.
Ik geef alleen maar aan dat bij Mara de luiken dichtgaan als ze steeds tikken op de neus krijgt. Dat lees ik namelijk in haar reacties en ik weet dat dit bij mij ook zo werkte. Maar mensen blijven hier maar beuken op die dichte deur.

Ik vind niet zoveel van haar man/ex-man. Ik vind ook niet zoveel van Tsjor, behalve dat ze soms zakelijker is dan bij een poster als Mara goed kan landen. Doet niets af aan de kwaliteit van de inhoud, maar het LANDT niet. Dat lijkt me duidelijk.

Ik vind vooral dat de breuk heel erg pijnlijk voor Mara verloopt, want dat lees ik hier. En die pijn herken ik, maar dat geldt niet voor iedereen hier. Logisch.

Zie het als een andere kijk op de situatie, een andere nuance - hoewel dat voor velen erg moeilijk is op dit forum. Het is zwart of wit, heel vermoeiend. En Mara vraagt om hulp, maar zoals ik al zei: je kunt wel een blinde blijven intoeteren dat-ie beter moet kijken, maar dat is niet zo zinvol.
RoosjeRaas raakt een terecht punt, namelijk dat Mara moet gaan handelen. Dat schreef ik overigens 2 dagen geleden ook al. En nog een aantal anderen. Maar RoosjeRaas weet, en ik weet, hoe moeilijk het is om die spotlight op jezelf te zetten. En als sommigen hier (onder wie Tsjor) dat steeds maar als een tekort veroordelen, ben ik bang dat Mara alleen maar verder in haar schulp kruipt. Gewond, want dat is ze. En daar past ook mededogen bij, wat iets anders is dan meejanken of medelijden.

Zwart maken

Ik vind trouwens ook niet dat Mara haar ex-man zwart maakt, zoals bijv. Tsjor schrijft ('heel erg zelfs').
Ik denk dat Mara vooral totaal niet begrijpt wat haar overkomt.

Misschien dat ik er wel te positief naar kijk, maar ik zie geen verbitterde ex, alleen een vrouw die niet volgt wat haar overkomt en grote moeite heeft om (in de termen van RR te blijven) de 'spotlight' nu voor eens en voor altijd op haarzelf en haar 2 jongens te zetten.

Daar zou ik geen probleem mee hebben

'Zie het als een andere kijk op de situatie, een andere nuance - hoewel dat voor velen erg moeilijk is op dit forum.' Nou denk ik dat ik wel in staat ben om vaak ook andere zienswijzen te hanteren en nuances aan te brengen. Maar met het pleidooi voor mededogen, begrip, tijd nodig, gewond zijn, moet helen etc., daarmee is wel een situatie ontstaan die -sorry dat ik het zeg- rampzalig dreigt te worden.
Ik zie ook wel dat Mara niet oppikt wat ik aanreik om ervoor te zorgen dat ze uit de situatie komt, dat ze weer aan een toekomst gaat bouwen. en dat Mara zich liever koestert in haar ellende en alle begrip en mededogen die dat oplevert.
Maar kijk waar ze nu is.

Het zit soms in kleine dingen, bijvoorbeeld hier: 'Alleen lukt het hem beter om gas te geven en door te denderen en blijft Mara verslagen achter.' Dan maak Je Mara weer tot een machtelos slachtoffer. Je kunt ook zeggen: 'Alleen lukt het hem beter om gas te geven en door de denderen en dat lukt Mara nog niet.'. Dan heb je een programma, dan weet Mara ten minste waar ze aan zou moeten werken en wat ze op zou moeten pakken. In jouw benadering kan ze helemaal niets meer doen. dat komt ook overeen met het gevoel van Mara. Maar nogmaals: kijk waar ze nu is.

Tsjor